ZEYΣ ΕΛΑΥΝΩΝ


Σάββατο 27 Ιουλίου 2019

Time to Kick the Islamizing Turkey Out of NATO

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Γράφει στο άρθρο......." Turkey has already been “lost” to the alliance. "
Δηλαδή η Τουρκία έχει "χαθεί" για τους Συμμάχους (ΝΑΤΟ) και .." The Turkish population is already one of the most hostile to America in the world, with only 18 percent of Turks viewing the U.S. favorably in 2017. An incredible 72 percent viewed us as a “major threat.” That’s the highest level among the 30 nations polled by the Pew Research Center."
Δηλαδή.... "Ο τουρκικός πληθυσμός είναι ήδη ένας από τους πιο εχθρικούς στην Αμερική στον κόσμο, με μόνο το 18% των Τούρκων να βλέπουν τις ΗΠΑ θετικά το 2017. Ένα απίστευτο 72% μας βλέπει (τους Αμερικανούς) ως μια «μεγάλη απειλή». Αυτό είναι το υψηλότερο επίπεδο μεταξύ των 30 χωρών ερωτηθέν από το ερευνητικό κέντρο Pew."
Τι γράφαμε εμείς εδώ.... "και μπορεί οι Αμερικανοί  να μην έχουν πρόβλημα με τη χώρα Τουρκία..αλλά μόνο με τον Ερντογάν , αλλά η Τουρκία έχει πρόβλημα με τους Αμερικανούς! Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των Τούρκων θεωρεί τις ΗΠΑ εχθρική χώρα.". Το σημερινό άρθρο μας επιβεβαιώνει απόλυτα. Σιγά σιγά μπαίνει το "νερό στο αυλάκι".Οι φωνές αρχίζουν και πληθαίνουν.Ο Ερντογάν υποστηρίζει την Μουσουλμανική αδελφότητα και τη Χαμάς, και έκανε τα στραβά μάτια όταν οι Τζιχάντες μπήκαν στη Συρία και υποστήριξε το ISIS. Η Τουρκία στοχεύει στην αναστημένη οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία θα οδηγεί όλους τους μουσουλμάνους και θα ελέγχει τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, τα Βαλκάνια και τον Κόλπο. Ακούγεται μεγαλοπρεπής, αλλά όταν κοιτάξετε τις τουρκικές βάσεις τους στην Λιβύη, στην Σομαλία, στο βόρειο Ιράκ, και όταν βλέπουμε την παράνομη κατοχή τους στην Κύπρο, την εισβολή τους στην Αφρική ,στην Συρίας και τις καθημερινές απειλές τους εναντίον του Ισραήλ και της Ελλάδας, φαίνεται πού κατευθύνεται η "όρεξη" τους. Είναι η μεγαλύτερη απειλή μετά τον ...Χίτλερ.!!
 It is unlikely that the alliance, despite being so eager for new members, would invite Turkey to join today.
Foreign and military policy needs to change along with circumstances. During the Cold War, it made sense for Washington to forge the North Atlantic Treaty Organization and make Turkey a member. Today, an American-dominated NATO makes little sense, and Ankara’s membership even less so.
Bringing in Turkey, which no one ever mistook for a liberal Western-style democracy, was always a bit of a stretch. That nation has proven over the years to be politically unstable, with occasional military interference in governing affairs. In 1974, Turkey invaded Cyprus and almost came to blows with Greece, another NATO member. Subsequent weak coalition governments were little inclined to address the country’s serious problems.
Thankfully, confrontation with Russia never came, and after the Soviet Union collapsed, alliance officials worked overtime to concoct new duties, finally settling on “out of area” operations largely unrelated to Europe’s defense. Turkey played little role in any of them (though it did contribute a small non-combat continent to Afghanistan).
As for U.S. actions, Ankara showed poor alliance relations—but good geopolitical judgment—in refusing to allow the U.S. to open a northern front against Iraq from Turkish territory in 2003. This created a rift with the Pentagon, previously Ankara’s strongest advocate in the United States. More recently, Turkey has played a largely malign role in Syria.

Early in the Syrian war, the Erdogan government allowed Islamic State personnel easy passage across its border. Smuggling was rife: Erdogan’s son-in-law and oil minister was accused of being involved in the profitable though illicit trade. In early 2018, Ankara launched an offensive against Syrian Kurds who had cooperated with U.S. forces against ISIS. In demanding the creation of a buffer zone, Erdogan even threatened to confront American personnel.
Erdogan also turned against Israel, costing him support from that nation’s advocates in America. Ankara continued to spar with Greece militarily, refusing to recognize Greek airspace surrounding islands near Turkey, and remained a major obstacle to a settlement in Cyprus. The discovery of undersea natural gas fields in Cypriot waters led to further conflict between the Republic of Cyprus and Turkey, eliciting retaliation by the European Union.
Erdogan also routinely played to widespread anti-American sentiment in Turkey, accusing the U.S. of involvement in the failed coup three years ago. Without evidence, he blamed the attempted takeover on Fethullah Gulen, an aged Muslim cleric who has lived in America for decades, and then criticized Washington for not sending Gulen to Turkey for trial, even though Ankara failed to provide the evidence necessary for extradition. Erdogan’s government also arrested several Americans, most famously pastor Andrew Brunson, on frivolous grounds, apparently to use as bargaining chips.
Misusing the judicial system was only one component of Turkey’s descent into autocracy. Ankara had already become an increasingly unfree state in which opposition to or even criticism of the president and ruling party could lead to loss of job, removal from office, and prison. The attempted coup, which some analysts suspected Erdogan of planning, provided a perfect excuse for a massive crackdown. Freedom House now rates Turkey as not free.
None of the foregoing, other than Brunson’s detention, mattered much to the Trump administration, however. The issue now threatening to break the alliance is Ankara’s purchase of Russian S-400 air defense missiles. Growing estrangement from the U.S. and Europe encouraged the Turkish leader to look east, especially after Russia’s Vladimir Putin quickly backed him during the 2016 attempted coup, and he chose the highly touted Russian anti-aircraft system over American Patriot missiles. Trump unsurprisingly blamed the Obama administration, but it was Erdogan’s decision; he may have desired better protection against American aircraft should the military again attempt his overthrow.
The Pentagon feared that the simultaneous operation of S-400s and F-35s, which Turkey planned to purchase, would improve Russia’s ability to target American aircraft in any future conflict. Undersecretary of Defense for Acquisition Ellen Lord explained: “We seek only to protect the long-term security of the F-35 program.” Despite months of U.S. complaints, demands, and threats, however, Ankara accepted the initial shipment from Russia. Washington responded by barring Ankara from purchasing the F-35.
Moreover, Washington plans to kick Turkey out of the F-35 production program, denying it some $10 billion in business. That should be sanction enough, but two years ago Congress enacted legislation instructing the president to punish nations that purchase weapons from Russia. So the administration is considering economic penalties on the Turkish government and officials.
The British Independent’s Ahmed Aboudouh apparently assumed that Ankara would fold when he insisted that “Trump’s failure to punish Erdogan further will be a lost chance to reverse Putin’s malicious agenda to implode the EU, NATO and every entity helping to keep Russia’s ambitions in check in the post-Cold War landscape.” However, backed by a nationalistic population, Ankara is unlikely to capitulate. Sanctions would just increase the bilateral hostility and possibly lead Turkey to close Incirlik air base to American operations. Turkey also could occupy Kurdish territory in northern Syria, expanding on its 2018 invasion of Syrian borderlands.
A better approach would be to eschew further sanctions and press for suspension of Turkey’s membership in NATO, with expulsion likely to follow. (Also, America’s nuclear weapons should be withdrawn from Incirlik irrespective of the resolution of the current controversy.) That would be a long overdue first for the alliance, which until now has demonstrated an unseemly desire to expand.
The only serious potential security threat to Europe today is from Russia. Yet Turkey cannot be trusted to take NATO’s side in a conflict. Ankara’s foreign policy now diverges greatly from that of the Western states, and its relationship with Russia, including cooperation in Syria, would discourage it from challenging Moscow there or elsewhere. Indeed, just as Erdogan decided that he could not trust his nation’s NATO-centric officers after the attempted coup, NATO cannot trust Turkish staff who may be budding Russophiles.
The thought of dropping Ankara creates consternation among some members of the foreign policy establishment. An unnamed “senior State Department official” insisted that “Turkey has been and remains an important NATO ally, an important partner to the United States. Our relationship is not being defined by the single issue of the S-400.” However, defenestrating Ankara would only formalize the changing relationship. In practice, Turkey has already been “lost” to the alliance. Abandoning any illusions about the relationship might better enable the U.S. to negotiate a modus vivendi with Ankara in Syria and elsewhere.
 Of course, Erdogan will not be president forever. Wall Street Journal columnist Walter Russell Mead argued that “Washington should remember that Turkey is bigger than one man and focus on the long term.” Yet the U.S. should also not feel the need to chase after dubious allies whose importance has faded. Especially since, even after Erdogan’s eventual hostility dissipates, disputed interests will remain and undermine any alliance ties.
The Turkish population is already one of the most hostile to America in the world, with only 18 percent of Turks viewing the U.S. favorably in 2017. An incredible 72 percent viewed us as a “major threat.” That’s the highest level among the 30 nations polled by the Pew Research Center.
Moreover, growing Islamization in Turkey reflects popular beliefs more than government policy. That makes antagonism toward America more likely and reconciliation with Israel less likely. Previous nationalist governments have treated Greece and Cyprus more coldly and Kurdish citizens more harshly than have Erdogan’s.
The Brookings Institution’s Amanda Sloat observed: “Ankara wonders if Washington cares about its security needs, and Washington wonders if Ankara is a reliable ally.” Both answers are no. But that won’t change. It is unlikely that NATO, despite being so eager for new members, would invite Turkey to join today.
Ankara has effectively chosen to leave the alliance. The U.S. and other members should ratify that decision and work with Turkey to create a new cooperative framework when their interests align. New circumstances require new policies.

Doug Bandow is a senior fellow at the Cato Institute. A former special assistant to President Ronald Reagan, he is author of Foreign Follies: America’s New Global Empire.


7 σχόλια:

ΑΡΡΙΩΝ είπε...


Πολύ φοβούμαι μήπως είναι αργά πλέον δια την Δύσιν.

Το κρυπτοσατανικόν τυφώνειον ιερατείον των θρησκειών αυτής φαίνεται
ήδη παραδεδωκέναι την σκυτάλην μέσω του Ισλάμ εις το μητρικόν του ασιατικόν (φανερώς σατανικόν και τυφώνειον.)

Κι αυτή ίσως εστί η πραγματική, μη αποπροσανατολιστική, Αποκάλυψις...

Ει μη τι άλλο το μέλλον εγγυάται ότι δεν θα πλήξωμεν. Οι μεμυημένοι τουλάχιστον...

Ανώνυμος είπε...

ο Ερντογαν οπως και ο Χιτλερ πιονι ειναι οπου μεσω αυτου οι αθεατοι λιμοκοντοροι τοκογλυφοι διαμορφωνουν εξελιξεις για τα συμφεροντα τους,απλα τα πραγματα στον πλανητη ανεπιθυμητων εδω στην γη...χαχαχαχα

πετρος είπε...

καλησπερα φιλε λυκαστρε και στην παρεα!εφοσον εναντιωνεται σε τετοιες δυναμεις ισραηλ και λοιπα δεν θα την γλυτωσει ευκολα.θα ηθελα ενα σχολιο σου για το δημοσιευμα οτι καθαιρεσε ο ερντι τον προεδρο της κεντρικης τραπεζας συμφεροντων ροθτσιλντ και την υποψια οτι κρυβεται και το παιζουν ανετοι οι τουρκοι η οτι τον εχουν φαει και για αυτο τα δημοσιευματα αν ζει η πεθανε.πιστευω ειναι σημαντικη εξελιξη για μας ο θανατος του η οχι.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ είπε...

Καλησπέρα φίλε Πέτρο...η Τουρκία σίγουρα δεν θα την γλυτώσει, περίμενε ακόμα δεν έθιξε τα κεκτημένα των Αμρικάνων. Κάποια στιγμή θα το κάνει διότι αντιδρά και δεν θέλει να τις πάρουν εδάφη...για την δημιουργία του Κουρδιστάν. Οι S-400 είναι απλά η αιτία...τα αίτια της ρήξης με την Δύση είναι βαθύτερα. Αυτή την στιγμή ο Ερντογάν με τον Πούτιν και τον Τράμπο υπηρετούν το ένα κέντρο εξουσίας....ο Ρότσιλντ με τον CHIPRA και το COOLI είναι στον άλλο πόλο εξουσίας. Ο πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας της Τουρκίας υπηρετούσε τον Ρότσιλντ...ανήκει στον αντίθετο πόλο εξουσίας με τον Ερντογάν. Αλλά και πάλι ο Ρότσιλντ απλά ένας θησαυροφύλακας είναι...φυλάει τον χρυσό για λογαριασμό άλλου.!!

Η Τουρκία δεν είναι ούτε τόσο δυνατή...ούτε μπορεί να τα βάλει ταυτόχρονα με όλους.!!Φουσκώνει την αξία των δυνάμεων της για να δημιουργεί περισσότερο φόβητρο από όσο μπορεί να υποστηρίξει. Πολλοί ανόητοι ή ύποπτοι δημοσιογράφοι αυτό το αναπαράγουν.
Για εμάς δεν έχει σημασία είτε πέθανε ο τραπεζίτης η όχι...είτε είναι στην εξουσία ο Ερντογάν η οι Κεμαλικοί...διότι η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και ειδικά εναντίων μας ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ....ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΙΔΙΑ.Γεγονός που θα έπρεπε να έχει σημάνει το κουδούνι του κινδύνου, για τους μακάρια κοιμώμενους Έλληνες .

Αλλά όσο και να θέλει ο Τράμπας να βοηθήσει το φιλαράκι του τον Έρντι...τα πόστα εξουσίας στην Ουάσιγκτον τα έχουν άλλοι, που παίζουνε μπάλλα για πάρτη του Ισραήλ. Έτσι και ΔΕΝ εκλεγεί ξανά ο Τράμπας τα χαστούκια που θα αρπάξει η Τουρκία θα είναι πολλά και θα δυνατά.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ είπε...

@ 28 Ιουλίου 2019 - 9:14 π.μ.

"απλα τα πραγματα στον πλανητη ανεπιθυμητων εδω στην γη..."

Άρα αφού είναι ανεπιθύμητοι εδώ...δεν θα πειράξει κανέναν αν τους στείλουμε στην "ανακύκλωση".!!

πετρος είπε...

ναι τις εχω δει τις αναλυσεις σου για τα δυο κεντρα και συμφωνο παλι καλα που τα λες και τα αναλυεις και για τα μας εχουνα ζαλισει με του μπαρουφερες ολοι οι αναλυτες της πλακας.οσο για τους τουρκους εχεις απολυτο δικιο.οι δικοι μας οι υπαληλλοι ειναι το θεμα που με ανησυχει εμενα..ψιλοασχετο σε καποιο σχολιο σου αναφερεις οτι η αποκαλυψη ειναι σχετικη με ουρανια γεγονοτα αρα ολα αυτα που λεγονται και αναλυονται δεν εχουν σχεση με την πραγματικοτητα του πλανητη μας?η κανω λαθος?

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ είπε...

ΠΕΤΡΟΣ : ψιλοασχετο σε καποιο σχολιο σου αναφερεις οτι η αποκαλυψη ειναι σχετικη με ουρανια γεγονοτα αρα ολα αυτα που λεγονται και αναλυονται δεν εχουν σχεση με την πραγματικοτητα του πλανητη μας?η κανω λαθος?

Aγαπητέ Πέτρο ..όλη η Αποκάλυψη έχει σχέση με αστρονομικά γεγονότα και γεγονότα που αφορούν το ηλιακό μας σύστημα. Άρα φυσικά και αφορούν άμμεσα κιόλας τον πλανήτη μας. Αν σκεφτείς ότι η λειτουργία του ήλιου μας επηρεάζει τα μέγιστα όχι μόνο τα υδάτινα ρεύματα και φράγματα στον πλανήτη, αλλά και τα ηφαίστεια. Τόσο η ηφαιστειακή ενέργεια όσο και η οργονοενέργεια είναι αλληλένδετες.
Διάβασε εδώ πως μπορεί να μας επηρεάσει...
http://zeys-elaynon.blogspot.com/2018/05/blog-post.html
http://zeys-elaynon.blogspot.com/2018/03/blog-post_77.html

Όταν γράφω και λέω ότι ...Ουρανός- Κρόνος- Πλούτωνας και περνάει ο Άρης που αυτοί οι 4 ΙΠΠΟΤΕΣ μαζί με τον Δία θα κάνουνε 15 Φεβρουαρίου με 30 Μαρτίου την ΤΕΤΡΑΠΛΗ ΣΥΝΟΔΟ , κάτι που συμβαίνει κάθε 248 χρόνια.....και είναι σαν να ΑΦΥΠΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ 4 ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ . Όταν στην Αποκάλυψη μιλάει για ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ...μιλάμε για ΚΥΚΛΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΩΝ....

Εδώ δες ποιοι πλανήτες είναι οι 4 Ιππότες της Αποκάλυψης.
http://zeys-elaynon.blogspot.com/2018/02/4.html