ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(2)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ζ΄(2)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Νέα ημέρα, νέα μέτρα. Ξέχνα ό,τι ξέρεις, ω ψυχή, ίνα υποδεχθής και υπηρετήσης ευλαβώς το νέον.

Θέλει σκάψιμο και υπομονή πολύ ο χρυσός τόσο επί γης όσο και εν ουρανοίς.

Μη βιάζεις την γνώσι, δεν υπάρχει ύβρις μείζων αυτής. άφες να σε καλέσει πρώτα αυτή. Ξέρει αυτή καλύτερα τον τρόπο, τον καιρό και το ανθρώπινο μέτρο.

Και μη σπαταλάς την αγάπη και την πίστι σου στο αναπόδεικτο του αόρατου και αόριστου. Λάτρευε, άσκει και πολιτεύου εις το κάλλος. Και τότε η χάρις της υγιούς αγάπης θα σού αποκαλυφθή και θα σε πλημμυρίσει χωρίς ιδιοτελείς και πονρούς προξενητάς.

Άχαρο ναι και ανάπηρο ζη το παρόν που δεν εμπνέεται από το παρελθόν και δεν οραματίζεται το μέλλον.

 
2. ¨Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον έρχεται¨ δηλοί ο τραγικός. Τί αν είποις; Λες και επίδειξι δυνάμεως ποιούν ανταγωνιζόμενοι δι’ ημών αγαθοί και κακοήθεις δαίμονες.

Ανατροπάς, απρόοπτα και μεταπτώσεις γεμάτος ο ανθρώπινος βίος. Ώστε ούτε ο ευτυχών να επαίρεται ευλαβούμενος τους θεούς μήτε και ο δυστυχών να απελπίζεται και αγανακτεί καταρώμενος αυτούς δικαίως.

Φαίνεται ο θεός όσο χαίρεται και απολαύει την ανθρώπινη λατρεία άλλο τόσο διασκεδάζει και με το παράδοξο και το απίστευτο που όμως ταλαιπωρεί και φθείρει εμάς τους θνητούς.

Δεν γίνεται να είναι όλοι οι άνθρωποι σοφοί όπως ούτε και όμορφοι, - ολίγοι αυτοί. – Γι αυτό και ο πολύς λαός  τέρπεται και αρκείται εις ένα οιονεί είδωλο-υποκατάστατο των ανωτέρω, την απλοϊκή μαγεία των θρησκευτικών, εξαγνιστικών και αποτροπαϊκών, τελετουργιών.    

Δυστυχώς ό,τι γεννιέται σοφό είναι και σπάνιο είδος και σύντομο. Τραγικό. Ουράνιος φθόνος το έλεγαν οι αρχαίοι. Ίσως όμως να πρόκειται για θεία οικονομία που επιτρέπει ένα μέτρο ανθρώπινης πνευματικότητος.

3. Και αυτό επειδή η αποκαλυπτική αλήθεια της σοφίας για την γήινη φυλακή αυτή που ζούμε θα ήταν συντριπτικά οδυνηρή για τον άνθρωπο. θα ηύξανε αβάστακτα την θλίψι και την δυστυχία στον κόσμο.

Αγνωσία λοιπόν πολλή περιβάλλει το νόημα του καλού και του κακού δι’ όσους το αναζητούν εις το ασώματον και μεταφυσικόν κόσμον. Τίποτα δεν επιβεβαιούται ούτε διαψεύδεται εκεί ποτέ. Επιστρέφεις από κει κάθε φορά με άδεια χέρια, πιο διψασμένος και εξηντλημένος.

Το σύστημα εξάλλου επιτρέπει γνώσι τόση όση κάνει τον λαό όχι σοφότερο και ευγενέστερο αλλά πιο πειθήνιο και ανελεύθερο.  να μη πάη η σκέψι του σε ανεξέγκτα άρα και επικίνδυνα γι αυτό μονοπάτια. Έτσι το κενό της γνώσεως γεμίζει κατά συνέπειαν η σύγχυσι και ο φόβος.

Το θέατρο εξάλλου του κακού και καλού ανακριτού της αστυνομίας παίζει η κάθε εξουσία. Αφ’ ενός ο τύραννος πολιτικός που σε βιάζει, κλέβει και τρομοκρατεί με χίλιους. Και αφ’ ετέρου ο καθησυχαστικός θρησκευτικός συνεξουσιαστής που θέλει το καλό σου και σε υπερασπίζεται και διαφωνεί δήθεν με τον συνέταιρό του.

Δεν αντέχεται η φρίκη της πραγματικότητος. Φυλακή λοιπόν ή μοναστήρι. Αλλιώς τρελάδικο ή νεκροταφείο. Κι έτσι διακοσμητικό και άχρηστο φέρει ζωωδώς τον νουν ο πολύς λαός. Το σκέπτεσθαι γαρ δημιουργεί μπελάδες και μπλεξίματα, βάσανα και δυστυχία.

 
4. Και στα δύσκολα μετά ανοίγεις τον μεταφυσικό χρυσό οδηγό. Καλείς προσευχόμενος την ουράνια πυροσβεστική να σκεφθή εκ μέρους του δια το πρέπον, το ορθόν και το σωτήριον. Επιλέγουν οι άλλοι για σένα κι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.

Τι τα θες; Αφού κι ο καλός μας ο θεός μας αγαπά μεν, αν και μας ακοτώνει όλους στο τέλος. Με πολλή πολλή αγάπη φυσικά. Δεν φταίει όμως, δεν ευθύνεται προφανώς γι αυτό θεός πράμα. Σε ανώτερους άχρονους υπερφυσικούς νόμους οφείλει να υπακούει κι αυτός.  

Γι αυτό φοβέρες μερικές φορές και βρίσιμο ακούγονται, δικαιολογημένα παρά των ανθρώπων και για τα ιερά και τα θεία. Κι ενώ κάτι τέτοια δεν εγγίζουν τους θεούς. για τον ελευθερόφρονα άνθρωπον όμως είναι μια κάποια κάθαρσις, εκτόνωσις. Ίσως και αφύπνισις.

Τα Σόδομα πάντως δεν τα κατέστρεψε κανείς τρομοκράτης θεός. Κατεστράφησαν από μόνα τους λόγω μανιώδους παρά φύσιν συμπεριφοράς, εν προκειμένω της ερωτικής που εγείρει τα πιο εγκληματικά και αυτοκαταστροφικά ακόρεστα πάθη.

Αλλά τα έθνη ευημερούν και προοδεύουν μόνο όταν ο κατάλληλος άνθρωπος ευρίσκεται στην κατάλληλο θέσι προπάντων διδάσκαλοι και ιερείς.