ΠΟΣΟ ΠΙΘΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ;;

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΠΟΣΟ ΠΙΘΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ;;

Είναι μάλλον αδύνατη μια αξιόπιστη απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα παρακολουθώντας τις σχετικές δημόσιες συζητήσεις φανατικών ή την δημοφιλία των video-games προσομοίωσης ενός τέτοιου πολέμου, που "προπονούν" την νέα γενιά στην προοπτική του εντός του ορατού μέλλοντος. 

 

Ίσως το πιο ανησυχητικό προέρχεται από την συστηματική παρακολούθηση μιας σειράς κοινωνικών ερευνών, που εστιάζουν στις πιθανολογούμενες αιτίες του διχασμού και που γίνεται πολύ πιο φανερός ανάμεσα στις παλιες πολιτείες των Ομοσπονδιακών (Βόρειες πολιτείες) με τους οπαδούς της Συνομοσπονδιας (Νότιοι), που αναβιώνουν πάλι χωρίς πολλές γεωγραφικές αποκλίσεις πάνω σε πιο σύγχρονα κοινωνικά επίδικα. 

 

Μια τέτοια έρευνα, που δημοσιεύτηκε το περασμένο φθινόπωρο, διαπίστωσε ότι το 80% των ψηφοφόρων Μπάιντεν και το 84% των ψηφοφόρων του Τραμπ θεωρούν τους εκλεγμένους αξιωματούχους του άλλου κόμματος ότι «παρουσιάζουν έναν σαφή και παρόντα κίνδυνο για την αμερικανική δημοκρατία». Ανέφερε επίσης ότι το 41% ​​των ψηφοφόρων Μπάιντεν και το 52% των ψηφοφόρων Τραμπ τάσσονται υπέρ της απόσχισης των κόκκινων ή μπλε πολιτειών από την Ένωση για να σχηματίσουν τη δική τους χωριστή χώρα, με το 30% των Ρεπουμπλικανών και το 11% των Δημοκρατικών να είναι έτοιμοι να καταφύγουν στη βία για να "σώσουν τη χώρα". Αυτό είναι περίπου 20 εκατομμύρια Αμερικανοί έτοιμοι να πολεμήσουν σε μια χώρα με 400 και πλέον εκατομμύρια όπλα . 

 

Στην πραγματικότητα, αυτή η δεύτερη προεμφυλιακη «εποχή» διατηρείται για περισσότερο από μισό αιώνα, με αιχμές τις τάσεις διαφόρων πτυχών της πολιτικής πόλωσης να αυξάνονται για δεκαετίες . Ο κατάλογος περιλαμβάνει αυξήσεις στη συναισθηματική πόλωση των πολιτών μας ("τους μισούν και μας αγαπούν"), πόλωση πεποιθήσεων (διαφωνίες σχετικά με την αντίληψη της αλήθειας και του γεγονότος), ιδεολογική συνέπεια (κατάρρευση συμπεριφορών μεταξύ διαφορετικών πολιτικών σε μια φυλετική διάσταση), γεωγραφικό και γειτονικό διαχωρισμό ( φυσική ταξινόμηση των κόκκινων και μπλε ψηφοφόρων σε πιο ομοιογενείς κοινότητες), νομοθετική παρεμπόδιση του Κογκρέσου (η κατάρρευση του δικομματισμού και η λειτουργική επίλυση προβλημάτων στην Ουάσιγκτον), ρητορική πολιτικού μίσους, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, διαστρέβλωση της αντίληψης (θεωρώντας τα ως πιο ακραία από ότι αντικειμενικά είναι ), σε συνδυασμό με μειώσεις της παρουσίας οριζόντιων δομών σε κοινότητες (που διαπιστώθηκε ότι μετριάζουν τους εμφύλιους πολέμους). Οπως οι μικτές πολιτικές οικογένειες, τα σχολεία και οι παιδικές χαρές. 

 

Αυτές οι τάσεις κορυφώνονται με μια έντονη αύξηση της πολιτικής βίας με αφορμή τις αντιδιαμετρικες απόψεις για τις πολιτικές συνήθως πάνω στο μεταναστευτικό, τις αμβλώσεις, την οπλοκατοχή, την σεξουαλική ταυτότητα, τις φυλετικές διακρίσεις κλπ. Αλλά εκφράζονται και από πιο ακραίες τάσεις ούλτρα συντηρητικών ψηφοφόρων, που αυτο-οργανώνονται συστηματικά σε ένοπλες "πολιτοφυλακές" αντιπαράθεσης με οτιδήποτε "ομοσπονδιακό". Από τις δικαιοδοσία των ομοσπονδιακών αρχών μέχρι την επιβολή φόρων δια του IRS. Τους είδαμε στο ντου στο Καπιτώλιο μετά την ήττα του Τράμπ το 20.

Έτσι, το μόνο που έμενε μέχρι σήμερα εκτός αυτής της πολιτικής πόλωσης, που φτάνει στα όρια του διχασμού, ήταν η συγκολλητική ουσία του δολαρίου. Όσο αυτό μπορούσε να συγκαλύπτει και τα μεγάλη οικονομικά προβλήματα των ΗΠΑ δια της εξαγωγής τους σε όλον τον πλανήτη, με την μορφή των πετροδολαρίων που λειτουργούν ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. 

 

Σε μια κοινωνία και οικονομία που δεν κατάφερε ποτέ να έχει ένα αξιοπρεπές Δημόσιο Σύστημα Υγείας και εξαρτά την επιβίωση των συνταξιούχων της από τα ατομικά τους προγράμματα και τις επενδύσεις τους στην Wallstreet, λίγοι νοιάζονται και πολύ λίγο για το τι γίνεται εκεί πάρα έξω ή πως μπορεί να ανατραπεί, εύκολα πλέον, αυτό το status από την απώλεια της μονοκρατορίας του δολαρίου που κυριάρχησε στην προηγούμενη παγκοσμιοποίηση. Η "ατομική ευθύνη" σε όλα που λανσάρισε ο νεοφιλελευθερισμός νο1, έχει ένα σημαντικό τίμημα. Κυριολεκτικά επιβίωσης πολλών εκατομμυρίων που πορεύονται χωρίς κανέναν δίχτυ κοινωνικής προστασίας.

 

Η δυσκολία που αντιμετωπίζει ο Τραμπ για το come back του και ο έντονος λαϊκισμός του, τον έστρεψαν τον περασμένο Ιούλιο σε μια "κωλοτούμπα", που μπορεί να ρίξει κυριολεκτικά λάδι στην πάρα πάνω φωτιά:

 

Η υιοθέτηση των κρυπτονομισμάτων τυπου bitcoin ως επίσημου μέσου συναλλαγών των ΗΠΑ, σε μία χώρα με σαθρό αντίστοιχο κανονιστικό πλαίσιο, όπως οι ΗΠΑ, μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως κλείσιμο του ματιού στους αντι-Ομοσπονδιακούς. Μέσω των Trump-coins που εκδίδουν οι γιοί του, δεν θα πληρώνεται κανένας φόρος στην Ουάσιγκτον, τους λέει. Ψηφίστε με!

 

Με το 40% των ενήλικων Αμερικανών να έχει ήδη πειραματιστεί σε ψηφιακές συναλλαγές ή επενδύσεις σε δομημένα ομόλογα επί του bitcoin, που κυκλοφόρησαν στην Wallstreet το 21, θεωρεί το στοίχημα του ασφαλές προς άγραν κρίσιμων ψηφουλακίων σε αμφισβητούμενες πολιτείες. Έτσι όμως, απουσία κανονιστικό πλαισίου παρόμοιου με τον Κανονισμό MICA της ΕΕ, ο Τραμπ βάζει μπουρλότο στην μοναδική συγκολλητική ουσία των ΗΠΑ!

 

Ως εκ τούτου, και ανεξάρτητα από το αν αμβλυνθούν ή όχι τα θέματα που εγείρει ο "δεξιός" ή ο "αριστερός" δικαιωματισμός στις ΗΠΑ, ο κίνδυνος ενός 2ου Εμφυλίου μεγαλώνει.

 

Λίγοι τώρα θα καταλάβουν ότι το επίδικο διακύβευμα του δεν θα είναι η δουλεία στα χωράφια του Νότου, αλλά η επιβίωση των σύγχρονων τεχνοφεουδαρχών, αυτών που στοιχίζονται πίσω από τους χορηγούς των Μπλε ή των Κόκκινων υποψηφίων για την επικράτηση είτε μιας Blackrock είτε κάποιας οικογενειακής μπίζνας του Τραμπ για τους όρους και τις προδιαγραφές ανάπτυξης του νεοφιλελευθερισμού νο2.

 

Οι σύγχρονοι δούλοι είναι πλέον το εμπόρευμα. Τα data τους, αυτά που συλλέγονται από το "δωρεάν" των υπηρεσιών του σημερινού internet, είναι το μόνο πολύτιμο τους που αξίζει. Χωρίς όμως αυτά, και ο νο1 και ο νο2 καταρρέουν!

 

 Τεκμηρίωση των τάσεων από όσα μετράνε οι ίδιοι ΕΔΩ.