Η θρησκευτική ούν μονοκαλλιέργεια του πνεύματος ίδιον εστί ψυχών βαρβάρων, δουλοτυρανννικών και μισαλλοδόξων, μονοτρόπων τε και μονοδιαστάτων. Όπου γαρ αυτή επκρατεί θεοτυράννους ενθρονίζει, πολιτισμούς δε, πολιτικούς και εθνικούς, διώκει, καταργεί και καταστρέφει. Ούτω πως και οι Εβραίοι τότε, εν τη βαβυλωνία αιχμαλωσία αυτών, την εθνικήν αυτών ψυχήν θυσιάσαντες απώλεσαν δια το επιβιώσαι, και προ του κινδύνου του παντελώς ως φυλής αφανισθήναι. Η επιβίωσις όμως αυτή επετεύχθη αυτοίς αναλώμασι των πολιτικών ελευθεριών αυτών δια της υιοθετήσεως μιας ολοκληρωτικής, αυταρχικής αστυνομικής θρησκείας, του αβρααμικού μονοθεϊσμού, εις το πανίσχυρον πολιτικοθρησκευτικόν καθεστώς του οποίου μέχρι και σήμερον, καίτοι οικονομικώς θριαμβευταί και δοξαζόμενοι υπό των εθνών, παραμένουσι κατ’ ουσίαν δέσμιοι και δυστυχείς και αυτοί όπως άλλωστε και όλοι οι θρησκευτικώς ομογάλακτοί των λαοί. .
Διότι αι πολιτικαί παρενέργειαι αυτής της ολοκληρωτικής αβρααμικής θρησκευτικής ιδεολογίας ηπλώθησαν μέσω μισελληνικής υστέρας Ρώμης, και μέσω τινων θρησκευτικών προσθηκών (παυλο-χριστιανισμός), εις όλην Μεσόγειον την καρδιά του αρχαίου εθνικού πολιτισμού, ίνα πληγή το ελληνικόν ανωτέρας και ασυναγωνίστου ποιότητος, πολιτιστικόν και θρησκευτικόν γόητρον και επιρροήν, και εκτοπίση, εκ του περιμεσογειακού χώρου τον θανάσιμον ανταγωνιστήν του ελληνισμόν, τον λάμποντα και κυριαρχούντα εκπληκτικώς έως τότε, καίτοι εθνικώς υπόδουλον, ως συνεκτικόν πολιτικοθρησκευτικόν κρίκον και δεσμόν μεταξύ όλων των υποταχθέντων τοις Ρωμαίοις εθνών.
Το ελληνικόν έθνος δια του αβρααμικού μονοθεϊσμού κατεδιώχθη και εγενοκτονήθη ανηλεώς, το δε φιλοσοφικόν, επιστημονικόν και θρησκευτικόν γόητρον αυτού επλήγη ανεπανόρθωτα, συκοφαντηθέν και λεηλατηθέν ανελέητα. Αντί δε της έως τότε κρατούσης θρησκευτικής ποικιλομορφίας επεβλήθη δι’ αιμάτων και καταστροφών ελληνικών κυρίως, τη αγαστή συνεργασία της προκλητής και προσχεδιασθείσης εισβολής ανατολικών βαρβαρικών φύλων εις την αυτοκρατορίανκαι την λοιπήν Δύσιν, το αβρααμικόν μεσαιωνικόν σκότος. Ο σατανικός ρωμαϊκός πολιτικός στόχος επετεύχθη εις διπλούν θέσας εκποδών τους κυριοτέρους αντιπάλους αυτού. Τον ελληνισμόν ως δηθεν ειδωλολατρικόν, ρατσιστικόν και αριστοκρατικόν και το ενοχλητικόν επαναστατικόν Ισραήλ ως υπονομευτήν του χριστιανικού αβρααμογενούς θρησκευτικού μοδέλου υφαρπάξας και αυθαιρέτως ερμηνεύσας την εθνικήν-θρησκευτικήν ιστορίαν αυτού.
Οι Ελληνες υπήρξαν εδώ τα εξιλαστήρια θύματα, οι πραγματικοί εσταυρωμένοι Χριστοί υιοί των θεών του πολιτισμού. Έκτοτε υποκύψαντες εις την Αδράστειαν και την ιστορικήν ανάγκην δια το επιβιώσαι, και προ του κινδύνου του ολοσχερώς κατασφαγήναι και γενοκτονηθήναι, ως και προ αυτών, οι εν Βαβυλώνι αιχμάλωτοι Εβραίοι, συνεβιβάσθησαν προς το βίαιον και εγκληματικόν νέον πολιτικοθρησκευικόν καθεστώς του οποίου η μέχρι σήμερον επικράτησις αποδεικνύει και την αρχικήν του τότε αναπόδραστον δυναμικήν και αφομοιωτικήν ικανότητα.
Εις τους δια τον μονοθεϊσμόν αυτών κουραστικώς επαιρομένους αβρααμικούς πάντως δέον τονισθήναι ότι και προ της επικρατήσεως των θρησκειών αυτών υπήρχον εις τα έθνη, ως και εν Ελλάδι ως ο Ορφισμός, μονοθεϊσμοί, εις τα πλαίσια όμως πάντα του πολιτισμού και της ελευθερίας, της θρησκευτικής πολυμορφίας και ανεκτικότητος, και ουχί ως μονοθεϊστικός ολοκληρωτισμός, πολιτισμοκλαστικός, κατεδαφιστικός θρησκευτικός κομμουνισμός ως ο ασιατογενής βάρβαρος Αβρααμισμός. Άλλος ούν ο μονοθεισμός του πολιτισμού και άλλος ο της βαρβαρότητος. Ουδεμία σύγκρισις.
Οι αρχαιοελληνικοί θρησκευτικοί μύθοι εισίν αμήχανος, απίστευτος και αφάνταστος αλληγορική και κωδικοποιημένη επιστημονική πραγματικότης και αλήθεια (κυρίως βιοφυσική, αστροφυσική και αστρονομία) προ των οποίων ωχριά η κοινότυπος και αφοριστική ηθικολογία όσον και η απλουστευτική θεολογία των αβρααμικών, δήθεν εξ αποκαλύψεως, κειμένων - Γραφών, πέραν του ότι αι τελευταίαι αυταί κινούνται ουτοπικώς εκτός φυσικής, υπερφυσικής και ιστορικής πραγματικότητος και πνευματικής ουσίας εις την σφαίραν της καθαράς όσον και πονηράς φαντασίας.
Ώστε απαράμιλλοι υποκριταί του καλού εφάνησαν οι αβρααμισταί ούτοι. όντες οι πλέον ύπουλοι και επικίνδυνοι εχθροί του ελευθέρως φιλοσοφούντος, πεπολιτιμένου και ελευθερόφρονος ανθρώπου. Πρόκειται ίσως δια την μεγαλυτέραν εγκληματικήν οργάνωσιν εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος, δια σωρείαν εθνικών γενοκτονιών ιστορικώς εγκαλουμένη ήτις και όσον ουκ αναγνωρίζεται και ου καταδικάζεται ως τοιαύτη εις την συνείδησιν των πολιτών και τους νόμους του ελευθέρου κόσμου ίνα ριφθή εις την κολαστικήν Στύγα των επιόρκων θεών, ουδέν μέλλον αίσιον και καρποφόρον πρόκειται υπάρξειν δια τον άνθρωπον του μέλλοντος.
Ωσαύτως και ει τις εθεώρει τον σύγχρονον, εβραϊκώς ομογάλακτον, διεθνο-άπατριν κομμουνισμόν-οικουμενισμόν ως την νέαν, πολιτικήν, έκδοσιν-ιδεολογικήν παραλλαγήν, του ανωτέρω μεσαιωνικού ολοκληρωτικού αβρααμισμού (¨έν το κόμμα¨ όπως και ¨είς ο θεός.¨), ουκ αν αφίστατο της αληθείας,
Όστις κομμουνισμός όπως και ο μισελληνικός και εθνοκτόνος αβρααμισμός αμφότεροι τα ελεύθερα έθνη και τας συναφείς προς αυτά ηθικοπνευματικάς, ανθρωπιστικάς και πολιτισμικάς-ελληνικάς αξίας και αρχάς λυσσωδώς διώκουσι και καταπολεμούσι. Και γαρ εις την πατρίδα και το έθνος, την αγιο-θεο-ποίησιν αυτών (πατριδολάτρες Έλληνες) ή την, ως δήθεν ρατσιστικήν και ναζι-φασιστικήν αμφισβήτησίν των (Εβραϊκόν αναρχικόν, κοσμοπολιτικόν, νομαδικόν πνεύμα) εστιάζεται, περιστρέφεται και πολούται ανέκαθεν ο ηθικοπνευματικός αγών μεταξύ πολιτισμού και βαρβαρότητος, αγαθού και κακού, υλιστικού και πνευματικού, αληθείας και ψεύδους, ευγενούς και αισχρού, αμφοτέρων τούτων αποτελούντων τον γνώμονα, επιτομήν, κορωνίδα και καταλύτην των ανθρωπίνων δημιουργικών αρετών και αξιών. Άνευ πατρίδος και εθνοφυλής γαρ η ζωή μόνον υλιστικόν και θηριώδες νόημα έχει ενώ χάνει παντελώς τον ευγενή, θείον, ανθρωπιστικόν και ηρωικόν της σκοπόν και αποστολήν. Ακόμα κι ο θεός άνευ πατρίδος ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίναι. Ο παράδεισος γαρ θεωρητέος λογικώς και αυτός ουδέν άλλον ει μη η μεταφυσική προβολή της πατρίδος εις την αιωνιότητα.
Ως προς δε το δύσφημον πλην κραταιόν εβραϊκόν έθνος, τούτο έχομεν λέγειν. Λαός ουκ έστι περισσότερον καταπεπιεσμένος υπό του ιερατείου του, όσον και κατατρεγμένος και διατεταραγμένος αυτού. Ιστορικώς γαρ αναγκασθείς και μετερχόμενος άπαντα τα, πέραν του καλού και του κακού, μέσα δια το επιβιώσαι μέσω της οικονομίας και του πλουτισμού, και κατορθώσας τελικώς τούτο, ωρέχθη και εξετράπη ήδη εις το υποτάξαι και αφανίσαι εκδικητικώς όλους τους άλλους αντιπάλους αυτού και κατ’ επέκτασιν όλον το ανθρώπινον γένος. Και τούτο διότι στείροι ηθικοπνευματικώς όντες αυτοί οι ίδιοι και μειονεκτικώς αισθανόμενοι, το παράπαν δε επιτήδειοι εις το εμπορικώς και τραπεζοτοκογλυφικώς κλέπτειν και εξαπατάν, απέβησαν ιδανικοί ψευδολόγοι, παραχαράκται, πλαστογράφοι και σφετερισταί των ξένων κόπων και θυσιών. Κυρίως των Ελλήνων. Προφανώς υπήρξαν οι ιδανικοί δια το διεξαγαγείν αυτήν, την πιο βρώμικη και εγκληματική δουλειά, Διό και σχυροποιήθησαν και εργαλειοποιήθησν υπό Τυφωνείων ιερατείων, των σκοτεινών επικυριάρχων του πλανήτου σήμερον.
Οι Έλληνες αντιθέτως και δια τον ίδιον λόγον ως και η θρησκευτική και εκπολιτιστική μνήμη των ουρανίων πατέρων αγαθών καθοδηγητών αυτών, ετέθησαν υπό διωγμόν και απαγόρευσιν εις το ιστορικόν περιθώριον. Μετ’ αυτών δε και η αλήθεια, η φιλοσοφία και ο γνήσιος ανθρωπισμός. Οι οποίοι Έλληνες πάντως, μεγαλόψυχοι, δοτικοί και γεναιόφρονες εκ φύσεως και παραδόσεως όντες, την κακίαν και τον φόνον όσον έδει δια την επιβίωσιν αυτών μετεχειρίσθησαν και ουχί πέραν τούτου, δια των πνευματικών και εκπολιτιστικών αρετών αυτών βουλόμενοι μάλλον, (ως δυνάμενοι), όπερ και ο μέγας Αλέξανδρος περιτράνως απέδειξεν, ελευθέρως και ηπίως ηγεμονεύειν παρά δια της ωμής δυνάμεως της βίας, του ψεύδους και της φοινικικής απάτης όπως οι βάρβαροι. Και οι οποίοι ως η μόνη απομένουσα ελπίς και πνευματική εφεδρεία της καταρρεούσης ανθρωπότητος αποστολήν έχουσι τον άνθρωπον ελευθερώσαι και σώσαι δια της φιλοσοφίας καθάπερ οι Εβραίοι εσκλάβωσαν αυτόν δια της θρησκείας. Ούτω αγαθώς γαρ εκδικούνται οι αγαθοί θεοί και Έλληνες.ανταποδίδοντες εις το κακόν το αγαθόν, τον θανάσιμον εχθρόν του. Ανοικτός δε και κοσμικός πολιτισμός ο ελληνικός, και φιλόσοφος ο ελευθερόφρων Έλλην και φιλέλλην πολίτης, Κλειστός δε και ολοκληρωτικός ο βάρβαρος.υποπολιτισμός, και θρησκόληπτος και μισέλλην ο υπήκοος αυτού.
Ιδού τώρα και τι διδάσκει η επιστήμη της γεωπονικής. Αι μονοκαλλιέργειαι αυταί παρουσιάζουν μεν βραχυπρόθεσμα αύξησιν της παραγωγής και ευκολίαν ως προς την διαχείρισιν αυτής πλην όμως εμπεριέχουσι μίαν σειράν κοινωνικοοικονομικών και περιβαλλοντικών κινδύνων καθιστώντων αυτάς απαγορευτικάς όπως: Αύξησιν της του εδάφους διαβρώσεως λόγω αδυναμίας για αυτοδιατήρησι και υγρότητα αυτού. β) μείωσιν συν τω χρόνω των θρεπτικών συστατικών των αποτεθειμένων εις το έδαφος διαφόρων ειδών καλλιεργειών. γ) αύξησιν της ανθεκτικότητος των ζιζανίων και των εντόμων αποτέλεσμα έχουσαν την εμφάνισι ασθενειών, την συνεπακόλουθον αυξανομένην χρήσιν φυτοφαρμάκων επιβαλλομένων υπό συγκεκριμένων πολυεθνικών φυτοφαρμάκων κ.λ.π., φαύλος κύκλος δηλαδή. δ) Ταχυτέραν εξάπλωσιν των ασθενειών. Υπολογίζεται ότι εξαιρετικά δυσκολότερον γίνεται δια μιαν ασθένειαν εξαπλωθήναι εις τρεις (μόλις) διαφορετικάς ποικιλίας, έναντι μίας και μοναδικής των μονοκαλλιεργειών.
Την ποιότητα και υψηλήν διατροφικήν αξίαν των προιόντων παραγωγής του ελληνικού χώρου λόγω κλιματολογικών συνθηκών επικροτεί και το γεγονός ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήρχισε φθίνειν και παρακμάζειν, καθόλου τυχαίον ως φαίνεται, ήδη από του 5ου αι. π.Χ., ότε και συξηθέντος του εντοπίου πληθυσμού ήρχισεν η εν Ελλάδι εισαγωγή τροφίμων εκ του εξωτερικού όπερ και σήμερον ισχύει τα μάλιστα, εξ ού και η ισχνή παραγωγή συγχρόνου αυτόχθονος ελληνικού πολιτισμού.
Εξ όλων αυτών λοιπόν, αβιάστως και φιλοσόφως, σημαντικαί συνάγονται ερμηνείαι και συμπεράσματα χρήσιμα και διαφωτιστικά, δια τον σημερινόν, εν απολύτω συγχύσει και παρακμήι, χειμαζόμενον και παραπαίοντα ηθικοπνευματικώς άνθρωπον. Και δη, εάν τόσην αξίαν και σημασίαν έχουσι τα της ελληνικής χλωρίδος και πανίδος παραγόμενα διατροφικά προίόντα, πόσο μάλλον αξίαν δει έχειν και τα πνευματικά, πολιτιστικά προϊόντα αυτού του τόπου. και μάλιστα ουχί τα της παρακμής και δουλείας αυτού νεώτερα αποκυήματα, τα εισαγωγής και μιξοβάρβαρα ρωμαιοβυζαντινά και εντεύθεν, αλλά τα της προϊστορικής, προκλασικής και κλασικής, χρυσής ελληνικής εποχής και πλανητικής ηγεμονίας, τα αυθεντικά ένδοξα δημιουργήματα ελληνικής γραφής και τέχνης χιλιετιών, εξ ού και ο ανεξάντλητος ελληνικός –και υπό ξένην κατοχήν δυστυχώς και αυτός εισέτι από αιώνων έως και σήμερον δαιτελών - αρχαιολογικός πλούτος.Και γαρ τα ελληνικά πνευματικά και πολιτιστικά προϊόντα εύλογον εστί αθανατότερα και θειότερα είναι ως διατρέφοντα το αθάνατον ψυχοπνευματικόν στοιχείον του ανθρώπου ή τα το φθαρτόν αυτού σώμα διατροφικά τοιαύτα.
Η ούν αυτόχθων ελληνική βιοποικιλότης και το χαρισματικόν φιλελεύθερον πνεύμα αυτής ανάλογον και τον Έλληνα άνθρωπον εγέννησεν και ανέπτυξεν, πολύτροπον, καλαίσθητον, κεχαριτωμένον, αγαθόν και δεξιοτέχνην όστις και αυτός καθ’ ομοίωσιν αυτού κεχαριτωμένους συνέλαβεν εμπνευσθείς και παρήγαγεν και τους θεούς, θεάς, νύμφας και ερωτιδείς των φιλοσοφικών θρησκειών αυτού. Όλως αντιθέτως οι εισβαλόντες άγ(ρ)ιοι, σκυθρωποί και κακόχυμοι, αρνησίβιοι και νεκρόφιλοι θεοί της ρωμαιοβυζαντινής δουλείας, εκείνου του δουλεύοντος και δυστυχούντος Έλληνος την ιστορικήν φέρουσι σφραγίδα, την εθνικήν αυτού συμφοράν αποτυπούντες, συμφοράν εξαναγκάζουσαν έως και σήμερον τον υπόζυγον Έλληνα εις τα ξένα και εισαγόμενα ηθικοπνευματικά προίόντα τρέπεσθαι και καταναλίσκειν, σχεδόν αποκλειστικώς, την δε θείαν αυτού και ασύγκριτον εθνικήν πνευματικήν παράδοσιν αποστρέφεσθαι, αποκηρύσσειν και αποτάσσεσθαι (απεταξάμην)… και ούτω, κακοδαιμόνως και παρά φύσιν σώματι και πνεύματι, διαιτάσθαι και ζην. (Ξένα δε και εισαγόμενα λέγοντες ηθικοπνευματικά προίόντα, την αβρααμικήν θρησκείαν και παιδείαν αυτού εννοούμεν κυρίως ως και την, ξενοκρατικώς νεοεισαχθείσαν και επιβληθείσαν, ομογάλακτον αυτής πολιτικήν θρησκείαν του αριστεροκομμουνισμού.)
Αλλά η απόλυτος αλήθεια, το αλάθητον της μονοθεϊστικής θρησκείας, ουδόλως διαφέρει του αθέου ψεύδους. Αμφότερα γαρ μισούσι ως ο θεός Κρόνος παν ό,τι γεννά και γεννάται, μη επιτρέποντα χώρον γεννηθήναι το νέον, το γνησίως και αληθώς ιερόν και πνευματικόν, και το οποίον συκοφαντείται και διώκεται υπ’ αυτών, συστηματικώς και αδίκως, ως αιρετικόν και είδωλολατρικόν. Τούτο όμως αποτελεί την υψίστην ύβριν, πρόκειται δε δια πλήρη αντιστροφήν των αξιακής και ηθικής πυραμίδος της ανθρωπότητος οδηγούν εις την νοσηράν άρνησιν και αποστροφήν προς τα δώρα της ζωής, την αποκήρυξιν της φυσικής αρμονίας και τάξεως ως και της ανθρωπίνης αξίας και του ανθρωπίνου πολιτισμού και τέλος εις την διεστραμμένην και απονενοημένην λατρείαν της εθελοδουλείας, της αυτοκαταστροφής και του θανάτου.
Εν συμπεράσματι: Όση η μεταξύ του μαζικού-βιομηχανοποιημένου φαγητού προς το αγνόν οικιακόν και χειροποίητον. και όση η διαφορά της ημέρας προς την νύκτα τοσαύτη και η διάστασις μεταξύ των αυτοχθόνων ελληνικών φιλοσοφικών προϊόντων έναντι των βαρβαροφρόνων εισαγωγής θρησκευμάτων,
Και τι το χαρακτηριστικόν των ελληνικών αυτών πνευματικών προίόντων; Η ποικιλία και η εξ αυτής δυνατότης-ελευθερία επιλογής εστί τούτο, το ¨ομηρικώς¨ διαπλάθον πολύτροπον, πολυδιάστατον, ελεύθερον και πανεπιστήμονα, Έλληνα άνθρωπον, τον λάτρην του Νέου, και υιόν αυτού του θεού Νέου. Αυτόν και ουχί τον μονοδιάστατον και μονότροπον θρησκομανή ασιάτην δούλον, τον εμμανή και μισαλλόδοξον οπαδόν του ενός θεού και του ενός βιβλίου, τον μισούντα πάν το νέον και τυφλώς λατρεύοντα ως θεόν τον επίγειον αυτού θρησκευτικόν τύραννον καθοδηγητήν. τον και ωσαύτως διαθέτοντα, λειτουργούντα και ανταποκρινόμενον , δίκην ανδραπόδου, μόνον εις τα θρησκευτικά του πνευματικά ανακλαστικά. τον τε αγόμενον, ακρίτως και ζωωδώς, εξ αυτών παρά των εκάστοτε πάμπλουτων και σατανικών αυτού θρησκευτικών δημαγωγών και αγυρτών εις ζωήν και εις θάνατον, οπίσω αμφιβόλων εντυπώσεων, εικόνων και συνθημάτων .
Πολλά γαρ τα πάθη άτινα φλογίζουσι και ταλανίζουσι την ανθρωπίνην ψυχήν. Φθόνος και αντιζηλία, απληστία και φιληδονία, φιλαρχία και ματαιοδοξία, φιλαυτία και ναρκισσισμός, τα εις τον άκρατον υλισμόν και την ακόρεστον ηδονοθηρίαν, τερατωδώς, ανθρωποκτόνως και καταστροφικώς, ωθούντα. και τα οποία ουδεμία, χονδροειδής και υποκριτική, θρησκευτική, ηθική και πίστις δύναται ουσιαστικώς κατασιγάσαι. Ει μη μόνον η ευγενής πνευματική ανάτασις, η φιλοσοφική του βίου ενατένισις, η εκ της ελευθέρας ελληνικής παιδείας απορρέουσα και εξανθρωπιστικώς-εξημερωτικώς εμπνέουσα το ενάρετον μέτρον, την άφθονον λατρείαν του κάλλους, την άδολον καλαισθησίαν ως και τον αγνόν έρωτα των γραμάτων, τεχνών και επιστημών.
Όστις δε το ουράνιον ήθος ενί στήθεσι φέρει και δια του αιθερίου ελληνικού λόγου τα χείλη αυτού κοσμεί ωσεί θεός εκ θεών και πνεύμα ιερόν, (ανακούφισις, ελαφρότης, ευφορία, ελευθερία, τα βήματα αυτού) παρήλασεν ευδαιμόνως επί την πολυθρέπτορα γην, πνεύματα αγαθά ως πέριξ έχων θεατάς αυτού, και θεάς και θεούς στοργικούς και πατρικούς, γεγηθότας και αγλαούς.
Η αβρααμική μεταφύτευσις εν Ελλάδι, όπως και εις άπαντα τα κοσμικά φιλελεύθερα έθνη απέτυχεν παταγωδώς. Η μακραίων θρησκευτική μονοκαλλιέργεια εδημιούργησε τρομερά μεν αλλά θνησιγενή και μη αναπαραγόμενα πνευματικά τέρατα, ένα ολοκληρωτικόν υποπολιτισμόν. Παρά ταύτα όμως αι αβρααμικαί θρησκείαι εξουσιάζουσι εισέτι τας πλατειάς αμορφώτους μάζας (κάνουσι παν το δυνατόν δι’ αυτό το αμόρφωτον) δια της τρομεράς των οικονομικοπολιτικής ισχύος, επιμένουσαι εις την παρά φύσιν μονοκαλλιέργειαν και εξυμνούσαι την ιδέαν ενός μοναδικού, παντοδυνάμου και τρομοκράτου θεού, του μοναδικού ίσως υπευθύνου δια την ελεινήν κατάπτωσιν και κακοδαιμονίαν του σημερινού ανθρώπου.
Ζώμεν σήμερον την κορύφωσιν τόσον του υλιστικού κακού όσον και της ταπεινώσεως της ελληνικής ψυχής και φυλής. Η πατρίς Ελλάς, η πατρίς των πατρίδων και εθνομήτωρ των λαών, δίδει την εντύπωσιν σώματος σφαδάζοντος καθηλωμένου την τελευταίαν αυτού αναμένοντος υπό των βαρβάρων εκτελεστών του χαριστικήν βολήν.
Ο σωτήρ αυτής της ανθρωπότητος δέον είναι και έσσεται ο ουρανόπεμπτος ήρως, ο μεγάλης πνοής κεχρισμένος αστρικός πολεμιστής, ο ερχόμενος συνεγείραι το αήττητον πνεύμα της τιμής, της αρετής και της εκδικήσεως, ο και αποφασισμένος του φονεύσαι και ίνα φονεύση και αφανίση οριστικώς το αντίθεον ανθρωποφάγον θηρίον. Άρειος πολεμιστής ών, ου μην αλλά και σοφός και δίκαιος, Σολώνειος και Δρακόντειος νομοθέτης, ίνα το έργον αυτού τύχηι της ευλογίας των ουρανών και της ευλαβείας, ευοδώσεως και φιλίας των εθνών.
1 σχόλιο:
...καταπληκτικος Αρριων...Ευγε!
Ι.W.
Δημοσίευση σχολίου