ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος ΣΤ΄(7)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος ΣΤ΄(7)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

Πόσοι και πόσοι δεν κάθονται σε θέσεις ευτυχίας και δεν το εκτιμούν και δεν το χαίρονται γιατί δεν έχουν φρόνησι και πείρα κυνηγώντας το ανέφικτο!

Και πόσοι πάμπλουτοι, αν έδιναν κάτι, πόσους δεν θα έκαναν ευτυχείς! Όμως δεν το κάνουν γιατι τα πλούτη των είναι από την πολλή δυστυχία των άλλων βγαλμένα που κάνουν την καρδιά πέτρα κωφή και σκληρή.

Και τέλος πόσοι δεν καταχρώνται σπαταλώντες την υγεία των από ανία εν όσω άλλοι τόσοι  την αναζητούν απελπισμένα σε ιατρούς και νοσοκομεία!

Και ξαφνικά σημαίνει πόλεμος. Και πας στην μάχη να σκοτώσης και να σκοτωθής και να ακρωτηριασθής, σώματι, ψυχή τε και πνεύματι.

Αλλά είναι ανάγκη και ο πόλεμος, το μη χείρον βέλτιστον,  όταν επικρέμαται βιασμός, αιχμαλωσία, βασανιστήρια, δουλεία,  ατίμωσι, πείνα  και δυστυχία.

Να βλέπεις τον εχθρό βιάζειν και κατασφάζειν σαδιστικά, γυναίκα, παιδιά σου μπροστά στα μάτια σου. Έ;  Και μετά η σειρά σου…

Καλύτερα χωμένος στα τάρταρα να μη βλέπης, γενναία σκοτωμένος αφού πάρεις πρώτα μαζύ σου βγάζοντας το άχτι σου και κάποιες βάρβαρες αιμοβόρες ψυχές. Πάς χορτάτος από εκδίκησι στον Άδη έτσι, και όχι ώσπερ αδικοσφαγμένο παθητικά πρόβατο.

Εξάλλου υπάρχει κι ένα δίκαιον ανταποδοτικόν, ένα χρέος ιερόν που αναλογεί σε κάθε ελεύθερο άνθρωπο. Χρέος και καθήκον που κοιμάται εν ειρήνη και ευημερία. Επειδή και το δικό μας δέντρο λευτεριάς από χυμένο αίμα άλλων, πολεμιστών προγόνων, είναι ποτισμένο.

Αλλά κι αν σακάτης ευρεθής, σκέψου μεγσλόψυχα. σκέψου ότι το ηθικό σου χρέος έχεις αποπληρώσει και ό,τι κάποτε αυτό επέπρωτο να γίνη είτε σ’ αυτή είτε σε μια άλλη πιθανόν ζωή σου. Αν δεν σε γεμίζει αυτό, η ολιγοπιστία, μικροψυχία σου φταίει που γίνεται και τιμωρία σου.

Κι έπειτα σκέψου και τ’ άλλο. Πόσοι και πόσοι στον Άδη δεν θα ήθελαν ανταλλάξαι με την δική σου σύντομη, σακατεμένη ναι, μα φωτεινή ζωή τα ολόμαυρά των σκοτάδια!

Ζωή είναι αυτή. Με λίγη τύχη, θάρρος και προσπάθεια λάμπει, είναι κέρδος, είναι χαρά και αύρα θεού. Κρύβει απύθμενο μεγαλείο και ιερά εσωτερικότητα.

Το ιερό αίσθημα της προσφοράς και της θυσίας διασώζει τον άνθρωπο από την ιδιωτική του μικρά κόλασι. Αυτό σε κάνει να ελπίζεις και να παλεύεις εμπνευσμένα γι ανώτερα πεπρωμένα. Φύσις και δημιουργία γίνονται ένας μύθος αστείρευτος μαζύ σου.   

Στο ύψος σου, στο ανθρώπινο αξίωμά σου, άνθρωπε. και φώτιζε όσο μια έκστασις, λάμπε όσο μια μαγεία. Γίνου πρότυπο ζωής, εμπνεύσεως, θάρρους και φιλίας και στην μάχη της ειρήνης και της άγριας καθημερινότητος, μια μάχη πολλή ανώτερη των μαχών του πολέμου.

Αγάπη, ναι, θα πάρω, αλλά όχι από κείνη την νοθευμένη , την εστρατευμένη. Δόλωμα, δούρειος ένοπλος ίππος  είναι αυτή, προδοσία η πιο μεγάλη. Γι αυτό και στο όνομά της εβαπτίσθησαν θηριωδίαι και γενοκτονίαι αι πιο ακατονόμαστοι.

Θεέ, φύλαττε τον άνθρωπο από τον λυκάνθρωπο, έξω και μέσα του. Αλλιώς θεός του ανθρώπου πραγματικός δεν είσαι.  Χαλάει τον άνθρωπο τόσο η μεγάλη επιτυχία όσο και η μεγάλη ατυχία.

Τέτοιος Έλλην ήθελον αν γενέσθαι. αλλεργικός με το ψέμα, τον έλεγχο και την καταπίεσι.  Έλλην από αλήθεια, επιστήμη, ελευθερία και κάλλος. Ό,τι εγγίζει γαρ ελληνικό πνεύμα και λόγος μεταμορφούται εις το ευγενέστερον, τελειότερον, ολύμπιον.

Ο άνθρωπος είναι το πρόσωπο του απροσώπου θεού, φωτογραφία του κάλλους και της αθανασίας. Γι αυτό ο αδικών τον Έλληνα εκπολιτιστήν αδικεί πρωτίστως τον καλύτερο εαυτό του, τον άνθρωπο και τον θεό του.

Εν τούτοις πιο ευφυής και μαλακισμένος ταυτόχρονα λαός, πιο χριστιανικός από τον Έλληνα, δεν. Έδωσε πολιτισμό, τέχνας, γράμματα, επιστήμας, δωρεάν και πεθαίνει χρεωκοπημένος άλλους σώσας και εαυτόν μη δυνάμενος σώσαι.

Αγαθομαλάκας ούν κατά θείαν οικονομίαν. Ξέρει ο Πανάγαθος. Αν περίμενε απ’ τον Εβραίο ευεργεσίας. είναι γι άλλες πονηρές δουλειές αυτός τραπεζοτοκογλυφικές γεννημένος. Κι αλλεργικός με την αλήθεια.

Και τώρα μπαίνει κι ο Τούρκος, το καρκίνωμα της Ασίας, στο παιχνίδι.  Είναι ο ιδανικός λυκάνθρωπος για την βρώμικη δουλειά της οργής του θεού. Του θεού που απεχθάνεται τους κρυόκωλους τρυφηλούς λευκούς και τους κανονίζει αναλόγως.

Κανείς πολιτισμένος λευκός δεν θα γλιτώσει από τας υαίνας της Ασίας, πρώτα στην Μεσόγειο και μετά στις παραδουνάβιες ηγεμονίες έως και πολύ δυτικότερα. Δεν επρόσεχαν. Έτσι, τον εικοστό αιώνα, έχασαν την ψυχή των. Τον εικοστόν και τον πολιτισμόν των. Εκτός εάν σημάνη τις ουράνιος συναγερμός.