“ΠΡΟΣΦΟΡΑ” ΣΟΚ από τις ΗΠΑ για έξι α/φη LM C-130J και δυο μεταχειρισμένα

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Ας ελπίσουμε οι επόμενες δεκαετίες να έχουν φέρει την Αμερική σε δεινή θέση μπας και κοπεί δια παντός αυτός ο ομφάλιος λώρος. Έτσι κι αλλιώς η τεχνολογία διαχέεται παντού. Για αυτούς είμαστε τα καλύτερα και χαζούλικα πελατάκια ....Έτσι είναι όταν αγοράζεις προστασία και όχι άμυνα. Εκεί στα Επιτελεία κάτι δεν πάει καλά. Δεν μπορεί να πηγαίνουν με κλειστά τα μάτια σε ένα σχέδιο 40+ ετών και να μην δέχονται να αξιολογήσουν σοβαρά κάποια νεότερη πρόταση και πιθανότατα πιο συμφέρουσα για την τσέπη μας.

Ασφαλείς πληροφορίες που έχουν περιέλθει σε γνώση του DP, αναφέρουν ότι η ελληνική πλευρά έχει ενημερωθεί για το κόστος της πρόθεσής της να προμηθευτεί έξι καινούργια μεταφορικά αεροσκάφη C-130J της αμερικανικής Lockheed Martin με τη διαδικασία της διακρατικής σύμβασης (FMS: Foreign Military Sales), αλλά και την προμήθεια δύο μεταχειρισμένων C-130 (χωρίς να έχει διευκρινιστεί εάν είναι -B -H). Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν, ότι τελεί σε σοβαρό ΣΟΚ από το κόστος…

Παρότι καταβλήθηκαν μεγάλες προσπάθειες να πληροφορηθούμε ακριβή στοιχεία, συναντήσαμε στόματα κλειστά, όπως άλλωστε αναμενόταν. Όμως, το DP κατόρθωσε να διασταυρώσει τις βασικές πληροφορίες για το κόστος και μπορεί να αποκαλύψει με πολύ υψηλό βαθμό βεβαιότητας. Τα δε νούμερα που ακολουθούν, δεν θα μας προκαλέσουν οποιαδήποτε έκπληξη εάν αποδειχθούν προσαυξημένα κατά 10-15%, λαμβάνοντας υπόψη και τα πρόσφατα στοιχεία που αντλεί κανείς από τη συμφωνία με την Αυστραλία για 20 αεροσκάφη του τύπου…

Σε πολύ γενικές γραμμές λοιπόν, το κόστος σε διαμόρφωση «fly away» των C-130J ζαλίζει, καθώς φέρεται στην αμερικανική πρόταση να υπερβαίνει τα 150 εκατ. δολάρια το καθένα! Δηλαδή, ένα κόστος που υπερβαίνει απλά κατά πολύ, αν δεν διπλασιάζει επί της ουσίας αυτό της προμήθειας μαχητικών πέμπτης γενιάς F-35A Lightning II και των υφιστάμενων στο ελληνικό οπλοστάσιο γαλλικά Rafale. Kαι φυσικά ισχύουν όσα προαναφέρθηκαν για την πιθανότητα να ισχύει προσαύξηση της τάξης του 10-15%.

Το δε συνολικό ύψος της σύμβασης, όπως αυτή διαμορφώθηκε στα έξι… μετά την αύξηση της φερόμενης ως αρχικής πρόθεσης για την προμήθεια 2-3 αεροσκαφών του τύπου, συν την δωρεάν παραχώρηση -εάν πιστέψουμε τις αναφορές του πρωθυπουργού για τις αμερικανικές προθέσεις αμυντικής ενίσχυσης της Ελλάδας- άλλων δύο C-130 παλαιότερου τύπου, φέρεται να ξεπερνά το 1,5 δισ. δολάρια!

Εάν οι ανωτέρω αναφορές επαληθευτούν, πολλά από αυτά που έχει υποστηρίξει διαχρονικά το DP θα θεωρηθούν ως επιπρόσθετη απόδειξη. Καμία διερεύνηση, καμία αξιολόγηση, καμία διαπραγμάτευση, κανείς ανταγωνισμός… μόνο «γεωπολιτικός παράγοντας»! Έπρεπε να φτάσουμε στο «και πέντε» με το αδιέξοδο στον μεταφορικό στόλο, για να γίνει γνωστή ως διαρροή μέσω του Τύπου(!), η πρόθεση αγοράς έξι νέας κατασκευής C-130J και δύο μεταχειρισμένων C-130 άγνωστης έκδοσης! Και τώρα έρχεται ο λογαριασμός…

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους και αν μη τι άλλο αποκαλύπτουν μία γενικότερη προβληματική νοοτροπία, καθώς επίσης και το ότι στη χώρα δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικά. Το «σύστημα» αρνείται να διδαχθεί από τη διεθνή πρακτική, αρνείται να σταθμίσει σωστά τα κριτήρια. Αν μη τι άλλο να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις είτε για να αρνηθεί εύσχημα μια πώληση είτε για να μειώσει το κόστος της.

Τα εξοπλιστικά προγράμματα αξιοποιούνται από την εκάστοτε κυβέρνηση πρωτίστως υπό την ψευδαίσθηση ότι θα λειτουργήσουν ως μέσο εξασφάλισης επιρροής στον ξένο παράγοντα. Είτε αυτό αφορούν τον αμερικανικό, είτε οποιονδήποτε άλλο. Όλοι, σχεδόν, ιδίως όσοι έχουν περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, φροντίζουν να πραγματοποιούν τη βέλτιστη αξιοποίηση των διαθέσιμων πιστώσεων.

Στην ελληνική πραγματικότητα, για άλλη μία φορά επιλέγεται η μη υλοποίηση κάποιας διαδικασίας αξιολόγησης και επιλογής, επιβαρύνοντας τον Έλληνα φορολογούμενο. Το DP έχει αναφερθεί στην ανάγκη αξιολόγησης και εναλλακτικών λύσεων. Ακόμη κι αν η προμήθεια των C-130J μέσω προγράμματος FMF (Foreign Military Funding), δηλαδή με χρηματοδότηση από αμερικανικής πλευράς, πράγμα απίθανο, ενώ τα FMS προβλέπουν δανειοδότηση με επιτόκιο που δεν έχει προσδιοριστεί, θα πρέπει αν εξεταστεί το συνολικό κόστος κύκλου ζωής, όχι απλά το κόστος αγοράς του συστήματος.

Τούτων λεχθέντων κι επειδή έχει αναφερθεί στο παρελθόν ότι τα C-130J θα κοστίσουν σε βάθος χρόνου αρκετά περισσότερο από όσο θα κόστιζε ανάλογος αριθμός του βραζιλιάνικου C-390M της Embraer στους Ολλανδούς που το επέλεξαν, παρόλο που αξιοποιούσαν μέχρι στιγμής τα αμερικανικά αεροσκάφη. Θα επανέλθουμε αναλυτικά, εξετάζοντας αυτή την απόφαση των Ολλανδών, με βάση όσα υποστηρίζει στην έκθεσή του, επίσημα, το ολλανδικό Κοινοβούλιο.

Διότι όπως έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψη, καλός ο γεωπολιτικός παράγοντας, αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι η κάθε δαπάνη να αντιστοιχεί στην οικονομική δυνατότητα της χώρας, ώστε να παραχθεί το ζητούμενο επιχειρησιακό αποτέλεσμα. Πέραν όσων αναφέρθηκαν για την ανάγκη διαπραγμάτευσης σοβαρής, με μοχλούς πίεσης. Κυρίως όμως, να μην σε θεωρεί κανείς δεδομένο, διότι διαφορετικά εκτρέπεται…

Το «πελάτες μου» είναι συνταγή καταστροφής. Θα έρθει η ώρα που θα αναφερθούμε με λεπτομέρειες που ενδεχομένως και να σοκάρουν. Αυτή η κατάσταση δεν δημιουργείται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Χτίζεται συστηματικά, επί μακρόν και στην πορεία βρίσκει και «στρατεύει» πρόθυμους ως συνεργάτες. Από κάποια στιγμή και μετά, καταγράφονται τα αποτελέσματα, στη χώρα των δεδομένων και πρόθυμων.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο υφιστάμενος στόλος των C-130, επί δεκαετία, συστηματικά απαξιωνόταν. Οι φορολογούμενοι έχουν ήδη καταβάλλει περί τα 80 εκατ. ευρώ για την εργοστασιακή του συντήρηση. Το δε C-130B με αριθμό “296” κείτεται εγκαταλειμμένο πλησίον του πύργου ελέγχου του αεροδρομίου Ελευσίνας ενώ έχουν καταβληθεί, από το 2016, περί τα 8 εκατ. ευρώ για να συντηρηθεί εργοστασιακά. Και δεν ανοίγει μύτη.

ΠΗΓΗ