Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (117)
1) άνθρωπος και άνθος. Η ετυμολογία των.
1) δέκα, δεκάζω και αδέκαστος. Η ετυμολογική των σχέσι.
3) ο σκελετός τί σχέσι έχει με την ισχύ;
4) Ο λωτός και η λήθη;
5) Το ρ. φτιά(χ)νω;
6) ουσ. λήθη και λωτός: η ετυμολογική των σχέσι.
7) Κελεός, κελαινός ( ο), κηλίς (η) έχουν σκοτάδι μέσα των. Γιατί;
8) ουσ. είρων (ας) (ο): Πώς ετυμολογείται;
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (116) ΕΔΩ.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) άνθρωπος < ο τους άνω θεωρών ή ο τους άνω θεούς (ουράνα σώματα) ορών. Άνθος < το άνω θεώμενον.
2) ρίζα δεκ- < δεχ- (-ομαι), δέκα τα δάκτυλα της υποδεχομένης χειρός, δεκάζω = βάζω εις χείρας άλλου τα της δωροδοκίας ποσά, λαδώνω, χουφτώνω, τα παίρνω. Αδέκαστος < α+ δεκάζειν = ο μη δωροδοκούμενος. (πρβ. ¨δωροφάγοι βασιλήες¨ Ησίοδος, ¨κερδαλεόφρων Αγαμέμνων¨ Όμηρος. )
3) σκελετός < ι-σχε-λετός (πρβ. ουσα. ισχύς (η) = το στερεόν οστέινον στήριγμα του σώματος.
4) Λωτός = το φάρμακο της λήθης. Ηλίθιος < ληίθιος = ο ξεχασιάρης και άρα ο αμνήμων ανόητος.
5) φτιάχνω < φιάχνω < ποιώ + κάνω. (πρβ. ρ. πιάνω < ποιάνω < ποιώ)
6) ρ. λανθάνω > λήθη και λωτός < ληοτός < ληωθός.
7) Κελεός < σελεός < σελήνη. Κελαινός < σελαινός < σεληναίος, (πρβ. σειληνός) κηλίς < σηλίς < σελίς (γεν. –ίδος ) όπως η αριθμητική περιοδικότης των φάσεων της σελήνης.
8) είρων(ας) < αείρων < αέρ-ων = ο εξανεμίζων, ο ανατρέπων. το ανατρεπτικόν διαλυτικόν πνεύμα-ρεύμα λόγου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου