ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Πόσο απλά τα λέει...Αμυντικό Δόγμα με Επιθετικές Τακτικές. Παράδειγμα το Fauda. Η στρατηγική στρατιωτική υπόθεση του Ισραήλ είναι αμυντική, αλλά οι τακτικές του είναι επιθετικές - αποτέλεσμα της απουσίας εδαφικού βάθους. Η λήψη αποφάσεων από το Ισραήλ καθοδηγούταν πάντα από το ενεργό αμυντικό ήθος και αυτό αντικατοπτρίζεται στις ταινίες και τις τηλεοπτικές εκπομπές του Ισραήλ.
Είναι σαν αυτόν που έχει πλάτη στον τοίχο , η μόνη άμυνα που έχει , είναι μόνο η επίθεση !!! Λαός που πρέπει να παίρνουμε σαν παράδειγμα αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν έθνος. !Το οποίο θα έπρεπε να είναι και η Ελληνική τακτική. Το πληθυσμιακό και οικονομικό κέντρο της Ελλάδας είναι στην ενδοχώρα αλλά το αμυντικό στο Αιγαίο. Αυτό ευνοεί αλλά και απαιτεί επιθετικές ενέργειες. Ιδιαίτερα όταν το αντίπαλο κέντρο είναι η θάλασσα του Μαρμαρά και η Σμύρνη...αλλά και η Κασπία.!! χα χα χα
ΠΗΓΗ
.
Είναι σαν αυτόν που έχει πλάτη στον τοίχο , η μόνη άμυνα που έχει , είναι μόνο η επίθεση !!! Λαός που πρέπει να παίρνουμε σαν παράδειγμα αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν έθνος. !Το οποίο θα έπρεπε να είναι και η Ελληνική τακτική. Το πληθυσμιακό και οικονομικό κέντρο της Ελλάδας είναι στην ενδοχώρα αλλά το αμυντικό στο Αιγαίο. Αυτό ευνοεί αλλά και απαιτεί επιθετικές ενέργειες. Ιδιαίτερα όταν το αντίπαλο κέντρο είναι η θάλασσα του Μαρμαρά και η Σμύρνη...αλλά και η Κασπία.!! χα χα χα
BESA Center Perspectives Paper No. 1,535, April 19, 2020
EXECUTIVE SUMMARY: Strategically,
Israel’s fundamental military premise is defensive but its tactics are
offensive—a result of its geography and absence of territorial depth.
Israeli decision-making has always been driven by the active defense
ethos, and this is reflected in Israeli filmmaking and TV-making.
The Israeli concept of “active defense” has long
been used by the film industry as a tool with which to showcase the
Israeli perspective on the Arab-Israeli conflict. Col. David “Mickey”
Marcus, as portrayed in the film Cast a Giant Shadow by Kirk Douglas,
is given the line, “The olive branch hasn’t worked around here since
Noah ran the ark into a mountain.” The iconic character Ari Ben Canaan
in the film Exodus,
portrayed by Paul Newman, expressed the same idea: “Each person on
board this ship is a soldier. The only weapon we have to fight with is
our willingness to die.”
Generations of American Jews were raised on these
images and messages. They personalized the conflict and stoked the
collective emotional attachment of American Jews to Israel in the early
years of the State. This was particularly true after WWII, when Jewish
identity and Israel went hand in hand.
The relationship has changed a great deal in the
decades since the war. Biblical Israel serves as a touchstone from which
to be either attached or removed. Modern Israel is either a chimera to
be slain or a mythical comrade to be supported. The art of film has
attempted to capture these visions, but they are inconsistent. Some
break with the past in order to control the future and others are shaped
and constrained by the past.
Recent attempts, such as Nancy Spielberg’s documentary “Above and Beyond: The Creation of the Israeli Air Force,”
focused on another aspect of Jewish identity: the 1947-48 efforts by
Jewish mobsters led by Meyer Lansky to raise money to help the Hagana
obtain weapons in the face of an international arms embargo. Spielberg
defines the movie, correctly, as “not just a Jewish story but an American one.”
While Israelis have embraced American pop culture
in all its aspects, Israeli movies have not really penetrated the
American psyche. This is mainly because their appeal to American
audiences is so often diminished by their attention to inaccessible
aspects of Israeli culture. For example, the 1986 Two Fingers from Sidon dealt
with Israel during the first Lebanon War in 1982. It captured what
Israelis felt while serving on Israel’s borders, but its message didn’t
penetrate American Jewish sensibilities. Israeli filmmaker Ari Folman’s
2008 animated documentary Waltz with Bashir about Israel’s invasion of Lebanon and his own subsequent struggle with PTSD was more successful. Waltz with Bashir
was more psychological than historical, and its historical elisions
were especially prominent with regard to Sabra and Shatila—an event that
has been coopted by Arab-Palestinian propaganda as a tool with which to
blame and shame Israel.
The Arab-Israeli conflict does continue to
interest and attract fans worldwide, as can be seen in the great success
of the Netflix hit series Fauda (Arabic for “chaos”). Fauda
is Israeli active defense at its best. It showcases the reality of the
Israeli-Palestinian conflict, provides a voice to both Jewish and
Palestinian characters, and shows the multiculturalism of the Middle
East and Israel that is so often overlooked. In contrast to Leon Uris’s Exodus,
about which David Ben-Gurion said that “as a piece of propaganda, it’s
the greatest thing ever written about Israel,” Fauda is not hasbara but a
slice of cold reality.
In the age of infotainment, the danger is when
entertainment completely rewrites both reality and history. Today’s
American Jewry is fragmented and conflicted in its relationship to
Israel. Film and television can be useful tools in changing the
trajectory of American Jewish identity and easing its confusion and
discomfort about Israel.
ΠΗΓΗ
.
2 σχόλια:
Σήμερα τελειώνω την πρώτη σεζόν , βλέπεις μια άλλη οπτική όσο βλέπεις σειρές από άλλες χώρες και το πως σκέφτονται και δουλεύουν (και ότι απόψεις θέλουν να περάσουν) . Δεν ξέρω τι δυνατότητες έχουμε εμείς τεχνολογικά σε σχέση με αυτούς , αλλά πρέπει να ξεφορτωθούμε πρώτα τους εχθρούς εντός . Όταν είναι όμως καλορυθμισμένες όλες οι μονάδες σου , οι προειδοποιητικές απειλές πιάνουν . Εδώ έχουν γίνει ένα σωρό στρατηγικές δολοφονίες επιχειρηματικών στόχων και δημοσίων υπαλλήλων τα τελευταία 30 χρόνια και οι περισσότεροι δεν έχουν πάρει μυρωδιά . Όσο για το χάος , χωρίς να ξέρω έχω σοβαρές επιφυλάξεις για το αν μπορεί να αντεπεξέλθει το έμψυχο κρατικό υλικό μας σε ανεξέλεγκτο χάος με σοβαρό αντίπαλο όπως στο fauda . Και το homeland ωραίο είναι , δες και το Condor https://www.imdb.com/title/tt6510950/ . Να είσαι καλά .
Ακριβώς φίλε Νικόλα συμφωνώ σε ότι έγραψες. Και εγώ προσπαθώ να βλέπω όπως και εσύ οπτικές από άλλες χώρες να τις αναλύω πως δουλεύουν, αν έχουν αποτέλεσμα, και πως αυτό μπορεί να μεταφερθεί στην πράξη από εμάς.Σαφώς και πρώτα πρέπει να ξεφορτωθούμε τους εσωτερικούς εχθρούς, πριν τα βάλουμε με τους έξω.Σε ευχαριστώ για τις σειρές το homeland το ξέρω...το Condor θα το δω.!
Δημοσίευση σχολίου