Γράφει ο ΑΡΡΙΩΝ :
Μάθετε λαοί και αυτό το ύπατον ελληνικόν μάθημα: ¨ Το δεινόν προς τα εθνικά κέντρα λακτίζειν.¨ Έθνος γαρ και φυλή εστί το εγγενές-πρωτογενές, το αρχαιότερον και μονιμότερον έναντι πάσης επικτήτου πολιτικής ή θρησκευτικής ιδεολογίας. Εξ ού και τα μάλιστα ιερότατον και αναντικατάστατον. Διο και αυτός ο ιστορικός αίτιος της πτώσεως ημών, ο εν αρχή βάρβαρος, ο διεθνιστικός και εθνοδιωκτικός ιουδαιοχριστιανισμός, συν τω χρόνω, θαυμαστώς, αθορύβως και πράως, αυτομετηλλάγη και εξηυγενίσθη υπό των ελληνιστί πεπολιτισμένων εθνών εις τον νυν πεπολιτισμένον εθνοταυτοτικόν χριστιανισμόν. Το αυτό ό και ο διεθνιστικός κομμουνισμός υπέστη, εις το αυτό δε και αυτή η προετοιμαζομένη πανθρησκεία, ει και όποτε αυτή εφαρμοσθείη, μέλλει καταλήξαι.
Ούτω γαρ, αμερολήπτως, διακριτικώς και ευργετικώς, οι της ειρήνης, φιλανθρωπίας και δικαιοσύνης αθάνατοι θεοί, οι θεοί των ιδεών και του ελευθέρου πνεύματος, οι θεοί των Ελλήνων, εκδικούνται φρονηματίζοντες φιλοσόφως τους παρεστρατημένους θνητούς . Αθορύβως γαρ και ανιδιοτελώς και πιστοποιητικά θρησκευτικών φρονημάτων μη απαιτούντες, μηδέ εκβιάζοντες μήτε και τρομοκρατούντες τούτο πράττουσι. Και άνευ πονηρών και ιδιοτελών μεσολαβητών και τυρράνων της ανθρωπότητος – των πολιτικοθρησκευτικών οργανώσεων - δια το μη διδόναι αφορμήν αυτοίς του διαστρέφειν τα θεία μηνύματα και νοήματα και εις ίδιον όφελος αυτά μετατρέπειν, όσον και εις βάρος και βλάβην της ευζωίας και της ψυχής του ανθρώπου, σύγχυσιν και έριδας και μίση και πολέμους ενσπείροντες και απληστίαν μάλλον εις την ανθρωπότητα ή ειρήνη και αγάπην και θεότητα.
Θεός και τύχη όθεν αγαθή φυλάττειειν τους Έλληνας εσαεί . Ο γαρ εγωισμός αυτών, όσον ηγεμονικός, φιλότιμος, μεγαλόψυχος, ενθουσιώδης και δημιουργικός λίαν, άλλο τόσον ευάλωτος εις θυμόν, φθόνον, έριδα, διάσπασιν, διχόνοιαν και προδοσίαν έρχεται. Ώστε μόνον είς αναμφισβήτητος, αδιαφιλονίκητος ηγέτης κοινής αποδοχής, είς ποιητής εθνικός ως Όμηρος, Τυρταίος και Ρήγας, σοφός νομοθέτης ως Σόλων και Λυκούργος, και άξιος ηγέτης στρατηγός ως Αχιλλεύς και Μ.Αλέξανδρος, δύναιτο αν αυτούς ενώσαι και σώσαι, ανυψώσαι και, ως το πάλαι, δοξάσαι.
Και γαρ, ει και τρελοί, θεότρελοι αυτοί οι Έλληνες, έχουσι όμως θεόν δημιουργόν, πάνσοφον και πανάγαθον. όσον και οι εχθροί αυτών, δούλοι αναλώσιμοι, ύπουλοι, ακάθαρτοι και ληστρικοί όντες, παράφρονα και κρόνειον και τον θεόν αυτών έχουσι.
Μάθετε λαοί και αυτό το ύπατον ελληνικόν μάθημα: ¨ Το δεινόν προς τα εθνικά κέντρα λακτίζειν.¨ Έθνος γαρ και φυλή εστί το εγγενές-πρωτογενές, το αρχαιότερον και μονιμότερον έναντι πάσης επικτήτου πολιτικής ή θρησκευτικής ιδεολογίας. Εξ ού και τα μάλιστα ιερότατον και αναντικατάστατον. Διο και αυτός ο ιστορικός αίτιος της πτώσεως ημών, ο εν αρχή βάρβαρος, ο διεθνιστικός και εθνοδιωκτικός ιουδαιοχριστιανισμός, συν τω χρόνω, θαυμαστώς, αθορύβως και πράως, αυτομετηλλάγη και εξηυγενίσθη υπό των ελληνιστί πεπολιτισμένων εθνών εις τον νυν πεπολιτισμένον εθνοταυτοτικόν χριστιανισμόν. Το αυτό ό και ο διεθνιστικός κομμουνισμός υπέστη, εις το αυτό δε και αυτή η προετοιμαζομένη πανθρησκεία, ει και όποτε αυτή εφαρμοσθείη, μέλλει καταλήξαι.
Ούτω γαρ, αμερολήπτως, διακριτικώς και ευργετικώς, οι της ειρήνης, φιλανθρωπίας και δικαιοσύνης αθάνατοι θεοί, οι θεοί των ιδεών και του ελευθέρου πνεύματος, οι θεοί των Ελλήνων, εκδικούνται φρονηματίζοντες φιλοσόφως τους παρεστρατημένους θνητούς . Αθορύβως γαρ και ανιδιοτελώς και πιστοποιητικά θρησκευτικών φρονημάτων μη απαιτούντες, μηδέ εκβιάζοντες μήτε και τρομοκρατούντες τούτο πράττουσι. Και άνευ πονηρών και ιδιοτελών μεσολαβητών και τυρράνων της ανθρωπότητος – των πολιτικοθρησκευτικών οργανώσεων - δια το μη διδόναι αφορμήν αυτοίς του διαστρέφειν τα θεία μηνύματα και νοήματα και εις ίδιον όφελος αυτά μετατρέπειν, όσον και εις βάρος και βλάβην της ευζωίας και της ψυχής του ανθρώπου, σύγχυσιν και έριδας και μίση και πολέμους ενσπείροντες και απληστίαν μάλλον εις την ανθρωπότητα ή ειρήνη και αγάπην και θεότητα.
Θεός και τύχη όθεν αγαθή φυλάττειειν τους Έλληνας εσαεί . Ο γαρ εγωισμός αυτών, όσον ηγεμονικός, φιλότιμος, μεγαλόψυχος, ενθουσιώδης και δημιουργικός λίαν, άλλο τόσον ευάλωτος εις θυμόν, φθόνον, έριδα, διάσπασιν, διχόνοιαν και προδοσίαν έρχεται. Ώστε μόνον είς αναμφισβήτητος, αδιαφιλονίκητος ηγέτης κοινής αποδοχής, είς ποιητής εθνικός ως Όμηρος, Τυρταίος και Ρήγας, σοφός νομοθέτης ως Σόλων και Λυκούργος, και άξιος ηγέτης στρατηγός ως Αχιλλεύς και Μ.Αλέξανδρος, δύναιτο αν αυτούς ενώσαι και σώσαι, ανυψώσαι και, ως το πάλαι, δοξάσαι.
Και γαρ, ει και τρελοί, θεότρελοι αυτοί οι Έλληνες, έχουσι όμως θεόν δημιουργόν, πάνσοφον και πανάγαθον. όσον και οι εχθροί αυτών, δούλοι αναλώσιμοι, ύπουλοι, ακάθαρτοι και ληστρικοί όντες, παράφρονα και κρόνειον και τον θεόν αυτών έχουσι.
2 σχόλια:
γραψε και κατι για τους σκατανθρωπους που ειμαστε τιγκα δεν πεφτει καρφιτσα απο δαυτους
Το καλύτερο θα ήταν να μας μιλούσε ένας σκατάνθρωπος για αυτούς. Αλλά ξέρεις πόσοι ΔΕΝ το γνωρίζουν το τι είναι;;
Είναι εύκολα ο καθένας να κοιτάει τα λάθη και την "καμπούρα" του άλλου...αλλά πολύ δύσκολο να φτύνεις τον καθρέφτη σου.
Δημοσίευση σχολίου