ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :
ΑΝΆΛΥΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΩΣ ΔΗΘΕΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΌ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΠΑΊΓΝΙΟ, Ο "ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ" ΤΩΝ ΔΗΘΕΝ ΔΕΞΙΩΝ ΚΑΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΞ ΑΝΑΤΟΛΏΝ ΑΣΘΕΝΗΣ
Κατά τις διακηρυγμένες θέσεις της εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας, ο διαπολιτισμικός φακός προβάλετε να είναι ως εξαιρετικά σημαντικός γιατί δείχνει ότι η λεγόμενη πρόβλεψη της «σύγκρουσης των πολιτισμών» του Χάντινγκτον ήταν μόνο ένα παράδειγμα κακοπροαίρετων ευσεβών πόθων (αν όχι προκλητική πολιτική πρόταση). Αν και ο μύθος αυτός έχει αναμφισβήτητα αμφισβητηθεί ως ιδεολόγημα για να δικαιολογηθούν οι επεμβάσεις των ΗΠΑ μετά την 3η Σεπτεμβρίου σε αποστολές ρύθμισης των τιμών του πετρελαίου, ο Πουτιν τώρα αυτό το αποσκοπεί προβάλλοντας μια αόριστη "σύγκλιση των πολιτισμών" μεταξύ του Ορθοδόξου Χριστιανισμού, του Ισλάμ και του Ινδουισμού. Αυτό είναι το κεντρικό του αφήγημα.
Η εμφάνιση της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης (ή «νέας παγκόσμιας τάξης» όπως την αποκαλεί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν) έχει επιταχυνθεί από τις συνέπειες της άνευ προηγουμένου και μακροχρόνια δεόντως σχεδιασμένης απάντησης από τη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Μόλις ξεκίνησε με την συνεχιζόμενη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, την οποία βεβαίως πυροδότησε η ίδια η Αμερική δια των πιονιών που ελέγχει στην Ευρωπαϊκή σκακιέρα.
Γιατί όμως, είναι το ερώτημα, αφού οι Αμερικανοί δεν φημίζονται για βλάκες, αφού ήξεραν ότι οι συνέπειες των κυρώσεων τους θα κατέστρεφαν ένα μεγάλο μέρος του "δυτικού πολιτισμού, ιδιαίτερα αυτού που συνδέεται με το ευρώ;;Μετά την κατάρρευση του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης, που άφησε πίσω της μόνο χρέη και ανισότητες, η Πρωτοβουλία Belt & Road της Κίνας (BRI) θεωρείται μέχρι στιγμής ως το μόνο φυσικό μέσο για τη συγκέντρωση διαφορετικών πολιτισμών μέσω του κοινού στόχου του εμπορίου, των επενδύσεων και της αμοιβαία επωφελούς κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης.
Αυτό θορυβεί τα think tanks που έχουν μάθει να ερμηνεύουν τα πάντα μόνο υπό την οπτική του Χάρντιγκτον και με τα "τρίγωνα του Κίσινγκερ" (στο * τι είναι αυτά) . Και έντρομοι διαπιστώνουν ότι στα περισσότερα τρίγωνα διακρατικών σχέσεων, παύει να είναι απαραίτητη πλέον η παρουσία των ΗΠΑ, ενώ το brand name του όρου "σύγκρουση των πολιτισμών" φαίνεται να το "τελειώνει" ο Πούτιν με το πιο πάνω αφήγημα.
Αποτέλεσμα και αυτών των δύο, το ότι είναι πλέον προφανές ότι η παντοκρατορία του δολαρίου να απειλείται πλέον σοβαρά.Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι πλάι σε αυτήν την κινεζική πρωτοβουλία , αναπτύσσεται γρήγορα και η πρωτοβουλία του Πούτιν για ένα άλλο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, νεοφιλελέ κοπής και αυτό, που στηρίζεται πάνω στην προβολή της "αντίληψης" του ότι είναι το αποτέλεσμα μιας διαπολιτισμικής συνεργασίας. Των ατάκτων παιδιών του οικονομικού νότου, όπως το Ιράν, ή η Τουρκία, προς ένα σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης τύπου G7 υπό την Ρωσια, Κίνα και ενδεχομένως και την Ινδία.
Τι τους ενώνει πολιτισμικά;;Προς το παρόν μόνο μία δεξιά έκδοση του νεοφιλελευθερισμού με ισχυρότατη δόση εθνικισμού για την εξυπηρέτηση των εθνικών τους ελίτ. Και ένα προπέτασμα καπνού αντι-woke ρητορικής, για να κρυφτούν πίσω της οι ευθύνες για την αλματώδη αύξηση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων που προκαλούν αυτές οι πολιτικές τους.
Αυτό δείχνει τώρα εφικτό μετά το γεωοικονομικό κόλπο του Πούτιν, που μοιάζει σαν λαβή του τζούντο, που ακολούθησε ως αντίδραση στις κυρώσεις της "Δύσης". Ανέτρεψε τα οικονομικά τραπέζια της, αφού ο Ρώσος ηγέτης αποφάσισε ότι όλες οι συμβάσεις φυσικού αερίου και οι εξαγωγές και άλλων ζωτικών πρώτων υλών προς χώρες που χαρακτηρίστηκαν πρόσφατα ως μη φιλικές, όπως αυτές στην ΕΕ, πρέπει να πληρώνονται σε ρούβλια. Έτσι είτε θα υποστηρίξουν την ρούβλι εάν συμμορφωθούν, ή διακινδυνεύσουν με μια συνολική οικονομική κρίση στη Δύση μαζί με μια διατροφική στην Αφρική, εάν το αρνηθούν. Και τα δύο αποτελέσματα ευεργετικά για τη Μόσχα και τις ρωσικές ελιτ, που βγήκαν αλώβητες από τις κυρώσεις λόγω της "βοήθειας" που πήραν από τον Ερντογάν ή την Ινδία, που απλώς ψώνισε φτηνά την ρωσική ενέργεια που δεν καταναλωσε η ΕΕ λόγω των κυρώσεων.
Όλα αυτά συμπληρώνονται και με την άλλη μεγάλη στρατηγική της Μόσχας επι του νομισματικού πολέμου, που ξεκίνησε να προετοιμάζεται από το 16, και οδηγεί στην δημιουργία ενός αντι-δολαρίου ως βασικού στοιχείου της νέας (ή μήπως νέων?) οικονομικών ζωνών που διαμορφώνονται ακριβώς πάνω στον έλεγχο των ενεργειακών ροών με όχημα, πλέον, το φυσικό αέριο.
Ως εκ τούτου, μία πυρηνική μεν, δύναμη με οικονομικό όμως μέγεθος και ειδικό βάρος στην παγκόσμια οικονομία μικρότερο πχ από της Ιταλίας, δείχνει να πρωταγωνιστεί σε ένα μεγάλο γεωπολιτικό και οικονομικό μετασχηματισμό του μετα-παγκοσμιοποιημενου πλανήτη με ρόλο κεντρικού ρυθμιστή μιας ζώνης του και με προθέσεις απειλητικές στην αντίπαλο ζώνη. Θα αρκεί να κλείνει ή να ανοίγει μερικές στρόφιγγες σε ένα πλέγμα αγωγών αερίων και οι πολυ-πολιτισμικοί εταίροι φίλοι του του θα πειθαρχούν! Η ίδια ακριβώς πολιτική που ακολούθησαν οι ΗΠΑ με τον έλεγχο της ροής του πετρελαίου από το 71 και μετά, αλλά με "διαπολιτισμική επικάλυψη".Μπορείς να το πεις και come back, μια νεκρανάσταση του ορθοδόξου νεοφιλελευθερισμού ver1.0 με μια "παγκοσμιοποίηση" επί του μισού πλανήτη για να πορευτεί με τις ίδιες συνταγές σαν αυτές που κυριάρχησαν την προηγούμενη 35ετια.Σε αυτή την σκληρή πραγματικότητα, η "Δύση" δεν έχει πλέον να αντιτάξει κάτι αντίστοιχο!
Επί Μπαιντεν ήλπιζε μόνο στις πρωτοβουλίες της Blackrock, που ετοίμαζε πολύ μεθοδικά την νέα έκδοση του νεοφιλελευθερισμού ver2.0 επί ενός ψηφιακού δολαρίου αντικρισμένου με τις μετοχές των εταιρειών που ελέγχει με τα 15τρισ δολάρια που διαχειρίζεται. Και όλα αυτά πάνω στις "αξίες" μιας "Πράσινης" και μιας Ψηφιακής μεταρρύθμισης. Η "Πράσινη Μετάβαση", που διαφημίζονταν ως η νέα της "μεγάλη στρατηγική", στερείται όμως ρεαλισμού, αφού αυτή προϋποθέτει πόρους (κεφάλαια και κυρίως μέταλλα) που η Δύση δεν τα έχει! Αλλά και, το σπουδαιότερο, στερείται του χρόνου που απαιτείται για να φέρει κάποια ορατά αποτελέσματα που δεν θα επιτείνουν απλώς τις ανισότητες με διεύρυνση της ενεργειακής ανασφάλειας από το μπρα ντε φερ με την ζώνη του Κόκκινου καπιταλισμού και στις αναπτυγμένες χώρες του οικονομικού Βορρά, εντείνοντας υπέρμετρα και τις εκεί κοινωνικές ανισότητες μέσω μίας πρωτοφανούς ενεργειακής ανασφάλειας.
Τώρα, επί Τραμπ2.0, οι βιομηχανικοί εθνοαπομονωτισμοί και οι κρυώσεις του σε όποιον εξάγει προϊόντα στις ΕΕ, καθυστερούν μεν για λίγο αυτήν την μετάβαση σε ότι αφορά το εσωτερικό της ήδη διχασμένης κοινωνίας των ΗΠΑ, αλλά επιταχύνουν κατά πολύ την επίτευξη των στρατηγικών στόχων του αντιπάλου. Που δεν είναι ο Πούτιν αλλά το Πεκίνο.Μπορείς να το πεις όλο αυτό και "αριστερισμό" της πρώην νεοφιλελέ συμπόρευσης των δεξιών με τα ψήγματα της πρώην σοσιαλδημοκρατίας, με στόχο καθαρά αμυντικό: Να περισωθεί ότι περισώζεται από τις θέσεις των ελίτ της προηγούμενης περιόδου. Των τραπεζών και μιας χούφτας από φαμίλιες που κερδίζουν πλέον μόνο από τα παίγνια στον τζόγο του καζινοκαπιταλισμου που συντηρείται από τα δάνεια.. (Η παιδική αρρώστια "αριστερισμός" δεν είναι τίποτε άλλο πέραν της απώλειας της αντίληψης της έννοιας "χρόνος" μέσα σε αναλύσεις και λύσεις που δεν στερούνται, σε πρώτη τους ανάγνωση, των καλών προθέσεων).
Πίσω από το παλιό ιδεολόγημα του Χαντιγκτον δικαιολογήθηκαν περιφερειακές συγκρούσεις και επεμβάσεις για τον έλεγχο της ροής του πετρελαίου (που δεν απαιτούσε το γεωγραφικό συνεχές). Το φαινομενικά αντίθετο του τώρα προσπαθεί να εξασφαλίσει τον έλεγχο με γεωγραφικά συνεχή, που τυχαίνει να περνάνε από χώρες με διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές. Αρκεί να ελέγχονται οι κεντρικές βάνες των αγωγών των αερίων. Τώρα του φυσικού αερίου, κατά το 2050 και του υδρογόνου.
Εν κατακλείδι και με δύο λόγια:
Αντί του θείου Σαμ, ο θείος Βλαντιμίρ σε ρόλο νέου-τσαρου δηλαδή.Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται περιφερειακά και η νεο-οθωμανικη αντίστοιχη αντίληψη του γείτονα μας. Ίδιος ο διακαής πόθος του. Ο έλεγχος σε κεντρικές βάνες για να ορίζει την Ευρώπη κατά τις επιταγές του ενοίκου στο Σαράι. Βεβαίως και ο EastMed από εκεί πρέπει να διέρχεται,λέει. Τους το χρωστάει η ιστορία και η Δύση ξαναλέει. Και δεν διστάζει, έναντι αυτού του χρέους της ιστορίας στα δικά του σχέδια, να θέλει να συμπεριλάβει και την παραπαίουσα τουρκική λίρα στο καλάθι των νομισμάτων του, υπό εκκόλαψη, αντι-δολάριου του Πούτιν. Του λείπουν μόνο κάτι αέρια για να έχει και αυτός κάποιο "πολιτιστικό βάρος"...
Το σχέδιο αυτό το "τσαλάκωσε" και το εμποδίζει η συμφωνία της Λωζάνης, ηλικίας 100 χρόνων. Έτσι γίνεται κατανοητό και γιατί ήταν τόσο φανατικά κατά και η Ρωσική πολιτική και τα εδώ εγχώρια ενεργούμενα της. Οι δήθεν υπερπατριώτες, όλοι πλέον φανερά υπέρ των υπερσυντηρητικών πολιτικών που ξαναλανσάρει η ακροδεξιά του Τραμπ ως συνέχεια της σκυτάλης από τον Πούτιν.
Έτσι αναπόφευκτα οδηγούμαστε σε σύγκρουση.Αλλά δεν είναι σύγκρουση πολιτισμών. Ακραίων λαμογιών που εξυπηρετούν διαφορετικές ελίτ είναι. Σχεδόν προφανές που θα είναι τα σημεία των επόμενων θερμών συγκρούσεων "δι αντιπροσώπων" στην οριοθέτηση των ζωνών που διαμορφώνονται τώρα: Το Βόρειο Ιρακ-Κουρδισταν, στην περιοχή περί το ασταθές τώρα Πακιστάν και, ανάλογα πως θα εξελιχθούν, στα Δυτικά Βαλκάνια, για να ακολουθήσει μετά η μάχη για τον έλεγχο της Αφρικής, όπου ήδη προηγείται η Ανατολή.Μην ρωτάς εμείς με ποιόν θα είμαστε πάλι. Σε αυτά τα μεγάλα παίγνια κυριαρχούν τα συμφέροντα, όχι οι μεταφυσικές προσεγγίσεις τύπου Χάρτινγκτον ή αντι-Χάρτινγκτον ή οι woke και anti-woke αστείες προσπάθειες ερμηνείας του νομισματικού πολέμου σε εξέλιξη.
Εμείς ΠΡΕΠΕΙ να υπερασπιστούμε τα δικά μας συμφέροντα, αυτά των πολλών και όχι των δικών μας εξαρτημένων από τρίτους ελίτ. Και να λειτουργήσουμε έτσι και ως δύναμη προαγωγής της ειρήνης και της συνεννόησης ανάμεσα στις δύο ζώνες στην βάση του Διεθνούς Δικαίου. Τελεία.
Οτιδήποτε άλλο είναι το ίδιο λάθος όσο και οι νεοτσαρικές αντιλήψεις που έχει ο Πούτιν για τον ρόλο της Ρωσίας στον κόσμο ως όρο επιβίωσης της Ρωσίας και των ελίτ της. Όσο λάθος είναι και η παθητική παρακολούθηση των επιλογών των ΗΠΑ, που ψάχνουν και αυτές την δική τους ατζέντα ως όρο και της δικής τους επιβίωσης, ακριβώς όπως και η Ρωσία. Ο ένας χρειάζεται τον άλλον ακριβώς το ίδιο γι αυτό. Για να επιβιώσει.
Το λες αυτό και σύγκλιση των "πολιτισμών" τους.
1 σχόλιο:
Huntington
Δημοσίευση σχολίου