ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Εδώ και καιρό διαβάζω για χιτώνια, κράνη , εθνικά όπλα και άλλα γραφικά και παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι αυτό που έρχεται θα αφορά αεροναυτική εμπλοκή. Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως είτε πόλεμος γίνει είτε θερμό επεισόδιο, η εμπλοκή θα είναι αεροναυτική. Ίσως θα έπρεπε να είχαμε ήδη διοικήσεις αεροναυτικών σχηματισμών μάχης αντί ξέχωρων διοικήσεων αεροπορίας και ναυτικού, με τους ναυταίους μάλιστα να θέλουν την δική τους αεροπορία. Καλά και τα εθνικά όπλα...αλλά πρέπει να ετοιμαζόμαστε για ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ.!!
Πηγη: hellenicdefence.gr
Η πρόσφατη επιδημία “εθνικών” οπλικών συστημάτων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “ελπίδα” για εγχώρια ανάπτυξη και για αυτονόμηση σε κάποιο έστω βαθμό στον τομέα της άμυνας. Ωστόσο, φαίνεται ότι ο όρος “εθνικό” νοείται είτε ως εγχώρια παραγωγή ενός ξένου συστήματος με καταστροφικές οικονομικές συνέπειες σε μια δοκιμαζόμενη από αλλεπάλληλες κρίσεις Ελλάδα, είτε ως μια “υπόσχεση” που θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί αδρά από το ελληνικό κράτος χωρίς καμία εγγύηση για το αποτέλεσμα με ακόμα χειρότερες οικονομικές συνέπειες.
Χαρακτηριστικό και μάλιστα πρόσφατο παράδειγμα είναι το λεγόμενο «εθνικό” τυφέκιο. Η κρατική πλευρά δείχνει ότι με τον όρο “εθνικό” εννοεί μια 100% παραγωγή ενός ξένου (όπως φαίνεται… προ-επιλεγμένου και προ-αποφασιμένου) όπλου, που σημαίνει επένδυση εκατοντάδων εκατομμυρίων για ένα οπλικό σύστημα, που υπάρχει ήδη δωρεάν και σε ποσότητες στις αποθήκες, και περιμένει απλώς μια μικρή αναβάθμιση για να καταστεί αποτελεσματικότερο.
Εν τω μεταξύ κρίσιμα συστήματα του Πεζικού όπως οι βαριοί όλμοι, τα φορητά και μιας χρήσης αντιαρματικά είναι πεπαλαιωμένα όπως οι βαριοί όλμοι, τα φορητά και μιας χρήσης αντιαρματικά είναι πεπαλαιωμένα, αλλά δεν υπάρχει κάποια προσπάθεια αντικατάστασής τους.
Από την πλευρά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, το “εθνικό τυφέκιο” νοείται ως ένα χάρτινο σχέδιο αμφιβόλου προέλευσης από αμφιβόλου γνώσεων ανθρώπους, που απαιτούν να υιοθετηθεί και μόνον γιατί είναι “ελληνικό” (που δεν είναι…). Προβάλλεται δε η “πατρίδα” ως ανάχωμα σε κάθε λογική κριτική που αμφιβάλλει για το αποτέλεσμα, και το μόνο επιχείρημα είναι ότι όταν αγοράζονται ξένα όπλα πέφτουν μίζες και βαλιτσάκια. Το πρόβλημα προφανώς είναι όχι τα βαλιτσάκια, αλλά προς τα που αυτά κατευθύνονται… Πατριδοκαπηλεία, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Να σημειώσουμε ότι ο αμυντικός βιομηχανικός κολοσσός της Γαλλίας, που κατασκευάζει από μαχητικά 5ης Γενεάς μέχρι πυρηνικά υποβρύχια, και διαθέτει και οπλοβιομηχανία που παρήγαγε το γνωστό FAMAS, αποφάσισε να υιοθετήσει ως τυφέκιο για το Γαλλικό Πεζικό το γερμανικό τυφέκιο ΗΚ416. Προφανώς είδαν ότι τους έρχεται φθηνότερα και είναι ασφαλέστερη μια τέτοια επιλογή, από το να εξελίξουν το FAMAS ή να αναπτύξουν ένα «εθνικό» τυφέκιο. Και στην Ελλάδα, μια χρεοκοπημένη χώρα, άλλοι θέλουν παραγωγή 100% ενός ξένου όπλου (που σημαίνει μια τεράστια επένδυση, χωρίς να υπολογίσουμε την αντικατάσταση των τεράστιων ποσοτήτων πυρομαχικών 7.62 με 5.56) ή την υιοθέτηση ενός «χάρτινου» οράματος που έχει τις προοπτικές μιας «μαύρης τρύπας».
Παρόμοια σχεδόν με το ελληνικό «πατριωτικό» τυφέκιο είναι και μια πρόταση για αναβάθμιση-μετατροπή των ΤΟΜΠ “Λεωνίδας” σε ένα ΤΟΜΑ με πυροβόλο ΑΡΤΕΜΙΣ 30 χλστ. σε πύργο, με νέα θωράκιση και νέο κινητήρα. Η πρόταση προέρχεται από μια εταιρεία που φτιάχνει θωρακίσεις οχημάτων και τις προσαρμόζει. Μια έρευνα στην ιστοσελίδα της δείχνει μια σοβαρή εταιρεία στον τομέα της. Ωστόσο στο όλο πακέτο-πρόταση, εκτός της θωράκισης, περιλαμβάνονται: ένας πύργος που θα ενσωματωθεί το πυροβόλο του ΑΡΤΕΜΙΣ, νέος κινητήρας και νέες αναρτήσεις για το πρόσθετο βάρος. Και εδώ προκύπτουν κάποια ερωτήματα. Ο πύργος θα αγοραστεί από αυτούς που υπάρχουν στην αγορά ή θα σχεδιαστεί εξ αρχής; Η ενσωμάτωση του πυροβόλου στον πύργο και του πύργου στο όχημα είναι δυνατή στις εγκαταστάσεις της εταιρείας; Υπάρχει η τεχνογνωσία; Επίσης η τοποθέτηση και η προσαρμογή του κινητήρα αλλά και η τοποθέτηση των αναρτήσεων στο όχημα είναι δυνατές στις εγκαταστάσεις της εταιρείας; Στις σχετικές ειδήσεις που εμφανίστηκαν δεν αναφέρεται κάποια συμμετοχή της ΕΛΒΟ, ούτε κάποια συμβολή του ΕΣ (με τα εργοστάσια συντήρησης αρμάτων και άλλων θωρακισμένων). Να υποθέσουμε λοιπόν ότι πρόκειται για αποκλειστικό πρόγραμμα της εταιρείας;
Η λογική εξέλιξη στην πρόταση του «εθνικού» ΤΟΜΑ θα ήταν ο ΕΣ να αποδώσει 4 ΤΟΜΠ ΛΕΩΝΙΔΑΣ και η ΠΑ 4 πυροβόλα ΑΡΤΕΜΙΣ στην εταιρεία, ώστε με δικά της έξοδα να αναπτύξει 2 πρωτότυπα οχήματα, τα οποία θα δοκιμαστούν – αξιολογηθούν από τον ΕΣ με βάση τα στάνταρ ΝΑΤΟ αλλά και τις επιχειρησιακές απαιτήσεις των μηχανοκίνητων δυνάμεων στις ελληνικές συνθήκες εδάφους και της απειλής. Και φυσικά η τιμή να μείνει στο 1 εκατομμύριο που υπόσχεται η εταιρεία…
Αφού το όχημα γίνει αποδεκτό, η εταιρεία θα πρέπει να καθορίσει ένα χρονοδιάγραμμα παράδοσης των ΛΕΩΝΙΔΑΣ που θα μετατρέπονται σε ΤΟΜΑ. Ήτοι, με πιο ρυθμό θα τα τροποποιεί 100% στις εγκαταστάσεις της και θα τα παραδίδει στον ΕΣ; Και φυσικά θα πρέπει να υπολογιστεί αν έχουμε τον χρόνο να περιμένουμε μερικά έτη να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, γιατί η απειλή είναι άμεση από την Τουρκία.
Από την άλλη πλευρά η απόκτηση 200 ΤΟΜΑ Brandley M2 θα σήμαινε την εντός ολίγων μηνών επιχειρησιακή τους ένταξη στις μονάδες, ενός δοκιμασμένου, ισχυρού και αξιόπιστου ΤΟΜΑ. Το ότι δεν θα είναι “ελληνικό” δεν νομίζουμε ότι σημαίνει “εθνοπροδοσία”, καθώς το Brandley είναι μια σίγουρη λύση που θα μας δώσει άμεσα την ισχύ που θέλουμε και μάλλον θα κοστίσει λιγότερο.
Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για το λεγόμενο επίσης “εθνικό όχημα” που λέγεται ότι πρέπει να αντικαταστήσει τα τζιπ Mercedes.
Η ανωτέρω διαδικασία είναι απαραίτητη ώστε να αποφευχθούν “μαύρες τρύπες” κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, όπως συνέβη στο πρόγραμμα του ΑΡΤΕΜΙΣ, που κόστισε 75 δισ. Δραχμές με μηδενικό αποτέλεσμα, και στο πρόγραμμα συστήματος Ηλεκτρονικού Πολέμου όπου κάποια ελληνική εταιρεία έλαβε 43 εκατομμύρια ευρώ και δεν παρέδωσε τίποτα. Για να μην αναφερθούμε στις διάφορες αμυντικές βιομηχανίες που αποτελούν «μαύρες τρύπες» χρημάτων φορολογουμένων με σχεδόν μηδενικά αποτελέσματα.
ΠΗΓΗ
Η πρόσφατη επιδημία “εθνικών” οπλικών συστημάτων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “ελπίδα” για εγχώρια ανάπτυξη και για αυτονόμηση σε κάποιο έστω βαθμό στον τομέα της άμυνας. Ωστόσο, φαίνεται ότι ο όρος “εθνικό” νοείται είτε ως εγχώρια παραγωγή ενός ξένου συστήματος με καταστροφικές οικονομικές συνέπειες σε μια δοκιμαζόμενη από αλλεπάλληλες κρίσεις Ελλάδα, είτε ως μια “υπόσχεση” που θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί αδρά από το ελληνικό κράτος χωρίς καμία εγγύηση για το αποτέλεσμα με ακόμα χειρότερες οικονομικές συνέπειες.
Χαρακτηριστικό και μάλιστα πρόσφατο παράδειγμα είναι το λεγόμενο «εθνικό” τυφέκιο. Η κρατική πλευρά δείχνει ότι με τον όρο “εθνικό” εννοεί μια 100% παραγωγή ενός ξένου (όπως φαίνεται… προ-επιλεγμένου και προ-αποφασιμένου) όπλου, που σημαίνει επένδυση εκατοντάδων εκατομμυρίων για ένα οπλικό σύστημα, που υπάρχει ήδη δωρεάν και σε ποσότητες στις αποθήκες, και περιμένει απλώς μια μικρή αναβάθμιση για να καταστεί αποτελεσματικότερο.
Εν τω μεταξύ κρίσιμα συστήματα του Πεζικού όπως οι βαριοί όλμοι, τα φορητά και μιας χρήσης αντιαρματικά είναι πεπαλαιωμένα όπως οι βαριοί όλμοι, τα φορητά και μιας χρήσης αντιαρματικά είναι πεπαλαιωμένα, αλλά δεν υπάρχει κάποια προσπάθεια αντικατάστασής τους.
Από την πλευρά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, το “εθνικό τυφέκιο” νοείται ως ένα χάρτινο σχέδιο αμφιβόλου προέλευσης από αμφιβόλου γνώσεων ανθρώπους, που απαιτούν να υιοθετηθεί και μόνον γιατί είναι “ελληνικό” (που δεν είναι…). Προβάλλεται δε η “πατρίδα” ως ανάχωμα σε κάθε λογική κριτική που αμφιβάλλει για το αποτέλεσμα, και το μόνο επιχείρημα είναι ότι όταν αγοράζονται ξένα όπλα πέφτουν μίζες και βαλιτσάκια. Το πρόβλημα προφανώς είναι όχι τα βαλιτσάκια, αλλά προς τα που αυτά κατευθύνονται… Πατριδοκαπηλεία, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Να σημειώσουμε ότι ο αμυντικός βιομηχανικός κολοσσός της Γαλλίας, που κατασκευάζει από μαχητικά 5ης Γενεάς μέχρι πυρηνικά υποβρύχια, και διαθέτει και οπλοβιομηχανία που παρήγαγε το γνωστό FAMAS, αποφάσισε να υιοθετήσει ως τυφέκιο για το Γαλλικό Πεζικό το γερμανικό τυφέκιο ΗΚ416. Προφανώς είδαν ότι τους έρχεται φθηνότερα και είναι ασφαλέστερη μια τέτοια επιλογή, από το να εξελίξουν το FAMAS ή να αναπτύξουν ένα «εθνικό» τυφέκιο. Και στην Ελλάδα, μια χρεοκοπημένη χώρα, άλλοι θέλουν παραγωγή 100% ενός ξένου όπλου (που σημαίνει μια τεράστια επένδυση, χωρίς να υπολογίσουμε την αντικατάσταση των τεράστιων ποσοτήτων πυρομαχικών 7.62 με 5.56) ή την υιοθέτηση ενός «χάρτινου» οράματος που έχει τις προοπτικές μιας «μαύρης τρύπας».
Παρόμοια σχεδόν με το ελληνικό «πατριωτικό» τυφέκιο είναι και μια πρόταση για αναβάθμιση-μετατροπή των ΤΟΜΠ “Λεωνίδας” σε ένα ΤΟΜΑ με πυροβόλο ΑΡΤΕΜΙΣ 30 χλστ. σε πύργο, με νέα θωράκιση και νέο κινητήρα. Η πρόταση προέρχεται από μια εταιρεία που φτιάχνει θωρακίσεις οχημάτων και τις προσαρμόζει. Μια έρευνα στην ιστοσελίδα της δείχνει μια σοβαρή εταιρεία στον τομέα της. Ωστόσο στο όλο πακέτο-πρόταση, εκτός της θωράκισης, περιλαμβάνονται: ένας πύργος που θα ενσωματωθεί το πυροβόλο του ΑΡΤΕΜΙΣ, νέος κινητήρας και νέες αναρτήσεις για το πρόσθετο βάρος. Και εδώ προκύπτουν κάποια ερωτήματα. Ο πύργος θα αγοραστεί από αυτούς που υπάρχουν στην αγορά ή θα σχεδιαστεί εξ αρχής; Η ενσωμάτωση του πυροβόλου στον πύργο και του πύργου στο όχημα είναι δυνατή στις εγκαταστάσεις της εταιρείας; Υπάρχει η τεχνογνωσία; Επίσης η τοποθέτηση και η προσαρμογή του κινητήρα αλλά και η τοποθέτηση των αναρτήσεων στο όχημα είναι δυνατές στις εγκαταστάσεις της εταιρείας; Στις σχετικές ειδήσεις που εμφανίστηκαν δεν αναφέρεται κάποια συμμετοχή της ΕΛΒΟ, ούτε κάποια συμβολή του ΕΣ (με τα εργοστάσια συντήρησης αρμάτων και άλλων θωρακισμένων). Να υποθέσουμε λοιπόν ότι πρόκειται για αποκλειστικό πρόγραμμα της εταιρείας;
Η λογική εξέλιξη στην πρόταση του «εθνικού» ΤΟΜΑ θα ήταν ο ΕΣ να αποδώσει 4 ΤΟΜΠ ΛΕΩΝΙΔΑΣ και η ΠΑ 4 πυροβόλα ΑΡΤΕΜΙΣ στην εταιρεία, ώστε με δικά της έξοδα να αναπτύξει 2 πρωτότυπα οχήματα, τα οποία θα δοκιμαστούν – αξιολογηθούν από τον ΕΣ με βάση τα στάνταρ ΝΑΤΟ αλλά και τις επιχειρησιακές απαιτήσεις των μηχανοκίνητων δυνάμεων στις ελληνικές συνθήκες εδάφους και της απειλής. Και φυσικά η τιμή να μείνει στο 1 εκατομμύριο που υπόσχεται η εταιρεία…
Αφού το όχημα γίνει αποδεκτό, η εταιρεία θα πρέπει να καθορίσει ένα χρονοδιάγραμμα παράδοσης των ΛΕΩΝΙΔΑΣ που θα μετατρέπονται σε ΤΟΜΑ. Ήτοι, με πιο ρυθμό θα τα τροποποιεί 100% στις εγκαταστάσεις της και θα τα παραδίδει στον ΕΣ; Και φυσικά θα πρέπει να υπολογιστεί αν έχουμε τον χρόνο να περιμένουμε μερικά έτη να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, γιατί η απειλή είναι άμεση από την Τουρκία.
Από την άλλη πλευρά η απόκτηση 200 ΤΟΜΑ Brandley M2 θα σήμαινε την εντός ολίγων μηνών επιχειρησιακή τους ένταξη στις μονάδες, ενός δοκιμασμένου, ισχυρού και αξιόπιστου ΤΟΜΑ. Το ότι δεν θα είναι “ελληνικό” δεν νομίζουμε ότι σημαίνει “εθνοπροδοσία”, καθώς το Brandley είναι μια σίγουρη λύση που θα μας δώσει άμεσα την ισχύ που θέλουμε και μάλλον θα κοστίσει λιγότερο.
Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για το λεγόμενο επίσης “εθνικό όχημα” που λέγεται ότι πρέπει να αντικαταστήσει τα τζιπ Mercedes.
Η ανωτέρω διαδικασία είναι απαραίτητη ώστε να αποφευχθούν “μαύρες τρύπες” κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, όπως συνέβη στο πρόγραμμα του ΑΡΤΕΜΙΣ, που κόστισε 75 δισ. Δραχμές με μηδενικό αποτέλεσμα, και στο πρόγραμμα συστήματος Ηλεκτρονικού Πολέμου όπου κάποια ελληνική εταιρεία έλαβε 43 εκατομμύρια ευρώ και δεν παρέδωσε τίποτα. Για να μην αναφερθούμε στις διάφορες αμυντικές βιομηχανίες που αποτελούν «μαύρες τρύπες» χρημάτων φορολογουμένων με σχεδόν μηδενικά αποτελέσματα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου