ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (116)

ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ

Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.

Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.

Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.

Είναι η γλώσσα των Θεών.

«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»

 (Κικέρων)

Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις

το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων

κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.

(Πλούταρχος) 

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (116)

1) ουσ, παπούτσι (το): Πώς προέκυψε αυτό;

2)  Κ.ον. Φοίνιξ, Φοίβος και Δηίφοβος (ο): Ποιο το κοινό των ετυμολογικό στοιχείο και τί σημαίνει;

3) ουσ. σπίτι (το): Πρόκειται για ξένο δάνειο. Πόθεν προήλθεν;

4)  ουσ. ελπίς (η) (γεν. ελπίδος.) Πώς ετυμολογείται και η αρχική της σημασία.

5)  Λάρισα ( καθ’ Όμηρον) εριβώλαξ (η): Τα συνθετικά και η σημασία της.

6)  ουσ. μαράζι (το): Από ποιο ρήμα προέρχεται;

7)  ουσ. ξενοδοχείον, πανδοχείον (το). Τα συνθετικά των.

8)  (πλάθω), βλάπτω, βλαξ, μαλακός και μαλάκας έχουν κάποια, όχι και τόσο κολακευτική, σχέσι;  

Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (115) ΕΔΩ.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος

1) παπούτσι < πατούτσι < πατώ.

2)  Φοίνιξ < φως + ανοίγω, ανάγω = φως αναγωγόν.

3)  σπίτι <  (ιταλ.) spitale, (αγγλ.) hospital  = το επιβλητικόν παλαιόν νοσοκομειακόν κτίριο ότε αι λαϊκαί κατοικίαι κτιριακώς ήσαν ανάξιαι λόγου. .  

4) ελπίς < πολ-ύ, πλ-ήρης, (αρχ. ρ. πίμπλημι = γεμίζω) = η γεμίζουσα, ενδυναμώνουσα την ψυχήν ιδέα.

5)   Λάρισα < λα (= πέτρα, πρβ. λα-τομείον αλλά και κατ’ επέκτασιν γη, χώμα, πρβ. Πύρρα και Δευκαλίων, ανδρική και θηλυκή πέτρα, γη γενέσεως των ανθρώπων)  + άρι(τ)α = η αρίστη, αρτία, ευφορωτάτη γη.

6) μαράζι < μαραίνομαι (πρβ. μαρασμός, τρο-μάρα < τρομομάρα = ο εκ του τρόμου μαρασμός) = η λόγω δακρύων καταθλιπτική ψυχοσωματική αφυδάτωσις.  

7) ξενοδοχείον < ξένους (υπο) δέχομαι, πανδοχείον < τους πάντας δέχομαι.

8)  βλάπτω < μαλά-πτ-ω, μαλάττω – μαλάσσω, βλαξ < μαλαξ < μαλάκας, μαλακός. Εύπλαστος, ευάλωτος, κακός.