ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ή΄(3)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ή΄(3)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Οι Έλληνες υπήρξαν οι απόστολοι του πολιτισμικού θαύματος, ανιδιοτελείς και άδολοι εργάται μεταβολισταί ιερού απολλωνίου φωτός. Έτσι γεννήθηκαν απλά ως το ευφυέστερον φύσει και ευδοκιμότερον γεωγραφικήι θέσει ανθρώπινον είδος. και γι αυτό δεν έκαναν κανένα συμβόλαιο με κανένα θεό και κανένα παράδεισο.

Δυστυχώς ή ευτυχώς πάντως ο επιστημονικός έλλην λόγος, γέννημα κυριολεκτικώς ενός χρυσού αιώνος της ανθρωπότητος, εξήντλησε τα μυθικά και ηρωικά, τα ύψιστα πνευματικά και ηθικά της όρια και τα οποία ουδέποτε έκτοτε ο ανθρώπινος πολιτισμός, ούτε καν, προσήγγισε.

Δηλονότι απευθύνεται σε μεγάλας ψυχάς και δυνατά μυαλά με υψηλάς πνευματικάς αναζητήσεις. Αριστοκρατικός ών ως ελευθερόφρων και απαιτητικός ως αξιοκρατικός επ’ ουδενί  προσφέρεται δια θρησκευτικόν λαϊκισμόν.

Οσοπονούπω δεν ταυτίζεται ούτε κολακεύει πνευματικώς αναλφαβήτους και πτωχούς τω πνεύματι, φανατικούς πιστούς με υπανάπτυκτο θρησκευτικό ψυχισμό που όσο αφελείς και αθώοι κι αν φαίνονται, τόσο λυσσώδεις γίνονται και αιμοχαρείς όταν κουρδισθούν από την θρησκευτική προπαγάνδα.  

Επειδή άλλο ολύμπια θρησκευτική υγεία κι άλλο μαζοχιστική αβρααμική θεοφρένεια όπως αυτή ήτις την διεδέχθη μετέπειτα και επέφερε την παρακμή και πολιτιστική κατάπτωσι της δυτικής ανθρωπότητος.  

 
2. Τα θρησκεύματα του θεού έχουν τον λόγο τους κι αυτά, όπως και παν ό,τι, στην ζωή αυτή. Παράγουν σοβαρό πνευματικό, κοινωνικό κι εθνικό έργο. Το αν έχουν πάρει εν πολλοίς τον κακό εβραϊκό δρόμο του θεού του χρήματος οι άνθρωποι πταίουν και όχι αυτά.

Επειδή, και μη λανθάνωμεν, ότι αι σημεριναί διεθνιστικαί υπερθρησκείαι έχουν και λειτουργούν κυρίως με μια διάστασι επιχειρηματική, οικονομική και πολιτικοεξουσιαστική. Η καθαρώς θρησκευτική των διάστασι είναι απλά η πελατειακή διαφημιστική εικόνα των προς τα έξω.

Ο άνθρωπος τρέφει, απευθύνει και εμπιστεύεται στην θεότητα τα πιο απόκρυφα ιερά αισθήματα, τα μύχια της ψυχής του.  θέλει να πιστεύει ότι και ο θεός ανταποκρίνεται σ’ αυτό μέσω του θρησκεύματος εις το οποίο έχει γαλουχηθή και εναποθέσει ελπίδα, πίστι και νόημα ζωής.

Προφανώς και δεν αντέχει την απόρριψι και διάψευσι σ’ αυτά ούτε δύναται ανεχθήναι αυτόν που λοιδωρεί και απιστεί τα ιερά και όσιά του πράγματα με τα οποία ανετράφη, ζη και δικαιούται να θέλει μαζύ των να πεθάνη.  Το θρήσκευμα είναι το πτυχίο των καλοπροαιρέτων αλλά και των απλοϊκών ανθρώπων, των όσον πτωχών των πνεύματι τόσο δυνατών εις το συναίσθημα.

Είναι ένα πνευματικό πτυχίο που αναπληροί την χαμηλή των αυτοεκτίμησι και πνευματικότητα. Εν τινι μέτρω, είναι ευεργετικό ως βασικό συστατικό κοινωνικής, εθνικής συνοχής, πνευματικής ισορροπίας και ηθικού συνετισμού.

 
3. Κακό αποβαίνει σε ακραίας, φανατικάς εκδόσεις και δόσεις θρησκοληψίας, στον θρησκευτικό ολοκληρωτισμό της σκέψεως και την πολιτικοθρησκευτικήν δημαγωγία που με την σειρά της οδηγεί σε αναστολή έως και κατεδάφισι κάθε πνευματικής και πολιτισμικής προόδου.

Όπως συνέβη και επί αβρααμικού μονοθεϊσμού στην σύγκρουσί του με τον ελληνικό εθνικό πολιτισμό. Ατέλειωτοι και ολέθριοι οι θρησκευτικοί πόλεμοι, οι αγριότεροι μεταξύ των ανθρώπων. γιατί η πίστι στον θεό συγχωρεί και απελευθερώνει τα πιο θηριώδη ένστικτα εξαγιάζοντας τα πιο ειδεχθή και αποτρόπαια εγκλήματα.   

Το θαύμα γεννά την  πίστι και η πίστι το θαύμα. Το θαύμα κυκλοφορεί παντού. Γι αυτό ας μη εγκλείωμεν το θαύμα σ’ ένα δόγμα θρησκείας, πολιτικής, επιστήμης. Επειδή το θαύμα του δόγματος είναι ένα νεκρό θαύμα. Ο διάβολος απεχθάνεται σαν τον διάβολο την αυτοκριτική.

Είναι ο άρχων της κολάσεως του αλαθήτου,  και του ασύλου του δόγματος. Κι ο θρησκόληπτος δεν φαντάζεται ότι ο θεός είναι άχρηστος όταν έχει παγώσει το μυαλό απ’ τον φόβο όπως και ότι χειρότερο απ’ την χειρότερη αμαρτία είναι η αμαρτιοφοβία.  

Κι έπειτα στην εκκλησία του θεού μπαίνουν οι πάσης φύσεως, όχι μόνο για προσευχή και συγχώρεσι αλλά και για επάγγελμα, άσυλο, κοινωνικότητες ακόμα και να εξαπατήσουν και να κλέψουν.  

 
4. Μακάριος και τρισόλβιος ο μη έχων ανάγκη το ψεύδος και την υποκρισία, την βία και την δουλεία ίνα επιβιώση. Σοφοί δε και όσοι δεν παίρνουν ηττοπαθώς και εν τρόμω την θρησκεία αλλά μόνο σαν μια χαρούμενη των ουρανίων δωρεών γιορτή με χορηγό την δίβουλο θρησκευτική εξουσία.

Προς τούτοις μίσος, φθόνος και κακία κρατούν τον απελευθερωτικό λόγον, την ελληνικήν αλήθεια, εν καταστολή όπως και τον φυλετικό φορέα του. Είναι αυτοί που κατά βάθος μισούν τον ίδιο τους τον αποτυχημένο εγωπαθή εαυτόν γι αυτό και μισούν την δημιουργία, την ζωή, το κάλλος, τον θεό.

Αλλά αυτοί που μισούν και κατέστρεψαν τους Έλληνες τα πόδια των πυροβολούσι, σκοτώνουν τον καλύτερο εαυτό των, επιβαρύνουν το μέλλον αυτών και των απογόνων αυτών με το χειρότερο κάρμα. ¨Παντομισή κνώδαλα, στύγη θεών.¨ Αξιοκατάρατοι όσο και αξιολύπητοι.

Ω΄ Ελλάς, επί τέλους νίκα! Γιατί προ πολλού καιρού  εξεπέσαμεν από ηγέται του καλού και φωτεινού όπως η γεωγραφική μας θέσι και η ευθύνη επιβάλλει και όπως ο εθνικός μας δαίμων, το προικισμένο μας γονίδιο σωκρατικώς-δαιμονικώς κεντρίζει επιβάλλει εγκλωβισθέντες αβρααμοχριστιανικώς σ’ ένα κράτος παρωδία.

Είχες κάποτε, σε μια χρυσή εποχή, μια μυθολογικοεπιστημονική θρησκεία-σοφία που απευθύνετο αβιάστως σε μια ασυλλήπτου βαθμού ηθικοπνευματικά προηγμένη ανθρωπότητα. Και εις την οποίαν οφείλεις μέσω των φωτεινών σου Ελληνοδιδασκάλων και πάλιν υψωθήναι και γιατί όχι και υπερκεράσαι. Όπερ και ευδοκίμως γένοιτο!