ZEYΣ ΕΛΑΥΝΩΝ


Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018

Ti Amo - Umberto Tozzi


15 σχόλια:

Aρίσταρχος είπε...

Θα μας διώξουν εάν συνεχίσουμε ,έπιασες την αγαπημένη μου γλώσσα μετά από την δική μας.Είναι ωραίο αυτό το μουσικό διάλειμμα για μένα τουλάχιστον.
Εύκολη γλώσσα για εμάς επειδή μιλάς και κάνεις σύνταξη όπως σκέφτεσαι στα ελληνικά

https://www.youtube.com/watch?v=KOZ9ONvIzI0

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ είπε...

Αγαπητέ Αρίσταρε....ουδείς θα μας διώξει...διότι εγώ είμαι ο διαχειριστής.!! Koμματάρααααα έστειλες.!! Εύγε εγκρίνω.
Βάλε βότκα στα ποτήρια ( μπλε είναι η αγαπημένη μου)....και άκουσε :

https://tinyurl.com/yd7jc36v

Υ.Γ Εμείς οι Μακεδόνες Αρίσταρχε ξέρουμε να γλεντάμε.!! :)




Aρίσταρχος είπε...

Μεγάλη παράληψη το ποτηράκι το πήρα ήδη και δεν σου πρόσφερα κάτι ..και ναι έχω μπλε .

Κόπιασε ,έχει και ωραίο βράδυ, ο Θερμαϊκός λίγο πριν δύσει ο ήλιος ήταν μαγικός σε τη

τόπο ζούμε και σε τι εποχές !!!!!!!!!!!!!!

https://www.youtube.com/watch?v=g3ENX3aHlqU

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ είπε...

Όντως αγαπητέ Αρίσταρχε έξω ενώ είναι Νοέμβριος έχει μια γλυκιά και μυρωδάτη βραδιά.Ο αέρας μυρίζει λουλούδια και μια ζεστή αρωματική νότα από κυκλάμινα.
Έχεις εξαιρετικό γούστο στην μουσική....ξέρεις οι μουσικές μας προτιμήσεις προδίδουν την προσωπικότητα μας.

Η μουσική, είναι και αυτή μια μορφή αυτοέκφρασης που συναντάται παντού στους ανθρώπινους πολιτισμούς, αποκαλύπτει πολύτιμες πληροφορίες για βασικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά. Οι δικές σου μουσικές προτιμήσεις μου λένε ότι είσαι ένας ευχάριστος και ευγενικός άνθρωπος, ζεστός και ευφυής....με μεγάλη φαντασία και διορατικότητα.

https://tinyurl.com/y86voa75

Ανώνυμος είπε...

Για την ιταλική βραδιά:
https://www.youtube.com/watch?v=RFaatpzqll0
Α.Α.
Καληνύχτα

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ είπε...

Ευχαριστούμε πολύ αγαπητή Α.Α πολύ καλό το τραγούδι.!!
Και αυτό από εμάς:

https://tinyurl.com/y7poqxnz

Aρίσταρχος είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=c_wNFLVCU40

Μήπως να κάνουμε εδώ το μουσικό καφενείο του ΑΕΤΟΥ ?

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ είπε...

Τι να σου πω φίλε Αρίσταρχε...αν σου αρέσουν τα μουσικά καφενεία εγώ δεν μπορώ να πω τίποτε. Γούστα είναι αυτά...Des goûts et des couleurs, on ne discute pas, που λένε και οι πουρκουάδες.

Προς ενημέρωση σου όμως, ο γράφων ΔΕΝ είναι καλός τύπος....δεν είμαι ευγενικός, ούτε σε αυτούς που γουστάρω, φαντάσου τώρα ότι δεν με ενδιαφέρει καν η γνώμη των άλλων.
Είμαι "περίεργος" ανάποδος και στραβώνω εύκολα.

ΑΡΡΙΩΝ είπε...


Ώστε κατά το δημώδες παροιμιώδες εις τα ευγενή ελληνικά μετενεχθέν

¨Δος θάρρος οικειότητος τωι αγροίκωι και επί κλίνης σου αναβήναι."

Προσέτι δε ¨όσα οίδεν ο ειδήμων ούχ ο κόσμος άπας οίδεν.

Τέλος πάντων.

Προς ψυχικήν ημών οικοδόμησιν

https://www.youtube.com/watch?v=_koFbsnw_PM




Αρίσταρχος είπε...

Λυπάμαι που καθυστέρησα την απάντηση ,είχα μια πολύ φορτωμένη μέρα .

Δεν είχα πρόθεση να υποβιβάσω το μπλόγκ,με την έκφραση "μουσικό καφενείο",ήταν ένα αστείο που μάλλον έπεσε βαρύ.
Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσουν τα μουσικά καφενεία, αλλά βεβαία στον δικό σου ιστότοπο δεν μπαίνω γι αυτό!Αλλά πράγματα με έχουν τραβήξει.

Όσο για την περιγραφή του χαρακτήρα σου .....συ είπας, αλλά ξέχασες να προσθέσεις και κυκλοθυμικός,διότι λίγο πριν είχες σχηματίσει ,διαφορετική γνώμη για μένα.
Όπως και να χει ,ο καθένας έχει τα καλά του και τα κακά του ,και μ' αυτά παλεύει καθημερινά.
Το κλίμα στη συγκεκριμένη ανάρτηση ήταν ελαφρύ, χωρίς να είναι αυτό επιζήμιο για το προφίλ του ιστοτόπου,τουλάχιστον έτσι το καταλαβαίνω εγώ.Άρα κινήθηκα μέσα σ' αυτό και πιστεύω ότι το έκανα χωρίς να θίξω κανέναν,(τουλάχιστον όχι από πρόθεση).

Καλό βράδυ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ είπε...

Όλα καλά φίλε Αρίσταρχε...μην το σκέφτεσαι, όντως είμαι λίγο κυκλοθυμικός....σίγουρα η λέξη καφενείο ήταν λίγο αταίριαστη, αλλά όπως είπαμε γούστα είναι αυτά. Σε άλλους αρέσει και αλλού όχι.
Κανείς δεν μπορεί να θίξει κανέναν..μόνο εμείς θίγουμε τον εαυτό μας.Καλό βράδυ και σε σένα.

ΑΡΡΙΩΝ είπε...


Παίδες Ελλήνων.

Όντως ¨ο λόγος κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει¨ ως έλεγεν και οι παλαιοί. Και όντως ούτος δαίμων μέγας εστί. Τα δε συναισθήματα προδίδουσι ενίοτε τον λόγον άνευ λόγου. ανθρώπινον γαρ. Και ουδείς δύναται χειρισθήναι τον λόγον αυτόν τέλεια (και ο γράφων ο ανικανότερος ίσως όλων) ει μη μόνος ο θεός. Ο Αχιλλεύς, ούτως ειπείν, καίτοι ήρως μέγας κατεβλήθη υπό του πάθους, δικαίου μεν αλλά πάθους, του θυμού, θυμού όστις τόσα και τόσα δεινά επεσώρευσεν τοις συμπολεμισταίς του.
Διο και δια τα καθ' ημάς προέχειν δει το ¨θνητά φρονείν¨ (ταπεινοφρονείν) και μεγαλοψυχείν και συγχωρείν και πάντα τα αρνητικά, το κατά δύναμιν έκαστος και μη εμμονικώς, οπίσω του απαθώς ως καταλείπειν.

Και τραγικώς οίον επιλογείν "ούτως είχεν και πέρας έλαβεν κι αυτή η μικρά ιστορία.¨

ΥΓ.

Ελπίζω ότι υστερολόγησα μη αμετροεπής γενόμενος διότι το πλέον εύκολον εστί το συμβουλεύειν όσον και το ακούειν και κατανοείν το δυσκολότερον.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ είπε...

Αγαπημένε μου ΑΡΡΙΩΝ είσαι λεβεντιά.!! Τελικά είσαι μεγάλη ψυχή. Γράφεις :

" Ο Αχιλλεύς, ούτως ειπείν, καίτοι ήρως μέγας κατεβλήθη υπό του πάθους, δικαίου μεν αλλά πάθους, του θυμού, θυμού όστις τόσα και τόσα δεινά επεσώρευσεν τοις συμπολεμισταίς του. "

Όχι μόνο πάθος...αλλά και οργή και θυμό....βέβαια έφταιγε και η άλλη πλευρά που τον πρόσβαλε, η έλλειψη υπόληψης, εκ μέρους του αρχηγού, στο πρόσωπό του ( ο οποίος δηλώνει ότι "αδιαφορεί" αν θα φύγει ή όχι ο Αχιλλέας), προκάλεσε την έκρηξη της οργής του .
Η αντίδραση του μεγαλύτερου ήρωα και πολεμιστή των Αχαιών προς τον Αγαμέμνονα, έχει την σημασία της, διότι αυτός πρέπει ν' αντιμετωπίσει "ηθικά" μια σημαντική προσβολή ("ύβρις", την αποκαλεί ο Όμηρος, Α -203) η οποία γίνεται δημόσια .

Αρχικά σκέφτεται λοιπόν να τον σκοτώσει, τραβώντας το ξίφος, αλλά τον συγκρατεί η Αθηνά (= η σοφία, η σκέψη, η λογική ) που του υποδεικνύει τον τρόπο αντίδρασης : ψυχραιμία και ανταπόδοση της προσβολής μόνο με λόγια .

ΑΡΡΙΩΝ είπε...


Υ.Γ. Επί του προηγουμένου

Αν γίνεται, αγαπητέ, βάλε το ¨Αρρίων¨ στο προηγηθέν. Μού ξέφυγε. Ει δ' ού, σβήσον το παρόν. Ευχαριστών.

ΑΡΡΙΩΝ είπε...

Αγαπητέ μου, υψηλόφρον Αετέ.
Μεγαλόψυχος δε είμαι. Ο καλοπροαίρετος και ευγενής χαρακτήρ σου με βλέπει έτσι. Απλώς εκτιμώ και θαυμάζω το μεγαλόψυχον ήθος προσπαθών, το κατά δύναμιν, μιμείσθαι αυτό. Και τούτο διότι αντικατοπτρίζει ό,τι θεϊκότερον κρύβει εντός του ο άνθρωπος και ό,τι θεϊκότερον και ευδαιμονέστερον δύναται εννοήσαι και αισθανθήναι.