ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(5)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ζ΄(5)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Ανάβαινε τόσον όσο έχοντας εξασφαλίσει την κάθοδο. Και ταξίδευε τόσον όσον δεν χάνεις την επαφή προς την αφετηρία, τον λιμένα της επιστροφής.     

Η ικανοποίησις πνίγεται στην κατάχρησι και η κατάχρησις στην αδυναμία και το πάθος. Η ευτυχία έχει ίσως το καλύτερο όνομα αλλά έχει και τους χειρότερους γείτονες: πλήξι, απάθεια, διαστροφή και νάρκη.

Η θλίψις έχει κι ένα θετικό: κατεργάζεται αντιδραστικώς εις τους υπομονετικούς ανθρώπους ηθικά αντισώματα και τέχνας.

Η γη θέλει εργάτες δούλους, το άστυ διανοούμενους, παράσιτα και διεφθαρμένους. Ο πόλεμος τότε φαίνεται λυτρωτής ως το ολιγότερο δυνατό κακό αφού βάζει τέλος στον αργό θάνατο του κακού.

Ας πράττομεν  λοιπόν φυσικά και ανθρώπινα και ας ασκώμεν ταπεινώς κάλλος, ήθος και ευγένεια μέσα και στην εργασιακή ζούγκλα της γραφειοκρατίας.

 
2. Το χρήμα ορίζει μοιραία θεό, πατρίδα, πολιτισμό, ιστορία, αν και δεν έχει σχέσι με τίποτ’ απ’ αυτά. Μια ζωώδη ξερή πίστι στο κέρδος μόνο. Ναός του η τράπεζα και θρησκεία του η τοκογλυφία.

Το άθεο κέρδος αυτό άλλωστε έφερε αθρόως τους μονοθεϊστάς τότε βαρβάρους στην Ρώμη, φθηνή εργατόμαζα, ο (πιστός) λαός (όχλος) στην εξουσία. Η μαρμάρινη ελευθερία έκτοτε, ο άγνωστος θεός και η ελληνική αλήθεια στον γύψο.   

Το ίδιο θέατρο παντού, η ίδια ουράνια κωμωδία. Όρθια ποντίκια, ο θίασος του θεού, ψάλλοντα την δόξαν της ποντικότρυπας. Πολιτικοί νάνοι, θρησκευτικοί κύκλωπες. Εξορκισταί του ανύπαρκτου.

Όσο δια τας οργανώσεις, πολιτικάς τε και θρησκευτικάς δήθεν επαναστατικάς, δήθεν απελευθερωτικάς επικίνδυνος ο ενθουσιασμός. Αν το καλοσκεφθής μια φυλακή μέσα στην φυλακή είναι κι αυτές, διπλή δουλεία.

Οργανώσεις, κόμματα, εταιρείαι η κρυφή εφεδρία- ρεζέρβα - συμπαίκται του συστήματος για έλεγχο και χειραγώγησι της αντιπολιτευτικής διαδικασίας.

3.  Ώστε πριν ξεκινήσης για την Ιθάκη σου αναλογίσου: Έννέα στους δέκα οι αγώνες είναι στημένοι και οργανωμένοι, προπωλημένοι απ’ τους ίδιους τους εξαγορασμένους πρωτοπόρους των. Εξ ού και τα τόσα δολοφονικά και άγρια αδελφικά και συντροφικά μαχαιρώματα.

Ούτε δεκάκις χίλιοι τίμιοι και γενναίοι πάντως δεν ισοφαρίζουν, δεν εξαλείφουν την ήττα από ένα άτιμο προδότη αρχηγό. Και μη λες δεν έχω τίποτα να χάσω ει μη μόνο τις αλυσίδες μου. έχεις να χάσεις την ζωή και την αξιοπρέπεια σου, λίγο δεν είναι.

 Δειλός ή κορόιδο δηλαδή; Και ποιο το λιγότερο ντροπιαστικό: Ιδού η τραγική απορία! Τίποτα γαρ πιο πικρό και αποκαρδιωτικό από την προδοσία που κλέβει σώμα και ψυχή μαζύ. Ούτε και πιο ταπεινωτικό και ασυγχώρητο απ’ το φανήναι μας ¨γέροντες και άνοες άμα¨ ή ¨χαζά παιδιά χαρά γεμάτα.¨

Το κέρδος της ψυχής είναι σ’ αυτή την ζωή το μόνο πραγματικό κέρδος Γίνου λοιπόν τόσο ταπεινός όσο και σημαντικός που να μη σε πιάνει ο φθόνος και το μίσος ούτε να σ’ εκμαυλίζει  καμιά δουλική αγάπη και φιλοδοξία.

 
4. Καημός μεν το να μην έχεις, αλλά και να έχεις σε στομώνουν φροντίδες και μέριμνες που σε κουράζουν και φθείρουν πρόωρα. σε μια ζωή αυτά μάταια και μικρή που ανεπαίσθητα και απελπιστικά, όλο και μικραίνει, λιγοστεύει, διαφεύγει μας και απογοητεύει.   

Η ουράνια ιδέα είναι η μυθική ψυχή της πραγματικότητος. Ομιληταί μυθικοί θεών οι αρχαίοι, υπήκοοι μυθοπλασιών οι νέοι. Επειδή άλλο επιστήμων ιδεολάτρης και άλλο αποχαυνωμένος φανατικός πιστός.

Γι αυτό ποτέ μη παραμέλει κάθε σου μέρα εμβαθύνειν εις το νόημα της αρετής και την ουσία της ελευθερίας.  Έτσι δεν θα ξεπέσης ποτέ,  στην ανάγκη ψεύτικων, ακόμα και πραγματικών, χειρότερο αυτό, θαυματοποιών και σωτήρων.

Και μετά δεν θα σε κρίνει εκεί ψηλά κανείς θεός, δεν φθάνεις άνθρωπε μέχρις εκεί. Οι συνομίληκοί σου άνθρωποι θα σε κρίνουν, οι πιο ενάρετοι και γνωστοί σου, οι ομογενείς σου, αυτοί και η πύρινη αποθεωτική αλήθεια των.    

Αυτοί και όχι τόσο οι νάρκισσοι ιερωμένοι και διανοούμενοι. Οιονεί φιλάρεσκοι καλλοναί είναι αυτοί κατά βάθος αναζητούν σαν τρελοί όχι την βαθειά αλήθεια αλλά την καλύτερη αγορά πωλήσεως του ταλέντου των, ανταλλαγή σε χρήμα, δόξα, εξουσία.