ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(19)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ζ΄(19)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Λόγος εξηγεί και λόγος παρεξηγεί. Λόγος εξετάζει και λόγος καταδικάζει. Μέσα εις το άδυτον κάλλος αναβαπτίζεται η όρεξις του ζην. Όλα από την μικρή έως την μεγίστη κλίμακα της ζωής δονούνται, συνεργάζονται και απωθούνται. Η αθανασία έξαψις αέναος, μνήμη δε, συντηρεί αυτήν, μνήμη ισαθάνατος.

Ο ήλιος σκέπτεται και τα άστρα συνομιλούν και τα κύτταρα συνδιαλέγονται μυστικώς  Κι ενώ είμεθα μέσα εις το ορατό σώμα της θεότητος την αναζητούμεν ματαίως εκτός. Τίς να πταίει και ο θεός ημών απέκτησε παρ’ ημίν δόξαν την μεγίστην και οπαδούς τους χειρίστους:  

Ο άνθρωπος είναι το πλέον επιτυχημένο είδος της βιοεξελικτικής δυναμικής εξ όσων απαντώνται εις την γηίνη φύσι. Αλλά έχει δρόμο ακόμα. Ακανθώδη αλλά και μεγαλειώδη μέχρι να κατακτήση τον Όλυμπο των αγαθών προσδοκιών και θεών.

Προς το παρόν δυστυχώς το ωργανωμένο κακό νικά στις ανθρώπινες κοινωνίες το διεσπαρμένο καλό. Και δεν υπάρχει θλιβερότερο πράγμα στον κόσμο από ένα αποτυχημένο κράτος.

Αλλά πού, στο καλό, εδρεύει αυτό το ωργανωμένο καλό; Μήπως, μήπως  εις το έθνος κι αυτό, το έθνος κόκκινο πανί των πάσης φύσεως αγαπησιάρηδων και βολεψάκηδων; Η απάντησις είναι ναι. Το έθνος αυτό και μόνο εκφράζει οργανωτικά την ουσία της δημοκρατικότητος.

Επειδή αυτό και μόνο αποτελεί την ενιαία, συνεκτική ολότητα, καθολικότητα των πολιτών, την αρχαιοελληνική πραγματική,  αμεσοδημοκρατική εκκλησία-συνέλευσι του λαού και όχι την διακομματική, ολιγαρχική, αντιπροσωπευτική, ψευδώνυμο δημοκρατία όπως σήμερα.

 
2. Θρησκεύματα και πολιτικά κόμματα είναι κόμματα–εταιρείαι ολιγαρχικού πολιτικού χαρακτήρος, είναι αιρέσεις του εθνικού.  Είναι η ιδιωτικότης και η συνωμοτική αδελφικότης σκοπόν έχοντας την ιδιοτελή νομήν και κάρπωσιν των προνομίων της εξουσίας.

Παν μέτρον άριστον δεν λέμε; Αυτό ισχύει κι εδώ. Μεταξύ των άκρων, ¨τοπικιστικό¨ και ¨διεθνιστικό¨ το μέτρον άριστον λέγεται και είναι το εθνικόν. Το έθνος είναι η φυλετική, ιστορική και πνευματική ταυτότης ημών,η εγγενής και ουρανίας μοίρας και μη επίκτητος. Είναι η πανίερος συλλογική μας ψυχή, ο συλλογικός του ανθρώπου δαίμων.

Κάθε έθνος διαγράφει την δική του ιστορική, πνευματική και πολιτισμική πορεία αναλόγως των δυνατοτήτων του εμπνεόμενο από τας εθνικάς του παραδόσεις και αξίας. Οδηγός και σ’ αυτό θεωρητέον και  το ελληνικόν έθνος το οποίον ελειτούργησε και εισέτι λειτουργεί ως δαιμόνιος πολιτισμικός καταλύτης της ανθρωπότητος.

Κι αυτό επειδή δοξαστικοί μιμηταί του αναδεικνύονται ου μόνον οι φίλοι και θαυμασταί του αλλά και οι εχθροί του οι οικειοποιούμενοι τα πολιτισμικά αγαθά και εργαλεία του για να τον υποτάξουν.  Τί πιο θαυμαστό γαρ και θεϊκό από αυτό νικώντας αλλά και ηττώμενος να ωφελείς την ανθρωπότητα;  

Και με το μιξοβάρβαρον ακόμα, ιστορικής ανάγκης ένεκα, Βυζάντιον ο αυτοκρατορικός ελληνισμός εστάθη εις τα πόδια του και εφώτισε τα βάρβαρα ανεκπαίδευτα έθνη, έστω και ως δευτέρας κατηγορίας θεοκρατικός ημιπολιτισμός.

3. Ίσως κατά θείαν οικονομίαν να έγινε αυτό για να έλθη φιλανθρώπως πιο κοντά στον ιερό σωτηριακό της ανθρωπότητος σκοπό.  Ούτε αρχαιοελληνοφοβικός άρα μήτε βυζαντινοφοβικός και θρησκειοφοβικός ο αγαθός Έλλην. αλλά πάντα αυτόβουλος, φιλοσοφών και θεόφιλος.

Κάθε μέρα ξημερώνει μ’ ένα ουράνιο σκοπό. Αλίμονο σ’ αυτόν που ζη χωρίς σκοπό. Κι έρχεται κάποτε η ώρα για όλους για ένα ακόμα ταξίδι στον ουρανό με τα έργα και τις αλήθειες στις αποσκευές του καθενός.  

Όποιος ομιλεί με αλήθειες να ξέρει ότι γίνεται κατ’ ανάγκην και αποκρουστικός και ανιαρός εις τους φαύλους, τους μικροπρεπείς και μικρόνοας.  Αλλά είναι απαραίτητο για την αλήθεια το αρέσκειν εις όλους;

Δυστυχώς και πάλιν, η πολιτική βαρβαρότης αυτή την φορά, απειλεί την ανθρωπότητα. Τα πολιτικοθρησκευτικά κόμματα θυμίζουν πλέον, όλο και πιο πολύ, εγκληματική φαρμακευτική μαφία. Η οποία φροντίζει διασπείρειν μάλλον τας νόσους και τας επιδημίας παρά προλαμβάνειν και θεραπεύειν αυτάς οριστικά.  

Φεύ! Αφού όλοι μας θνητοί όντες, θάττον ή βράδιον, θ’ απογειωθώμεν μια μέρα για να συγκρουσθώμεν με το τέλειον, να δώσωμε λόγο εις τον άσπιλο ουρανό. Ψυχή πεταλούδας και ορμή λέοντος.

 
4.  Δίνε λοιπόν ίνα έχης και κράτει ίνα κατέχης. Ότι ουδέν πικρότερον από τα άδολα αιθήματα που προδίδονται, διαψεύδονται και λεηλατούνται.  Δεν θέλει μόνο αγάπη, θέλει και τέχνη.

Μη νόμιζε τουτέστιν το δίκαιος είναι εξασφαλίζει και ανάλογο ανταπόκρισι και δικαίωσι. Το αντίθετο μάλλον. Αλλά ο όντως δίκαιος είναι ο αρκούντως σοφός ώστε να νιώθει ικανοποιημένος αφού στην πορεία του έχει ήδη εννοήσει την αξία του και λάβει την ανταμοιβή του.

Έχει δηλαδή συνειδητοποιήσει ότι με την στάσι του αυτή αυτοπραγματώνεται, ολοκληρώνεται ως άνθρωπος. ότι πραγματοποιεί την ευγενική ανωτέρα φύσι και πίστι του. Κι αυτό τον γεμίζει τόσο μακάρια θεία ουσία ώστε να μην έχει την εναγώνιο ανάγκη επιβραβεύσεως, εν ζωή ή μετά θάνατον,  υπό κανενός θεού.  

Όσο υψηλότερο το κτήριο τόσο βαθύτερα τα θεμέλια. Όσας δε σπουδάς και να κάνεις, όσο μυαλό και να βάλεις, μακριά δεν φθάνεις ούτε ψηλά, αν δεν έχεις και διατηρείς μέσα σου άσβεστο την ελληνοπρομηθεϊκή φλόγα.   

Θα μας υποδεχθή μια ημέρα η καθαρτική εξαγνιστική λαμπρότης και γαλήνη της ασπίλου τελειότητος. Και τότε η καταξιωμένη ψυχή θα μπορεί πανευδαίμων τα μακάρια ύψη να επιχειρήσει και εις άλλας συνεμπόρους ψυχάς μαζύ της τον σωτήριον δρόμον να φωτίσει και να δείξει.