ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΤSIKNOFIFTH DAY : (Η αρχέγονη σχέση των Αθηναίων με τα σουβλάκια και κάτι νομισματικές παρεξηγήσεις).
Τα πρώτα νομίσματα στην αρχαία Αθήνα, οι οβολοί, ήταν κάτι μακρόστενες μεταλλικές μυτερές βέργες, όπως αυτές στην φώτο ένα πράγμα. Κάτι σαν καλαμάκια από σουβλάκια δηλαδή και κάνε το εικόνα.
Πιθανότατα να έχουν σχέση με αυτούς τους οβολούς που τους έμεναν αφού έτρωγαν τα κοψίδια-οβελίες σε επίσημα τσιμπούσια από τα ιερά σφάγια κάθε αντίστοιχη Τσικνοπέμπτη, αφού η σύγχρονη είναι το κατάλοιπο, και αυτή, κάποιου Διονυσιακού μυστηρίου που γιορτάζονταν αυτή την εποχή με μασκαράδες. Επέζησε η σημερινή ως Τσικνοπέμπτη, παρά την διαρκή ξινίλα της εκκλησίας που δεν γουστάρει τέτοια πράγματα κλπ.
Μια μέρα, κάποιος ευφυής Αθηναίος σκέφτηκε να χρησιμοποιήσουν τους οβολούς μετά την χρήση τους στο ψήσιμο ως μέσα συναλλαγών στην αγορά, ανταλλάσσοντας τους με ίσης αξίας προϊόντα ή υπηρεσίες με τα αρχικά σουβλάκια. Ποιο μάγκες είναι δηλαδή οι Αιγύπτιοι, σκέφτηκε, που παράγουν τους στατήρες, που αντιστοιχούσαν σε μια φτιαργιά στάρι, ως το δολάριο της τότε παγκοσμιοποίησης, σκέφτηκε. Σουβλάκια παράγουμε εδώ, όχι στάρια, ευκαιρία να δραπετεύσουν από το Αιγυπτιακό SWIFT και το Περσικό ΔΝΤ.
Η ιδέα έπιασε όταν έγινε αποδεκτή ως φέρουσα αξία κύρους, παρ' ολο που δεν απεικονίζονταν πουθενά η εικόνα ενός βασιλιά ή κάποιου θεού, για να πιστοποιεί με ένα "να μα την Παναγία, τόσο αξίζει και μην το ψάχνεις. Γιατί;; Γιατί το λέω εγώ".
Ακριβώς σε αυτή την λεπτομέρεια, στην έλλειψη κάποιου κεντρικού διαμορφωτή κύρους στην παραγωγή του Αθηναϊκού νομίσματος, μπήκαν και τα σπέρματα της Δημοκρατίας που άρχισε να ευδοκιμεί εκεί μερικά χρόνια αργότερα. Ως εφαρμογή ενός συστήματος κατανεμημένου κύρους ανάμεσα σε ισότιμους κόμβους λήψης αποφάσεων επί του αν αξίζει ή όχι το σουβλάκι και πόσο. Κρίσιμης σημασίας η όλη διαδικασία για να συνεννοηθούμε και έχουσα ουδεμία σχέση με μίαν αόρατη χείρα που τα ρυθμίζει αυτά. Ορατότατα ήταν και τα σουβλάκια και ο τρόπος που παράγονται για να αξίζουν.
Σήμερα αυτό το σύστημα της Αρχαίας Αθήνας είναι γνωστό στην πιάτσα της πληροφορικής ως σύστημα blockchain. Ξέρετε, αυτός ο κώδικας λογισμικού με τον οποίο φτιάχνουν κάτι αθεόφοβοι εκείνα τα συστήματα που τείνουν να αντικαταστήσουν σήμερα και το παραδοσιακό "in God we trust" που γράφουν πάνω τους τα ντόλαρς με κανένα "Ιn Code we trust" βάζοντας σε μπελάδες πλέον τον εκάστοτε Πρόεδρο.
Τι θα λέει δηλαδή τώρα κλείνοντας κάθε ομιλία του;; Code bless America, όταν τον έχουν δώσει να τον γράφουν τίποτα Ινδοί με το outsourcing;; Μύλος! Το τυπωμένο δολάριο θέλουν να πιστεύουν, καμία εμπιστοσύνη δεν έχουν στους Ασιάτες, εν γένει!
Ο οβολός όμως έμμεσα έδωσε τότε και την αφορμή για την ονομασία της δραχμής, αφού μια δραχμή αντιστοιχούσε σε 6 οβολούς, δηλαδή τόσους όσους μπορούσε να κρατήσει (να «δράξει») το χέρι ενός μέσου Αθηναίου.
Μετά έλιωσαν 6 οβολούς και ήρθαν τα στρογγυλά νομίσματα της 1 δραχμής με μια κουκουβάγια τυπωμένη πάνω τους ως δείγμα της Αθηναϊκής σοφίας που έλυσε έτσι το πρόβλημα να χωρούν οι δραχμές στα πουγκιά, που είχαν έρθει στην μόδα από την Βαβυλώνα, την Wall Street της τότε εποχής. Μια δραχμή ίσον 6 σουβλάκια! Απλό και κατανοητό για να γιορτάζεται αυτή η μεγαλοφυής σύλληψη κάτι τέτοιες ημέρες δεόντως την αντίστοιχη τότε Τσικνοπέμπτη.
Και μετά από πολλά πάρε δώσε, ήρθαν και τα χαρτονομίσματα (κινεζική εφεύρεση του 13ου αιώνα) και τα μάτσα τους Αυτά που μοιάζουν με τυλιχτά, ή με μπουγάτσα η με μιλφειγ, ανάλογα του πως τα ορέγεσαι. Για να μείνεις εντός των κιλών της αστικής ξερωγω-τι που πρέπει να χάσεις ίνα διατηρηθείς εντός των προδιαγραφών του politically correct, αυτού που δεν τολμάει να παραδεχτεί και το ως κάτωθι, που είναι γνωστό τοις πάσι στις πιάτσες των ελιτ-αλητ.
Ότι αυτά τα μάτσα δηλαδή που δημιουργεί ο πληθωρισμός, φτάνοντας το τυλιχτά με καλαμάκι στα 4 ευρώ, δημιουργείται όταν η Κεντρική Αρχή κύρους που τα εκδίδει το παρακάνει με το τρομπάρισμα της φούσκας των παραγώγων των δανείων. Αυτά είναι ο αέρας ο κοπανιστός επί του οποίου παράγεται όλα τα σύγχρονα νομίσματα μετά το 1971, για να συντηρούνται έτσι κάτι τράπεζες και κάτι σκιώδεις παρατραπεζες τύπου CVC, Πατσης & Co και μια Blackrock. Που πλέον τζιράρουν ανεξέλεγκτα και μόνο σε όποιον φίλο πολιτικού τους κάνει χαρές, πιο πολλά από όσο αξίζουν όλες οι Τράπεζες μαζί. Για να δημιουργηθεί έτσι στις μέρες μας, αυτές της Artificial βλακείας, ή τέλεια σύγχυση!
Είναι τα τυλιχτά "σουβλάκια", όπως φανατικά συνεχίζουν να επιμένουν οι Αθηναίοι, αφού συνεχίζουν να αναφέρονται σε κάτι που έχει πραγματική αξία ή όχι, όπως επιμένουν οι πάνω από την Λάρισα;;
Η ιστορική έρευνα συνεχίζεται και μην αναμένετε να λάβετε απάντηση από κανένα GPTιδη επί αυτού.
Happy Tsiknofifth!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου