ΕΥ-ΨΥΧΕΙΤΕ

ΑΡΡΙΩΝ ο Συγγράφων :

 ΕΥ-ΨΥΧΕΙΤΕ
(αυτούς τους μοιραίους καιρούς)

¨Χαρές και πλούτη να χαθούν και τα βασίλεια κι όλα,

τίποτα δεν είναι, αν η ψυχή μένει στητή κι ολόρθη.¨


(Δ.Σολωμός, Εθνικός (Εβραίος) αντί Α. Κάλβου (Έλληνος) ποιητής.

(Το ανωτέρω δεν λέει και τίποτα σπουδαίο και πρωτάκουστο πλην

επίκαιρον έρχεται και επίκουρον. ). 


Επειδή κάθε καταστροφή εμπεριέχει εν σπέρματι και μια νέα αρχή.

Το σύστημα, ο αρχαίος όφις, ενίκησε δια γερμανικής σκαιότητος και ωμότητος,

και πάλιν όπως και επί δισχιλιετίαν ήδη επικρατεί, επί ελληνικού εδάφους.

Κατ' ουσίαν παρεβίασε ανοικτάς δημοκρατικάς θύρας.

Αυτοί οι τρομακτικοί διδάσκαλοι και συνεργάται των ομοειδών των γενοκτόνων Τούρκων,

οι εμπνευσταί πασών των γενοκτονικών θηριωδιών της ανθρωπότητος

και κυρίως των επί των θεοειδών Ελλήνων, επικάθηνται δια των κοινοβουλευτικών εξηγορασμένων πρακτόρων των επί της κεφαλής ημών κυρίως από εκατονταετίας (Βενιζελισμός και βασιλεία), ακαταμάχητον όντως πολιτικόν δίδυμον όπως και το αντίστοιχον νεώτερον (δεξιά-αριστερά) διχαστικώς, εθνοδιαλυτικώς, εξοντωτικώς. Δημοκρατικότατα.

Ξέρουν πολύ καλά ότι η επιβολή των επί μιας επί μακρόν εν υπνώσει διατελούσης πολιτισμικής αυτοκρατορίας και πλανητικής πολιτισμικής κληρονομίας

έχει συμβολικόν και ψυχολογικόν χαρακτήρα δια την καθυπόταξιν του ελευθέρου εθνικού φρονήματος των λαών και την εξύψωσιν του ισχυρώς κλονιζομένου ευρωγοήτρου. Δια της ελληνικής κατοχής εμφανίζονται ως νέα Ρώμη καθήμενοι εις τον αιγλήεντα θρόνον του μεγαλείου και γοήτρου της κοιτίδος των θεών. Και των γηγενών μάλιστα εμφανιζομένων ως πειθηνίων δούλων, υπηρετών αυτών. Ποία άλλη απόδειξις και μαρτυρία μείζων της δόξης και αξίας αυτών;

Αλλά sic transtit gρωγοήτρου. loria mundi.

Αλλά η αλήθεια δεν ηττάται, μήτε και αποθνήσκει ποτέ. Αποθνήσκουσι μόνο αι ψευδαισθήσεις της αληθείας αυτής και όσοι προσδέδενται ακρίτως και μοιρολατρικώς εις αυτάς. Αυτοί και θλίβονται, αυτοί απελπίζονται και αποκαρδιούνται αμαχητί και άνευ αντιδράσεως.

Οι μαχηταί κλονίζονται μεν αλλά δεν καταπίπτουσι ποτέ.

Ο μαχητής ευδοκιμεί χαλυβδούμενος εις το πεδίον της μάχης,

το χοροστάσιο των ηρώων, εις ένα αγώνα χωρίς αρχή και τέλος

όπως η ζωή και η αθανασία.

Φεύγει από τον χρόνο δια να νικήση τον χρόνο,

ερωτά ίνα μην απαντήση ποτέ.

Η νίκη τον εμποδίζει, η ήττα τον ξαποσταίνει,

το δίκαιο τον αποσπά, το άδικο τον πεισματώνει και τον γιγαντώνει.

Ο θάνατος αδειάζει στα χέρια του κι ο φόβος ημερεύει κοντά του.

Ουδέποτε παραδίδει τα όπλα, ακλόνητον περιβάλλει αυτόν ο θαυμασμός των θεών.

Τα πόδια του τρομάζουν την γη, η τόλμη του σφιχταγκαλιάζει τον ήλιο.

Μη βιάζοντας τίποτα, μη δεσμευόμενος σε τίποτα, μη όντας τίποτα, κατέχει τα πάντα. Χαίρονται και γήθουσιν οι του απείρου μάκαρες θεοί που γέννησαν ένα τέτοιο ισόλαμπρο, ισόθεο γιο.

Κι όταν πέφτει εις την κλίνη του, κατάκοπος εργάτης του ιερού του χρέους,

ήσυχος μειδιά στον ύπνο του γιατί στην πόρτα των ονείρων του

έχει πάντα φύλακα και συνταξιδιώτη ένα συνομήλικο θεό.

Όπως και όταν στρέφη όμματα και χείρας ικεσίας στον ουρανό

πάντα με καρδιά γεμάτη και πύρινη πνευματική τροφή

επιστρέφει χορτασμένος από κει.


Αυτό λέγεται ψυχή, επί το ελληνικότερον ευψυχία, η πεμπτουσία της  ελευθερίας.

Και η αισιοδοξία πηγάζει αποκλειστικά εκ του δαιμονίου αδύτου βάθους αυτής. .

Αυτή μανιωδώς επιδιώκει το σύστημα, παντί τιμήματι, αποσπάσαι από   ημάς,

δεν το βλέπετε;

Έχουσι τον πλούτον και το χρήμα της γης, προ αιώνων έχουσι αυτό. Και;

Ψυχήν έχουσι; Ουκ έχουσι. Διο και άπληστοι, ανασφαλείς και ανεπαρκείς αισθάνονται διαρκώς. Κι αυτό γιατί είναι στείροι εκ φύσεως, κατηραμένοι γι αυτό και φθονεροί, μισάνθρωποι και ανθέλληνες. Ο πλούτος λύνει όλα ταπροβλήματα εκτός εκείνων που δημιουργεί ο ίδιος. Τα περισσότερα δηλαδή.

Προς τούτοις ο πλούτος αυτών δεν είναι γέννημα αρετής ή φιλανθρωπίας και φιλοθεϊας αλλά απόκτημα κλοπής, απάτης και προδοτικής εμπορευματοποιήσεως και εξαργυρώσεως παντός οσίου, ιερού και ηθικού της ψυχής της ανθρωπότητος.

Θέλουσι λοιπόν εναγωνίως και προς εξιλέωσιν την ξένην ψυχήν, το ανεξαγόραστον, τον αθάνατον θεόν  της ψυχικής ουσίας του ανθρώπου, εκείνο όπερ εάν δεν προσφερθή αυτοίς εκουσίως παρά του απογοητευθέντος και παραιτηθέντος απ’ αυτού αδύνατον εστί άλλως αφαιρεθήναι και αποσπασθήναι.  

Οι Έλληνες μαχηταί πάντως, το άλας της φυλής και ουχί το πολιτικόν κατακάθιον αυτής,  ου παραδίδουσι ποτέ το θείον ελεύθερον φρόνημα αυτώ φυλάσσοντες μέχρι αυτοθυσίας τας Ανοπαίας οδούς της μοναδικής ουρανίας αποστολής των. 

Ο Έλλην γαρ εστί σύμφυτος προς την αλήθειαν και τον ολοκληρωμένον-ελεύθερον άνθρωπον. Αναπόσπαστον στοιχείον αυτής. Όχι φυσικά ο τυχάρπαστος

Έλλην γραικύλος και γενίτσαρος παρακμίας.

Αυτόν χάρισμα αφήνομεν και απονέμονεν τιμητικώς εις τους κτηνοβάτας και πουστοϋπερηφάνους κατακτητάς ημών. Μετά της κάτωθι επιγραφής συνοδευομένου:



¨Τα μιάσματα και αποβράσματα της φυλής, τα μηδενός άξια, καθυποτάξατε

και επ' αυτών εξουσιάζετε, ω βάρβαροι,

ου μη τους αιωνίους ημών θεούς-αξίας και την ιδέαν της πατρίδος,

και τον ιδανικόν Έλληνα της πατρίδος αυτής.

Όμοιος ομοίω γαρ, ανέκαθεν, πελάζει.¨


ΖΗΤΩ Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΖΗΤΩ ΤΟ ΘΕΟΓΕΝΈΣ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΩΝ

ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.