Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΥΓΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΊΑ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΥΓΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΊΑ 

Μια μόνο ματιά στον πιο πάνω χάρτη, όπου αποτυπώνεται η κατανομή των γνωστών μεταλλευτικών αποθεμάτων (σπάνιες γαίες, υδρογονάνθρακες, ουράνιο, τιτάνιο κλπ) της Ουκρανίας αξίας γύρω στα 13τρισ$, αρκεί για να κατανοήσει και ο μη ειδικός το "παιχνίδι" που παίχτηκε (τώρα παίζεται το φινάλε του) ανάμεσά στις δύο πρώην "υπερδυνάμεις" του προηγούμενου Ψυχρού Πολέμου, που τώρα έχει μετατραπεί σε νομισματικό-ενεργειακό.

 

Η Μόσχα πήρε ότι ήθελε να πάρει. Το 80% περίπου της αξίας αυτών των πόρων, που βρίσκονται στην Κριμαία (που κατέλαβε το 16) και τις Ανατολικές ρωσόφωνες επαρχίες, το κατέλαβε από τις πρώτες εβδομάδες της εισβολής! Όλο το επόμενο χρονικό διάστημα επιδίδεται σε δοκιμές επί του πεδίου νέων οπλικών συστημάτων, κυρίως drones, στο άδειασμα των αποθηκών της για να χωρέσουν νέα όπλα, στο ροκάνισμα του ευρώ και στην στροφή των δικών της ενεργειακών πόρων προς τις αγορές της Ασίας.

 

Ο ρόλος της κυβέρνησης Τραμπ στην "επίλυση" της σύγκρουσης στην Ουκρανία, ευθυγραμμίζεται στενά με την ευρύτερη ΠΑΓΙΑ ενεργειακή στρατηγική της Ουάσινγκτον, εστιάζοντας στην μεγαλύτερη εμβάθυνση της εξάρτησης της ΕΕ από τις εξαγωγές ενέργειας των ΗΠΑ, μεγιστοποιώντας παράλληλα την πολιτική πόρων για να πιέσουν τους συμμάχους για αυξημένες αμυντικές δαπάνες. Η υποθήκευση από τις ΗΠΑ των υπόλοιπων Ουκρανικών κοιτασμάτων για να "ξεπληρωθεί" η οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που δόθηκε στον πρώην υπάλληλο της Ζελένσκι, που πρόθυμα έπαιξε τον ρόλο του πιονιού και τώρα διαπραγματεύεται μόνο το τομάρι του (από πίσω του και ο "δικός" μας "πρόθυμος" επιδιώκοντας το ίδιο), εκτός από ληστρική-αποικιοκρατική, εμπεριέχει και μια άλλη διάσταση. 

 

Οι επανειλημμένες απειλές του Τραμπ για δασμούς, εκτός εάν η ΕΕ αυξήσει τις αγορές πετρελαίου και φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ, αποτελούν παράδειγμα της συναλλακτικής προσέγγισης στη διπλωματία των πόρων που θα ακολουθήσει, όπου ο ενεργειακός εφοδιασμός γίνεται και το καρότο και το ραβδί στις διατλαντικές σχέσεις. Αυτές περιλαμβάνουν και τον εφοδιασμό σε κρίσιμα μεταλλεύματα, απαραίτητα και για τις ΑΠΕ και για τις τεχνολογίες ηλεκτρονικών.

 

Προωθώντας την ενεργειακή κυριαρχία των ΗΠΑ, η κυβέρνηση Τραμπ στοχεύει να αποδυναμώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από τους ρωσικούς πόρους και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη για τις αμερικανικές εταιρείες ενέργειας, ηλεκτρονικών και μετάλλων. Οι μαριονέτες βασταζοι του στην ΕΕ είναι πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν και αυτές τις πολιτικές και τις αντίστοιχες του Πούτιν. 

 

Η στρατηγική αυτή θα μπορούσε όμως να ενισχύσει τις εντάσεις σε ολόκληρη τη λεγόμενη "δυτική συμμαχία". Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η απρόβλεπτη εξωτερική πολιτική του Τραμπ κινδυνεύει να τον αποξενώσει από τους Ευρωπαίους συμμάχους του, ακόμη και όταν επιδιώκει να ενισχύσει τη στρατιωτική ικανότητα του ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας την αύξηση των αμυντικών προϋπολογισμών τους στο 5%.

 

Αυτή η σύγκρουση ανταγωνιστικών (έως και αντιφατικών) μεταξύ τους πολιτικών, οδηγεί την Ουάσιγκτον σε μια αντισυμβατική "διπλωματία των πόρων", που δύσκολα μπορεί να πετύχει τα αναμενόμενα αποτελέσματά της, όσο θα μεγαλώνει ο κίνδυνος στροφής των αντίστοιχων "πολιτικών πόρων" της Κίνας ή και άλλων ανερχόμενων γεωπολιτικών δυνάμεων σε ζώνες όπου θα κυριαρχούν νέου τύπου μέσα συναλλαγών. Αυτές με νομίσματα που θα αντικρίζονται όχι πλέον από δάνεια ή αέρα κοπανιστό (όπως το δολάριο, το ευρώ ή τα $Trump coins) αλλά με την αξία τέτοιων αποθεμάτων ή των χρηματιστηριακών τους commodities. Τα αντίστοιχα της Ουκρανίας είναι μια μικρή σταγόνα στον ωκεανό!

 

Σε αυτόν τον πραγματικό ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ πόλεμο ανάμεσα στις νέες ζώνες της μετα-παγκοσμιοποίησης, οι "στρατηγικές" του Τραμπ μοιάζουν ήδη σαν ένα παιδικό καλαμπούρι, ικανό να πείσει μόνο όσους αφελείς τον θεωρούν αντισυστημικό ή ικανό ηγέτη για να γλυτώσει τις ΗΠΑ από την οικονομική της κατάρρευση λόγω της απώλειας στήριξης της οικονομίας της από ένα αρχαίο δολάριο, που δεν μπορεί να εξάγει πλέον τον πληθωρισμό της ως νέα χρέη σε όλο τον πλανήτη με την ίδια ευκολία, όπως στα προηγούμενα 75 χρόνια κυριαρχίας του colpo grosso του Νίξον στον τρόπο παραγωγής ΟΛΩΝ των νομισμάτων μετά το 71.

 

Πολλά στοιχεία τεκμηρίωσης των πιο πάνω, αλλά μισές αλήθειες στα συμπεράσματα, και  ΕΔΩ. Τίποτα δεν μπορούν να σώσουν και τα καραγκιοζιλίκια του μπροστινού του, του Musk, με τις ΑΙ και Trump-pass (αλά Πιερακακη) επικοινωνιακές φωτοβολίδες.

 

ΤΙ κάνει ήδη η Αφρική (!), ΕΔΩ.

 

ΤΙ θα μπορούσε να έχει ήδη κάνει η ΕΕ, αν οι "ηγέτες" της είχαν λίγο κουκούτσι μυαλό, ΕΔΩ.