ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (195)

ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ

Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.

Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.

Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.

Είναι η γλώσσα των Θεών.

«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»

 (Κικέρων)

Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις

το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων

κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.

(Πλούταρχος) 

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (195) 

1) ουσ. Δίκη (η): Η μυστηριακή της ετυμολογία.

2) ρ. παραπαίω: τα συνθετικά και η σημασία του.

3) ρ. ανακάμπτω: τα συνθετικά και η ερμηνεία του.

4) ουσ. ποδήλατον (το) και παρέλασις (η): γιατί συγγενεύουν;

5) γονυπετής και υψιπετής: φαίνονται συγγενείς λέξεις αλλά δεν είναι. Γιατί;

6) ρ. αποτίω: φαίνεται άγνωστο, αρχαίο αλλά δεν είναι αν το εκ-τι-μη-σωμε σωστά.

7) Μια αρχαία γιαγιά και μια καθαρεύουσα αγκαλιά.

8) το ¨στα τέσσερα¨ επιρρηματικώς και καθαρευόντως.     

Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (194) ΕΔΩ.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος:

1) Δίκη < Δι(ός) κ(όρ)η.

2) παραπαίω< παρά + πα-τα(α)-ώ.

3)  ανακάμπτω < άνω + κάμψις (πρβ. ουσ. καμπύλη)  = επανόρθωσι της καμπύλης-κάμψεως.

4) ποδήλατον < πόδες + ελαύνω = το οδηγούμενο δια των ποδών. Παρέλασις < παρά + ελαύνω = ελαύνω παρά (πλησίον) τινός.

5) γονυπετής < γόνυ + πίπτω, πέφτω = ο, Γεροπετριτιτώι τωι τρόπωι, επί γονάτων .

6) αποτίω < από + τίω (=τι-μώ) = αποδίδω τι-μάς.

7) Γιαγιά = μητρομήτωρ. Αγκαλιά = περίπτυξι (ρ. περιπτύσσομαι= αγκαλιάζω, πρβ. ουσ. πτυ-χή.)

8) στα τέσσερα = αρχαΙστί το ΕΛΙΑΜΕΠικώς ¨τετραποδηδόν.¨