ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΤΙ;;

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΤΙ;; (Μια ματιά στην γεωπολιτική δυναμική της αρχιτεκτονικής της νέας μετα-παγκοσμιοποίησης, η "Μέση Γη" και άλλες διευθετήσεις πριν την τελική αναμέτρηση στον νομισματικό πόλεμο)

Οι περισσότεροι περίμεναν την μεταφορά των γεωπολιτικών εντάσεων στην Κίτρινη Θάλασσα μετά την οποία κατάληξη της Ουκρανικής κρίσης, (που, με επισπευδουσα τις ΗΠΑ το 22), ουσιαστικά έστειλε την Ρωσία στην γεωπολιτική σύνδεση των συμφερόντων της με της Κίνας. 

 

Αυτό έλεγε το "προφανές" που δεν λαμβάνει υπόψη ΟλΕΣ τις παραμέτρους του γεωπολιτικού ντόμινο που μετασχηματίζει γρήγορα τον νέο κόσμο μ.Ν. (μετα νεοφιλελευθερισμόύ ver1.0). Δηλαδή μετά την κατάρρευση της προηγούμενης παγκοσμιοποίησης το 2021 (και με την βούλα των G7 στην σύνοδο τους στην Κορνουάλη, ενόψει ενός "Πράσινου" νεοφιλελευθερισμόύ ver2.0).

 

Ένας Τραμπ και η κουστωδία του-σε ρόλο μάγου Gundalf, κλήθηκε να σώσει ότι σώζεται στις ΗΠΑ κατά την δύση της καριέρας της ως ο παγκόσμιος χωροφύλαξ των συμφερόντων των ελίτ της Δύσης από τις ανερχόμενες αντίπαλες στην Ανατολή. Και ως μαθητευόμενος μάγος που είναι, σκέφτηκε να καλέσει στην παρέα του τον Πούτιν, μπας και αυτός εγκαταλείψει την συμμαχία του με την Κίνα, αυτή που του διασφαλίζει τα προς το ζειν της Ρωσικής Οικονομίας από τις πωλήσεις των υδρογονανθράκων της.

 

Αυτή η "διευθέτηση"-διόρθωση της προηγούμενης στρατηγικής, που απέτυχε, έχει τον ίδιο στόχο: 

 

Τον έλεγχο της "Μέσης Γης". 

 

Όχι αυτής του Τολκιν, αλλά μιας τεράστιας ζώνης πολυπληθών κρατών που βρίσκονται ανατολικά των Ευφράτη-Τιγρη, το ανατολικό σύνορο του "Πράσινου Καπιταλισμού" όπου κυριαρχεί ακόμα το δολάριο. Φτάνει μέχρι τα ανατολικά σύνορα της Ινδίας, εκεί όπου ξεκινάει η ζώνη της μη ισχύος, πλέον, του πράσινου χαρτονομίσματος. Καθόλου τυχαία λοιπόν η σειρά του ντόμινο των γεωπολιτικών εξελίξεων που πυροδοτήθηκαν από τις πολύνεκρες φοιτητικές διαδηλώσεις στο Μπαγκλαντές, που οδήγησαν στην πτώση της φιλοκινεζικης κυβέρνησης της χώρας και σε μεγάλη αστάθεια όλη την γύρω περιοχή (Νεπάλ, Μυανμαρ, Ινδία, Πακιστάν και Ιράν) και την δια αντιπροσώπων σύγκρουση Ισραηλ-Ιραν, που πυροδοτήθηκε με μία σφαγή αμάχων σε ένα rave party στο Ισραήλ και ολοκληρώθηκε με την αλλαγή καθεστώτος στην Συρία 

 

Επισπεύδων μέχρι την τώρα σε αυτές τις "διευθετήσεις" ήταν ο Πούτιν. Αυτός, όπως τώρα και ο Τραμπ, έχει ως στόχο την πρόσδεση στο άρμα τους της Ινδίας, στρατηγικού αντιπάλου δέους της Κίνας. 

 

Στόχος του "παιγνίου": Ο έλεγχος της Αφρικής και δευτερευόντως και της Ν. Αμερικής, που είναι οι χώροι επέκτασης της οικονομικής διείσδυσης της Κίνας επί του "Δρόμου του Μεταξιού" αλλά και οι βασικοί τροφοδότης όλου του πλανήτη σε κρίσιμα μέταλλα. 

 

Υπάρχει και προϊστορία όμως για όλα αυτά.

 

Από την μία οι ισχυροί ιστορικοί δεσμοί της Ινδίας με την τότε Σοβιετική Ένωση, από την εποχή του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Διατηρείται μέχρι σήμερα με την Ινδία τον καλύτερο πελάτη των ρωσικών οπλικών συστημάτων για να μπορεί να διατηρεί τις ισορροπίες με το εξοπλισμένο από τις ΗΠΑ επίσης πυρηνικό Πακιστάν.

 

Από την άλλη το κενό που αφήνει η εγκατάλειψη/ήττα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν (αποφασίστηκε από τον Trump, υλοποιήθηκε από τον Biden) με αναπάντητο το ερώτημα που αφορά ένα δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου που διαπερνά όλο το Αφγανιστάν και με τους αγωγούς Ιραν-Αγια Πετρούπολη μέσω του Καύκασου.

 

Αυτός ο αγωγός μέσω θα του Αφγανιστάν θα μεταφέρει τελικά ρωσικό αέριο προς την Ινδία ή Ιρανικό αέριο προς την Κίνα με ακριβώς την αντίθετη ροή;;

 

Γνωστά όμως όλα αυτά στα think tanks και τα λόμπι της Ουάσινγκτον, που με μεγάλο ρεαλισμό (!) αποφάσισαν από το 18 την εγκατάλειψη του Αφγανιστάν (και όλης της Κεντρικής Ασίας) στον έλεγχο της Μέκκας του Κόκκινου Καπιταλισμού. 

 

Για να περιοριστούν στο τέλος οι ΗΠΑ στα σύνορα της Ζώνης του "Πράσινου Καπιταλισμού", που ξεκινάει από την Δυτική όχθη των Ευφράτη και Τίγρη, φτάνει στις Δυτικές ακτές της Τουρκίας στο Αιγαίο και κάπου θα οριοθετείται και στην Αφρική για τον έλεγχο των πρώτων υλών της.

 

Η έκβαση στο κατά που θα γύρει τελικά η Ινδία καθορίστηκε όμως από την αντίδραση της τυχοδιωκτικής πολιτικής του Πουτιν στο Παλαιστινιακό (via Χαμάς, Ιράν και Ερντογάν), που θέλει να διατηρήσει μόνο τα κεκτημένα κέρδη από την ενεργειακή αγορά όσο το δυνατόν περισσότερο. 

 

Και εκεί "χτύπησε" ο Πουτιν για να ακυρώσει τον Ενεργειακό Δρόμο Ινδίας- Σαουδικής Αραβίας- Ισραήλ- Ελλάδας, που διασφαλίζει ενεργειακή επάρκεια και στην Ινδία και την Ευρώπη με μια κόντρα των ακροδεξιών του Ισραήλ με τους ομόσταυλους τους στην Τεχεράνη. 

 

Άγνωστο είναι ακόμα το πόσο θα κρατηθεί ο Ερντογαν (άρα και ο Κούλης) στην θέση του μετά από αυτή την νέα φάση του νομισματικού πολέμου, όσο και να θέλουν το αντίθετο οι Βρετανοί και Γερμανοι, αφού ο ρόλος της Τουρκίας στην νέα αυτή αρχιτεκτονική της διπολικής μετα-παγκοσμιοποίησης δεν της επιτρέπει τα παιχνίδια που σχεδίαζε με τις πλάτες Χιλαρυ και Τραμπ1.0 και σε αυτήν την περιοχή, μέχρι την Κίνα. Αν κινηθεί τελικά προς την Κίνα, ένα Ανεξάρτητο Κουρδιστάν είναι πιθανό, και μάλιστα με εξαιρετικά ισχυρό λόμπυ υποστηρικτών στην Αμερικανική Γερουσία να πιέζει για το "γρήγορα τώρα". Η πιθανή σύγκρουση δε της Ρωσίας μέσω του συμμαχικού του Ερντογάν Πακιστάν με την Ινδία, πάλι τον βάζει σε δύο βάρκες. Μπέρδεμα ο κουμπάρος.

 

Έτσι, μετά από όλα αυτά, το κύριο πεδίο της αντιπαράθεσης στον νέο Ψυχρό Πόλεμο που ξεκίνησε μετά την πτώση του "τοίχους" της Καμπούλ και εδραιώθηκε με το Ουκρανικό, θα είναι ο Έλεγχος αυτής της "Μέσης Γης" με πιθανή αναζωπύρωση των εντάσεων ανάμεσα στην Ινδία και το εύθραυστα Πακιστάν. Και με την θερμή σύγκρουση (χωρίς αντιπροσώπους) Ιραν-ΗΠΑ. Όρος ελέγχου και ενός άλλου πόλου που θέλει να αναπτυχθεί, του Παναραβικού, που αντιμάχεται την διείσδυση και της Ινδίας και της Κίνας στην Αφρική.

 

Η ΕΕ σε αυτό το παιχνίδι των πρώην υπερδυνάμεων του Ψυχρού Πολέμου νο1, αρκείται στον ρόλο που της προδιαγράφουν οι νεοφιλελε νάνοι ηγέτες της. Εκτός τόπου και χρόνου, όπως και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αναλυταράδες που συνεχίζουν να ερμηνεύουν τα τεκταινόμενα με όρους δεκαετίας 80-90, δεν φαίνονται ικανοί να παίξουν κάποιον σημαντικό ρόλο για τον έλεγχο της Μέσης Γης. Έτσι τους διαφεύγει ποιο είναι και το πραγματικό "δαχτυλίδι" του 21ου αιώνα:

 

Το χωρίς σύνορα διαδίκτυο και οι τεχνολογίες πάνω του για τον έλεγχο του κόσμου δια των big data και του ψηφιακού χρήματος, τα μέσα δηλαδή που θα καθορίζουν το παγκόσμιο εμπόριο μετά το 2030.

 

Έτσι, αντί να μετατρέψουν τα δικά τους ισχυρά χαρακτηριστικά (Service και Data Acts, AI Act, MICA-R, έλεγχος των τεχνολογιών ανάπτυξης chips με χάραξη 3nm και μεγάλη εσωτερική αγορά) σε στρατηγικά πλεονεκτήματα, αρκούνται στον ρόλο του νάνου στην "Συντροφιά του Δαχτυλιδιού" (σε ρόλο Σάρουμαν, κάποιος Musk ως τα πανθ' ορά, κάτι σαν ένα παγκόσμιο predator).

 

Έτσι, μέχρι την τελική σύγκρουση στα νερά της Νότιας Κίνας, αυτή θα αναβάλλεται μέχρι να οργανωθούν σχετικά και οι δυο αντίπαλοι (για να συμβιβαστούν μάλλον κατάλληλα). Κερδίζουν τον χρόνο που τους λείπει μέχρι να καταλαγιάσουν πριν οι αναταραχές αυτών των διευθετήσεων των περιοχών ισχύος νομισμάτων στον νομισματικό πόλεμο, με τα νέα ψηφιακά νομίσματα ακόμη σε εξέλιξη. 

 

Χρειάζεται κάποιο χρόνο για να φτιαχτούν τα ψηφιακά δολάρια ιδιωτικής κοπής της Blackrock (ή της οικογένειας Τραμπ αντ' αυτών) για να ανταγωνιστούν τα Unit που ετοιμάζει ο Πούτιν και ο Ξι δια των BRICS+.

 

Μένει να ρωτήσω, κατά τα ειωθότα, τι δεν κατάλαβες στο παρόν στάδιο του γεωπολιτικού παιγνίου σε εξέλιξη, που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με θρησκείες, συγκρούσεις πολιτισμών κλπ χαζά που ανακαλύφτηκαν τον προηγούμενο αιώνα για να δικαιολογούν τις τότε συγκρούσεις.

 

Δηλαδή τι δεν καταλαβαίνεις για τον Παγκόσμιο Νομισματικό Πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη.Από τον καιρό του Ωγύγου όλοι οι πόλεμοι για το χρυσάφι γίνονται.