ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ή΄(4)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ή΄(4)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Το ναρκωτικό τη εξουσίας όπως και ο άκαιρος και άμετρος πλούτος και η δόξα, κάνει τα πράγματα πολύ εύκολα. Ακόμα και την προδοσία, το έγκλημα και τον εκφυλισμό. Αλλά τα ναρκωτικά όσο πιο βαρέα τόσο και πιο απαίσιο το ξύπνημα.  

Η μεταπολίτευσις εν Ελλάδι επέφερε το τέλος των πολιτικών ψευδαισθήσεων και διαιρέσεων επιβεβαιώσασα ότι δημοκρατία, ευνομία δηλαδή, εις ένα υπό ξένη προστασία κράτος αποικιοκρατίας μόνο στα χαρτιά είναι δυνατή.    

Η βρώμικη δουλειά γίνεται κι από δεξιά κι από αριστερά, κι από ψηλά κι από κάτω. Ο άνθρωπος δεν αντέχει την πολλή φρίκη όπως άλλωστε και την πολλή χαρά. Κλείνει τα μάτια του μπροστά στην πρώτη για να μη τον καταπιή. Και η εξουσία γίνεται τότε ο αλλόφρων κρόνιος δήμιός του.

Σοφία εστί η κατεσταλαγμένη επίγνωσις. Φιλοσοφία και φιλόσοφος άρχων είναι το ευχής έργον επί γης όπερ και σπανίζει και διώκεται διότι είναι έργον συμβατό μόνο με την αλήθεια. Η θρησκεία που υποκαθιστά την φιλοσοφία είναι το μη χείρον βέλτιστον. Αλλά τί να σου κάνει κι αυτή η έρμη;

Δεν είναι φιλοσοφία ανοικτή να σου γυμνάζη και φτερώνει το μυαλό αλλά φοβική, υποτακτική. Ακούει ο άλλος θρησκεία και σηκώνει τα χέρια ψηλά, σταυροκοπιέται και παραδίδεται, ψυχή και σώμα.  

 
2. Παρασίδεται. Αλλά σε ποιους; Μα στο κακό βέβαια, που αλλού; Γιατί δούλος είναι ανέκαθεν και η μάνα θρησκεία αλλιώς δεν θα επεβίωνε και βασίλευε κι αυτή σ’ αυτό τον ψεύτικο ντουνιά. και γι αυτό πιστούς εθελοδούλους εκπαιδεύει μη διστάζοντας και το έθνος να προδώσει εν ανάγκη για να γλιτώση αυτή.

Το έθνος είναι η ενσάρκωσι της της ταυτοτικής συλλογικής ελευθερίας ενώ η θρησκείας η μεγάλη σχολή σχολή της δουλείας. Επόμενο είναι να συγκρούονται.  Κι αν επιτρέπονται στην τελευταία κάποια ιερά στοιχεία ηθικότητος και πνευματικότητος έχειν, το πρόσχημα είναι αυτό, το δόλωμα αλιείας ψυχών.

Κι αν βοηθά τον άνθρωπο να αποθνήσκει ήσυχα, τον εμποδίζει όμως να χαίρεται την ζωή του αυτόβουλα. Ψευτοπαρηγορεί και επαναπαύει τον δούλο και τον φτωχό αλλά κλέβει την ψυχή και το πνεύμα της ελευθερίας του.

 Έχουν ανάγκη την θρησκεία, αναγκαίο κακό, για τους δικούς των λόγους, εξουσία και λαός. Προσφέρει και κάποιες θέσεις εργασίας αυτή σαν επιχείρησι, και μάλιστα πολυεθνική, που είναι , είναι κι αυτό.

Μέσα της όμως θα βρίσκει άσυλο και κρυσφήγετο ο λέων του κακού. Επειδή απαγορεύεται να τον ψάχνουν εκεί που πραγματικά είναι ο θρόνος του. Και μόνο η φιλοσοφία, ο ενσαρκωθείς υιός του θεού Νου στον εγκέφαλό μας που διδάσκει την αυτοσωτηρία το βλέπει αυτό και σώζει ότι μπορεί να σωθή.

 

3. Μυαλό, φρόνησις λέγεται ο αλληγορικώς ενσαρκωθείς υιός του θεού Νου, ο και χριστιανικώς σταυρωθείς τελικά και υψωθείς εις μύθον ιερόν. Επειδή μύθος είναι η υπερτάτη, αυτόνομος και αιωνία, πραγματικότης και αλήθεια. Και του οποίου ηλλοιωμένη αντανάκλασις η αλήθεια του ημετέρου φυσικού κόσμου.

Αλλά κάπου χαλά αυτός ο μύθος. Αυτός ο ουράνιος πατήρ με το ένα χέρι έστειλε τον υιό σωτήρα της ανθρωπότητος και με το άλλο τελικά αβρααμικώς θυσιάσας τον απέσυρε; Κρόνος Καρχηδόνιος μυρίζει εδώ και εβραίος τσιγκούνης παρά ο δίδυμός του Έλλην ήρως Ηρακλής.    

Αφού άγρια μέθη και μανία ανέκαθεν και, εν κρυπτώ, νεκρόφιλος και σκοτεινή ανθρωποθυσιαστική μαγεία συνιστούν την θηριώδη θρησκεία των βαρβάρων και των δούλων.

Και μόνο οι Έλληνες πατέρες ήδη προ Χριστού είχον ηρωικώς ελευθερωθή από την δουλεύουσαν θρησκείαν και ελευθερωθέντες ελευθέρωσαν και αυτήν. Τοιουτοτρόπως ευεργέτησαν και εδοξάσθησαν εξανθρωπίσαντες και εκπολιτίσαντες την ανθρωπότητα.

Κρόνον γαρ βρεφοφάγον, Διόνυσον ωμοφάγον και Απόλλωνα εξολοθρευτήν είχον αρχικώς και οι αυτοί μεταξύ των άλλων ως θεούς, θεούς εισαγωγής. Και το ολυμπιακόν Πάνθεον ακόμα υποχθόνιον αρχικώς ήτο πριν εξελιχθή εις Ολύμπιον.

 
4. Όμως με ελεύθερο και φιλόσοφο νου εξημέρωσαν και μετήλλαξαν συν τω χρόνω τους βάρβαρους θεούς των εις θεούς του φωτός, του κάλλους, της  χαράς της ζωής, της ελευθερίας και της αλήθειας.  Γι αυτό εξίσου θεοί και θεαί κατοικούν τον Όλυμπον της σοφίας και πονηρό ερπετό ουδέποτε επώλησε τα ναρκωτικά του μήλα εκεί.

Ο Ιησούς εβάδισεν επί τα ίχνη του αποθεωθέντος Ηρακλέους επροδόθη όμως από τον ίδιο του τον πατέρα Κρόνο και μαζύ του η πάσχουσα ανθρωπότης, ένα πισωγύρισμα στον προ Διός χρόνο. Κέρδισε τον σταυρό της δόξης αλλά έχασε τον Όλυμπο.

Κι έμειναν πάλι οι  Έλληνες, - ποιος άλλος; - μοιραία εξουσιοδοτημένοι να λύσουν τον  Γόρδιο θρησκευτικό δεσμό πολυθεϊσμού και μονοθεϊσμού, να βάλουν τους αρχαίους και νέους θεούς σε τάξι. Ποιος ο καλύτερος; Αφού τον μεν απορρίπτειν εθνική προδοσία, τον δε αντιμάχεσθαι αμαρτία.

Ποιος ονομάζει την αφέλεια σοφία και την αβελτερία πίστι; Ποιος αρνείται την φύσι ως αμαρτία και ενοχή κλείνοντας το μάτι στην άρνησι της ζωής και την λατρεία του θανάτου; Πολλή, πολλή θολούρα, αταξία και πόλεμος ως φαίνεται και στα ουράνια επικρατεί.

Δεν παν τα πράγματα καλά, Βαβέλ μαίνεται κι εκεί, Βαβέλ μείζων της γηίνης. Πλούσιοι και πτωχοί εδώ, άδικοι και αδικημένοι, έθνος και έθνος δεν θα έχουν ποτέ τον ίδιο θεό. Και δεν θα τα βρουν ποτέ ανθρώπινα εκεί πάνω οι θεοί, αν δεν τα εύρουν πρώτα οι άνθρωποι εδώ κάτω μεταξύ των.