(Σωκρατίδης, Καλλισθένης )
ΚΑΛ: Και η αλήθεια τί είναι και πού ανευρίσκεται;
ΣΩ: Υπάρχουν βαθμίδες, σκαλιά συνειδησιακής προσεγγίσεως σ’ αυτήν. Το κατώτερο σκαλί είναι το θρησκευτικό, μια προσέγγισις της αλήθειας ενστικτώδης και ζωώδης που δεν απέχει πολύ από το ψέμα.
ΚΑΛ: Και πού οφείλεται αυτό;
ΣΩ: Ο θρησκευτικός χαρακτήρ αντίθετα με τον εξεταστικό-φιλοσοφικό είναι εκ φύσεως επιφανειακός-ειδωλολατρικός. Άγεται και φέρεται από την εικονική πραγματικότητα της εξουσίας, άβουλα και μηχανικά, υπακούοντας, εξ υποβολής και αυθυποβολής, σε αγελαία σύμβολα και συνθήματα. Θεός του πραγματικός ο φόβος και θρησκεία του η υποταγή.
ΚΑΛ: Είναι πιστός όμως.
ΣΩ: Σίγουρα κι εφ’ όσον εκλάβομεν την πίστι αυτή ως εκουσία παράδοσι της βουλήσεώς του στην θρησκευτική εξουσιαστική αυθεντία.
ΣΩ: Και στο ανώτερο σκαλί;
ΣΩ: Τα ελεύθερα, σκεπτόμενα, φιλόθεα και φιλάνθρωπα, πνεύματα. Αυτά που εμπνέονται από ανώτερους ουρανούς που διδάκσουν το νόημα και τον σκοπό της ανθρωπίνης υπάρξεως.
ΚΑΛ: Αιθεροβασίη;
ΣΩ; Για μια ωραία πρωϊα όλοι ζώμεν που θα ξυπνήσωμε θεοί εν μέσω θεών και πρωτοφανέρωτων ουρανών.
ΚΑΛ: Χα! Όνειρο μάλλον μοιάζει αυτό φυτρωμένο στον παράδεισο. Αλλά δεν ζούμε πια στον ελληνικό χρυσούν αιώνα αλλά σ’ αυτόν της παρακμής των αγίων!
ΣΩ: Κι όμως απ’ το γένος των αθανάτων κατεβήκαμε όλοι σ’ αυτή την γη. Έστω κι απ’ το τελευταίο σιδερένιο βαγόνι του.
ΚΑΛ: Και πώς φαντάζεσαι το όντως όν;
ΣΩ: Το αριστοτελικό αρχικό ¨πρώτον κινούν¨ ή θεό εννοείς;
ΚΑΛ: Αυτό. Υπάρχει;
ΣΩ: Ο ύπατος θεός άρχει, κάνει την αρχή ως δημιουργός όλων άρα δεν υπ-άρχει (=δεν προέρχεται από άλλη αρχή-ξεκίνημα) και δεν πρέπει να υπάρχη. .
ΚΑΛ: Δυσνόητο.
ΣΩ: Ατμοσφαιρικό κλίμα, βαρύτης, νόμοι της φυσικής και αστροφυσικής και όλες οι αφηρημένες πνευματικές έννοιες όπως οι αριθμοί υπάρχουν; Υπάρχουν εννοώ όπως τα αισθητά μας αντικείμενα;
ΚΑΛ: Έμμεσα μόνο, μέσω αυτών που υπάρχουν.
ΣΩ: Το σχέδιο λοιπόν προηγείται ή το έργον, το δημιούργημα;
ΚΑΛ: Ο σχεδιασμός φυσικά.
ΣΩ: Άρα ο θεός είναι σχεδιαστής και σχεδιασμός. Βάλε και το φυσικό δηιιούργημα- υλοποίησι του σχεδίου, ιδού ο τριαδικός θεός. .
ΚΑΛ: Και η σχέσι θεού και εξουσίας;
ΣΩ: Η εξουσία άρχει και κανονικά δεν πρέπει να υπάρχη όπως ο θεός.
ΚΑΛ: Χα! και πώς γίνεται αυτό;
ΣΩ: Δια των δικαίων, απροσώπων και απροσωπολήπτων νόμων.
ΚΑΛ: Όμως η εξουσία υπάρχει.
ΣΩ: Γι αυτό και εμποδίζει αφού ό,τι άρχει και ταυτόχρονα υπάρχει αδικεί διότι διαπράττει ύβριν. Και όπου ύβρις εκεί και τίσις (τιμωρία) και άτη (απάτη-συμφορά).
ΚΑΛ: Δίκαιοι και απροσωπόληπτοι νόμοι. Παράδειγμα;
ΣΩ: Ο σοφός Αθηναίος νομοθέτης Σόλων. Μόλις έγραψε τους περίφημους νόμους του αυτοεξορίσθη εκ της πόλεώς του ίνα μην κατηγορηθή για ιδιοτέλεια ή πολιτική μεροληψία.
ΚΑΛ: Χμ! Ώστε γι αυτό εξηφανίσθη και ο ύπατος θεός; Ει μη τι άλλο, πολύ Κύριος πάντως. Αν και αυτό δεν το κατανοούν αι θρησκείαι.
ΣΩ: Δεν εμπίπτει στα καλά και συμφέροντα αυτών γι αυτό. Άλλωστε άρχουν και υπάρχουν κι αυτές, αδίκως και καταχρηστικώς. Και ως εκ τούτου αντιμάχονται και αλληλομισούνται περισσότερο απ’ ότι τα πολιτικά κόμματα, κόμματα όντας και αυτές θρησκευτικά όμως. Αλλά έλα, ας αφήσωμεν προς το παρόν τα των θεών, φίλτατε, δι’ άλλην δοθησομένην ευκαιρίαν και ας έλθωμεν εις τα καθημερινά καθ’ ημάς.
ΚΑΛ: Όχι πριν μου αποκαλύψης την ουρανία λεωφόρο του ανθρώπου.
ΣΩ: Γίνε, το κατά δύναμιν, Έλλην διαχρονικός, δηλαδή κανονικός άνθρωπος. Αυτό εκ του προχείρου έχω να σου είπω.
ΚΑΛ: Και ως Έλλην τί;
ΣΩ: Φυσιολάτρης, πατριδολάτρης, προγονολάτρης και ηρωολάτρης.
ΚΑΛ: Ωπ, ωπ! Βέγκαν κήρυγμα είναι αυτό; Θρησκεία; Επιστροφή στην φύσι; Μα ποια φύσι πια και ποιος Θανάσης;
ΣΩ: Ένας ανώτερος οδηγός και τρόπος ζωής και σκέψεως ίνα ξεπερασθή συνειδητά, η παιδαριώδης όσο και καταπιεστική πολιτική και θρησκεία της αγέλης, τόσο στην αρχαία όσο και στην νέα της μορφή. Αυτή η πνιγηρά νοτροπία της μάζας που μισεί παν το ευγενές και ξεχωριστό καθ’ ότι αποκαλύπτει την δική της μικροπρέπεια και αβελτερία… η τυραννία της ρατσιστικής αγάπης και της ισοπεδωτικής ισότητος των πολλών, φθονερών και ανικάνων έναντι των ολίγων και εκλεκτών διαστρέφει, αποπροσανατολίζει και στραγγαλίζει κάθε προοπτική ηθικοπνευματικής του ανθρώπου δυνατότητος και αναπτύξεως. .
ΚΑΛ: Θα διεφώνει σίγουρα και σφόδρα επ’ αυτού ο πτωχός μεν τω πνεύματι αλλά πλούσιος σε θρησκευτικά βίτσια υποκριτής μαζάνθρωπος.
ΣΩ: ¨Η δύναμις εν ασθενεία τελειούται.¨ Το έχεις ακουστά.
ΚΑΛ: Εκκλησιαστική ρητορική. Πώς όχι;
ΣΩ: Η πεμπτουσία του λαϊκισμού. Η αβελτερία, (αβουλία, η αμάθεια και η θρησκευτική παπαγαλία) των αδυνάτων παράγει την απόλυτο δύναμι και εξουσία των πολιτικοθρησκευτικών δημαγωγών οποίοι με την σειρά των ανταποδίδουν την κολακεία του πιστού μαζανθρώπου παρουσιάζοντας και καθιερώνοντας την πνευματική αβελτερία του ως την αρίστη και αποκλειστική μορφή πνευματικότητος και θεοφιλίας.
ΚΑΛ: Η πλήρης και τέλεια ανατροπή και αντιστροφή των αξιών.
ΣΩ: Ή το άγιο πνεύμα του αγίου μαζανθρώπου στην εξουσία.
ΚΑΛ: Το νοσηρόν και ψυχοβλαβές εις την θέσι του υγιούς και ψυχωφελούς.
ΣΩ: Μέγα ηθικόν και πολιτικόν πλυντήριον η ιερά κολυμβήθρα του θεού.
ΚΑΛ: Ωραία, πάμε παρακάτω. Και τί μένει τότε;
ΣΩ: Η απλή φιλοσοφία μένει, η αγάπη για ελεύθερη, ακένωτη, ιερή γνώσι που φθάνει και αγκαλιάζει, ενώνει τα πάντα και περισσεύει.
ΚΑΛ: Φιλόσοφος ο λαός! Χμ, δύσκολο. Πιο πιθανό το βλέπω την φιλοσοφία να γίνη θρησκεία και τις μάζες να προσκυνούν τα βιβλία αδιάβαστα, ειδωλολατρικά, σαν άγιες εικόνες παρά να τα διαβάζουν. Η γνώσις είναι αριστοκρατική. Αφορά λίγους. Ή όχι;
ΣΩ: Και ο ήλιος μόνος λάμπει αλλά καλύπτει και τον χαίρεται όλο το στερέωμα. Έκαστος, το κατά δύναμιν. Ο άνθρωπος γεννήθηκε για τα δύσκολα. Η μοίρα του βλέπεις. Κι αν δεν τον παιδεύει η αρετή, θα τον παιδεύση η κακία στην θέσι της αρετής για όσο χρειάζεται. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
ΣΩ: Ζητούνται αποτοξινωμένα μυαλά. Αν είσαι καταθλιπτικός και δεισιδαίμων, ακούς και βλέπεις σημεία και τέρατα, μέσα σ' αυτή την μαύρη μαυρίλα της ομαδικής οπαδικής τρέλας. Η ψευδαίσθησι, το εικονικό και το νοσηρό πουλά ως συνήθως πολύ περισσότερο απ' ότι το αληθές, το λογικόν και το υγιές κυρίως όταν έχει την κάλυψι και την ιερά χορηγία της θρησκείας.
ΚΑΛ: Και η θρησκεία της αγάπης; .
ΣΩ: Ο χονδροειδής μάλλον λαϊκισμός της αγάπης που μισεί την δικαιοσύνη εννοείς.
ΚΛ: Έστω. Αλλά η δικαιοσύνη δεν συμβαδίζει με την αγάπη;
ΣΩ: Όχι απαραίτητα. Δικαιοσύνη είναι η αγάπη του καθαρού μυαλού και όχι του θρησκευτικά στείρου και φανατικού κυρίως. Αγάπη γαρ άνευ δικαιοσύνης ουδέν άλλο είναι ή λανθάνων εγωισμός και αυταρχισμός, ωραιοποιημένη και ηθικοποιημένη μεροληψία και υποκρισία. Το ίδιο όπως είναι και η μετάνοια και η συγχώρεσι χωρίς να προηγηθή η αμερόληπτος κατανόησις..
ΣΩ: Η εξουσία είναι η μεγάλη βαρειά βιομηχανία της πολιτικής και θρησκευτικής παράνοιας. Τρόμος, βία, και αμάθεια, διαστροφή και απάτη. Και ορθόδοξοι θεολόγοι, εν τω μεταξύ, ψάχνουν, λέει, το ανθρώπινο πρόσωπο μέσα στην έρημο του βιομηχανοποιημένου τυποποιημένου θρησκευτικού μαζανθρώπου. Έλεος!
ΚΑΛ: Τόσο χάλια δηλαδή;
ΣΩ: Αγαπάτε αλλήλους (τους συντρόφους εννοεί) και ¨κατακυριεύσατε την γην¨ ήτοι κατασφάξατε τους μη θέλοντας ν’ αγαπηθούν.. Για τόση αγάπη μιλάμε.
ΚΑΛ: Ama et fac quod vis. (¨Αγάπα και πράττε ό,τι θες.¨) Ιερός Αυγουστίνος.
ΣΩ: Αν υπήρχε δεσμευτική συνέπεια λόγων και έργων, θα ήμεθα κοινωνία θεών. Αλλά δεν.
ΚΑΛ: Χα! Ήξερα κι εγώ ένα εμπορικό κατάστημα. ¨Ο άρχοντας της φθήνειας¨ είχε απ’ έξω πινακίδα. Και μερικά προϊόντα κράχτες. Έμπαινες μέσα και σε λήστευε κυριολεκτικά.
ΣΩ: Καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι αι μεγαλύτεραι πολιτικοθρησκευτικαί εγκληματικαί οργανώσεις και γενοκτονίαι εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος διεπράχθησαν με πρόσχημα αυτή την λαϊκίστικη και μεροληπτική λόγω θρησκευτικής πίστεως αγάπη που πλαστογραφεί, συγχωρεί και εξαγιάζει τα πιο βάρβαρα και θηριώδη ανθρώπινα ένστικτα.
ΚΑΛ: Εάν είναι όπως λες…
ΣΩ: Κομμουνισμός, οικουμενισμός, μονοθεϊσμός ή αλλιώς η αποθέωσι του πολιτισμοκλαστικού πολιτικοθρησκευτικού ολοκληρωτισμού.
ΚΑΛ: Πανελληνισμός άρα ή χάος;
ΣΩ: Χάος και όλεθρος. Η ουρανία γνώσις έχει από της των Ελλήνων χρυσής εποχής, πολιτισμικώς και οικουμενικώς, αποκαλυφθή, δια-κηρυχθή και διδαχθή. ακόμα και το νερό της αθανασίας και τα μεταθανάτια δρομολόγια της ψυχής έχουν διερευνηθή. Έκτοτε η επέλασις του κακού, παραποίιησις, συγκάλυψις, αποσιώπησις, παρανόησις.
ΚΑΛ: Ξεμείναμε από πραγματικούς ήρωες.
ΣΩ: Ας λες. Υπάρχουν όμως, υπάρχουν ευτυχώς και οι μεγάλες θεόσταλτες ψυχές, οι ολίγες και εκλεκτές, που ασκούμενες στο ασυμβίβαστο, ηρωικό περιθώριο της συμβιβασμένης-προσκυνημένης εμπορικής δημοσιότητος, κυοφορούν μέσα τους συμπυκνωμένη εκρηκτική δύναμι φωτός και ευψυχίας, δύναμι θεική που τις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας,, ξυπνά, εμπνέει και δημιουργεί σωτήρια, τις μεγάλες πατριωτικές και κοινωνικές νίκες των εθνών.
ΚΑΛ: Μακάρι!
ΣΩ: Ήμασταν πρώτοι απ’ όλους εδώ σ’ αυτή την γη. Και δεν πήγαμε αλλού πουθενά γιατί δεν υπάρχει πιο προικισμένος και ευλογημένος τόπος στον κόσμο απ’ αυτόν. Άλλοι ήρθαν κι έφυγαν και πάντα θα φεύγουν νικημένοι από θεούς κι ανθρώπους. Γιατί εμείς είμαστε όπως ήμασταν πάντα, οι αιώνιοι φρουροί και η ουράνια σκάλα που κατεβαίνουν οι θεοί και ανεβαίνουν οι άνθρωποι.
ΚΑΛ: Σταμάτα, ανατριχιάζω!
ΣΩ: Αφ’ ότου επεκράτησε στην Δύσι ο μεσογειακός μονοθεϊσμός και μέχρι σήμερα, με κάποια πολιτιστικά διαλείμματα, αναβαπτιστικές αναλαμπές στην αρχαία αυτή γνώσι - υπάρχει μια συστηματική συνωμοτική συγκάλυψις του αληθούς και πραγματικού, συμπεριλαμβανομένου και του θρησκευτικού θέματος, κυρίως αυτού. Αρχάς επειδή με τέλη του εικοστού αιώνος, η επιστήμη εξηκρίβωσε και επεβεβαίωσε την γνωσιακήν πραγματιστικήν ορθότητα της αρχαιοελληνικής επιστημονικής παρακαταθήκης: μυθολογία, φιλοσοφία, γραμματεία. Η συγκάλυψις όμως, λογοκρισία και αποσιώπησις προς ό, τι δεν συνάδει με την εικονική, ψευδοεπιστημονική πραγματικότητα της εξουσίας, λειτουργεί όλο και πιο προκρούστεια και απάνθρωπα, δημιουργώντας τέρατα. Η πάλη γαρ του φωτός προς το σκότος είναι συνεχής και αδιάλειπτος.
ΚΑΛ: ¨Πόλεμος πάντων πατήρ.¨ Ηράκλειτος.
ΣΩ: Ακριβώς. Πόλεμος ή πάλη. Αυτός ο συμπαντικός πόλεμος ανέδειξε τους δούλους και τους ελευθέρους, τους θεούς και τους ανθρώπους, και αυτός ορίζει και την γη μας ως ένα θερμοκήπιο ανθρωποθεών, αναδείξεως των ανθρώπων σε θεούς, όσες ασκήσεις κι επαναληπτκές εξετάσεις ενσαρκωμένων βίων κι αν απαιτηθούν γι αυτό εκ μέρους των ανθρώπων.
ΚΑΛ: Κι όμως εξωπραγματικό ακούγεται αυτό σήμερα.
ΣΩ: Όσο και τελείως φυσικό σ’ ένα κόσμο που η αλήθεια δεν τον ακουμπάει πουθενά, ένα κόσμο που έχει ως αποκλειστικό ιδανικό του την μεγιστοποίησι, πάση θυσία, του κέρδους, θεόν δε και αγαθό του το συμφέρον, και θρησκεία του την λατρεία-ειδωλολατρία του χρήματος και της πολιτικοθρησκευτικής εξουσίας.
ΚΑΛ: ¨Πωλούνται όλα όσα δεν επώλησαν οι Εβραίοι… προλαβαίνετε, εμπρός…γενικό ξεπούλημα¨ όπως θα έλεγεν και ο Γάλλος ποιητής.
ΣΩ: Θεός, είπαμε, το συμφέρον και ο μισθός του δημοσίου υπαλλήλου-δούλου. Και η θρησκεία το ηθικό άλλοθι αυτών ώστε να πστεύουν στον πραγματικό θεό μόνο στα χαρτιά όπως κι εκείνη . Όλοι ψευτοβολεύονται, πωληταί και αγορασταί, απ’ αυτό. Το ¨όσα δεν πούλησαν οι Εβραίοι¨ του Ρεμπώ ενέχει και βαθύτερο νόημα. Ο ευρωδυτικός χριστιανισμός διέπραξε τις μεγαλύτερες θρησκευτικές γενοκτονίες και εθνοκτονίες φορτώνοντάς τες όλες στον Εβραίο – όχι ότι κι αυτός είναι άγιος, πλασμένος για την βρώμικη δουλειά είναι κι αυτός - όπως αργότερα η προτεσταντική Γερμανία τις μικρασιατικές εκείνες γενοκτονίες των Αρμενίων, Ελλήνων κ.λ.π. στον Τούρκο...
ΚΑΛ: Σωστά. Πωλούνται κι αγοράζονται λοιπόν όλα, και ως πιο κερδοφόρα μάλιστα, τα ιερά και τα όσια της πατρίδος και του ουρανού.
ΣΩ: Πωλούνται όσα δεν θα πωληθώσι και αγορασθώσι κατ’ ουσίαν ποτέ, ει μη μόνον τα είδωλά των που οι μισθολάτρες ειδωλολάτρες εκλαμβάνουν ως τα πραγματικά Και για την οποία Ύβριν και ιεροσυλία επικρέμαται εξίσου εις πωλητάς κι αγοραστάς, νομοτελειακώς και εν καιρώ, η εξ ύψους σκληρά θεία Δίκη και τιμωρία.
ΚΑΛ: Η θρησκεία, κακά τα ψέματα, έβαλε απλόχερα το ιερό χεράκι της εις αυτό το παγκόσμιο πολιτισμικό ανοσιούργημα.
ΣΩ: Ο κόσμος, προ της επικρατήσεως, περιμεσογειακώς και ευρωδυτικώς, του μονοθεϊσμού αφ’ ενός μεν ήταν μικρός και διεσπαρμένος και αφ’ ετέρου έλειπαν τα προηγμένα όπως σήμερα τεχνολογικά και επικοινωνιακά μέσα. Γι αυτό και αι τότε εθνικαί θρησκείαι δεν ήταν τόσο απόλυτοι και καταπιεστικαί. Αργότερα όμως, επί ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής, όταν η ελληνογενής απελευθερωτική φιλοσοφία υπερκέρασε, πολιτικά, πνευματικά και εκπαιδευτικά, την θρησκεία σε βαθμό πολύ επικίνδυνο για το σύστημα, τα συνωμοτικά ιερατεία που εκ του ιστορικού παρασκηνίου ασκούν ανέκαθεν τον παγκόσμιο έλεγχο και κατευθύνουν την ανθρωπότητα, τότε υπήρξε σφοδρά αντίδρασις.
ΚΑΛ: Θρησκευτικό πραξικόπημα καθαρά.
ΣΩ: Ρωμαιοϊουδαϊκός αυτοκρατορικός μονοθεϊσμός. Επόμενο ήταν. Αφού φιλόσοφοι όπως ο Επίκουρος και φιλοσοφικαί στοαί-σχολαί-πανεπιστήμια ανά πόλι-κράτος εκείνης της εποχής ετύγχανον ευρείας λαϊκής αποδοχής τόσον ώστε είχον αντικαταστήσει επιτυχώς θρησκευτικούς ήρωες-είδωλα και ναούς, η δε φιλοσοφική επιστημονική έρευνα, ήρεμα και χωρίς τον θρησκευτικό τρόμο και δεισιδαίμονες φανατισμούς, απεκάλυπτε σταδιακά και μυητικά εις τον άνθρωπο τον ανώτερο θεϊκό εαυτό του και προορισμό, συμφιλιώνοντάς τον, απελευθερωτικά, μέσω της λατρείας του κάλλους και του έρωτα της γνώσεως, με την ζωή, την φύσι, τον θάνατο και τον θεό…
ΚΑΛ: Όντως συνέβη αυτό.
ΣΩ: Και αφού όλη η γνώσις αυτή διεχέετο μέσα από μια άδολο και φιλομαθή σχέσι φιλίας διδάσκοντος και διδασκομένου, χωρίς καμιά πολιτκοικονομική πελατειακού τύπου σκοπιμότητα και εκμετάλλευσι… και κυρίως χωρίς τις αγκυλώσεις και τις ψυχαναγκαστικές μαύρες τελετές ελέγχου όπως κάνει η θρησκεία που ζητά τυφλή υποταγή και δουλική και άβουλη συμμόρφωσι στην θρησκευκή αυθεντία και τελετουργία…
ΚΑΛ: ¨Ο τρώσας και ιάσεται¨ γνωστά αυτά… Ή ¨παλιά μου τέχνη κόσκινο¨.
ΣΩ: Το μυστήριο του έρωτος, της σοφίας και της ελευθερίας εγοήτευε και ενθουσίαζε τότε τα πλήθη πολύ πιο πειστικά και ουσιαστικά από τα σκοτεινά και ακατάληπτα θρησκευτικά μυστήρια, τον εκνευριστικό μυστικισμό και τις μαύρες τελετές. Αυτό ήταν το μεγαλειώδες εκπολιτιστικό κατόρθωμα του ελληνικού πολιτισμού.
ΚΑΛ: Ασυγχώρητο έγκλημα όμως εννοείται για το σατανικό σύστημα.
ΣΩ: Ψέματα; Ο έρως της γνώσεως είχε κάνει τους ανθρώπους γενναίους αθλητάς στην επιδίωξι της αρετής και στην αντιμετώπισι τόσο των δυσκολιών της ζωής όσο και του φόβου του θανάτου. Και το σπουδαιότερο, η ηθική νίκη αυτή ήταν νίκη προσωπική, αυτόβουλος, ανεξάρτητος και αναφαίρετος χωρίς ξένη βοήθεια και εξαρτησιογόνα ανταλλάγματα πελατείας και δουλείας όπως αυτά που απαιτεί το θρησκευτικό και πολιτικό σύστημα συνωμοτικής νομής της τυραννικής εξουσίας.
ΚΑΛ: Αυτό να λέγεται. Εξηρτημένη γαρ αρετή και σωτηρία δεν είναι μόνιμος και πραγματική αρετή και σωτηρία αλλά δανεισμένη.
ΣΩ: Α γεια σου! Γιατί αυτό είναι το πραγματικό θαύμα του αληθινού θεού του πολιτισμού, το αυτόβουλον και αυτεξούσιον της ανθρωπίνης υπάρξεως, και όχι τα ψευτοθαύματα υποβολής κα αυθυποβολής της θρησκευτικής μαγείας που σε κάνουν είτε θρησκευτικό ζόμπι είτε πονηρό αλιέα χαμένων ψυχών.
ΚΑΛ: Χαίρε, ω χαίρε ελευθερία λοιπόν!
ΣΩ: Και χαίροντες εν ελευθερία πορεύεεσθε. Γιατί ο ευγενής Έλλην ως αληθής υιός του φωτός αυτή την αποστολήν επί γης έχει, να εμψυχώνει κι ελευθερώνει, ανιδιοτελώς κα φιλανθρώπως, την ανθρωπότητα δια της φιλοσοφίας και των γραμμάτων καθ’ όσον, και εκ παραλλήλου, ο πονηρός Εβραίος επιχειρεί το αντίθετο: να εξαπατήσει, βιάσει, υποδουλώσει και εκμεταλλευθεί αυτήν δια της θρησκείας και των τρομοκρατικών ιερών Γραφών της.
ΚΑΛ: Οι βάρβαροι χρησιμοποιούν την θρησκεία ως ιδιοκτησιακό στίγμα της ανθρωπίνης αγέλης των, της αγέλης των απεθνικοποιημένων και υποτεταγμένων μαζανθρώπων.
ΣΩ: Τί τα θες; Η εξουσιαστική θρησκεία ανθίζει στο σκοτάδι της δουλείας και της απαιδευσίας όπου ο άνθρωπος έχει χάσει τα τέσσερα πέμπτα της ανθρωπιάς του και συμπεριφέρεται σαν δειλό και φοβισμένο ζώο. Τρέφεται εκεί όπου ακμάζει και η άγνοια, η οκνηρία και η δεισιδαιμονία που είναι το λίπασμά της. Γι αυτό και στο φως του.λόγου και της ελευθερίας της σκέψεως δεν έχει αντιπροτείνειν κάτι πέραν από αφορισμούς, τρομοκρατία, παραποίησι και λογοκρισία. Αν και με την άνοδο των επιστημών και την διάχυσι της πληροφορίας, φαίνεται να έχει χάσει πολύ από την τρομοκρατική και προστατευτική της πειθώ.
ΚΑΛ: Δίβουλος και επαμφοτερίζουσα ανέκαθεν η θρησκεία και με το μέρος του ισχυρού μάλλον ή του δικαίου, τα καλά και συμφέροντα θεόν αυτής έχουσα και προτιμώσα. Αλλά, λέγε, πώς αντέδρασε τότε στην αρχαιότητα, μετά την επικράτησι του ελληνισμού και ελληνορωμαισμού, ο παγκόσμιος ιερατικός έλεγχος; Διότι κάπως στην ίδια κατάστασι φαίνεται είναι ο κόσμος και σήμερα. Προς τον εκφυλισμό και την αυτοκαταστροφή έβαλε πλώρη.
ΣΩ: Εκφυλισμός γενικός. Και βέβαια οι Έλληνες ως πρωτοπόροι δεν αποτελούν κι εδώ την εξαίρεσι του κανόνος. Εδώ και εικοσιδύο αιώνες άλλωστε, και λόγω ανθελληνικής εθνοπολιτικής ξενοκρατίας, ημιέλληνες παράγει μάλλον ή Έλληνες συνειδητούς η πότε δούλος και πότε ημιδουλος Ελλάς, και κατά το ομηρικόν εκείνο ¨ήμισυ αρετής αποέννυται δούλειον ήμαρ¨. (από το ήμισυ της αρετής απεκδύει -γδύνει τον άνθρωπο το καθεστώς δουλείας).
ΣΩ: Και επανέρχομαι. Η αντίδρασις των παγκοσμίων ανθελλήνων συνωμοτών τότε υπήρξε άμεσος και απάνθρωπα σκληρή. Όταν οι φιλέλληνες αυτοκράτορες της τότε πανίσχυρης Ρώμης είχαν συνδιάσει την ρωμαϊκήν πολιτικήν και νομικήν αρετήν με το ελληνικόν εφευρετικόν και πολυμήχανον πνεύμα... Και όταν αυτοκράτορες της κλάσεως ενός Τραϊανού και Μ. Αυρηλίου είτε ήταν οι ίδιοι φιλέλληνες φιλόσοφοι είτε είχαν πνευματικούς των συμβούλους ηλιακούς φιλοσόφους της ποιότητος ενός Απολλωνίου Τυανέως και Πλωτίνου και όχι Σίβυλλες, μάντεις, προφήτες και ξεμωραμένους καλογήρους όπως αργότερα επί Μεσαίωνος, τότε για να πάρης την εξουσία δεν έχεις άλλη επιλογή απ’ το να υιοθετήσης τα μέσα και το πνεύμα του κακού. Όπερ και εγένετο.
ΚΑΛ: Ρωμαϊκό θρησκευτικό πραξικόπημα να υποθέσω.
ΣΩ: Μονοθεϊστικό, ελληνογενοκτονικό, πολιτισμοκλαστικό, θρησκευτικό πραξικόπημα ολοκληρωτικού σοβιετο-σινο-κομμουνιστικού τύπου. Πρωτοφανές και παγκόσμιο για τα τότε δεδομενα. Ήτοι ο κόσμος και ο πολιτισμός γύρισε τότε κυριολεκτικώς ανάποδα.
ΚΑΛ: Χριστιανισμός λοιπόν;
ΣΩ: Χριστοκομμουνισμός, καλύτερα. Ένας είναι ο θεός ο μεν, ένα το κόμμα, ο δε. Προλετάριοι του κόσμου ενωθείτε¨ ο ένας, ¨¨ Αγαπάτε αλλήλους¨ ο άλλος. Κομμουνισμός ο μεν, οικουμενισμός ο δε. Συγκοινωνούντα αβρααμομαρξιστικά δοχεία.εβραϊκής κοπής, ολοκληρωτικά, μισαλλόδοξα, σκοταδιστικά και κυρίως γενοκτονικώς μισελληνικά και ανελεύθερα. Καρκίνωμα της ανθρωπότητος.
ΚΑΛ: Βρε τι προσκυνάμε!
ΣΩ: Την κακιά μας μοίρα λατρεύουμε, άσε, τα ¨κατά συθήκην ψεύδη¨ και το ¨ανάγκα και θεοί πείθονται.¨ Την μεγαλυτέρα εγκληματική οργάνωσι της ανθρωπότητος, Τον ευγενή εν αγάπηι χορηγόν σωρείας διαχρονικών γενοκτονιών, αρχής γενομένης από εκείνης των Ελλήνων…
ΚΑΛ: Σκυθόπολις ξέρω. Μαρκελλίνος, Ρωμαίος ιστορικός τόμοι 32…
ΣΩ: Ου μην αλλά και των ιθαγενών πληθυσμών της αμερικανικής ηπείρου και των Αβοριγίνων της Αυστραλίας. Έμ πώς ήλθαν κι έδεσαν, νομίζεις, ισοτίμως, οι βάρβαροι γενοκτόνοι Τούρκοι, και όχι μόνο, στην ελληνική αυλή της Ευρώπης. Ω οι Τούρκοι, η πιο εγκληματική φυλή της ανθρωπότητος μετά τα ξαδέλφια τους, τους Ουνοβανδάλους! Αλλά ¨εκλεκτικαί συγγένειαι¨ βλέπεις. Πώς εκβιάζει νομίζεις ο Ερδογάν σήμερα την πανίσχυρη βιομηχανικά και οικονομικά, αν και αφωπλισμένη, Γερμανία; Η τελευταία γαρ αυτή ωργάνωσε τις γενοκτονίες των Τούρκων κατά Ελλήνων, Αρμενίων κ.λ.π.
ΚΑΛ: Χμ. Έλα ντε! Αν έχεις τέτοιους φίλους και συμμάχους…
ΣΩ: Τελικά ο ολοκληρωτικός κομμουνιστικός και δυσανεκτικός μονοθεϊσμός επεκράτησε τότε, εις τον ρωμαϊκόν εξελληνισμένον από αιώνων κόσμον, δια του πρωτοφανούς αυτού ιστορικά χριστιανικού πραξικοπήματος συντρίψας την ανεκτικήν εθνικήν ανεξιθρησκείαν αυτού και θέσας, με το πρόσχημα της επιβολής της νέας θρησκείας, υπό διωγμόν μαζί με τας εθνικάς θρησκείας και όλας τας πολιτισμικάς κατακτήσεις του εθνικού κόσμου, γράμματα, επιστήμες, τέχνες, ατομικά πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες. Όλα ελληνικής ή φιλελληνικής καταγωγής και προελεύσεως. Και τέλος η οικονομία εξαθλιώθη, χιλιάδες χρόνια πίσω. Κυρίως η ελληνική που, με την νέα θρησκευτική ειδωλοφοβική μόδα, η αγαλματοποιϊα, η βαρειά βιομηχανία των αρχαίων Ελλήνων εγνώρισε την πλήρη και οριστική καταστροφή.
ΚΑΛ: Τόσο ριζοσπαστικά εύκολα και απόλυτα λοιπόν;
ΣΩ: Συνέπεσαν και άλλαι βέβαια ευτυχείς συμπτώσεις.
ΚΑΛ: Όπως;
ΣΩ: Χμ! Αθρόαι και ανεξέλεγκτοι μεταναστευτικαί εξ Ανατολών ροαί-ορδαί, πανδημίαι, κλιματικαί αναστατώσεις, φυσικαί καταστροφαί…
ΚΑΛ: Ωχ! Τί μου θυμίζει, τί μού θυμίζει!
ΣΩ: Μην το συζητάς.
ΚΑΛ: Τυχαίο άραγε;
ΣΩ: Οι υπόδουλοι, βλέπεις, τότε των Ρωμαίων Έλληνες, οι αφελώς επαφιέμενοι στον ρωμαϊκό φιλελληνισμό, και μη ενδιαφερόμενοι έχειν ελεύθερη ελληνική πατρίδα, αλλαξάντων αυτών των Ρωμαίων ¨θρησκευτικό τροπάριο¨ κατελήφθησαν ¨εξ απήνης¨ και βρέθηκαν ξαφνικά, (πρωτοβυζαντινή περίοδος), σε άθλια, γενοκτονική και οικονομική, θέσι, στο έλεος κυριολεκτικά των ανθελλήνων πια χριστιανοΡωμαίων και των βαρβάρων συμάχων τους. Με κατεστραμμένη χώρα και χάνοντας από το ολοκληρωτικό θεοκρατικό αυτοκρατορικό ανατολικορρωμαϊκό καθεστώς τις πολιτικοθρησκευτικές ελευθερίες και περιουσίες των, ως δήθεν εθνικοί και ειδωλολάτρες, έπαθαν οι αρχαίοι πρόγονοι το ίδιο όπως και σήμερα, ημείς ως νεοέλληνες πλέον, και σε ευρωϋποτελή χώρα, κινδυνεύομε παθείν, με την ειρηνική γενοκτονική ισλαμοεισβολή, απειλούμενοι με ολοκληρωτικό αφανισμό.
ΚΑΛ: Με κυκλώνουν μαύρες απαίσιες σκέψεις. .
ΣΩ: Ούτω πως εδημιουργήθη ο σημερινός κόσμος που χαροπαλεύει, υπαρξιακώς και πολιτισμικώς, μεταξύ ενός απελευθερωτικού όσο και καταδιωκομένου ελληνικής εμπνεύσεως εκπολιτιστικού ρεύματος το μεν και ενός νεομεσαιωνικού ασιατικού κύματος αφ’ ετέρου.
ΚΑΛ: Και γι αυτό άλλωστε ο επικρατήσας μισαλλόδοξος, ολοκληρωτικός και δογματικός μονοθεϊσμός κατεδίωξε και κατήργησε την φιλοσοφία-ελευθέρα πολιτική και θρησκευτική σκέψιν και ως εκ τούτου και τον Έλληνα, τον εθνικόν ιεραπόστολον. αυτής. Ο μόνος σοβαρός αντίπαλος είναι αυτός. Όλα τα άλλα, θρησκείες κ.λ.π. τα έχει στο χέρι.
ΣΩ: Και μαζί του μισεί και καταδιώκει κάθε έννοιαν πολιτικού και νομικού πολιτισμού. Η μέρα με τη νύχτα η διαφορά, το βλέπεις καθαρά. Η αλήθεια πάντα πλήγωνε γιατί πάντα αποκαλύπτει την γύρω σκλαβιά και βρωμιά του ψεύδους και.παράλληλα την βαρειά ευθύνη και το χρέος του ανθρώπου για την αποτίναξί του.
ΣΩ: Το ψέμα και ο συμβιβασμός ψευτοβολεύουν προσωρινά. Στο βάθος όμως υπόσχονται μόνο την κόλασι. Γιατί χωρίς αυτήν την απελευθερωτική αλήθεια της η ζωή χάνει την αγνή ουσία και φυσική γεύσι της που είναι το κάλλος, η χαρά και η θεία ευδαιμονία του.φυσικώς και ελευθέρως υπάρχειν. Και είναι σαν η αλήθεια αυτήνα παίρνει την ηθική εκδίκησί της απ’ τους προδότες της.
ΚΑΛ: Η αλυσίδα της δουλείας αποτελείται από πολλούς κρίκους μικροψεμάτων και μικροσυμβιβασμών. ¨Ωσπου η ζωή σου όπως λέει κι ο ποιητής να γίνη ανεπαίσθητα ¨σαν μια ξένη, φορτική!¨
ΣΩ: Και κάτι άλλο. Όταν η δουλεία γίνεται θρησκεία ο άνθρωπος έχει φθάσει στον απόλυτο εκφυλισμό.
ΚΑΛ: Σοφό αυτό, πολύ σοφό.
ΣΩ: Όσο για την θρησκεία, πολιτική είναι κι αυτή με άλλα όμως, μεταφυσικά και ψυχολογικά μέσα. Αμφότερες γαρ την κατάκτησι και νομή της εξουσίας επιδιώκουν παντοιοτρόπως, της απολύτου εξουσίας ιδιαίτερα, αυτής που μπορεί να βαφτίζει το κρέας ψάρι και αντιστρόφως. Γιατί μπροστά στην μαγεία και τα άμεσα θαύματα (μισθοί, αξιώματα) εύνοιας της εξουσίας ωχριούν και τα θαύματα (προσεύχου, κάθου και περίμενε) των θεών...
ΚΑΛ: Για σκέψου, τόσες χιλιάδες συναπτά, εκτός του ελληνιστικού και ελληνορωμαικού διαλείμματος, χρόνια θρησκείας, δυο χιλιάδες χρόνια συνεχούς και συστηματικού ψεύδους και τυραννίας, αν είη δυνατόν!
ΣΩ: Και όμως είναι. Η εξουσία της βίας και της ανάγκης είναι κι αυτή δεινός και πειστικός θεός, Και μάλιστα όταν φορά την στολή και κάθεται στον κενό θρόνο του απόντος θεού.
ΚΑΛ: Και ο καλός μας θεούλης δηλαδή τί κάνει;
ΣΩ: Καλά και σε χαιρετάει, χα χα!
ΚΑΛ: Γελάς με τον πόνο μας ή μου φαίνεται, καημένε;
ΣΩ: Γελάμε για να μην κλάψωμε.
ΚΑΛ: Καλά τότε.
ΣΩ: Μα, καλέ μου άνθρωπε, ο καλός και κακός θεός είναι η ίδια η καλή ή κακή ανθρώπινη βούλησις και διάθεσις. Ασχέτως δε της υπάρξεως, ή μη, θεού ο άνθρωπος δεν είναι εξάρτημα κανενός θεού. Είναι φύσει ελεύθερος. Ακόμα και η δουλεία του, δική του προαίρεσι και επιλογή τελικά γίνεται. Κι έπειτα, αν ακυρώνεις εσύ με τις κακές επιλογές σου την θετική ενέργεια του καλού θεού, ο θεός τί να κάνοι; Θεός είναι κι όχι ντελιβεράς ν’ασχολείτια με τον πάσα πικραμένο… Το καλό σε περιμένει στην γωνία και είναι αιώνιο, το κακό είναι κακό, κι εσύ έχεις όλο τον χρόνο να το καταλάβης αυτό, με την αρετή και την σκέψι σου, και ν’ αλλάξης ρότα. Κι έπειτα είναι και το άλλο.
ΚΑΛ Άλλο τι;
ΣΩ: Για ένα θεό δεν είναι θεμιτό ούτε υγιές το πλησιάζειν μολυσμένους, ιοφόρους ηθικοπνευματικά τόπους. Και όταν μάλιστα η γη βρίσκεται, όπως στην εποχή μας, υπό κακήν επιρροή αρνητικών συμπαντικών δυνάμεων όπως και οι άνθρωποι. Οπότε καμιά προσμονή μας φίλων ουρανίων δυνάμεων δεν είναι δυνατή πριν αλλάξουν κάποια κοσμικά, μυστικά και ιερά, πράγματα.
ΚΑΛ: Κι εμείς τότε, οι άνθρωποι, τί κάνομε;
ΣΩ: Τι άλλο; Το φυσικό και κατά δύναμιν, ηθικοπνευματικό έκαστος χρέος προς την αλήθειαν. Αντίστασι πάση δυνάμει, δηλονότι, στην κτηνώδη βία, υποταγή και έλεγχο, την μαζικοποίησι και στυγνή εκμετάλλευσι του ανθρώπου από άνθρωπο. Γιατί αλλιώς πυροβολούμε τα πόδια μας. Επίσης μετά παρρησίας άρνησι, αποδοκιμασία και καταγγελία πάσης ιδεολογίας που μισεί και πολεμά ό,τι κάνει τον άνθρωπο ανώτερο, ωμορφότερο και ευτυχέστερο, όπως ελευθερία, αλήθεια, έρωτα,γνώσι, πολιτισμό...
ΚΑΛ: Θέλει προφανώς δουλειά για να γυρίση ο ήλιος πολλή όπως λέει κι ένας νεοέλλην ποιητής.
ΣΩ: Ο οποίος ποιητής όμως ένας μοντέρνος πτωχοπρόδρομος κατήντησε στις μέρες μας, ένας δημόσιος φτωχοϋπάλληλος, στρατευμένη ποίησι το λένε αυτό κατ’ ευφημισμόν μάλλον, αν, αντί υπηρετείν την αλήθεια και την πραγματικότητα και καυτηριάζειν τα ψεύδη αι αδικήματα της εξουσίας,.αρκείσαι εις το γλύφειν κυνικώς τα απεριμμένα κόκαλά της.
ΚΑΛ: Πανεπιστημιακοί, ακαδημαϊκοί, ¨πιο νεκροί απ’ τους νεκρούς;¨ Ρεμπώ.
ΣΩ: Όρθια γεροντικά πτώματα.
ΚΑΛ: Αραχνιασμένες αντίκες. Εκτός ολίγων φωτεινών εξαιρέσεων, Συκουτρή και Λιαντίνη π.χ. δια το είναι μας δικαίους…
ΣΩ: Οι οποίοι πήραν των ομματιών τους κι έφυγαν από πανεπιστημιακούς τίτλους και αξιώματα πηδώντας στο κενό.
ΚΑΛ: Τούς έπνιξε τελικά η μπόχα της μισελληνικής συνωμοτικής αναξιοκρατίας
ΣΩ: Πώς λέει και ο Καρυωτάκης¨
ΚΑΛ-ΣΩ: ¨Αν τουλάχιστον μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία… Σιωπηλοί, θλιμμένοι με σεμνούς τρόπους θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία….Χα, Χα!
ΣΩ: Ποιητής ένα πνευματικός τίτλος τιμής πια. Πάνε τα αρχαία φτερά. Ποίησις λέει χωρίς ούτε μέτρο και ομοιοκαταληξία, αυτόματη γραφή, Μπρετόν. Πολύ εύκολη πια και απηξιωμένη. Ένας άταφος νεκρός.
ΚΑΛ: Ποίησι πεζολογία παντόφλας και σαγιονάρας. Τα σημεία των καιρών
ΣΩ: Πού οι παλιοί ραψωδοί και εμπνευσμένοι βάρδοι, οι από στήθους απαγγέλλοντες ένας Ρήγας Φεραίος ή λόρδος Βϋρων που συνήρπαζαν λαούς και διήγειραν συνειδήσεις! Τώρα πολιτικοθρησκευτικά στρατευμένοι-προσκυνημένοι, πνευματικά ευνούχοι και περιτεμημένοι μόνο. Τούς ξεπέρασαν σε δημοτικότητα και δημοφιλία ακόμα και οι μουσικάντηδες και οι θεατρίνοι. Και οι τηλεπερσόνες.
ΚΑΛ: Συνδικαλισμός και κομματόσκυλα παντού. Παρακμή και αηδία....
ΣΩ: Ψάλτες με πολιτικά. Έτοιμα, γραμμένα, πεθαμένα λόγια διαβάζουν. Αλλά το πιο θλιβερό απ’ όλα είναι το ότι ο εχθρός του ανθρώπου και το κακό του κόσμου κάνει, ανυποψίαστα και απαρατήρητα, την παλιοδουλειά του καλύτερα, μέσω θρησκείας, από ότι με κάθε άλλο μέσον.
ΚΑΛ: Αλλά κι αυτή η θρησκευτική αντιπαλότης για το θεό, βρε παιδί μου! . Χαμένος κόπος και ενέργεια. Μονομαχίαν περί όνου σκιάς δεν θυμίζει;
ΣΩ: Θα ήταν, εάν αυτή η θρησκευτική αντίληψι του ανθρώπου για το θεό δεν θα επηρέαζε τόσο καθοριστικά την ηθική και κοινωνική του στάσι και συμπεριφορά. Γιατί άλλος ο θεός των δούλων και άλλος ο των ελευθέρων συνειδήσεων. Ο μεν γυρεύει τον θεό στα τυφλά, στο σκότος της άγνοιας και της τυφλής πίστεως, ο δε στον δρόμο της ελευθερίας και της αληθινής γνώσεως. Αν και τον θεόν ουδείς είδε ούτε και αν έβλεπε ποτέ, θα γινόταν αυτός ο θεός περιγράψιμος και κατανοητός. Αλλά οφείλομε ακολουθείν δια της αρετής τον δρόμο του θεού γιατί αυτό είναι όχι μόνο μέσα στις φυσικές ανθρώπινες δυνατότητές μας αλλά και τις ηθικές υποχρεώσεις μας.
ΚΑΛ: Συμφωνώ απόλυτα.
ΣΩ: Όταν ο δημιουργός θεός, βλέπεις, εποίησε τας ουσίας και τας αξίας ο αντιθεός αντεποίησε τας εξουσίας και τα αξιώματα για να δελεάση και να καταστρέψη την ψυχή του ανθρώπου. Κι αυτό συνεχίζει δυστυχώς και τώρα να κάνει με επιτυχία..
ΚΑΛ: Αλλά και η εξουσία-αντιθεός πάντως παντοδύναμος θεός κι αυτή. Γράφει την ιστορία του θεού και του ανθρώπου εις τα προκρούστεια μέτρα της, κόβοντας και ράβοντάς την. Θεός στη θέσι του θεού και η ίδια, κι ο άνθρωπος από υιός θεού υπάνθρωπος δούλος της.
ΣΩ: Ο αληθινός θεός πάντως πρέπει να περιγραφή σαν ένα αγαθό υπερπνεύμα που δημιουργεί κάτι σαν Έλληνες και ελληνικό πολιτισμό, ο δε ψευδοθεός το πνεύμα της βαρβαρότητος, γενσκτονίας, σκλαβιάς, αγριότητος και εκμεταλλεύσεως.
ΚΑΛ: Η εξουσία όμως έχει όλα τα μέσα επιβάλλει την γνώμη της, τον αντιθεό της για θεό όπως και τον αληθινό θεό για μη αληθινό.
ΣΩ: Γι αυτό και οι ελευθερόφρονες τότε Έλληνες έλεγαν τότε τους απεθνικοποιημένους αγελαίους λαούς, βαρβάρους. Και πολύ δίκαια. Αδύνατον γαρ για τους τελευταίους ελεύθερο πνεύμα και πνευματικότητα έχειν και εννοείν και υπηρετείν την αλήθειαν άρα και τον πραγματικόν θεόν.
ΚΑΛ: Χμ! Μέχρι που κι αυτοί Έλληνες απέκτησαν την ίδια θρησκεία και τον ίδιο αυτόν θεό των δούλων και ξένοιασαν.
ΣΩ: Φρόντισε η δημοκρατική ισοπεδωτική ισότης και χρισιτανική αγάπη γι αυτό.
ΚΑΛ: Πολιτισμική κόπωσις;
ΣΩ: Όμως, ευλογημένε μου, πώς το είπε ο Σωκράτης εκείνος; Νικά ποτέ, πραγματΙκά, το χειρότερο το καλύτερο; Ο χειρότερος άνθρωπος τον καλύτερο; Τον βλάπτει, ναι, την σωματική του υπόστασι ίσως αλλά ποτέ στον εσωτερικό του ανώτερο κόσμο. Γιατί μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος μπορεί εκουσίως να προδώσει και να βλάψει τον ανώτερο εαυτό του, οι άλλοι αυτόν μόνο έμμεσα και δι’ αυτού τυ ιδίου.
ΚΑΛ: Σωστό.
ΣΩ: Γιατί όμως ξέρεις.
ΚΑΛ: Το διαισθάνομαι.
ΣΩ: Μήπως επειδή αυτός ο αδικών, ο περιπτωσιακώς υπερισχύσας μεν αλλά χειρότερος του αδικουμένου, επιχειρώντας αυτή την αδικία, αυτομάτως και νομοτελειακώς, καταβαίνει ηθικό επίπεδο γενόμενος τοιουτοτρόπως χειρότερος από πριν, προτού δηλαδή επιχειρήση τον καλύτερόν του άνθρωπον αδικήσαι;
ΚΑΛ: Απ’ το στόμα μου το πήρες.
ΣΩ: Το αυτό ισχύει και εδώ. Το κακό έχει εξουσία μόνο σε μια ήδη παρηκμασμένη, χαλασμένη ψυχή.
ΚΑΛ: Και τί σημαίνει αυτό;
ΣΩ: Ο επί μονοθεϊσμού νεοέλλην είναι κατώτερος των εθνικών αρχαίων προγόνων του όχι λόγω θρησκείας αλλά απλά η θρησκεία αυτή πιστοποιεί τον φυσικό ξεπεσμό της εθνοφυλής του. Παρά ταύτα όμως η κυτταρική φυλετική του μνήμη και δυναμική παραμένει ή ίδια ώστε να μπορεί να φθάση και να ξεπεράση ακόμα την προγονική του αρετή, να επανακτήσει το αρχαίον του κάλλος και να επαναλάβη το ελληνικό πολιτισμικό θαύμα όταν το επιτρέψουν και οι συνθήκες.
ΚΑΛ: Πάντως και σήμερα ο μεσαιωνικός μονοθεϊσμός καλά κρατεί.
ΣΩ: Δέχεται κάθε τόσο ασιατικάς μεταναστευτικάς ενέσεις λαών που είναι γεννημένοι για δούλοι, θεόδουλοι για την ακρίβεια. Όπως το Ισλάμ και η Ορθοδοξία εν μέρει, που δεν πέρασαν ποτέ από ελληνότροπο Αναγέννησι-Ανθρωπισμό και Διαφωτισμό..
ΚΑΛ: Ούτε άρα και η δια τούτο υστερούσα, πολιτικώς και πνευματικώς, νεοελληνική κοινωνία.
ΣΩ: Υπό την αποικιοκρατική προστασία πάντως και τον αυστηρό έλεγχο των Διαμαρτυρομένων (¨¨το μη χείρον βέλτιστον,¨ συγκριτικά, έναντι της Τουρκοκρατίας) προστατών του, πήρε, της επετράπη μάλλον, να πάρη, κάποιους βαθμούς χαμηλών επιδόσεων δυτικού εκσυγχρονισμού.
ΚΑΛ: Ανήκομεν εις την δύσιν, φεύ! Και εις την Ε.Ο.Κ, αλίμονο…
ΣΩ: Ώσπερ το μειράκιον για τα θελήματα. Ή αλλιώς ¨παιδικής εργασίας αγρία εκμετάλλευσις.¨
ΚΑΛ: Δίνουν και καραμέλες πάντως, νόστιμες, πολιτικής αποπλανήσεως!
ΣΩ: Γλυκίσματα παιδοφίλων: Δημοκρατία, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, ευρώ, ΝΑΤΟ, τα λένε. Και το λαμπερό έγχρωμο περιτύλιγμα αυτών τα διάφορα πολιτικά κόμματα. Διαφορετικό περιτύλιγμα, ίδιο περιεχόμενο. Εκλέγεις και παίρνεις. Υποχρεωτικά. Γιατί κληρώνουν συν τοίς άλλοις σαν τα λαχεία κσι θέσεις στο δημόσιο. Κι αν σού κάτσοι….
ΚΑΛ: Πλασέμπο.
ΣΩ: Πολιτικά. Γιατί υπάρχουν και πλασέμπο (εικονικά φάρμακα) θρησκευτικά, τα πιο σκληρά όπως και στα ναρκωτικά. Κληρώνουν πάντως κι αυτά. Αντί κόστους αγοράς κηρίου εδώ, γκαρσονιέρα στον παράδεισο.
ΚΑΛ: Το ψέμα πάντως θεραπεύει, έχει αποδειχθή επιστημονικώς, εννέα στους δέκα ασθενείς. Θαύμα δεν είναι;
ΣΩ: Ενεργοποιεί (αυθυποβολή) όπως μια θεατρικής φύσεως θρησκευτική τελετή, ένα είδος ενστικτώδους θελήσεως και πίστεως για επιβίωσι. Η ψευδαίσθησι, η θρησκευτική κυρίως, είναι μια ενστικτώδης ψυχική αυτοάμυνα. Βοηθά προσωρινά αλλά όταν γίνει τρόπος ζωής, θρησκευτικός κυρίως, εγκλωβίζει μόνιμα την σκέψι, φανατίζει, διχάζει και δουλοποιεί. Κι έπειτα υπάρχουν πολλά, κρατικώς ανεγνωρισμένα θρησκευτικά πρακτορεία ψευδαισθήσεων που θεωρούν το ψευδοπροϊόν παραγωγής τους ως το μόνο αληθινό θεό των ψευδαισθήσεων!
ΚΑΛ: Χα, χα! Ευτυχώς πάντως έχομε δημοκρατία. Να μην παραπονούμεθα
ΣΩ: Ευρω-δημοκρατ-ορ-ία λέγε. Αιρετή ανά τετραετία πρωθυπουργική απολυταρχία. Το ευγενέστερο κουτόχορτο. Και στο βάθος διεθνοτραπεζικός κομμουνισμός.
ΚΑΛ: Δηλαδή τώρα έχομε κομμουνισμό;
ΣΩ: Ο αναρχοκομμουνισμός δεν βλέπεις διεθνώς πώς ανεδείχθη από αστικό επαναστάτη στο πιο αντιδραστικό πρωτοπαλίκαρο και πιστό μπάστο του νεοταξισμού; Τυχαίο;
ΚΑΛ: Σωστά.
ΣΩ: Πρώτος διδάξας κομμουνισμός υπήρξε ο θρησκευτικός μονοθειστικός της χριστιανικής Ρώμης όστις διαγράψας τον μακραίωνα μεσαιωνικό του ιστορικό του κύκλο και ηττηθείς από το ελληνικό εθνικό πνεύμα στην Δύσι κατέληξε θεραπαινίς του εθνικού κράτους. Δεύτερος, ο σοβιετικός (Σταλινικός) που είχε την ίδια τύχη διότι λόγω του β΄παγκοσμίου πολέμου ηναγκάσθη κι αυτός γενέσθαι εθνικός σε πολύ ολιγότερο χρόνο απ’ ότι ο μονοθεϊστικός χριστιανικός. Τώρα κυοφορείται ο ως είρηται παγκοσμιοποιημένος τραπεζοκομμουνισμός. Η παγκοσμιοποιημένη ψευδοδημοκρατική δημοκρατορία.
ΚΑΛ: Χα! Δημοκρατία παντού πράγματι, ¨πτάνα όλα¨ μέχρι και Αλβανία.
ΣΩ: Κι όπως στραβοί, κουτσοί, όλοι στον άγιο Παντελεήμονα.
ΚΑΛ: Βλάχικος γάμος, χω, χω!.
ΣΩ: Ή καραναβάλι του Ρίο. Ουδέποτε στην ιστορία της ανθρωπότητος η ξενοκρατία και η αποικιοκρατία δεν είχον ένα τόσο δημοφιλές και πιασάρικο όνομα. Και τα κεφάλια μέσα. Δεν υπάρχει τελειότερος κομμουνισμός.
ΚΑΛ: Μα έλα που πολεμά την επίσης κομμουνιστική χριστιανική θρησκεία!
ΣΩ: Ενδοσυντροφικά μαχαιρώματα αυτά. Συμβαίνουν ευρέως. Οι πλανητικοί συνωμότες επικυρίαρχοι που έστησαν τον μονοθεϊστικό (αβρααμικό) θρησκευτκό κομμουνισμό οι ίδιοι τώρα αποσύρουν αυτόν δια να περάση το νέον τελειότερον κομμουνιστικό μοντέλο του εργοστασίου των, η τραπεζιτική παγκοσμιοποιημένη κομμουνοδημοκρατορία. Το καθυστερημένο Ισλάμ, βλέπε Τουρκία, κάνει πρώτα την βρώμικη δουλειά, εξαλείφει τον χριστιανισμό και μετά η πανθρηκεία θα σβήση και τον ισλαμισμό.
ΚΑΛ: Πανθρησκεία τί τότε; Μπερδεμένα πράματα.
ΣΩ: Ένας θεολογικός μηδενισμός και θρησκευτικός αχταρμάς όπως επί εθνικής Ρώμης. Κατ’ουσίαν όμως θρησκεία του αυτοκράτορος ή Μεσσία-πλανητάρχου εννοείται αυτόν που περίμεναν όλες οι θρησκείες. ¨Φέξαι μου και γλίστρησα¨ δηλαδή ή η ιστορία επαναλαμβάνεται αντίστροφα. Η νέα ζωδιακή εποχή του Υδροχόου είναι αθρησκευτική αντίθετα με την απελθούσα θρησκομανή εποχή των Ιχθύων και τα εξουσιαστικά ιερατεία κατέχοντας την τέχνη της διαστρικής πληροφορίας και προγνώσεως λαμβάνουν εγκαίρως πολιτικάς θέσεις δια τον έλεγχο των μαζών και την διαιώνισιν της κυριαρχίας των όπως πάντα.
(Συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου