ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Για να δείτε πόσο σοβαρά παίρνουν τις προτάσεις του ΖΕΥ ΕΛΑΥΝΩΝ οι διάφοροι στρατιωτικοί και αμυντικοί αναλυτές ξένων χωρών, και μετά τα κράτη, η Γερμανία για παράδειγμα ακολουθεί ακριβώς την δική μας πρόταση. Γράφαμε λοιπόν ΕΔΩ σαν ιστολόγιο ότι...." Achilles wants F/A-18 Advanced Super Hornet . !!!" .
Δεν είχαμε προτείνει τυχαία το F/A-18 Advanced Super Hornet , ξέραμε ότι είναι η καλύτερη λύση για εμάς, και λέγαμε τότε...ΕΔΩ :
" Όπως έχουμε ξαναγράψει εδώ ....αν κάποιοι ανεγκέφαλοι θέλουν ντε και καλά stelth αεροπλάνο στην Ελλάδα και μάλιστα από τις Η.Π.Α (αφού είμαστε στο Ν.Α.Τ.Ο και δεν μας επιτρέπεται να αγοράσουμε ρώσικα), που να κάνει 100 φορές καλύτερη δουλειά από την Πατάτα F -35 και μάλιστα πιο φθηνά.... Ιδού η λύση : F-18 Advanced Super Hornet. Achilles wants F/A-18 Advanced Super Hornet . !!!."
Δείτε και αυτό.... F-18 Super Hornets In Action - Experience The Awesomeness Of This Jet
Λίγες ημέρες μετά τη διαρροή από το Spiegel της απόφασης της γερμανικής κυβέρνησης
για την προμήθεια 30 μαχητικών F/A-18E/F Super Hornet Block ΙII και
άλλων 15 F/A-18G Growler, το γερμανικό ΥΠΑΜ προσπαθεί να δικαιολογήσει
την προμήθεια των αμερικανικών μαχητικών, ενώ παράλληλα δεσμεύεται για
την παραγγελία 93 ακόμη μαχητικών Eurofighter…
Γράφει ο Στέργιος Δ. Θεοφανίδης
Μέσω επίσημων ανακοινώσεων που έχουν αναπαραχθεί από δεκάδες μέσα ενημέρωσης ανά την Ευρώπη το γερμανικό ΥΠΑΜ κάνει λόγο για προμήθεια με το χαρακτήρα κατεπείγοντος προς κάλυψη δύο σημαντικών επιχειρησιακών της Luftwaffe.
Η πρώτη αφορά την κάλυψη των υποχρεώσεών της στο ΝΑΤΟ, σε ρόλο πυρηνικής κρούσης και η δεύτερη με την αντικατάσταση των 20 περίπου Tornado ECR (Electronic Combat Role) που αξιοποιούνται κυρίως σε ρόλο SEAD/DEAD (Suppression of Enemy Air Defences/Destruction of Enemy Air Defences). Η Γερμανία έχει δεσμευμένα 65 Tornado της βασικής έκδοσης IDS για την μεταφορά πυρηνικών βομβών ελεύθερης πτώσης τύπου Β61 Mod 3 και Mod 4.
Αν και τα 85 αυτά Tornado της Luftwaffe είχαν υποστεί μέχρι το τέλος του 2017 επιμέρους αναβαθμίσεις εξοπλισμού μέσω ενός προγράμματος ύψους 900 εκατομμυρίων ευρώ, η αλήθεια είναι ότι θα απαιτούσαν περαιτέρω εκσυγχρονισμό των συστημάτων τους προκειμένου να καταστούν ικανά να αξιοποιούν τη νέα έκδοση του όπλου Β61-12.
Η πιστοποίησή του όμως θα μπορούσε να γίνει στο Eurofighter (Tranche 2 και Trance 3), ενώ το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και με τα όπλα και τα συστήματα που απαιτούνται για ρόλους SEAD/DEAD. Με κόστος βέβαια, αλλά οπωσδήποτε όχι αυτό που θα κληθεί να καταβάλλει η γερμανική κυβέρνηση για τα 45 αμερικανικά αεροσκάφη…
Η τελευταία έσπευσε λοιπόν μέσω του ΥΠΑΜ να περιορίσει τις αντιδράσεις της επιλογής της, τονίζοντας πώς η αμερικανική επιλογή κάλυπτε άμεσα και συνολικά τις επιχειρησιακές απαιτήσεις -κάτι απόλυτα αληθές- και ξεκαθαρίζοντας ότι θα προβεί στην παραγγελία 98 μαχητικών Eurofighter. Τα 55 από αυτά προορίζονται για την αντικατάσταση των Tornado IDS και τα άλλα 38 για την αντικατάσταση ισάριθμων Eurofighter Tranche 1 στο πλαίσιο του προγράμματος Quadriga.
Στις προσπάθειες όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά και των δύο άλλων εταίρων του προγράμματος Eurofighter (Ισπανία και Ιταλία) να πουλήσουν τα Tranche 1 που διαθέτουν έχουμε αναφερθεί αναλυττκά και στο παρελθόν.
Υποτίθεται ότι μέσω της κατασκευής των 55 Eurofighter που προορίζονται για την αντικατάσταση των Tornado, η Airbus Military θα ανέπτυσσε και τη νέα έκδοση Eurofighter ECR… Η οποία δεδομένης της προμήθειας των Growler μάλλον παραπέμπεται στις καλένδες.
Όσο για το Super Hornet, προέρχεται από ένα μαχητικό (Hornet) σχεδόν όσο παλιό είναι και το F-15 και με την ίδια ηλικία με το μονοκινητήριο F-16, αλλά και το Tornado! Υπήρξε προϊόν του ίδιου διαγωνισμού στο πλαίσιο του οποίου η αμερικανική Αεροπορία (USAF) αναζητούσε το μελλοντικό ελαφρύ μαχητικό της. Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 45 χρόνια, αλλά παρά το γεγονός αυτό και τα δύο ανταγωνιστικά (εκείνη την εποχή) μαχητικά συνεχίζουν να εξελίσσονται.
Το F-16 της έκδοσης V (αποκαλείται και επίσημα Viper εδώ και πολύ καιρό) προωθείται εμπορικά είτε υπό τη μορφή προγραμμάτων εκσυγχρονισμού παλαιότερων εκδόσεων, είτε ως νέας παραγωγής μαχητικό. Η Ταϊβάν δημιουργεί ένα ομοιογενή στόλο 200+ μαχητικών F-16V μέσω ενός προγράμματος εκσυγχρονισμού 144 F-16A/B Block 20/25 και μέσω ενός δεύτερου προγράμματος προμήθειας 66 καινούριων μαχητικών, ενώ στην Ινδία το Viper προσφέρεται ώς F-21.
Το ίδιο ισχύει και για το σημαντικά βαρύτερο σε σχέση με το αρχικό F/A-18A/B Hornet, Super Hornet που από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘90 βρίσκεται σε υπηρεσία στα καταστρώματα των αεροπλανοφόρων του Ναυτικού των ΗΠΑ, αποτελώντας το κύριο μαχητικό του. Συνεχίζει να εξελίσσεται, παρά το γεγονός ότι οι εκτός ΗΠΑ χρήστες του τύπου είναι σημαντικά λιγότεροι σε σύγκριση με αυτούς του F-16… Και φυσικά παραμένει διαθέσιμο προς εξαγωγή.
Η πρώτη είδηση σχετικά με την περαιτέρω εξέλιξη του Super Hornet που πλέον υπηρετεί στο USN ώς F/A-18E/F Block III, είναι η πιστοποίηση ενός νέου ατρακτιδίου (αρκετά μεγάλου σε διαστάσεις όπως φαίνεται και στη φωτογραφία που δημοσιοποίησε η κατασκευάστρια του μαχητικού Boeing).
Πρόκειται για ατρακτίδιο εξοπλισμένο με παθητικό αισθητήρα (υπέρυθρο) εντοπισμού ιπτάμενων, επίγειων και θαλάσσιων στόχων με τη δυνατότητα να εντοπίζει και να εγκλωβίζει στόχους σε εξαιρετικά μεγάλες αποστάσεις.
Το νέο ατρακτίδιο IRST της Lockheed Martin που πιστοποιήθηκε πριν από λίγο καιρό, θα ενταχθεί σε υπηρεσία στη Ναυτική Αεροπορία των ΗΠΑ εντός του 2021 καθώς αυξάνει την επίγνωση της τακτικής κατάστασης όχι μόνο των πληρωμάτων των Super Hornet, αλλά και των σκαφών επιφανείας και των φίλιων κέντρων διοίκησης και ελέγχου…
Δεύτερη σημαντική εξέλιξη σχετικά με την περαιτέρω εξέλιξη του F/A-18E/F Block III, είναι η ανακοίνωση της ολοκλήρωσης των εργασιών δομικής αναβάθμισης και τροποποίησης (SLM – Service Life Modification) στο πρώτο F/A-18E/F Block II του USN από την κατασκευάστρια Boeing.
Άμεσο όφελος από το πρόγραμμα αυτό είναι η επέκταση του ορίου ωφέλιμης δομικής ζωής των μαχητικών του τύπου από τις 6.000 στις 7.500 ώρες πτήσης. Παράλληλα, κατά τη διάρκειά του υλοποιείται μία σειρά τροποποιήσεων που θα επιτρέψει την μελλοντική επέκταση του ορίου δομικής ζωής στις 10.000 ώρες πτήσης, χωρίς πρόσθετο κόστος και την ενσωμάτωση των συστημάτων που φέρει η νέα έκδοση Block III.
Σημαντικότερες διαφοροποιήσεις της τελευταίας είναι η εγκατάσταση ενιαίας οθόνης τεχνολογίας αφής διαστάσεων 10 Χ 19 ιντσών στο πιλοτήριο (25,4 Χ 48,2 εκατοστών!), νέου συστήματος λήψης και μετάδοσης δεδομένων (data link), νέων συστημάτων ασφαλών επικοινωνιών.
Επίσης, η ενσωμάτωση σύμμορφων δεξαμενών καυσίμου CFT συνολικής χωρητικότητας 3.500 λιβρών καυσίμου,
στη ράχη της ατράκτου. Οι CFT μάλιστα του Block III όπως υποστηρίζει η
Boeing μειώνουν και την οπισθέλκουσα, αυξάνοντας έτσι ακόμη περισσότερο
την ακτίνα μάχης του μαχητικού.
Σταδιακά μέσω του προγράμματος SLM, το σύνολο των F/A-18E/F του USN θα τροποποιηθεί σε Block III. Προς το παρόν το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την ολοκλήρωση των εργασιών στις εγκαταστάσεις της Boeing είναι 18 μήνες. Στα επόμενα χρόνια θα περιοριστεί στους 12 μήνες το πολύ…
Τρίτη σημαντική είδηση σχετική με το Super Hornet είναι η επιτυχής καθοδήγηση δύο μη επανδρωμένων E/A-18G Growler (έκδοση ηλεκτρονικού πολέμου) από ένα τρίτο επανδρωμένο. 21 συνολικά επιχειρησιακά σενάρια υλοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των ετήσιων ασκήσεων της Διοίκησης Επίδειξης Τεχνολογίας του USN από τη βάση του Patuxent River.
Με δεδομένο ότι το κόστος ανάπτυξης της έκδοσης Block III, καλύπτεται από το USN, το Super Hornet συμμετέχει σε όλους σχεδόν τους διεθνείς διαγωνισμούς ανά τον κόσμο για την προμήθεια νέων μαχητικών αεροσκαφών.
ΠΗΓΗ
Δεν είχαμε προτείνει τυχαία το F/A-18 Advanced Super Hornet , ξέραμε ότι είναι η καλύτερη λύση για εμάς, και λέγαμε τότε...ΕΔΩ :
" Όπως έχουμε ξαναγράψει εδώ ....αν κάποιοι ανεγκέφαλοι θέλουν ντε και καλά stelth αεροπλάνο στην Ελλάδα και μάλιστα από τις Η.Π.Α (αφού είμαστε στο Ν.Α.Τ.Ο και δεν μας επιτρέπεται να αγοράσουμε ρώσικα), που να κάνει 100 φορές καλύτερη δουλειά από την Πατάτα F -35 και μάλιστα πιο φθηνά.... Ιδού η λύση : F-18 Advanced Super Hornet. Achilles wants F/A-18 Advanced Super Hornet . !!!."
Δείτε και αυτό.... F-18 Super Hornets In Action - Experience The Awesomeness Of This Jet
Γράφει ο Στέργιος Δ. Θεοφανίδης
Η πρώτη αφορά την κάλυψη των υποχρεώσεών της στο ΝΑΤΟ, σε ρόλο πυρηνικής κρούσης και η δεύτερη με την αντικατάσταση των 20 περίπου Tornado ECR (Electronic Combat Role) που αξιοποιούνται κυρίως σε ρόλο SEAD/DEAD (Suppression of Enemy Air Defences/Destruction of Enemy Air Defences). Η Γερμανία έχει δεσμευμένα 65 Tornado της βασικής έκδοσης IDS για την μεταφορά πυρηνικών βομβών ελεύθερης πτώσης τύπου Β61 Mod 3 και Mod 4.
Η πιστοποίησή του όμως θα μπορούσε να γίνει στο Eurofighter (Tranche 2 και Trance 3), ενώ το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και με τα όπλα και τα συστήματα που απαιτούνται για ρόλους SEAD/DEAD. Με κόστος βέβαια, αλλά οπωσδήποτε όχι αυτό που θα κληθεί να καταβάλλει η γερμανική κυβέρνηση για τα 45 αμερικανικά αεροσκάφη…
Η τελευταία έσπευσε λοιπόν μέσω του ΥΠΑΜ να περιορίσει τις αντιδράσεις της επιλογής της, τονίζοντας πώς η αμερικανική επιλογή κάλυπτε άμεσα και συνολικά τις επιχειρησιακές απαιτήσεις -κάτι απόλυτα αληθές- και ξεκαθαρίζοντας ότι θα προβεί στην παραγγελία 98 μαχητικών Eurofighter. Τα 55 από αυτά προορίζονται για την αντικατάσταση των Tornado IDS και τα άλλα 38 για την αντικατάσταση ισάριθμων Eurofighter Tranche 1 στο πλαίσιο του προγράμματος Quadriga.
Στις προσπάθειες όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά και των δύο άλλων εταίρων του προγράμματος Eurofighter (Ισπανία και Ιταλία) να πουλήσουν τα Tranche 1 που διαθέτουν έχουμε αναφερθεί αναλυττκά και στο παρελθόν.
Υποτίθεται ότι μέσω της κατασκευής των 55 Eurofighter που προορίζονται για την αντικατάσταση των Tornado, η Airbus Military θα ανέπτυσσε και τη νέα έκδοση Eurofighter ECR… Η οποία δεδομένης της προμήθειας των Growler μάλλον παραπέμπεται στις καλένδες.
Όσο για το Super Hornet, προέρχεται από ένα μαχητικό (Hornet) σχεδόν όσο παλιό είναι και το F-15 και με την ίδια ηλικία με το μονοκινητήριο F-16, αλλά και το Tornado! Υπήρξε προϊόν του ίδιου διαγωνισμού στο πλαίσιο του οποίου η αμερικανική Αεροπορία (USAF) αναζητούσε το μελλοντικό ελαφρύ μαχητικό της. Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 45 χρόνια, αλλά παρά το γεγονός αυτό και τα δύο ανταγωνιστικά (εκείνη την εποχή) μαχητικά συνεχίζουν να εξελίσσονται.
Το F-16 της έκδοσης V (αποκαλείται και επίσημα Viper εδώ και πολύ καιρό) προωθείται εμπορικά είτε υπό τη μορφή προγραμμάτων εκσυγχρονισμού παλαιότερων εκδόσεων, είτε ως νέας παραγωγής μαχητικό. Η Ταϊβάν δημιουργεί ένα ομοιογενή στόλο 200+ μαχητικών F-16V μέσω ενός προγράμματος εκσυγχρονισμού 144 F-16A/B Block 20/25 και μέσω ενός δεύτερου προγράμματος προμήθειας 66 καινούριων μαχητικών, ενώ στην Ινδία το Viper προσφέρεται ώς F-21.
Το ίδιο ισχύει και για το σημαντικά βαρύτερο σε σχέση με το αρχικό F/A-18A/B Hornet, Super Hornet που από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘90 βρίσκεται σε υπηρεσία στα καταστρώματα των αεροπλανοφόρων του Ναυτικού των ΗΠΑ, αποτελώντας το κύριο μαχητικό του. Συνεχίζει να εξελίσσεται, παρά το γεγονός ότι οι εκτός ΗΠΑ χρήστες του τύπου είναι σημαντικά λιγότεροι σε σύγκριση με αυτούς του F-16… Και φυσικά παραμένει διαθέσιμο προς εξαγωγή.
Η πρώτη είδηση σχετικά με την περαιτέρω εξέλιξη του Super Hornet που πλέον υπηρετεί στο USN ώς F/A-18E/F Block III, είναι η πιστοποίηση ενός νέου ατρακτιδίου (αρκετά μεγάλου σε διαστάσεις όπως φαίνεται και στη φωτογραφία που δημοσιοποίησε η κατασκευάστρια του μαχητικού Boeing).
Πρόκειται για ατρακτίδιο εξοπλισμένο με παθητικό αισθητήρα (υπέρυθρο) εντοπισμού ιπτάμενων, επίγειων και θαλάσσιων στόχων με τη δυνατότητα να εντοπίζει και να εγκλωβίζει στόχους σε εξαιρετικά μεγάλες αποστάσεις.
Το νέο ατρακτίδιο IRST της Lockheed Martin που πιστοποιήθηκε πριν από λίγο καιρό, θα ενταχθεί σε υπηρεσία στη Ναυτική Αεροπορία των ΗΠΑ εντός του 2021 καθώς αυξάνει την επίγνωση της τακτικής κατάστασης όχι μόνο των πληρωμάτων των Super Hornet, αλλά και των σκαφών επιφανείας και των φίλιων κέντρων διοίκησης και ελέγχου…
Δεύτερη σημαντική εξέλιξη σχετικά με την περαιτέρω εξέλιξη του F/A-18E/F Block III, είναι η ανακοίνωση της ολοκλήρωσης των εργασιών δομικής αναβάθμισης και τροποποίησης (SLM – Service Life Modification) στο πρώτο F/A-18E/F Block II του USN από την κατασκευάστρια Boeing.
Άμεσο όφελος από το πρόγραμμα αυτό είναι η επέκταση του ορίου ωφέλιμης δομικής ζωής των μαχητικών του τύπου από τις 6.000 στις 7.500 ώρες πτήσης. Παράλληλα, κατά τη διάρκειά του υλοποιείται μία σειρά τροποποιήσεων που θα επιτρέψει την μελλοντική επέκταση του ορίου δομικής ζωής στις 10.000 ώρες πτήσης, χωρίς πρόσθετο κόστος και την ενσωμάτωση των συστημάτων που φέρει η νέα έκδοση Block III.
Σημαντικότερες διαφοροποιήσεις της τελευταίας είναι η εγκατάσταση ενιαίας οθόνης τεχνολογίας αφής διαστάσεων 10 Χ 19 ιντσών στο πιλοτήριο (25,4 Χ 48,2 εκατοστών!), νέου συστήματος λήψης και μετάδοσης δεδομένων (data link), νέων συστημάτων ασφαλών επικοινωνιών.
Σταδιακά μέσω του προγράμματος SLM, το σύνολο των F/A-18E/F του USN θα τροποποιηθεί σε Block III. Προς το παρόν το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την ολοκλήρωση των εργασιών στις εγκαταστάσεις της Boeing είναι 18 μήνες. Στα επόμενα χρόνια θα περιοριστεί στους 12 μήνες το πολύ…
Τρίτη σημαντική είδηση σχετική με το Super Hornet είναι η επιτυχής καθοδήγηση δύο μη επανδρωμένων E/A-18G Growler (έκδοση ηλεκτρονικού πολέμου) από ένα τρίτο επανδρωμένο. 21 συνολικά επιχειρησιακά σενάρια υλοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των ετήσιων ασκήσεων της Διοίκησης Επίδειξης Τεχνολογίας του USN από τη βάση του Patuxent River.
Με δεδομένο ότι το κόστος ανάπτυξης της έκδοσης Block III, καλύπτεται από το USN, το Super Hornet συμμετέχει σε όλους σχεδόν τους διεθνείς διαγωνισμούς ανά τον κόσμο για την προμήθεια νέων μαχητικών αεροσκαφών.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου