ZEYΣ ΕΛΑΥΝΩΝ


Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018

ΔΙΑΤΙ ΟΥΚ ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΣΙΝ ΟΙ ΜΑΚΑΡΕΣ ΚΡΑΤΑΙΟΙ ΠΡΟΓΟΝΙΚΟΙ ΘΕΟΙ;

Γράφει ο ΑΡΡΙΩΝ :

Μέμνησθε και τούτου εν παρόδω, ω αεί παίδες οπαδοί του ενός θεού και του ενός βιβλίου: ότι ουκ έστι πρωθυπουργός άνευ υπουργών, και βασιλεύς άνευ συμβούλων αυλικών και ήλιος άνευ ακτίνων και πλανητών, ουρανός τε κενός αστερισμών και άνευ οργάνων οργανισμός!

Αλλά δια τι καθυστερούσιν οι θεοί και ουκ επεμβεβήκασιν εισέτι εις τα επί χείλους κρημνού ευρισκόμενα πράγματα των ανθρώπων; Μάλον επειδή ώσπερ σπόρον γεωργικόν εσπαρμένον θεωρούσι την ανθρωπότητα, αδυνάτου δε όντος του υπεράνω αυτής ανά πάσαν στιγμήν ίστασθαι, επισκέπτονται περιοδικώς και επιθεωρούσι αυτήν, τα ζιζάνια εκβάλλοντες, τα καλά λιπαίνοντες, εφόδια τε και οδηγίας τοις τοποτηρηταίς αυτών αφίνοντες και παραπέμποντες. Ότι αυτονόμους θέλουσιν και αυτοβούλους τα τέκνα αυτών είναι και μη άβουλα, νωθρά και δουλικά θεομαμμόθρεπτα. Ίσως δε πάλιν μια άλλη ανθρωπότης εις άλλον σημείον του σύμπαντος όπως και η γη κρίνουσι έχειν μείζονα ανάγκην της επεμβάσεως αυτών η ημείς. Αλλά και το εθέλειν δοκιμάσαι τας αντοχάς και αρετάς ημών των εν τη γη αυτή δημιουργημάτων αυτών ουκ αποκλείεται. Όπως και το χείριστον και τα μάλιστα απαίσιον δι’ ημάς ενδεχόμενον, -ο μη γένοιτο- το εθέλειν αφανίσαι το ημέτερον αποτυχημένον σιδηρούν γένος οπότε εγκαταλελοίπασι πολλού αυτό, ως και σήμερον έχει, εις την κακήν του μοίραν και κακοδαιμονίαν!
Αν και επί του προκειμένου, το πλέον ψυχωφελές και εμψυχωτικόν δι’ ημάς εστί το θεωρείν ότι ουκ έστι θεών αγαθών ανάπαυσις, ισχύς, ικανοποίησις και χαρά άνευ της των ανθρώπων τέκνων αυτών σωτηρίας, τελειότητος και ευδαιμονίας.

Όπως και το θεωρείν το παρόν ιστοβήμα του εκλεκτού φίλου Μ.Α. ιερόν αυτόνομον βωμόν-θησαυροφυλάκιον της ιδέας είναι, βωμόν εις όν το άριστον γένος των διανοουμένων επιθέτει προσφέρον αρμονικώς, ελευθέρως και άνευ φόβου ή πάθους, το αμβρόσιον μέλι των ιδεών αυτού ως την των καλλίστων καλλίστην προσφοράν αγνής λατρείας προς το κάλλιστον γένος θεών.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

οι δημιουργοι εναι υπευθυνοι για τις δημιουργιες τους,οταν ομως παρατηρουνται ανωμαλιες οπως στην εποχη μας δεν νομιζω να ειναι και αυτοι αιωνιοι εφηβοι και να παιζουν με τα δημιουργηματα τους και να τα εγκαταλείπουν στην κακη τους μοιρα,εκτος και αν σε επιπεδα πανω απο εμας δηλαδη σε αυτους που λεμε θεους παιζονται τα ιδια παιχνιδια εξουσιας οπως και εδω,στο κατω κατω εικονα τους ειμαστε και τους μοιαζουμε, λες να ειμαστε ολοι σε ολα τα επιπεδα για κλωτσιες?

ΑΡΡΙΩΝ είπε...


ΑΝΔΡΩΝ ΤΕ ΘΕΩΝ ΤΕ

Νομίζω ου σφάλλειν ημάς θεωρούντας ότι το ανθρώπινον γένος ένεστι εξίσου ιερόν και όσιον όσον και το γένος των αθανάτων θεών. Κριτής και κριτήριον γαρ οι άνθρωποι έρχονται ακούσιοι της των θεών ποιότητος και αξίας δια του τρόπου δι' ού αντιμετωπίζονται ούτοι παρ' αυτών. Καθ’ ότι οι θεοί ου μόνον κριταί έρχονται των ανθρώπων αλλά και κρινόμενοι δίδοντες λόγον δια την συμπεριφοράν των προς αυτούς εις την νομοτελειακήν συμπαντικήν υπάτην Δίκην και Αρμονίαν.
Ει δηλαδή θεοί τινές βούλονται τρέφεσθαι κτηνωδώς εκ των ανθρώπων, υπολαμβάνοντες αυτούς ως αποκλειστικώς αυτών αναλώσιμον υλικόν κτήμα-απόκτημα-ποίμνιον και δια εξουσιαστικήν, σαρκικήν (κανιβαλικήν), ψυχοενεργειακήν (ψυχοκανιβαλικήν) και δουλικήν εκμετάλλευσιν αυτών, αυτομάτως εκπίπτουσι της αιθερίας αυτών πνευματικής ποιότητος και ολυμπίας διαστάσεως, βαρυνόμενοι δε ηθικοπνευματικώς και εις Ύβριν και εμφύλιον διάστασιν και πόλεμον ελθόντες προς τους άλλους επόπτας αγαθούς θεούς, κατατείνουσιν και καταλήγουσιν οίον οι Τιτάνες εις τα ταρταρώδη, αφεγγή , κατώτατα διαμερίσματα- υπονόμους του σύμπαντος πεπηγότες και δεσμευόμενοι –τιμωρούμενοι εκεί, αναλόγως και νομοτελειακώς, αν και ως αθάνατοι, άχρι πληρώσεως του καθαρτικού χρόνου.
Η εξελικτική γαρ κλίμαξ-οδός εις το ένθεον σύμπαν ισχύει ου μόνον επί θνητών αλλά και επί αθανάτων. Οδός ου προς τα άνω μόνον αλλά και προς τα κάτω άγουσα. Άνθρωποι αναβιβάζονται γινόμενοι θεοί όπως και θεοί υποβιβάζονται και εκπίπτουσι αναποδράστως, εις τους αιώνας των αιώνων.

Όσον αφορά δε τας χρυσαυγείς έδρας των αγαθών φιλανθρώπων θεών, πατέρων των ανθρώπων, ου θέμις εστί, ούτε κατ’ ανόσιον σκέψιν, παραμένειν, ουδέποτε, κενάς αθανάτου κυβερνητικού πληρώματος και θείου πνευματικού περιεχομένου.

Ο παράγων σκέψιν, ο διανοοούμενος, παράγει νόημα. και το νόημα τούτο εστί το αείζωον της ψυχής του κόσμου.
Όταν εις ουρανού χείρας και οφθαλμούς αίρομεν άνω, είησαν αι ευχαί και αι δεήσεις ημών εκ του εν ημίν ειλικρινεστέρου και αγνοτέρου. Τα γαρ θρησκευτικά πτυχία, ή θρησκευτική αποστήθισις και αντιγραφή, ισχύουν ίσως οικονομικοπολιτικώς δια τα γήινα, δια τους ουρανούς όμως ξένη και βάρβαρος και ακοινώνητος θεωρείται γλώσσα.
Τα παποκαίσαρος τω παποκαίσαρι και τα του θεού τω θεώ.
Άλλος ο θεός των ελευθέρων και άλλος ο θεός, ο αντιθεός των δούλων.

Την δε αθανασίαν ήνπερ υπέσχετο Καλυψώ τω Οδυσσεί ορθώς πράττων ηρνήθη ο ήρως. Το γαρ είναι θεός αθάνατος μεταξύ θεών, ανάλογον εστί όπως και το θνητός άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων. Θνητοί άθλοι-δοκιμασίαι και βραβεία τοις θνητοίς, αθάνατα δε τοις αθανάτοις. Αυτός δε, ει και θνητός, ήτο και βασιλεύς επί πλέον, ώσπερ θεός αγαθός, δίκαιος και αγαπητός μεταξύ των ελευθέρων ανδρών, των συμπολιτών του. Άλλη αίσθησις, επίζηλος και τοις θεοίς αυτοίς έτι...


Παρόραμα του άρθρου: ...εγκαταλελοίπασι προ καιρού...