ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(3)

 

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ζ΄(3)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Όλα είναι αναλογισμένα εκ φύσεως και μοιρασμένα. Ευτυχία και δυστυχία εναλλάσσονται βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα. Χαρά και λύπη, ευχαρίστησι και θλίψι είναι αλληλένδετα και ισόποσα αδιακρίτως δεδομένα και δια τον κάθε άνθρωπο.  

Κατ’ ακολουθίαν και ό,τι είναι ικανό για το μεγάλο κακό είναι και για το μεγάλο καλό. Το καλό είναι το σοφόν και θείον, το κακό το άβουλον και τιτανικόν που σε τυφλών και κακών δυνάμεων βρίσκεται χέρια.

Το κακόν καταστρέφει τους κακούς αλλά όταν περιέλθει εις χείρας των αγαθών δαιμόνων ηττάται και μεταλλάσσεται εις αγαθόν. Ως εάν το κακό αποτελεί την πρώτη ύλη του αγαθού.

Ο θείος Όμηρος ο θεολογήσας και ανθρωποποιήσας μεγαλοφυώς τους αιώνιους κοσμικούς νόμους εδίδαξε  ποιητικώς και το πεπερασμένον των θεών.

Υπό τους κοσμικούς νόμους οι αθάνατοι αρχάγγελοι θεοί αυτοί, δις υπό και οι θνητοί άνδρες, εκκολαπτόμενοι θεοί, υπό τους θεούς και υπό την κοσμικήν νομοτέλεια.    

 
2. Κάθε μέρα έρχονται και παρέρχονται τα νέα και και κάθε μέρα η ψυχή μας γεμίζει αρχαία. Η ζωή μας μια ορειβασία. Ακμή και αγωνία στους πρόποδες, παρακμή και άγρια θέα στην κορυφή.

Η ζωή ευρίσκεται στο δρόμο, στην πορεία και τις στάσεις. Ούτε στην αφετηρία ούτε στο τέρμα της. Όλα τα κέρδη και αι ζημιαί της στο διάστημα αυτό.

Το μέλλον της νεότητος βλέπει μόνο φωτεινά πρόσωπα και ουρανούς αιωνίων υποσχέσεων. Το του γήρατος μόνο απουσίας και σκιάς. Το γήρας είναι η ηλικία της παρακμής. Είναι μισή ζωή. Υποφερτή πάντως και ενδιαφέρουσα όταν το συντροφεύει ακέραια ψυχή με αρετή και γνώσι.

Από τους φίλους εισπράττεις τα περισσότερα αλλά μαθαίνεις τα ολιγότερα. Ως προς τους εχθρούς δε,  φυλάττου πιο πολύ απ’ αυτόν που σε εκτιμά και σε κολακεύει ή απ’ αυτόν που σε υποτιμά και σε υβρίζει.

Ο ανταγωνισμός των συμφερόντων χωρίζει τους ανθρώπους αλλά και τα καλά και συμφέροντα προάγουν την συνεργασία και την φιλία. Στα λόγια κι αν συμφωνούν οι άνθρωποι στην πράξι διαφέρουν και συγκρούονται. Επειδή στα μεν κυριαρχεί η ιδέα στα δε η ανάγκη και το συμφέρον.

3. Κρατική παιδεία και θρησκεία ό,τι χειρότερο δημιούργησε ο νεώτερος πολιτισμός. Ιδίως η ελληνική γλώσσα και παιδεία ενδείκνυται μόνο για ήρωες της σκέψεως. Οι ρομαντικοί εδώ αμαρτάνουν, οι αμύητοι κινδυνεύουν, οι νάρκισσοι καίγονται.

Δεν είχαν όλοι οι Σπαρτιάται το ηρωικό πνεύμα του Λεωνίδου και των Θερμοπυλών όπως και όλοι οι Έλληνες, τότε και τώρα, το εθνικό πνεύμα της Ελλάδος. Το χρώμα της εθνικής ψυχής δίδουν μόνο οι γενναίοι και  ευγενείς.

Αι ηρωικαί όσαι ψυχαί περπατούν χωρίς σωσίβια στο κενό όπου βαπτίζονται οι ήλιοι. Μόνο τιμή και δόξα και θεών θαύματα φυτρώνουν εκεί

Όσοι πεθαίνουν ελεύθεροι και γενναίοι δικαιούνται έχειν μεταθανάτιον μοίραν πολύ αμείνονα των δειλών και δούλων βιωσάντων.

 
4. Εξοργίζομαι, και δι’ όσον εξοργίζομαι, σημαίνει αγωνίζομαι και δεν παραδίδομαι. Ο ησυχασμός είναι του προβάτου, του νεναρκωμένου και παραδεδομένου.

Διασχίζοντας τα παρθένα δάση της υπομονής, τους άθλους των προγόνων, την βαθιά κωδικοποιημένη σοφία των μύθων. Για όλα υπάρχει φως, για όλα υπάρχει λύσι. Κι όποιος πιστεύει στην αληθινή ζωή η ζωή ποτέ ανυπεράσπιστο δεν θα τον αφήσει.

Και ο Έλλην άνθρωπος αυτός ένας ασκούμενος τραγικώς ολυμπίων υιός θεών.  Αποστολή του να ξυπνήσει την κοιμωμένη ελπίδα ότι ο θεός δεν μας έχει οριστικά αποχωρισθή.

Με ό,τι δε πιο όμορφο η ψυχή στον επίγειο βίο της έχει τους θεούς της ζωγραφίσει και στολίσει μ’ αυτό αυτούς φεύγοντας από δω ψηλά εκεί θα συναντήσει και αναγνωρίσει.

Όσο στενάχωρον πολλάκις το αγνοείν άλλο τόσο επώδυνον και κουραστικόν και το γνωρίζειν. Καλό, ψυχή μου, να μη κοιτάζεις ούτε πολύ εμπρός ούτε πολύ πίσω. Η γνώσις όπως άλλωστε και η άγνοια άλλοτε στηρίζουν και διασώζουν κι άλλοτε καταστρέφουν.