ΟΙ ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ. (121)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Εκείνοι είπαν τα πάντα. Εμείς γιορτάζομε επαναλήψεις.
Εκείνοι μιλούσαν με θεούς. Εμείς τους ακούμε απ’ αυτούς.
Καμάρι κάποτε του έθνους, υψιπετής, δωρική καθαρεύουσα!
Χιονισμένος ήλιος, βόρειος επισκέπτης, κατήφορος καιρός.
Τρανός ποιητής σε φθηνή γειτονιά.
Η πιο βαθιά κι αγιάτρευτη πληγή το εμφύλιο άδικο.
Ταξικό μίσος και απελπισία και στο βάθος προδοσία.
Οϋτε αλήθεια χωρίς ελευθερία μήτε χωρίς αλήθεια ελευθερία.
Η δευτέρα άνοιξις των αετών και των αρίστων.
Φάσματα του παρελθόντος, σκιαί του παρόντος, οράματα του μέλλοντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου