(Σωκρατίδης, Καλλισθένης )
ΜΕΙΔΙΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΙ
ΣΩ: Τι τα θες; Τα ¨κοινοποιούντα χαλκεία,¨ τα δημοσιομέσα (Μ.Μ.Ε.). είναι τα σύγχρονα μοναστήρια, οι ναοί της φήμης. Βλέπεις. Αποθεώνουν και δαιμονοποιούν, αναδεικνύουν εκ του μη όντος και εκμηδενίζουν, μεγιστοποιούν και ελαχιστοποιούν τα πάντα, κατά το δοκούν.
ΚΑΛ: Και κατ’ εντολήν ή διαταγήν. Όπως και δια του ¨εν τηι παλάμηι και βοήσωμεν¨ φυσικά.
ΣΩ: Φυσικότατα. Τετάρτη εξουσία δεν την λένε;
ΣΩ: Θρησκεία των ειδήσεων θα την έλεγα εγώ. Και γαρ ό,τι ακούει, και μάλιστα καταχρηστικά και επανειλημμένα μέσω αυτών, αυτό και στο τέλος πιστεύει ο μέσος άνθρωπος.
ΚΑΛ: Έτσι ήταν πάντα. Ο απαραίτητος Χατζηαβάτης της εξουσίας.
ΣΩ: Και όμως γιατί αυτό το μοιρολατρικό ¨έτσι πάντα¨δεν μας ικανοποιεί, γιατί ενστικτωδώς δεν πειθόμεθα και αντιδρώμεν εις αυτήν την σκληρή πραγματικότητα;
ΚΑΛ: Το ανικανοποίητον και επαναστατικόν της ανθρωπίνης φύσεως, τι άλλο;
ΣΩ: Είναι κι αυτό. Αλλά ίσως και κάτι άλλο: Η αταβιστική-γονιδιακή υπο λανθάνουσα μνήμη μιας πανάρχαιας χρυσής εποχής του ανθρώπου όταν το ανθρώπινο γένος κολυμπούσε στην ευδαιμονία της θεϊκής αλήθειας και δικαιοσύνης. Μια εποχή που είχε για θρησκεία, το κάλλος, τον έρωτα κα την δημιουργία. Και του οποίου η θρησκευτική λατρεία απευθύνετο εορταστικά, και πανηγυρικά όσο και αβιάστως εις το φυσικό, ουράνιο και γήινο, περιβάλλον του. Περιβάλλον το οποίον ο άνθρωπος ώφειλε να εκτιμά, να τιμά και να σέβεται ως κάτι ένθεο και ιερό, αφού μέσα σ’αυτό εκτυλίσσεται και εξαρτάται η σύντομη θνητή ζωή του. Καμιά σχέσι δηλαδή αυτή η τότε αθώα φυσιολατρία και κατ’ επέκτασιν πατριδολατρία, προγονολατρία, και ηρωολατρία με την σημερινή πονηράν και καταπιεστική θρησκεία απολύτου εξουσίας, ελέγχου και εκμεταλλεύσεως του ανθρώπου.
ΚΑΛ: Αισιόδοξη και ενθαρρυντική άποψις κι αυτό για ανύψωσι ανθρωπίνου ηθικού.
ΣΩ: Μόνο που από ουράνιος δίαυλος της θεότητος αυτή η θρησκεία κατήντησε τελικώς η βασίλισσα των λαμπρών ψευδαισθήσεων, η αυτοκρατορία της πλάνης και του σκότους.
ΚΑΛ: Πολύ αφοριστικό ακούγεται αυτό. Να κόψωμεν κάτι…
ΣΩ: Χα, χα. Από πού να κόψωμεν δηλαδή;
ΚΑΛ: Χα! Απ’ την ουρά έστω.
ΣΩ: O δούρειος ίππος κρατούσε σταυρό. Κι ο Εφιάλτης έκανε τον σταυρό του.
ΚΑΛ: Μάλιστα. Κι ένα στρογγύλεμα ακόμα παρακαλώ; Ένα ελαφρυντικό, κάτι. Μας παρακολουθούν κι άλλοι.
ΣΩ: Κακός κύριος αλλά καλός υπηρέτης όπως κι ένας τυχοδιωκτικός μισθοφορικός στρατός. Ορίστε.
ΚΑΛ: Εταιρία σεκιούριτι τώρα το κάναμε. Άλλο κόψιμο δεν έχει;
ΣΩ: Όχι, χωρίς εκπτώσεις και ανήκεστες βλάβες στο ανθρώπινο σώμα της αλήθειας. Μια αλήθεια που κραυγάζει ότι η , στα σοβαρά και αποκλειστικά, χρήσι των δογματικών ηθικοθρησκευτικών οδηγιών κινδυνεύει εξίσου σοβαρά ως προς την ψυχοσωματική του υγεία και πνευματική ισορροπία του πέραν από την υποθήκευσι της ελευθερίας του.
ΚΑΛ: Κι όμως αυτά τα μηνύματα κατακλύζουν διαφημιζόμενα όλα τα κανάλια της προβολής και της φήμης.
ΣΩ: Εξουσία είναι βλέπεις και εξακολουθεί να είναι. Μια οικονομικοπολιτική δύναμις πρώτου μεγέθους. Έχει την απόλυτο δύναμι να κάνει και να κηρύττει ό,τι θέλει και να ψευδολογεί και να αυθαιρετεί μέχρι και να αυτοανακηρύσσεται ο μοναδικός εκπρόσωπος των μεταφυσικών πραγμάτων, χωρίς να επιτρέπει αντίλογο, και αυτό κάνει. Ευλογεί τα γένεια της όπως κάθε αυταρχικός και ολοκληρωτικός τύραννος βιάζοντας μέσω της διαστροφής των λέξεων και των νοημάτων, συστηματικά και εξακολουθητικά, την αλήθεια.
ΚΑΛ: Μια μαγική δύναμι, συν τοίς άλλοις, την έχει πάντως.
ΣΩ: Συγκεντρώνει γαρ όλα τα είδη μαγείας. Από την μαζική υποβολή λόγω συνεχούς διαφημιστικού βομβαρδισμού των αισθήσεων και συνειδήσεων αφού κατέχει τα εργαλεία της δημοσιότητος και της πολιτικής και πνευματικής εξουσίας, μέχρι την μαγεία που ασκεί η ίδια η εξουσία και η νομή του δημοσίου πλούτου και χρήματος.
ΚΑΛ: Η εξουσία είναι ο μυθικός Μίδας. Μεταμορφώνει σε χρυσό ακόμα και το κίβδηλο κρατά ανά χείρας.
ΣΩ: Θρησκεία και εξουσία αλληλένδετα όπως η κότα και το αυγό. Μαγεία του ουρανού και της γης. Ποιος προηγείται, ποιος θα το εύροι;
ΚΑΛ: Διαφήμισι προ πάντων. Ούτε και οι θεοί δεν ζουν χωρίς αυτή. .
ΣΩ: Η πάμφωτος λεωφόρος της φήμης διέρχεται, δυστυχώς, μέσω στενωπών σκοτεινών και περιφρουρήτων.
ΚΑΛ: Θρησκεία, το μονοπώλιο του ιερού. Μεγάλη επιχείρησις.
ΣΩ: Γι αυτό και αλήθεια, δίκαιον, ελευθερία είναι τόσο σπάνια και ανεκτίμητα αγαθά. Γιατί παλεύουν όπως οι θεοί και οι ήρωες φορείς των ιδεών αυτών με πανίσχυρους Τιτάνες. Και δεν αναδεικνύονται πριν αυτοί ως θεοί και ισόθεοι ήρωες, παρά αφού νικήσουν πρώτα και αφαιρέσουν αυτές τις μαγικές, απάνθρωπες και αντίθεες, δυνάμεις των Τιτάνων και τις θέσουν στην υπηρεσία της ελευθερίας, του δικαίου και της αλήθειας.
ΚΑΛ: Όπως η Αθηνά την ακατάβλητη αιγίδα της από το δέρμα της Χίμαιρας. Πω πώ, αυτός ο συμβολισμός και μυθικός λόγος των Ελλήνων εθνικών θεών σπάει κόκκαλα. Άλλο, ασύγκριτο επίπεδο φιλοσοφικής και θρησκευτικής συνειδήσεως και αντιλήψεως, μιλάμε.
ΚΑΛ: Από άλλο ηλύσιο πλανήτη ίσως.
Συγκλονιστικές πάντως και οι δικές σου αλήθειες δάσκαλε. Ζηλεύεω τους θεούς που λειτουργούν μέσα σου όπως ο Αλκιβιάδης εκείνος τους θεούς του Σωκράτους που ήθελε να τους κλέψει τότε ο βλαξ μέσω της προσωπικής του τόλμης και γοητείας.
ΣΩ: Τας Μούσας ευλόγει. Τα σήμαντρα των αγαθών θείων ενεργειών. Μεγάλους γαρ ή μικρούς, εν υπνώσει ή εν ενεργεία, θεούς όλοι κρύβουμ’ εντός μας.
ΚΑΛ: Τιτάνες λοιπόν, λύκοι ανθρωποβόροι ενδύμασι αγαπησιάρικων θρησκειών. .
ΣΩ: Αφού και ο πιο παληάνθρωπος, εγκληματίας και διεφθαρμένος, σε στιγμές υπαρξιακής κρίσεως και πανικού, νιώθει την βαθιά ανάγκη του ακουμπήσαι για να ξεκουρασθή και ξαλαφρώση σε μια ψευδαίσθησι παρηγορίας και συγχωρήσεως όπως αυτή που παρέχει η ειδικευμένη σ’ αυτό η θρησκεία, η βαρειά αυτή βιομηχανία του ιερού και μεταφυσικού, θρησκεία μεγάλη ή μικρή ή όπως μια πολιτική θρησκεία όπως ο κομμουνισμός. Μόνο που ο άνθρωπος γεννήθηκε, ούτως ή άλλως, ιερός όπως η ζωή, η φύσις και η δημιουργία. Επομένως η όποια μεσολάβησι, έγκρισι και βοήθεια θρησκείας και έξωθεν θεού επ’ αυτού είναι περιττή έως και εκ του πονηρού. Πόσο μάλλον μιας ιδιοτελούς και εξουσιαστικής θρησκείας. Οπότε…
ΚΑΛ: Οπότε τί;
ΣΩ: Ανοικτάς, οιονεί, θύρας παραβιάζει η θρησκεία εμπαίζουσα θεούς και δαίμονες και κυρίως εξαπατώσα, ανίερα και ανευλαβώς, και βεβηλώνουσα τον ιερό άνθρωπο.
ΚΑΛ: Για παραλήπτες υψηλής συνειδητότητος, συστημένος ο λόγος σου αυτός, δάσκαλε. Και γι απροσκύνητες, ηγεμονικές ψυχές ηρώων. Όπως του Ρωμαίου ρήτορος Κικέρωνος δι όν ο Καίσαρ εκείνος έφη; ¨λόγιος και φιλόπατρις.¨
ΣΩ: Κι όμως, απλά και αποκλειστικά, είναι θέμα ορθής και ουσιαστικής παιδείας μόνο.
ΚΑΛ: Αλλά δεν υπάρχουν δυστυχώς ισάξιοι αποδέκται τοιούτων εθνοσωτηρίων λόγων, δάσκαλε. Οι γαρ σημερινοί νομικοί και πολιτικοί άνδρες είναι, επιλεγμένοι δυστυχώς, όλοι τους άβουλοι και διεφθαρμένοι, νοοτροπίας νεοκοτζαμπάση, φιλήκοοοι των ξένων και ξενόδουλοι έως απάτριδες και τυχοδιώκται, παρά αληθινοί άνδρες και άνθρωποι, γενναίοι πατριώται και σημαιοφόροι της λαμπράς και τρισενδόξου παραδόσεως του έθνους.
ΣΩ: Ο λαός δει μαθείν προασπίζεσθαι το νόμον, την διάκρισιν, ειδικά, των τριών αριστοτελικών εξουσιών και κυρίως την ανεξαρτησίαν της τρίτης εξουσίας, της δικαιοσύνης, τα εσωτερικά του πολιτικά σύνορα ήτοι, όπως τα εξωτερικά τοιαύτα της χώρας του. Διότι πεσόντων των έσω νόμων-συνόρων του κράτους πίπτουν, κατά συμπάθειαν, και τα έξω σύνορα, και μάλιστα αμαχητί!
ΚΑΛ: Ω, ο μέγας φιλόσοφος Ηράκλειτος τα έλεγε, τότε, τα σοφά αυτά, τα τόσο υπέροχα και διαχρονικά!.
ΣΩ: Η συγκέντρωσι πλούτου και εξουσίας εις χείρας ολίγων απάτριδων και κοσμοπολιτών, πολιτικών και θρησκευτικών ταγών είναι κίνδυνος-θάνατος για την πατρίδα της πτωχής, αδυνάτου και απροστάτευτης πλειονότητος των πολιτών. Και ουδείς θεός υπάρχει να δικαιολογεί σε θρησκείες και ¨δυνατούς¨ το εθνικά εγκληματικό αυτό, το μη αποπληρώνειν τους φόρους των, όπως εγένετο επί υστέρου Βυζαντίου, με αποτέλεσμα την κακοδιοίκησι, υπερφορολόγησι και την εκούσια τελικά παράδοσι των απελπισμένων και εξαθλιωμένων μικρασιατικών χριστιανικών πληθυσμών εις τους Οθωμανούς! Πόσο μάλλον επιτρέπεται και συγχωρείται σε κοινούς φοροφυγάδες, εθνικούς κλέφτες, όπως οι της θρησκείας να δίνουν συγχωροχάρτια σε αγρίως φορολογουμένους πιστούς, και γι αυτό πολύ, ηθικά ανωτέρους των. Γιατί το αντίθετο έπρεπε συμβαίνειν.
ΚΑΛ: Έτσι διαλύονται κοινωνία, κράτη και αυτοκρατορίαι, δυστυχώς. Απληστία, διαφθορά και κακοδιοίκησι εκ μέρους των πολιτικών και θρησκευτικών αρχόντων. Απ’ αυτούς υποφέρομε.
ΣΩ: Κι αυτό ακόμα πως το εξηγείς για θεό, να συγχωρεί και δικαιώνει εθνοπροδότες τυχοδιώκτες τύπου Νοταράδων και τουρκοδοσιλόγων θρησκευτικών αρχόντων, μόνο και μόνο ως ανήκοντας στο θρησκευτικό σου κόμμα;
ΚΑΛ: Ούτε ο χειρότερος πολιτικάντης τέτοιος θεός.
ΣΩ: Κι όμως αυτόν ψηφίζομε δημοκρατικά αιώνες τώρα. Αλλά ¨Θέλει αρετήν και τόλμην¨ η αλήθεια όπως και η ελευθερία. Γιατί και ο Ιούδας δεν απαγχονίζεται πάντα αλλά τουναντίον ενίοτε υφαρπάζει την εξουσία και βασιλεύει έτη πολλά. Μπορεί ακόμα και να κάνει αυτοκρατορική καριέρα όπως η εθνοπροδοτική μερίς της βυζαντινής Ορθοδοξίας επί τουρκοκρατίας... Και δεν είναι καθόλου απουσία θεού αλλά η ανθρωπίνη αδράνεια και κακία που δένοντας τα χέρια της θείας Δίκης το επιτρέπει αυτό.
ΚΑΛ: Πράγματι ήταν ¨πολλά¨ τα ρημάδια, ¨τα λεφτά, Αρη!¨
ΣΩ: Τέλος πάντων. Ουδείς αναμάρτητος. Αλλά η θρησκεία, και για να μην την πάρη κι αυτήν ολοκληρωτικά ο διάβολος, πρέπει ν’αφήσει το αλάθητο και να μάθη κι αυτή επιδέχεσθαι την κριτικήν. Και γαρ ο κρίνων κρίνεται ώστε ο αρνούμενος το κρίνεσθαι, ως εξ αποκαλύψεως δήθεν αλάθητος… κάτι πονηρό τρέχει. Ως εκ τούτου…
ΚΑΛ: Τί;
ΣΩ: Ε, ζητείτε και καμιά φορά φορολογικήν απόδειξι και ποινικόν μητρώον αφ’ ών ζητάτε την ουρανίαν ευλογίαν προς αποφυγήν δυσαρέστων ηθικών επιπλοκών και παρεξηγήσεων.
ΚΑΛ: Παγίδες παντού και πανταχόθεν σ’ αυτή την ζωή. Ούτε στον πισινό του κανείς πρέπει έχειν εμπιστοσύνη.
ΣΩ: Κινουμένη άμμος η ψυχή του ανθρώπου. Και άλλοτε οι κατεκτημένοι λαοί αλλάσσουν αναγκαστικά έθνος, γλώσσα και θρησκεία για λόγους επβιώσεως, άλλοτε δε και οι δυνατοί, για το χρήμα όμως αυτοί, την δόξα και την εξουσία, Και μόνο μια ολιγία μένει σταθερά, ένα 10 %, το πολύ. Αρκετοί πάντως για να κάνουν την διαφορά και την προώθησι του θείου σχεδίου και έργου.
ΚΑΛ: Λίγη η ζωή και οι χαρές της μέσα στο λίγο ολίγιστες. Κι όμως από κάπου θέλεις να πιαστής κι όλο μπλέκεις και βουλιάζεις ανεπαίσθητα σε ύπουλες οργανώσεις του κακού.
ΣΩ: Υπάρχει ο πόθος του ανήκειν κάπου, η ανάγκη της συντροφική αλληλεγγύη, και υπάρχει ο ενθουσιασμός του νεοπροσηλύτου.όπως οι εφηβικοί έρωτες.
ΚΑΛ: Αυτό ακριβώς.
ΣΩ: Αλλά τελικά όλοι αυτοί οι μεγάλοι σε θέλουν πειθήνιο στρατιωτάκι, δουλάκι, παιχνιδάκι τους. Τους ¨παντρεύεσαι¨ και σού κλέβουν, κανονικά και ανεπαίσθητα, τον ελεύθερο χρόνο, το πολυτιμότερο κομμάτι της ζωής σου. Ανιαρές συγκεντρώσεις, ομιλίες, τελετές, πολιτικές και θρησκευτικές ακροάσεις, συνήθεια και η εύκολη πεπατημένη, βαλτώνεις, ολίγον κατ’ ολίγον, ο αόρατος χαλκάς, σκύψιμο και προσκύνημα σε αόρατα αφεντικά… Η αλυσίδα της δουλείας αποτελείται από πολλούς, σχεδόν αδιόρατους, κρίκους καθημερινών μας μικροσυμβιβασμών.
ΚΑΛ: Ωριμάζομε, ξεμπλέκομε κάποτε, όσοι και όσο ξεμπλέκουμε, αλλά γεμάτοι τραύματα και επιδέσμους υποκρισίας.
ΣΩ: Θαρσείν χρη. Και γαρ ¨ουδέν κακόν αμιγές καλού.¨ Αφού ακόμα κι ένας εγκεφαλικά νεκρός, ένας σταλινικός κομμουνιστής ούτως ειπείν, μαθαίνει κι αυτός κάτι χρήσιμο που δεν διδάσκεται σε άλλη σχολή. Ξέρει πώς και από τι υλικό μικροπολιτικής σκοπιμότητος κατασκευάζονται οι κομματικοί ψευδοήρωες, οι ψευδοάγιοι και οι ψευδοθεοί, τα πάσης φύσεως ανδρείκελα είδωλα.
ΚΑΛ: Έχει όμως ¨πατερούληδες¨ προσκυνητάρια αγίων κι αυτός, τον ορθόδοξο μονοκομματισμό εις την θέσι του ορθόδοξου μονοθεϊσμού.
ΣΩ: Αμ, δεν πολεμάς τα θρησκευτικά είδωλα καταφεύγοντας σε άλλα, τα πολιτικά των υποκατάστατα. ¨Ού τον τρόπον μετήλλαξας αλλά τον τόπον¨ όπως έλεγε και η αρχαία παροιμία.
ΚΑΛ: Αλλά και τώρα κομμουνισμό έχομε, το έχεις παραδεχθή κι εσύ.
ΣΩ: Η τρίτη, ιστορικά, μεθελληνική εθνοκλαστική νέα τάξις θα το έλεγα. Πρώτη, ο θρησκευτικός κομμουνισμός-οικουμενισμός (ο χριστιανομονοθεϊστικός-μεσαιωνικός). Δευτέρα, ο πολιτικός κομμουνισμός (σοβιετοσινικός μονοκομματισμός.) Και τρίτη νέα τάξις, ο σημερινός ευρωδυτικός κομμουνισμός της παγκοσμιοποιημένης ψευδοδημοκρατίας (διακομματική δημοκρατορία.)
ΚΑΛ: Δεν έχεις και πολύ άδικο.
ΣΩ: Από εποχής της ελληνικής εθνικής πτώσεως αυτό γίνεται. Ο σιδηρούς αιών εξειλίχθη εις ψευδοσιδηρούν. Τελικά, ως φαίνεται, εκείνος ο σατανικά πανούργος δίος Οδυσσεύς εγένετο εν τέλει Κρόνειος, ΕβραιοΦοίνιξ γενίτσαρος για τον χρήμα και την εξουσία, την ιδεολογία και τον θεό των εχθρών του ελληνικού γένους του. Έκρυβε προφανώς λόγια πολλά και ο θείος Όμηρος, ο δε προδοθείς και αδικοθανατωθείς υπό της συνωμοτικής κλίκας του Οδυσσέως ήρως Παλαμήδης, ο Αρχιμήδης και Νταβίντσι της εποχής του, θα είχε προφανώς πολλά πολλά ράμματα γι την γούνα αυτού του εθνικού μας απατεώνος ήρωος.
ΚΑΛ: Ω αυτές οι αρχαίες εθνικές μας αμαρτίες πώς ξεπληρώνονται μέχρι και σήμερα!
ΣΩ: Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Και δεν ήταν αυτές μόνο. Μέχρι προδοσίας και τελικής πτώσεως της βυζαντινής αυτοκρατορίας, εκ των έσω από δυνατούς και μοναστηριακούς γαιοκτήμονες, το ίδιο τροπάριο. Αυτά όλα μαζεμένα, συν τω χρόνω, κατέστησαν και τον επί χιλιετίας αυτοκρατορικόν Έλληνα άνευ εθνικού έρματος και εθνικής παιδείας, είδος σπάνιον και προς εξαφάνισιν.
ΚΑΛ: Ο Οδυσσεύς φταίει και γι αυτό;
ΣΩ: Φαίνεται απίστευτο είναι όμως αληθινό. Οδυσσεϊκό γαρ εφεύρημα, ¨δούρειος ίππος¨ ήταν και το εβραϊκόν, το πολιτικοθρησκευτικό ιδεολόγημα πολιτισμικής και πολιτικής αλώσεως του ελληνισμού, ήτοι ο μισαλλόδοξος χριστιανοκομμουνισμός των ουρανών αφ’ ενός, (αγαπάτε αλλήλους ήτοι τους ομοθρήσκους σας) και ο μονοκομματικός άθεος αριστεροσοσιαλκομμουνισμός της γης, αφ’ ετέρου (προλετάριοι ήτοι σύντροφοι όλου του κόσμου ενωθήτε.¨)
ΚΑΛ: Πολύ έξυπνο ομολογουμένως. Μια θρησκευτική έκδοσις του ρωμαϊκού : ¨Divide et impera.¨ (διαίρει και βασίλευε.) Δυσανεκτική πάντως, ολοκληρωτική πολιτικοθρησκευτική ιδεολογία ο πολιτικός όσον και θρησκευτικός κομμουνισμός. Μηδενιστική και πολιτισμικλαστική.
ΣΩ: Εβραϊκής κοπής γαρ και ομογάλακτα αμφότερα. Δίδυμα. .
ΚΑΛ: Ή Ελλην ή βάρβαρος λοιπόν.
ΣΩ: ¨Σοσιαλισμός ή βαρβαρότης¨ το παρεποίησαν σήμερα οι ιουδαιόφρονες σύγχρονοι βάρβαροι.
ΚΑΛ: Πλήρης αντιστροφή των εννοιών και αξιών όπως θα έλεγε και ο βόρειος σοφός.
ΣΩ: Ο κόσμος πρέπει να μάθη ότι το ελληνικό πνεύμα και οι πραγματικοί, καθαροί, όχι απλά οι ελληνώνυμοι και ελληνόφωνοι, Έλληνες παράγουν ελεύθερο και υγιή πολιτικό και νομικό πολιτισμό, οι δε ανθέλληνες και μισέλληνες μόνο αυταρχική και τρομοκρατική θρησκεία, δουλεία και βαρβαρότητα.
ΚΑΛ: Αληθεύει αυτό.
ΣΩ: Κι αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που θρησκεία μεν, ένα κλειστό και ελεγχόμενο-αστυνομευόμενο σύστημα σκέψεως, είχον άπαντες οι λαοί, (δεν θέλει γαρ καθόλου αρετή και προσπάθεια αυτό, τούναντίον με το ζόρι, την βία και την δουλεία εδραιούται και λειτουργεί καλύτερα). Αλλά φιλοσοφία, ανοικτό σύστημα σκέψεως, όπως και πατριώτες ήρωες υπερασπιστάς της εθνικής ελευθερίας πρωτίστως μόνο οι ελευθερόφρονες Έλληνες ανέδειξαν.
ΚΑΛ: Ήρωες είπες. Υπάρχει ακόμα αυτό το είδος;
ΣΩ: Το άλας της γης. Αλίμονο αν δεν υπήρχε. Και είναι όχι οι του πολέμου τόσον όσον οι της ειρήνης. Και όχι οι, καταχρηστικώς προβεβλημένοι και βιομηχανοποιημένοι, εμπορικοί ήρωες των πολιτικών, θρησκευτικών και καλλιτεχνικών οργανισμών, όσον ο εργατικός, τίμιος, ορθολογιζόμενος και φιλομαθής, πατριώτης πολίτης. Πολίτης που εμπνέεται και τρέφεται πνευματικά από ένα, ανώτερο και ευγενέστερο, ουράνιο πνεύμα και φως αληθείας και δικαίου και ελευθερίας. Και ο οποίος ενστικτωδώς απέχει απεχθανόμενος από κάθε είδους κομματικές συσπειρώσεις και συνωμοτικές παρασιτικές οργανώσεις πολιτικών και θρησκευτικών δημαγωγών που αποσκοπούν στην νομή της εξουσίας και την διασπάθισι του δημοσίου χρήματος τρώγοντας τις σάρκες της ίδιας της πατρίδος.
ΚΑΛ: Πολύ ωραία τους ανιχνεύεις τους ήρωες. Αλλά που είναι δυστυχώς πάντα λίγοι.
ΣΩ: Δείχνουν όμως, ταπεινά, ευγενικά και διακριτικά, τον ελπιδοφόρο δρόμο για ένα καλύτερο αύριο.
ΚΑΛ: Και ο φιλόσοφος;
ΣΩ; Αυτός είναι για τα δύσκολα. Ο μόνος ικανός διαχειρισθήναι αβεβαιότητες.
ΚΑΛ: Αβεβαιότητες είπες;
ΣΩ: Γεμάτη η ζωή απ’ αυτές. Τρομάζει το άγνωστο και αβέβαιο, και ο αφιλοσόφητος άνθρωπος στρέφεται κάθε φορά, τυφλά και απεγνωσμένα, προς την μυστικιστική μαγική προστασία. Το ονομάζει θρησκευτική πίστι αλλά είναι μια εύσχημος φυγομαχία και εθελοτύφλωσι. Ο φιλόσοφος πάντως είναι ο πλέον κατάλληλος διαχειριστής τόσο της πίστεως όσο και της απιστίας.
ΚΑΛ: Και πώς γίνεται αυτό;
ΣΩ: Κατέχει το μέτρον χρήσεως – και μη καταχρήσεως - της πίστεως αλλά και της ¨σώφρονος¨ κατά τον Ευριπίδη ¨απιστίας.¨ Αντίθετα ο θρησκόληπτος βάρβαρος, στερούμενος του φιλοσοφικού μέτρου χρήσεως των φυσικών και μεταφυσικών πραγμάτων καταφεύγει έντρομος εκεί όπου δεν θα συναντήσει ποτέ τον πραγματικό σωτήρα θεό και την αλήθεια αλλά τους θεοκάπηλους, τους εμπόρους των ελπίδων και μόνο.
ΣΩ: Κι έπειτα υπάρχει άραγε αληθινός θεός που συμπαθεί και ανταποκρίνεται στην ακαταλόγιστο πίστι και λατρεία ενός θρησκολήπτου, δειλού και ηλιθίου, που ζητά αναπληρώσαι την έλλειψι πίστεως στον εαυτό του και τον άνθρωπο που τον έχει καταμπροστά του με την πίστι στον θεό που δεν έχει ιδεί, και ούτε πρόκειται, ποτέ;
ΚΑΛ: Εν τούτοις προσφέρει μέσω μιας πλαστής, έστω, βεβαιότητος αυτή η θρησκευτική πίστις μια κάποια ψευδαίσθησι προστασίας και ασφάλειας στους πολλούς και απαίδευτους. Κερδίζουν χρόνο για να αντιδράσουν, μεσοπροθέσμως και αυτόβουλα, σε μια δοκιμασία. Είναι ένα κάποιο προσωρινό όφελος κι αυτό.
ΣΩ: Ίσως, μόνο που κατόπιν αυτό επιστρέφεται πίσω και με βαρύ τόκο.
ΚΑΛ: Τι εννοείς;
ΣΩ: Μα με τους μεταφυσικούς τρόμους και τις δουλικές λατρευτικές υποχρεώσεις και συμπεριφορές που επιβάλλει η θρησκεία στον πιστό της συμβαίνει αυτό ως αντίτιμο της προστασίας και του αισθήματος ασφαλείας που παρέχει εις αυτόν η ένταξι στο θρησκευτικό κόμμα.
ΚΑΛ: Τι να γίνοι; Όλα έχουν ένα τίμημα.
ΣΩ: Μόνο που ¨ενός συμβιβασμού γενομένου μύριοι έπονται.¨ Κοίτα τις πολυεθνικές φαρμακευτικές. Ενσπείρουν μια επιδημία έχοντας εκ των προτέρων κατασκευάσει εμβόλιο και φάρμακα θεραπείας, κερδοσκοπώντας και εις το ¨ο τρώσας¨ και στο ¨ιάσεται.¨ Έτσι λειτουργούν και οι πολιτικές και θρησκευτικές εταιρίες-εξουσίες του κακού. Κι εσύ να τους προσκυνάς για σωτήρες αντί, το λιγότερο, να τους φτύνεις. Δεν ευπορεί όμως ναπάει ο κόσμος πολύ μπροστά έτσι. Σαν την αλεπού του μύθου που ετρόχιζε άπληστα την γλώσσα της στην λίμα και νόμιζε πώς έπινε ξένο αίμα κι όχι το δικό της.
ΚΑΛ: Λίγοι όμως το αντιλαμβάνονται αυτό. Αλλά για την διαχείρισι της αβεβαιότητος λέγαμε.
ΣΩ: Εκεί και θα καταλήξωμε. Αι θρησκείαι απέβησαν συν τω χρόνω κερδοσκοπικαί ασφαλιστικαί εταιρείαι ζωής, φυσικής τε και μεταφυσικής, πανούργο όργανο εξυπηρετήσεως πολιτικών εξουσιαστικών συμφερόντων όπως και εξαπατήσεως και ψυχικής υποδουλώσεως του ανθρώπου, όντας ψευδαισθησιακής παρά ουσιαστικής σωτηρίας.
ΣΩ: Αλλά έτοιμες και θαυματουργές λύσεις δεν υπάρχουν. Μόνο φυσικές. Εκεί στο δρόμο και το πεζοδρόμιο δίδονται, και όχι στα πανεπιστήμια και στου ναούς, τα σωστά μαθήματα και τα βαρειά πτυχία της αλήθειας και της αρετής, αι μεγάλαι και μυστικαί ¨σώμα προς σώμα,¨ μάχαι του ηθικού, των θετικών και αρνητικών σκέψεων, των ηθικών διλημμάτων, με καθημερινάς ανατροπάς, απρόοπτα και διακυμάνσεις, μέχρι τέλους.
ΚΑΛ: ¨Μηδένα προ του τέλους μακάριζε¨ έτσι;
ΣΩ: Σαφώς. Μακράν λοιπόν αυτή η ταπεινή, πλην υγιής και καθαρά, φιλοσοφία του καθημερινού, μακράν έστω αξιωμάτων και κρατικών γραφείων νομής της εξουσίας και εξουσιαστικού λόγου και ελέγχου. Δεν γεμίζουν αυτά την ψυχή, την κουράζουν μόνο και την αδειάζουν. Κι αλίμονο σε όποιον δεν πίνει απ’ της αλήθειας το καθαρό ουράνιο νερό.
ΚΑΛ: Το κακό όμως φαίνεται θριαμβεύει παντού.
ΣΩ: Η φιλοσοφική και όχι υποκριτική αλήθεια όμως απελευθερώνει πραγματικά, ουσιαστικά και οριστικά, σώμα και ψυχή. Και η οποία δεν δίδεται εφάπαξ αλλά κτίζεται καθημερινά, μετά κόπου και ήθους, μεγαλώνοντας την ψυχή και διευρύνοντας το πνεύμα.
ΚΑΛ: Πώς κτίζεται δηλαδή;
ΣΩ: Είναι η απροκατάληπτος και αμερόληπτος υπολογιστική, μετρητική τέχνη του καθαρού μυαλού και της γενναίας ψυχής που δεν υποκύπτει σε, ούτε υπηρετεί, πολιτικοθρησκευτικές σκοπιμότητες γι αυτό υπολογίζει και επιλέγει κάθε φορά το ορθότερο και ωφελιμότερο. Και είναι αυτή η ιερά θεοφιλής τέχνη της ορθής ονομασίας και χρήσεως, και μη καταχρήσεως των πραγμάτων, μια καταχρήσεως που οδηγεί εις την υπερβολή-ύβρι , το πάθος-κόλλημα-κώλυμα, τον κολασμό και την κόλασι. Πνευματικά λειτουργούν όν ο άνθρωπος γαρ.
ΚΑΛ: Πολλά τα δεινά. Και η ανεργία, μετά την υγεία, να ένα μεγάλο θέμα. Πώς παλεύεται αυτή η πρώτη; Γιατί από θεωρία καλά πάμε.
ΣΩ: Όλα απ’ το μυαλό ξεκινούν και καταλήγουν. Η ανεργία εκτός από ατομικό είναι και πολιτικό πρόβλημα, και η ορθή πολιτική στάσις και αρετή βοηθά και σ’ αυτού την επίλυσι. Βάλε το μυαλό να δουλέψει, γίνε εργατικός, τίμιος και συνεργάσιμος, χρήσιμος άνθρωπος για να κάνεις και την ανάλογη ομόθυμο φιλική ομάδα και να προχωρήσετε ενωμένοι, δυνατά και υγιεινά μαζί. Γιατί ό,τι δεν είναι δημαγωγία, φενάκη και ουτοπία, τεχνητοί παράδεισοι, ψευδαισθήσεις, και ό,τι σχετικό μ’ αυτά, είναι η σωστή και αληθινή πλευρά της ζωής, η αλήθεια και η σοφία της. .
ΚΑΛ: Αυτοκαλλιέργειας χρήζομεν δηλαδή. ¨ Ένδον σκάπτε.¨
ΣΩ: Ου μην αλλά και αυτοσωτηρίας. Όλα τα φάρμακα της ψυχής υπάρχουν μέσα μας, στο ιδιωτικό φαρμακείο της, που είναι και η ψυχική προίκα του πραγματικού θεού. Υπάρχει βέβαια και το εξωτερικό φαρμακείο της θρησκείας, αμφιβόλου προελεύσεως όμως και αποτελεσματικότητος όπως όλα τα εμπορικά, με υποθήκη την ψυχοσωματική ανεξαρτησία και αυτάρκεια του ανθρώπου. Μυαλό έχεις, να διαλέγοις και να παίρνοις.
ΚΑΛ: Μα ¨αν δεν έχεις νύχια να ξυσθής,…¨ όπως λένε;
ΣΩ: Μυαλό έχουν οι πάντες όμως. Ακόμα και οι ¨άμυαλοι.¨ Άλλο αν οι τελευταίοι το έχουν παροπλίσει και αχρηστεύσει ακούγοντας μόνο την φωνή των αισθήσεων και των παθών τους και πειθόμενοι σε πολιτικοθρησκευτικούς σωτήρες και λαοπλάνους.
ΚΑΛ: Πώς το λέει ο Κάλβος; ¨Δεν με τυφλώνει πάθος /κανένα…
ΣΩ: ¨…Εγώ την λύραν κτυπώ / και ολόρθος στέκομαι /εις του μνήματός μου / το ανοικτόν στόμα.¨ (Α.Κάλβος: ¨ΕΥΧΑΙ.¨)
ΚΑΛ: Χα; Μόνο που αυτό δεν είναι φιλοσοφία, είναι ποίησις.
ΣΩ: Όπου υπάρχει ελεύθερο και ξάγρυπνο πνεύμα, αγαπητέ μου, υπάρχει και φιλοσοφία. Είτε μόνη της είτε με καλή παρέα. Και να σου είπω; Η καλύτερη φιλοσοφία είναι η αθέατη όπως και η χειρότερη φιλοσοφία είναι η θρησκεία γιατί λόγω της δημαγωγικής της φύσεως είναι πολύ θεαματική και επιδεικτικά υποκριτική.
ΕΥΤ: Η κατάκτησι όμως και η ευθύνη της ελευθερίας της σκέψεως κάπου δεν κουράζει; Δυο χιλιάδες χρόνια έχει που την έχασε ο Έλληνας κι ακόμα την ψάχνει. Και μαζί του όλος ο καλός κόσμος
ΣΩ: Η βαρβαρότης και δουλεία αρχίζει απ’ την λογοφοβία, την δειλία και παραίτησι από το σκέπτεσθαι. Από κει δηλαδή που αρχίζει και η θρησκεία των αβούλων, παρητημένων και δούλων. Γι αυτό κα η θρησκεία μισεί την φιλοσοφία, την ελεύθερη σκέψι. Επειδή δεν μπορεί να συνυπάρξει μαζί της όπως το φως με το σκότος.
ΚΑΛ: Οπότε;
ΣΩ: Να μη χάσης τον ηθικό σου βηματισμό και την πνευματική σου υγεία φρόντιζε, τον ιδιωτικό σου παράδεισο, που είναι το παν.
ΚΑΛ: Και ο θεός;
ΣΩ: Ποιος θεός να λέμε τώρα, σε μια κατεκτημένη ¨χωρίς κρότον κτιστών ή ήχον¨ και λεηλατημένη ιερά χώρα όπως διατείνεται ο ποιητής; Όπου ο κατεκτημένος Έλλην είναι ήδη τελευταίας κατηγορίας και υπό διωγμόν πολίτης απέναντι στον μελαψό πρωτόγονο λαθροεποικιστή και υποψήφιο ¨ειρηνικό¨ αντικαταστάτη του; Και ο οποίος Έλλην δέχεται μοιρολατρικά σκληρές κατηγορίες και ποινές επί ρατσισμώ για την όποια αντίδρασί του – αν ποτέ τολμήσειε – στην πολιτική αποικιακή του υποδούλωσι και την ειρηνική του γενοκτονία;
ΚΑΛ: Μμμμμ. Λέμε τώρα.
ΣΩ: Φοβάμαι ότι, με την φόρα που έχει πάρει ο παγκόσμιος πολιτισμοκλαστικός κατήφορος, θα προξενήσει πολλά δεινά στην ανθρωπότητα με τις ανεξέλεγκτες ασιατικές μεταναστευτικές ορδές του. Φοβάμαι ότι η φόρα και το κύμα αυτό θα είναι τρισχειρότερο του χριστιανικού που σάρωσε και συνέτριψε κάποτε τον αρχαίο εθνικό ελληνισμό και δεν άφησε όρθιο κανένα αυτόχθονα λαό και πολιτισμό, από Μεσόγειο, Ευρώπη έως Αμερική και Αυστραλία, εκτός από τα ελεεινά λείψανα των απομεινάντων που αποδέχθηκαν κατ’ ανάγκην, και κατά το ¨ανάγκα και θεοί πείθονται¨ την νέα πίστι των βιαστών κατακτητών τους.
ΚΑΛ: Χα! Όπως λέμε ¨τους άλλαξαν την πίστι!¨ Για το καλό τους φυσικά.
ΣΩ: Πιο κομψά: ¨Για την σωτηρία των ψυχών τους,¨ ωιμέ τους!
ΚΑΛ: Ένας ο θεός και ο σταυρωθείς υιός;
ΣΩ: Αν είπωμε ότι ο ξύλινος σταυρός είναι το είδωλο, αντιγραφή του κοσμικού σταυρού των σημείων του ορίζοντος, βορράς νότος, ανατολή, δύσις, πειράζει;
ΚΑΛ: Την φιλοσοφία όχι, την θρησκεία πιθανόν.
ΣΩ: Και αν θεοποιήσωμε τα σημεία του ορίζοντος;
ΚΑΛ: Ίδια γεύσις.
ΣΩ: Και αν είπωμε πάλι ο θεός είναι ένας και πολλοί;
ΚΑΛ: Πώς δηλαδή;
ΣΩ: Να όπως, στην Φυσική, δεν νοείται συνιστώσα δύναμις χωρίς συνισταμένες δυνάμεις ή και συνισταμένες χωρίς συνιστώσα;
ΚΑΛ: Τότε αθωώνεις τον πολυθεϊσμό, την αρχαία θρησκευτική μόδα, και αποστέλλεις όλη την συνομοταξία των αγίων σ’ ένα, άσκοπο και επί ματαίω, πνευματικό-τρωικό πόλεμο για το πουκάμισο μιας ανύπαρκτης Ελένης.
ΣΩ: Μεγαλοφυές! Πάμε παρακάτω. Και αν ο θεός είναι το άριστο ατμοσφαιρικό κλίμα και η υγεία του σύμπαντος, η δε σοφία του, το άριστο κλίμα του καθαρού μυαλού;
ΚΑΛ: Ποιητικό. Φιλοσοφικό. Και καθόλου άσχημο.
ΣΩ: Απόμακρος όμως. Θέλομε ένα ιδανικό θεό στα ιδανικά μέτρα μας.
ΚΑΛ: Γίνεται αυτό; Είναι θεμιτό;
ΣΩ:. Πώς δεν γίνεται. Κατά τον ίδιο λόγο που ο θεός δημιουργεί ανθρώπους γιατί και ο άνθρωπος να μην δημιουργοί θεούς, τους θεούς του;
ΚΑΛ: Είναι εφικτό κάτι τέτοιο;
ΣΩ: Πώς γαρ ού; Και όχι μόνο θεούς άλλά και θαυματουργούς αγίους και παντοδυνάμους ήρωας πλάθειν ευπορεί ούτος πληρών αυτούς δια της ανθρωπίνης αυτού αθανάτου ψυχοπνευματικής ουσίας. Και γαρ ουδέν θαυμαστότερον και θαυματουργικότερον της του ανθρώπου, και εκ θεού πατρός αυτού, ψυχοπνευματικής προικός, στοιχείον ικανόν σωματοποιείν και φασματοποιείν πολλά είδη και ποιότητας φυσικών και μεταφυσικών φαινομένων.
ΚΑΛ: Πωπώ! Πως λέμε ¨ανέβασα στροφές¨ εσύ ανεβάζεις ατμόσφαιρες, δάσκαλε. Αιθέριες ατμόσφαιρες. Να πάρω μια ανάσα;
ΣΩ: Πάρε δυο. Με την ευχή μου.
ΚΑΛ: Ευχαριστώ. Ευπρόσδεκτος.
ΣΩ: Τότε δέξου κι αυτό: Πρέπει υπάρχειν δυό κατηγορίες θεών. Μία των ελευθέρων και μία των δούλων και βαρβάρων. Αγαθοί, ιδανικοί και φιλάνθρωποι οι πρώτοι, κακοί δε τύραννοι, υπολογισταί και εκμεταλλευταί οι άλλοι.
ΚΑΛ: Οι ελεύθεροι, οι Έλληνες, ποιον θεόν έχουν;
ΣΩ: Κοίτα οι θεοί της φιλοσοφίας θεμιτόν είναι οι θεοί του ελευθέρου ανθρώπου. Οι θεοί των θρησκειών όμως ως θεοί της δουλοτυραννικής εξουσίας εχθροί του.
ΚΑΛ: Και τώρα ποιο θεό έχουμε;
ΣΩ: Ποιον εσύ νομίζεις.
ΚΑΛ: Τον θεό της εξουσίας μάλλον.
ΣΩ: Ά μράβο. Και τίς ο ανάδοχος και το όνομα αυτού;
ΚΑΛ: Μμμμμμμ! .
ΣΩ: Μήπως ο πλανητικός τραπεζικός κυρίαρχος;
ΚΑΛ: Οι Εβραίοι εννοείς;
ΣΩ: Η εξουσία της παγκόσμιας συμμορίας των τοκογλύφων και εκβιαστών και ο θεός, κατ’ ανάγκην, πράκτωρ συνεργός αυτών, τοκογλύφος και εκβιαστής κι αυτός;
ΚΑΛ: Ναι αλλά έχει ουράνιο θρησκευτικό όνομα.
ΣΩ: Για τα μάτια του κόσμου. Μεταφυσικά ψεύδη για φυσικά απελπισμένους;
ΚΑΛ: Καλά και ο θεός της φιλοσοφίας σε τι διαφέρει;
ΣΩ: Όσο και η ουσία από την εξ-ουσία και η αξί-α από τα αξι-ώματα.
ΚΑΛ: Σαφέστερον γίνεται;
ΣΩ: Όχι αντιληπτικά, γιατί ο θεός είναι κι αυτός εξελισσόμενο είδος όπως ο άνθρωπος. Καλός άνθρωπος, καλός ο θεός του, καλύτερος ο πρώτος, καλύτερος και ο δεύτερος.
ΚΑΛ: Αρκετοί λένε ότι ¨ουκ έστι¨ θεός. Δεν λέω ¨δεν υπάρχει¨ γιατί όπως είπαμε ο θεός δεν υπ-άρχει αλλά άρχει, είναι αρχή και τέλος των πάντων.
ΣΩ: Αδύνατον το ¨μη είναι¨ για τον θεό εφ’ όσον συν-εστί μαζί του και ο άνθρωπος. Όπου γαρ άνθρωπος και θεός πατήρ του, ήτοι το αθάνατο ψυχοπνευματικό στοιχείο μέσα του.
ΚΑΛ: Ναι αλλά αυτή η φιλοσοφία δεν παρέχει καμιά βεβαιότητα περί θεού όπως η θρησκεία.
ΣΩ: Για την ψυχή το μη έχειν ανάγκη καμιάς βεβαιότητος μετρά περσσότερον της όποιας βεβαιότητος. Προτιμότερον δε και χρησιμότερον η περιπέτεια της φιλοσοφικής αβεβαιότητος από την ψευδοπαρηγοριά της θρησκευτικής βεβαιότητος. Αν υποφέρει ο κόσμος σήμερα, είναι απ’ τις θρησκευτικές και ωσεί θρησκευτικές βεβαιότητες. Η μια πολεμά την άλλη και το θύμα της είναι πάντα η αλήθεια και ο ελεύθερος πολιτισμένος άνθρωπος.
ΚΑΛ: ¨Σαν βγης στον πηγαιμό για την Ιθάκη /να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,¨ κατά τον Αλεξανδρινό ποιητή, εννοείς.
ΣΩ: Η φιλοσοφική διαδρομή προς την αλήθεια έχει για τον άνθρωπο περισσότερη ίσως αξία από την απόλυτο αλήθεια.
ΚΑΛ! Δος μου ένα, φιλοσοφικά άριστο θεό.
ΣΩ: Ένα θεό πατέρα που δεν προδίδει τον άνθρωπο υιό του για την εξουσία όπως ο Κρόνος.
ΚΑΛ: Και ποιος θεός είναι αυτός;
ΣΩ: Αυτός που δεν ανήκει και δεν πιστεύει σε καμιά θρησκεία για να μην σκλαβώση, διχάση και απαξιώση τον ισόθεο υιό του, τον άνθρωπο, γι αυτό.
ΚΑΛ: Φιλόσοφο μου θυμίζει αυτός ο θεός.
ΣΩ: Φιλόσοφος ο πας φιλάνθρωπος, θεός και άνθρωπος.
ΚΑΛ: Και ο κακός θεός; Και η ανθρώπινη σπορά του;
ΣΩ: Αντιθεό λέγε τον. Κατωτέρας ηθικής στάθμης και ουρανίας ποιότητος. Η ανθρωποσπορά του τώρα, χμ, αυτό είναι άλλο δύσκολο θέμα, είναι της μοίρας αλλά και της θείας Δίκης που διαχειρίζεται τις ουράνιες ποιότητες των ανθρωποψυχών. Η ελευθερία και η δικαιοσύνη όμως είναι ο ύπατος νόμος του σύμπαντος.
ΚΑΛ: Δηλαδή;
ΣΩ: Ο άνθρωπος ως, εν δυνάμει και εξελίξει, θεός δικαιούται ου μόνο δημιουργείν αλλά και επιλέγειν τους θεούς του, ακόμα και κρίνειν αυτούς και απευθύνεσθαι οργίλως προς αυτούς όταν διαβλέπει σκανδαλώδη μεροληψία, κακία και αδικία. .
ΚΑΛ: Όπως.
ΣΩ: Όπως ο Έλλην Αχιλλεύς αντιμετωπίζων τον εθνικόν εχθρόν αυτού θεόν Απόλλωνα, προστάτη των βαρβάρων Τρώων τού λέει οργισμένα: ¨Έβλαψάς με, εκάεργε, ολοώτατε (ολεθριώτατε) πάντων.¨ Ορθά, κοφτά.
ΚΑΛ: Δίκαιος και αμερόληπτος νόμος όμως, πουθενά στα ανθρώπνα, δεν επικρατεί. Μεταξύ τυφλών ο μονόφθαλμος νόμος λέγεται δίκαιος νόμος. Την εποχή της βασιλείας του κακού όπου ζούμε ο πλούτος είναι ο μυστικός θεός ανθρώπων ακόμα και των θρησκειών. Αριστουργηματικά δεν τον περιγράφει ο Αριστοφάνης εις τον ¨Πλούτο¨ του;
ΣΩ: Ευχαριστώ για την λαβή. ¨Ο Πλούτος¨ ήταν, λέγεται, η τελευταία του Αθηναίου ποιητού αυτού κωμωδία. Τόσο, αριστουργηματικά γραμμένο, ανατρεπτικό έργο δεν έχει ίσως γραφή και διασωθή πουθενά δια μέσω τόσων αιώνων. Και το οποίον, το ¨τελευταίο έργο¨ του, αν αληθεύει, καθόλου απίθανο να σήμαινε, (με πολλούς, κυρίως τους παροικούντας σοφιστάς, αποδέκτας) ¨απαγορευτικόν περαιτέρω γραφής.¨ Το παντοδύναμο των αρχαίων Αθηνών ιερατείον πρέπει να είχε τρίψει στη μούρη του ¨ασεβούς¨ποιητού την συγκλονιστικά αποκαλυπτική και ανατρεπτική αυτή κωμωδία του ως τελευταία προειδοποίησι. Αλλιώς –ποιος ξέρει- όλο και καμιά χελώνα (ή μη επηνδρωμένον-ντρόουν της εποχής;) θα προωρίζετο (όπως και του Αισχύλου ) και δια την κεφαλήν αυτού…
ΚΑΛ: Πάμε γερά ελληνικά, εν φιλοσοφία λοιπόν.
ΣΩ: Πάντα. Το αποκλειστικό εθνικό πνευματικό μας προϊόν άλλωστε, αρχαιόθεν. Καθ’ ότι μια σωτήρια ιερά μανία κι ένα πνευματικό καθαρώς κίνημα, χωρίς δόγματα, αφορισμούς και αποκλεισμούς όπως το φιλοσοφικό και μόνο, μέλλει να λυτρώσει εκ νέου την ανθρωπότητα. Γιατί έχει ξανασυμβεί.
ΚΑΛ: Πώς όχι; Ευρωπαϊκή Αναγέννησις, Ανθρωπισμός, Διαφωτισμός κλπ ή θάνατός σου η ζωή μου. Γιατί ενώ ο αναγεννημένος υστεροβυζαντινός ελληνισμός ξαναβούλιαζε, ιστορικά και οθωμανικά, εντός και εκτός, καταπροδομένος, και καταληστευμένος, χριστιανικά και ευρωπαϊκά, τότε η χριστιανική Ευρώπη άρχιζε παίρνει τα επάνω της...
ΣΩ: Το ελληνικό πνεύμα, ο Έλλην είναι πλασμένος για τα δύσκολα. Έρχεται η ώρα. Η εποχή της θρησκευτικής ανωριμότητος και αθωότητος επετέλεσε το ταπεινό έργο της κααι σβήνει. Ξημερώνει κάτι πολύ μεγάλο.
ΚΑΛ: Μεγάλο;
ΣΩ: Μεγαλειώδες. Και το ελεύθερο αυτό πνεύμα επειδή ακριβώς εδάμασε την αβέβαιον όπως ο Δίας τους Τιτάνες, δεν το εξαπατά το βέβαιον. Είναι ο αιώνιος, ευγενής και αποθεωτικός, έρως για μάθησι και απελευθερωτική γνώσι, είναι αυτή η φιλοσοφία που τιμά απελευθερωτικά τον θεό και την φύσι, με τόλμη και γενναιότητα και όχι με παρά φύσιν θρησκευτικές περιτομές της σκέψεως, της φαντασίας και της αλήθειας όπως η λογοφοβική-δογματική θρησκεία.
ΚΑΛ: Πανάκεια;
ΣΩ: Κατά μίαν έννοιαν.
ΚΑΛ: Αχ και να έδινε και κάποια λεφτούλια αυτή η φιλοσοφία! Αχ.
ΣΩ: Φιλοσοφία και τράπεζα μαζί μόνο η θρησκεία συνδυάζει. Και ιδού τα προδοτικά για τον άνθρωπο αποτελέσματα.
ΚΑΛ: Ουδείς τέλειος. Το ατελές είναι, κατά ένα λόγον, κίνητρο για δημιουργία. .
ΣΩ: Αφού τα περισσότερα προβλήματά του ο άνθρωπος τα δημιουργεί ο ίδιος; Άρα μόνο ο ίδιος μπορεί και να τα λύσει, αν τα αντιμετωπίζει γενναία και δεν περιμένει από τον θεό σαν από τον υπηρέτη του να το κάνει. Διότι όπως ο άνθρωπος χωρίς θεό είναι γυμνός, το ίδιο κι ο θεός χωρίς συνεργό του τον άνθρωπο δεν μπορεί να του συμπαρασταθή.
ΚΑΛ: Πάντως και οι Έλληνες είχαν θρησκεία. Οι Ολύμπιοι θεοί θα ωρκίζοντο επ’ αυτού.
ΣΩ: Τα κατά συνθήκην, (και ιερά), ψεύδη. Ασιατικής καταγωγής πάντως, ¨επακτοί-εισαγόμενοι¨ όλοι οι θεοί και οι θρησκείες των, έως και σήμερα. Και οι μεν αρχαίοι Έλληνες θεοί ήσαν τέλεια εξελληνισμένοι, βλέπε Όμηρος, οι νεώτεροι όμως παρέμειναν είτε άξεστοι έως αμιγώς μιξοβάρβαροι και βάρβαροι. Αλλά ο Όμηρος ήτο Έλλην φιλόσοφος ποιητής και η ολυμπιακή θρησκεία του ήταν φιλοσοφική ανοικτή θρησκεία και όχι μυστικιστική, κλειστή και δογματική, όπως αι ανατολικαί.
ΚΑΛ: Αληθεύει αυτό.
ΣΩ: Δεν ¨το’χει¨ επομένως ο Έλλην με τη θρησκεία-μυστικισμό που γεννά αυταρχικάς καταπιεστικάς εξουσίας και αβούλους, τρομαγμένους, αγελαίους δούλους, όσο με την φιλοσοφία, ένα τρόπο σκέψεως και ζωής που κάνει τον άνθρωπο αυτόβουλο, ελεύθερο και ατρόμητο. ΕΛΛΗΝΑ.
ΚΑΛ: Ξέρω. ¨Ιδιότητα δεν έχει η ανθρωπότης τιμιωτέραν, / εις των θεών ευρίσκονται τα πέραν…¨
ΣΩ: Κ.Καβάφης. Επιτύμβιον Αντιόχου βασιλέως Κομμαγηνής.¨
ΚΑΛ: Bonn pour l’ orient η θρησκεία όμως. .
ΣΩ: Καιρός λοιπόν να επιστρέψει και πάλι η θρησκεία, ο άσωτος υιός του φωτεινού λόγου, στις πατρικές φιλοσοφικές αγκάλες.
ΚΑΛ: Παντού οι Έλληνες πρόγονοι λοιπόν. Δεν θα ησυχάσωμε ποτέ απ’ το φιλοσοφικό φάντασμά τους. Θα μας κυνηγά μέρα και νύχτα. ¨Θα μπορέσωμε ποτέ να πεθάνωμε κανονικά;¨ όπως λέει κι ο ποιητής.
ΣΩ: Όχι βέβαια πριν ζήσωμε όπως πρέπει ανθρώπινα και αθάνατα.
ΚΑΛ: Ουφ! Δαιμονισμένοι Έλληνες.
ΣΩ: Ανέκαθεν. Κουβαλάνε βλέπεις υποχρεωτικά πολύ αθάνατο φορτίο. Η μοίρα τους. Υπήρξαν όμως αποδεδειγμένα, κι ακόμα παραμένουν, η πιο φωτεινή πλευρά της ιστορίας και του ανθρώπου, πιθανόν και του ίδιου του θεού. Ό,τι γαρ αξιόλογο έχει επιτύχει και κατέχει σήμερα η ανθρωπότης είναι προϊόν, κλεμμένο ή και παραποιημένο απ’ αυτούς…
ΚΑΛ: Ο Έλλην είναι ιδέα.
ΣΩ: Είναι ο ανώτερος αδικημένος εαυτός και αδελφός μας. Μπορεί και ο απωλεσθείς αγαθός θεός και παράδεισός μας.
ΚΑΛ: Αγαθός θεός… Χμ! Καίιιιιι πού αρμενίζει αυτός τώρα παρακαλώ;
ΣΩ: Χα, όπου και ο υιός αυτού προφανώς, ο Έλλην-ιδέα. Γιατί χωρίς Έλληνα ή κάτι σαν Έλληνα, τον υιό-φυλή του θεού, τα παιδιά των θεών, την θεϊκή συνείδησι τα ανθρωπότητος, δεν πας πουθενά. Η ελληνική γλώσσα, επιστήμη και πνευματική παρακαταθήκη, έστω και λεηλατημένη και παραποιημένη, όπως έχει σήμερα, είναι η βασιλική οδός και της ουράνιας αλήθειας. Τέλος.
ΚΑΛ: ¨Ίτε παίδες Ελλήνων, παίδες θεών¨ ταρατατζούμ, τζουμ, τζουμ, δηλαδή; Ωιμέ!
ΣΩ: Κερτόμει συ. Αλλά, νυν και αεί, αυτοί εισί οι γνήσιοι πατέρες και διδάσκαλοι της ανθρωπότητος. Έμαθαν τον κόσμο να μιλάει και να σκέπτεται, να έχει αρετή και ευγένεια, θάρρος και ελευθερία.
ΚΑΛ: Όχι όμως, και να μοιράζεται όπως οι δάσκαλοί των την γνώσι καιι την δικαιοσύνη!.
ΣΩ: Ε και; Ανθρώπινο δεν είναι κι αυτό; Τραγικά ανθρώπινο ίσως πλην μέσα στο θείο σχεδιασμό. Την εκτυφλωτική αλήθεια συντροφεύει πάντα και η άγνοια, ο τύφος, ο φθόνος, ο φόβος και η συκοφαντία, οι παιδικές αρρώστιες του πνεύματος και της ψυχής. Αλλά αν την αντέξεις μεγαλόψυχα αυτή την αδικία χωρίς να το βάλης στα πόδια, και χωρίς να χάσης την πίστι σου στην θεϊκή σου υπόστασι και αποστολή, τότε ώσπερ αθλονίκης Ηρακλής κατακτάς επάξια, με το σπαθί σου, τον αυτόνομο ιδιωτικό σου παράδεισο και ακόμα δείχνεις στον καθένα, ευεργετικά και σωτήρια, τον τρόπο να κάνει το ίδιο σαν αυτόνομος μικρός θεός.
ΚΑΛ: Ιδιωτικός παράδεισος! Πολύ ποιητικό.
ΣΩ: Άνοιξε μόνο την σκέψι σου ελληνικά, και ο ουρανός θα χωρέσει θεϊκά μέσα σου.
ΚΑΛ: Και η θρησκεία; Και οι θρησκευτικές επιχειρήσεις στην ανεργία; Κρίμα. Τόσες θέσεις εργασίας, έστω και παρασιτικές, χαμένες, καθόλου θετικό.
ΣΩ: Χα χα! Μη φοβού. Υπάρχει δουλειά για όλους.
ΚΑΛ: Πελατεία εννοείς.
ΣΩ: Έστω. Όλα χωρούν και όλα προβλέψιμα στο θείο σχέδιο. Καιρός ειρήνης και καιρός πολέμου , καιρός υγείας και καιρός νοσηρότητος, καιρός της θρησκείας και καιρός της φιλοσοφίας.
ΚΑΛ: Αφού μαζύ δεν πάνε.
ΣΩ: Η φιλοσοφία δεν έχει ανάγκη την θρησκεία όπως ούτε και η θρησκεία την φιλοσοφία. Η φιλοσοφία είναι ο εγερθείς που περιπάτησε αυτόνομα, τωι πνεύματι, και απέβαλε τα θρησκευτικά του όσα δεκανίκια, βαρίδια και σωσίβια.
ΚΑΛ: Ναι αλλά, τί ελληνικό φιλοσοφικό πνεύμα, σού λέει ο άλλος, αυτό το ¨οι Έλληνες από δω, οι βάρβαροι από κει¨, καθόλου, μα καθόλου δημοκρατικό και χριστιανικό αυτό, βρε παιδί μου, θα μας ¨ρατσίσουν¨ οι μεταμοντέρνοι μας λαικισταί, ¨δικαιωματισταί ¨ και νεοαριστεροί...
ΣΩ: Αν είναι ρατσισμός και όχι φυσιολογικό και ευγενικό η μέχρι αυτοθυσίας φιλοπατρία όπως και να τιμάς τον οικείο και φίλο σου και να θεωρείς το άδικο, το παράνομο και το ληστρικό, εχθρό σου; Γιατί χωρίς εθνική ελευθερία, τιμή και αξιοπρέπεια ο βίος είναι αβίωτος, έστω και αν για τον δουλόφρονα βάρβαρο ο κτηνώδης δουλικός βίος είναι μοιρολατρκά ανεκτός ως θέλημα θεού. Οπότε ο Έλληνας ή ο βάρβαρος πρέπει να νιώθει ντροπή και κατωτερότητα για το ανελεύθερο ήθος και φρόνημά του;
ΚΑΛ: Το πνεύμα της εποχής περιγράφω.
ΣΩ: Της παρακμής εννοείς. Αλλά θέλει αρετή και τόλμη, και κυρίως ηθικοπνευματική υγεία, το ελληνικό πνεύμα της ακμής και δημιουργίας για να εκτιμηθή, αυτά και όχι τον κατακλυσμό σαρωτικής παρακμής που βιώνει ο κόσμος σήμερα. Και όταν λέμε παρακμή εννοούμε βαρβαρότητα ήτοι άλωσι ψυχών και σωμάτων μέσω της κρατικής ιδεολογικής τρομοκρατίας και πολιτικοθρησκευτικής επικρατήσεως του φαύλου, του παρά φύσιν διαστροφικού και ανορθολογικού.
ΚΑΛ: Και η θρησκεία μέσα στο κόλπο έτσι;
ΣΩ: Όπως και σε όλα άλλωστε. Φάτε θεό και σκάστε, και ψωμί μη ζητάτε. Και γίνετε δούλοι υπάκουοι, μαζάνθρωποι, ζαγάρια, γλείφτες και ζητιάνοι στον ανώτερό σας όπως και τύραννοι, Τούρκοι στον, ιεραρχικά και ταξικά, κατώτερό σας.
ΣΩ: Ε λοιπόν, οι υπερήφανοι, μεγαλόψυχοι Έλληνες δεν θα καταδέχονταν ποτέ αυτό το αντίθεο και απάνθρωπο θέατρο, να το παίζουν τρομακτικοί θεοί και σατράπες σε ανυπεράσπιστους και αδύναμους, σε βαρβάρους και δούλους αφού μπορούν εξουσιάζειν και χωρίς ταπεινώνειν αυτούς, νόμιμα και δίκαια, κάνοντάς τους μορφωμένους, ελεύθερους και άρα πρόθυμους συνεργάτες των. Γι αυτό με τις αρετές των ωφέλησαν όλους τους άλλους, με τα λάθη δε και τα πάθη τους, έβλαψαν μόνο τον εαυτό τους.
ΣΩ: ¨Ουδέν κακόν αμιγές καλού¨ πάντως. Στον βαθμό που η δίβουλος και επαμφοτερίζουσα, (και σταθερά μόνο ως προς το ¨κερδοσκοπικόν¨), θρησκεία προάγει τις κοινωνικές σχέσεις υποτάσσεται εις τους νόμους και κανόνες του κράτους δικαίου και συμβάλλει, έστω και αναγκαστικά. στην ανάπτυξι της εθνικής ιδέας και συνειδήσεως λειτουργούσα έτσι ως παράγων κοινωνικής και εθνικής συνοχής και σταθερότητος, έχει καλώς. Εξυπηρετεί το δίκαιο και βαδίζει τον ορθό δρόμο.
ΚΑΛ: Κακός κύριος, καλός υπηρέτης, το είπαμε.
ΣΩ: Όσο όμως πρυτανεύει, ο κακός της εαυτός που βάζει το πολιτικό επιχειρηματικό της συμφέρον πάνω από τον θεό της ελευθερίας, τον ελεύθερο άνθρωπο και την ελευθέρα πατρίδα, με αντεθνικά ιδεολογήματα κομμουνιστικού λαϊκισμού ανάμικτα με τελετουργίες μαγείας και αποκρυφισμού που σκοπόν έχουν την τυφλή υποταγή, χειραγώγησι και τον έλεγχο των ανθρωπίνων συνειδήσεων, ισοβίως και ίσως και μεταθανατίως… Και όταν ως μυστικό της θεό έχει το κυκλώπειο εκείνο ¨ ο πλούτος, ανθρωπίσκε, τοις σοφοίς θεός / τα δ' άλλα κόμποι και λόγων ευμορφίαι.¨ (Ευριπίδης: Κύκλωπες.στ. 316-7) Ε, εκεί θέλει έλεγχο και βούρδουλα ανελέητο κι αυτή όπως κι ένας κοινός απαίσιος τύραννος.
ΚΑΛ: Ισόβιος και μεταθανάτιος θρησκευτικός έλεγχος, αχά! Για, για εξηγηθήτε παρακαλώ….
(συνεχίζεται.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου