Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΜΕΓΑΛΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ (ΧΟΡΙΚΑ ΑΧΟΡΕΥΤΑ)

Γράφει ο ΑΡΡΙΩΝ :

Ω, αυτή η δημοκρατία των ερπετών, αυτός ο γλοιώδης
των νεκροζώντων χριστιανισμός, τι απώλεια όντως,
τι κλοπή ψυχικών κοιτασμάτων και σπανίων ηθικών γαιών!
Ερρέτω, και εις αυλάς κοράκων, αυτός ο μαζικός θρίαμβος,
Η μουχλιασμένη αρετή των μικρών ψυχών και των ημιτελών πνευμάτων!

Αλλά ουδέποτε και παύσεται αυτή η μαγική έδρα
και η ωραία πύλη των σειρήνων, χάριν αυτών,
τροφοδοτείν το διηνεκές, παρέχειν χάριτας εις το ευτελές
και γεννοβολάν διαμπερές έως ότου επιτυχείν το αθάνατον.

Μια σχισμή του παρασάγγας χρόνου, λάτρεις ορμηθέντες,
οπή δραπέτις, δράπανον πειρατών του σφύζοντος αρχιπελάγους.
ήνεγκον οίτινες φαιδρά γυμνότητος δώρα επανελθόντες,
αφροδίσια εργαλεία, χρώματά τε αρώματα αθανασίας,
κεχωρισμένως τε πορσελάνας ευθραύστου αιωνιότητος.
Μια χύτρα, ιδιαζόντως, προσφορών, θαυμαστή,
χειμερίων σπονδών, εξεθαύμασα, ενθύμιον μόριον
συμμετοχής εις τον βωμόν του ανεξαντλήτου.
Επί τούτω γαρ αι νύμφαι λατρεύουσι την δύναμιν,
την ολονύκτιον πανσπερμίαν του Διός. Μη δε και τήνδε συνευρούσαι
εις τα βουνά των αρρενωπής πειθούς, καταφεύγουσι φρενήρεις
εις τας φθηνάς και ολοάς θρησκείας της στέπας,
(υποκατάστατα είδωλα της Λακεδαίμονος),
τοις μεγάλοις θεοίς υποκριταί απειθείς,
ηρώων ακραίων στόλοι φωσφόροι εναργείς ,
παραλήπται ίνα ημείς και ημείς οι ακουσίως
αναμείναντες, πιστοί ανταποκριταί των όντων.
Εν οργασμοίς άστρων, διαπιστευταί των αοράτων
εγγύς ασπόρων θαυμάτων ωσεί καλπάζοντες.
Εχέγγυα ελάβομεν της μεγάλης Αμαζονομαχίας,
λάφυρα επιβλητικά των άθλων του συμβεβηκότος.
πόλεμοι αχρείαστοι αλλά είχον θείον πρόσημον,
την άμπωτιν των ισημεριών, την αρπαγήν των Σαβίνων.
Οπούντιοι Λοκροί, διαπόντιοι δαίμονες,
έρωτες ακατάσχετοι των γεγονότων
διεπόρθμευον επιμελώς τα εκπληκτικά.
Όλως, όπως και το πάλαι, απροόπτως.

Παρεμπιπτόντως τι θέλουσιν αυτοί οι άνυδροι πεδινοί
εις την ερυθράν χερσόνησον, εις το τραγικόν αρχιπέλαγος;
Κατεσφάξαμεν κάποτε πολλούς εξ αυτών δικαίως,
ει και παρά φύσιν, ει και μυθικώς μεταμεληθέντες,
εκατόμβας τεληέσσας υπέρ ανεργίας των πατρώων θεών,
ενυαλίων Ελευσίνιοι καθαρμών κατανυκτικώς τότε αντιμέτωποι.
Εξόριστοι εξοδούχοι μιας παρεξηγημένης πραγματικότητος.

Οι άνθρωποι εισίν ίσοι ενώπιον του νόμου και τη διαφθοράς.
Ο πλούτος, θεός μέγας μεν αλλά τοις ανθρώποις ανεπαρκής και αναξιόπιστος.
Ου τη ποιότητι πιστεύει γαρ μήτε τη ισότητι αλλά μόνο τη ποσότητι.
Εκτρέφει δε λίαν το άπληστον και ακόρεστον και την Ύβριν
της διαστροφής και του εκφυλισμού άνευ επιστροφής
αυτός ο πολύς ακατέργαστος πλούτος
αλλ’ου την ευτυχίαν μήτε την ανένδοτον ανδρείαν.

Πρόσχετε δια τούτο άκρως, Δαναοί, την ηδυπάθειαν της ηθικολογίας,
τας λεωφόρους των κρεωφάγων, τα ενεδρεύοντα επιβλητικά
αναπαυτήρια των δειλιασάντων, τρεσάντων, αποτετυχημένων.