(Σωκρατίδης, Καλλισθένης )
ΜΕΙΔΙΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΙ
ΚΑΛ: Αλλά και η ψευδαίσθησις μια θεά κι αυτή δεν είναι; Πώς λέει κι ο λαϊκός αοιδός: Σφάλματα είμαστε, ανθρώπους κάνομε…
ΣΩ: Κατανοούμε και συγκατανεύομε στην ανθρώπινη αδυναμία από ευσπλαχνία αλλά δεν την κάνομε και θεό μας. Δεν γεννηθήκαμε για το υπηρετείν τις αδυναμίες μας αλλά για να τις κατανικώμεν γιατί αυτό απαιτεί η θεία τάξις και δικαιοσύνη την οποίαν δεν καλύπτει μια απλοϊκής μορφής πανσυγχωρητική αγάπη και έλεος.
ΚΑΛ: Ως άγαν φιλοδίκαιος αλλά και σοφώτατος τοποθετείς τα πράγματα, διδάσκαλε.
ΣΩ: Σκληρή πάντως η ζωή, αδυσώπητος ο αγώνας για επιβίωσι κι ο άνθρωπος, κατ’ ανάγκην και κατά βάθος, άγριος κι αυτός. Εξευγενισμένος μεν, λίγο ή πολύ, εκφυλισμένος ενίοτε, αλλά πάντως άγριος. Δαίμονες τον κυνηγούσι, Εριννύες τον καταδιώκουν. Ούτε κι αυτή η αλήθεια τον βοηθά πάντα να ξεπεράσει τα προβλήματά του και να νικήσει την αδυσώπητο πραγματικότητα γι αυτό και την νοθεύει με ψέματα.
ΚΑΛ: Κι όμως όλο για μετάνοια και ταπείνωσι ακούμε, κολλάει το στόμα τους, αυτοί της θρησκείας, ιερείς και πιστοί. Άραγε εννοούν τα λόγια τους;
ΣΩ: Μάλλον ¨ουκ οίδασι ούτε τι ποιούσι ούτε και τι λέγουσι,¨ αυτοί οι άνθρωποι. Γιατί ως ΜΕΤΑΝΟΙΑ μεν εννοούν να βλέπεις πνευματικά μέσα από τον φακό του αδιαλλάκτου θρησκευτικού δόγματος που παραμορφώνει επικίνδυνα την αλήθεια και την πραγματικότητα, ΤΑΠΕΙΝΩΣΙ δε την αβουλία και την ανεξέταστο αποδοχή και ¨αγελαία¨ καθοδήγησι της θρησκευτικής αυθεντίας.
ΚΑΛ: Μια μορφή ξένης ψυχοσωματικής κατοχής δηλαδή. Ναι αλλά μήπως είναι και στην κοοινωνική φύσι μας αυτή η συμπεριφορά;
ΣΩ: Ο άνθρωπος γεννάται εκ φύσεως ελεύθερος. Άλλο αν τον περιμένουν παντού βαριές πολιτικοθρησκευτικές αλυσίδες. Κι αν τρέπεται συχνά σε πάθη, θρησκευτικά κυρίως, και ψευδαισθήσεις, μια ενστικτώδης αντίδρασι είναι αυτή, ένα πρόχειρο και προσωρινό πνευματικό ανάχωμα και καταφύγιο για να μην συγκρουσθή μετωπικά με την αμείλικτο, την σκληρά πλευρά της πραγματικότητος.
ΚΑΛ: Κολλάς όμως ενίοτε.
ΣΩ: Και κολλάς άσχημα όπως σε ιστό αράχνης. Και ξέρεις ότι κόλλημα και κόλασις πάνε μαζί.
ΚΑΛ: Παντού κολακεία, καλλλιέργεια κι εκμετάλλευσι, οικονομική και πολιτική, ταπεινών και φοβικών ενστίκτων. Όσο εξαχρειώνεται και αποπροσανατολίζεται το πλήθος τόσο μάλλον ευδαιμονεί η εξουσία.
ΣΩ: Μέσω μιας φαντασιακής εννοείται θρησκευτικής προστασίας, μετάνοιας και πίστεως.
ΚΑΛ: Και όχι μόνο θρησκευτική δεισιδαιμονία. Υπάρχει και τζόγος, ποδόσφαιρο, αλκοόλ, τσιγάρα και λοιπά πολλά.
ΣΩ: Ψεύδος και ψευδαισθήσεις κάνουν χρυσές δουλειές όταν η λογική δεν βοηθά λόγω που αλήθεια, δίκαιο και ελπίδα πάνε περίπατο.
ΚΑΛ: Υποχρεωτική επανάληψις, έξις, δευτέρα φύσις.
ΣΩ: Η συνήθεια κάνει το κακό να βασιλεύει απαρατήρητο.
ΚΑΛ: Το κακό γιατί να είναι κακό;
ΣΩ: Δεν είναι συμβατό με το δίκαιο της ελευθερίας. Από κει αρχίζουν στραβώνει τα ανθρώπινα πράγματα
ΚΑΛ: Η ελευθερία είναι το παν;
ΣΩ: Το μέτρο της ανθρωπίνης και κοινωνικής δικαιοσύνης ευρίσκεται στο είναι ¨ούτε δούλος ούτε τύραννος κανενός.¨ Ψευδαίσθησι και εθισμός υποδουλώνουν, ύπουλα, ανεπαίσθητα και μεθοδικά, σώματα και συνειδήσεις.
ΚΑΛ: Και ο θεός;
ΣΩ: Όσο και να πιάνεσαι απ’ το θεό χωρίς ελευθερία δεν σώζεσαι. Γιατί ούτε και τον πραγματικό θεό θα προσεγγίσεις και θα γνωρίσεις πνευματικά και ηθικά ποτέ.
ΚΑΛ: Πάμε κατά διαόλου λοιπόν, με οδηγό τον ίδιον, τον ένα, τον μοναδικό και κατά φαντασίαν θεό των ψευδαισθήσεών μας;
ΣΩ: Θεό μοιρολατρικής παραιτήσεως και υποταγής. Αλλά τί να σου κάνουν και οι θεοί όταν οι άνθρωποι δεν είναι ώριμοι και συνεργάσιμοι. Εσύ επιλέγεις.
ΚΑΛ: Εγώ; Απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο. Το είπε και ο Κύριος.
ΣΩ: Έτσι εφθάσαμε εδώ.
ΚΑΛ: Πού εφθάσαμε δηλαδή;
ΣΩ: Τέρμα Κολιάτσου, Παγκράτι, τι δεν καταλαβαίνεις; Τέλος ελληνισμού αφίγμεθα, αδελφέ μου, τέλος κόσμου και πολιτισμού. Τελικά η γενεά τούτη μάλλον θα πατήσει το κομβίον του κατακλυσμιαίου Διός.
ΚΑΛ: Πλατωνικό σπήλαιο, λαβύρινθος, Μάτριξ;
ΣΩ: Νάρκισσος ή το τέλος της ιστορίας.
ΚΑΛ: Α! αυτός ο αυτοθαυμαζόμενος ωραιοπαθής.
ΣΩ: Αδύνατον το ζην εφ’ όρου ζωής με ψευδαισθήσεις και εκτός πραγματικότητος.
ΚΑΛ: Κρίμα στα νιάτα του και την ευμορφιά του.
ΣΩ: Όλοι μας είμαστες, λίγο-πολύ, και συνειδητά ή μη, νάρκισσοι, προβάλλοντες εμμονικά το είδωλό μας στα πλανερά νερά της φαντασίας.
ΚΑΛ: Δεν άντεχε μια πραγματικότητα μη συμβατή με την δική του ιδανική εικόνα τόσο για τον εαυτό του όσο και τον κόσμο.
ΣΩ: Έμειν’ εκεί στην όχθη της λίμνης προσκολλημένος σαν κολασμένος και παρέδωσε το πνεύμα του. Τραγική αλληγορία του φαντασμένου ωραιοπαθούς ανθρώπου.
ΚΑΛ: Ήρωας ή αντιήρωας;
ΣΩ: Μηδενιστής. Τελικά αντί της αγωνιστικής, ηρωικής στάσεως απέναντι στην σκληρά και τραχεία (εξ ού και τραγωδία) πραγματικότητα και ζωή, επέλεξε την πείσμονα παραίτησι, την μοναχική απομόνωσι και με μόνη συντροφιά μια ψευδοπαρηγορητική, φαντασιακή, ειδωλική ουτοπία, συνυφασμένη όμως με την θανάσιμο καταδίκη του.
ΚΑΛ: Σταμάτα λίγο. Κάπου ανέφερες τραχύ, τραγωδία…
ΣΩ: Η αρχαιοελληνική τραγωδία δεν έχει τόσο σχέσι με διονυσιακούς και πανικούς τράγους - αυτά είναι συμβολισμοί θεατρικοί και θρησκευτικοί – όσο με την προβληματική της ανθρωπίνης ζωής και πραγματικότητος.
ΚΑΛ: Δηλαδή;
ΣΩ: Ο τράγος (και ο Παν) συμβολίζει αυτό το άγριο, τραχύ κσι ανώμαλο φυσικό στοιχείο που περιβάλλει τον άνθρωπο διότι το ζώο αυτό διατρίβει και βόσκει εις αυτά τα δύσβατα και τραχέα ορεινά μέρη. (όρα αίγαγρος, κρητικό κρι-κρί.) Το ¨τράγος¨ βγαίνει απ’ το ¨τραχύ¨ και όχι το αντίθετο.
ΚΑΛ: Από αποσυμβολισμό της ελληνικής Μυθολογίας άσε, έχομε αρχαία μεσάνυχτα. Αλλά περί Ναρκίσσου δεν ¨ήν ο λόγος.¨
ΣΩ: Ο ναρκισσισμός είναι το κορυφαίο ανθρώπινο αμάρτημα ο δε θρησκευτικός ναρκισσισμός ο πιο διαδεδομένος εξ όλων.
ΚΑΛ: Τι λες;
ΣΩ: Ή, αν θέλεις, το προπατορικόν αμάρτημα της ανθρωπότητος.
ΚΑΛ: Δεν θέλω. Θρησκευτικός ναρκισσισμός; Πρωτάκουστο.
ΣΩ: Ύπουλος και καταστροφικός όπως η ομηρική ¨άτη¨ η οποία ανεπαισθήτως προσβάλλει και εξαπατά αδιακρίτως τα μυαλά πλουσίων και πτωχών, δυνατών και αδυνάτων, δικαίων και αδίκων, κυρίως όμως των πτωχών τω πνεύματι των οποίων και αποτελεί το ακριβό, αριστοκρατικό των βίτσιο.
ΚΑΛ: Έχουν κι οι πτωχοί δηλαδή τα πανάκριβα γούστα τους;
ΣΩ: Τα ακριβότερα μάλιστα, μαξιμαλιστικά, μεγαλίστικα. όπως και οι εύπιστοι και ελαφρόμυαλοι. Και γαρ τί πιο, μεγαλίστικα και λαικίστικα, ναρκισσιστικό από την θρησκεία; Και την οποια, δωρεάν και με το ζόρι ενίοτε, παρέχει μεγαλοψύχως η θρησκεία.
ΚΑΛ: Σωστά. Ολόκληρο παράδεισο και γκάμα θεών και αγίων διαθέτει, υπόσχεται και προσφέρει με μια απλή εγγραφή στο θρησκευτικό κόμμα της.
ΣΩ: ¨Περάστε κόσμε.¨ ή ¨Δώσε μου κι εμένα, μπάρμπα.¨
ΚΑΛ: Καθόλου λοιπόν παράξενο το ότι οι άμυαλοι και αμόρφωτοι είναι και οι πιο φανατικοί και ακραίοι στα θρησκευτικά θέματα.
ΣΩ: Τρέμουν μη χάσουν τον φαντασιακό θεό και παράδεισο που κρατούν στα χέρια τους.
ΚΑΛ: ¨Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι¨ βλέπεις.
ΣΩ: Όπως ο Μίδας είναι αυτή η πίστις. Μετατρέπει ό,τι πιάνει στα χέρια της σε χρυσό, το κρέας ψάρι και την φαντασία πραγματικότητα. Προσωρινά βέβαια και μέχρι να περάσει η μεθυστική θρησκευτική επήρεια. Αν και από κει και πέρα σε αναλαμβάνει η συνήθεια και κολλάς.
ΚΑΛ: Είδες ο θεός;
ΣΩ: Είδες η ΔΕΗ;
ΚΑΛ: Τί φως το αληθινόν, τί της ΔΕΗ, η ίδια γεύσις. ΑΜΣΤΕΛ. Χα, χα!
ΣΩ: Μια ασιατικής προελεύσεως επιδημία δεισιδαιμονίας σε συσκευασία θρησκείας.
ΚΑΛ: Κι ένα ένα εύπεπτο πνευματικά, όσο και λαϊκίστικα κολακευτικό και ενθουσιώδες, θρησκευτικό αφήγημα-ιδεολόγημα. Έ;
ΣΩ: Ιδανικό ψυχολογικό αντίβαρο και στήριγμα δια την πνευματικώς μη αυτόβουλον, νωθράν άρα και δεισιδαίμονα ανθρωπόμαζα. Τόσο που πολλοί εξ αυτών θα θυσίαζαν ευχαρίστως την πραγματική ζωή τους προκειμένου του μη στερηθήναι την φαντασιακήν αυτή των ψευδαισθήσεών τους ζωή.
ΚΑΛ: Όπως και οι εθισμένοι στην νικοτίνη, όπιο και λοιπά. Δυστυχώς. Αλλά για ειπέ μοι και για τους ευλαβείς και δικαίους; Προσβάλλει κι αυτούς η ¨απ-άτη¨ του θρησκευτικού ναρκισσισμού;
ΣΩ: Γιατί όχι; Δεν αρκεί να είναι δίκαιος κανείς, πρέπει και να ξέρει να χειρίζεται, να μοιράζεται το δίκαιό του, και η δογματική θρησκεία μάλλον δεν το ξέρει αυτό, αυτοί οι του μαθηματικού αξιώματος ¨οι ημέτεροι του θρησκευτικού κόμματος εις τον παράδεισο και οι αλλόθρησκοι σουτ, και στο πυρ το εξώτερον.¨
ΚΑΛ: Οπότε πιστός και δίκαιος λίγο δύσκολο υποθέτω.
ΣΩ: Άξιος για προφήτης.
ΚΑΛ: Μού αρκεί το ενάρετος πολίτης.
ΣΩ: Μακάρι να ήμουν εγώ ψεύτης και το θρησκευτικό σύστημα σωστό. Να βοηθούσε πραγματικά τον άνθρωπο. Αλλά μπα. Αντί για κατανόησι και ενάρμονισι-συμφιλίωσι με την φυσική πραγματικότητα σε κάνει τελικά να χάνεις την εμπιστοσύνη σου και να μισείς, εν ονόματι της αγάπης, την λογική, τον έρωτα,την ομορφιά μέχρι και την ίδια σου την ανθρώπινη φύσι.
ΚΑΛ: Και τι απομένει τελικά αγαπημένο;
ΣΩ: Ο θεός της τρέλας, τι άλλο;
ΚΑΛ: Ούφ! Ναρκισσισμός, εγωπάθεια στο μέγα βάθος και για επιδερμίδα υποκριτκή ταπεινότητα και αγάπη. Άβυσσος η ψυχή της θρησκείας.
ΣΩ: Όπως αβυσσαλέα και η τσέπη της. Και μυστικότερό της δόγμα: Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.
ΚΑΛ: Κι από πνευματικότητα…
ΣΩ: Και συνειδητότητα. ¨Ορατότης μηδέν..¨
ΚΑΛ: Αλίμονό μας.
ΣΩ: Κι αυτό δεν είναι τίποτα.
ΚΑΛ: Τι το χειρότερο που δεν ακούσαμε;
ΣΩ: Η ωργανωμένη θρησκεία είναι ίσως ο μεγαλύτερος τύραννος από καταβολής της ανθρωπότητος, ο νόμιμος και καθιερωμένος ιδιοκτήτης-δουλοκτήτης και δουλέμπορός της. Αυτό τί σου λέει;
ΚΑΛ: Τι ου λέει; Χα. Τώρα κατανοώ και τον αισώπειο μύθο ¨Κυνηγός και δρυοτόμος..¨ Ο καημένος, ο κατατρομοκρατημένος κυνηγός γι αυτό είπε στον ξυλοκόπο δρυός το περίφημο εκείνο ¨τα ίχνη του λέοντος (της αληθείας παραβολικώς) μόνο αναζητώ αλλά όχι και τον λέοντα (αλήθεια)…
ΣΩ: Χμ. Σωστό. Ποιος είδε ποτέ τον θεό της αλήθειας και δεν φοβήθηκε…
ΚΑΛ: Άρα αξίζει αυτός ο άνισος και ηρωικός της αληθείας αγώνας;
ΣΩ: Οι ήρωες της αλήθειας δεν πρόκειται να εκλείψουν ποτέ. Είναι το θεϊκόν άλας για να μην σαπίση ανεπανόρθωτα η ανθρωπότης. Κι εδώ μιλάμε για τους πραγματικούς και όχι τους γιαλατζί αναλώσιμους ψευδοήρωες που πλάθει το σύστημα για να ευλογούν τα γένεια του.
ΚΑΛ: Ένα απέραντο θρησκευτικό Μάτριξ ο κόσμος μας όντως.
ΣΩ: Μινωικός λαβύρινθος ειπέ το καλύτερα. Ένα σύστημα που ελέγχει και διαμορφώνει, διαστρεβλώνει καλύτερα, δια της θρησκευτικής ήτοι της απολύτου ψυχοσωματικής κατοχής και εξουσίας, τον ανθρώπινο βίο, την κοινωνικοπολιτική, πνευματική έως και διατροφική συμπεριφορά των ανθρώπων.
ΚΑΛ: Το Ισλάμ ιδιαίτερα, έ;
ΣΩ: Το ριζοσπαστικό Ισλάμ είναι η χειροτέρα εκδοχή της ασιατικής θρησκευτικής βαρβαρότητος. Το ετοιμάζουν οι πλανητικοί επικυρίαρχοι για ένα νέο, απόλυτα καταστροφικό αυτήν φορά, θρησκοτεχνολογικό μεσαίωνα που θα σαρώσει γενοκτονικά κάθε ίχνος πολιτισμού, οριστικά και χωρίς γυρισμό αυτή την φορά. Πατρίδες και έθνη στην πυρά, όλος ο κόσμος μια νομαδική παγκοσμιοποιημένη φθηνή εργατόμαζα.
ΚΑΛ: Κίνδυνος, θάνατος δηλαδή. Ελπίς υπάρχει;
ΣΩ: Υπάρχει αλλά και να μην υπήρχε, ο αγώνας και μόνο, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, για σωτηρία-ελευθερία ενεργοποιεί τον άνθρωπο, καταξιώνει και νοστιμίζει την ανθρώπινη ζωή.
ΚΑΛ: Χρειάζεται όμως και πίστις.
ΣΩ: Όπως και το ορθόν μέτρο της. Φαινόμενα και προσχήματα συχνά εξαπατούν, τα δε πράγματα ενίοτε δεν είναι όπως φαίνονται ή παρουσιάζονται. Η αφελής πίστι κατ’ ουδέν ωφελεί και σώζει ει μη μόνο από σύμπτωσι και τύχη. Η ανεξέταστος και εγωιστική το ίδιο, εύκολα ξωκέλλει στην ευπιστία και την εξαπάτησι, το κόλλημα του μυαλού, τον παραλογισμό και την παθολογική τελικά εξάρτησι από την θρησκευτική αυθεντία.
ΚΑΛ: Και τί απομένει τότε;
ΣΩ: Η καλοπροαίρετος όμως, η ταπεινή και φιλαλήθης ΑΠΙΣΤΙΑ ουδέποτε θα προδώσει την ελευθερία ούτε την απλή και ταπεινή ΛΟΓΙΚΗ.
ΚΑΛ: Και πού οφείλεται αυτό το θρησκευτικό πάθος του ανθρώπου; Δεν είναι κάτι γονιδιακό, έμφυτο;
ΣΩ: Ίσως κάποια ευφυή ουράνια όντα κάποτε… πρόγονοι και διδάσκαλοι του σημερινού ανθρώπου και του πολιτισμού…. Απεδήμησαν προ πολλού… Αυτά τα μεταφυσικά, ασαφή, αναπόδεικτα και μακρυνά…. κακό μάλλον προξενούν παρά καλό. Παθητικοποιούν και αποπροσανατολίζουν τον άνθρωπο από τα καθημερινά του βιοτικά καθήκοντα και ανάγκες, και τις πολιτικές προτεραιότητες.
ΚΑΛ: Έμειναν όμως οι θρησκείες τους.
ΣΩ: Δεν νομίζω αυτές να ομιλούν πια εκ μέρους των θεών. Η ζωντανή επαφή μάλλον χάθηκε προ πολλού. Για την πάρτη τους μάλλον φροντίζουν. Τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα.
ΚΑΛ: Τα καλά και συμφέροντα, και εκμεταλλευόμενες την απουσία των θεών. Μάλιστα.
ΣΩ: Ε, βέβαια. ¨θεού παρόντος¨ καταργείται πάσα θρησκεία λόγω μη υπάρξεως εργασιακού αντικειμένου. ¨
ΚΑΛ: Αυτή η αφόρητος θρησκευτική διαφήμισι, η ανιαρή βομβαρδιστική πλύσις εγκεφάλου, ο θρησκευτικός ολοκληρωτισμός του πνεύματος…
ΣΩ: Η διαχρονικά δοκιμασμένη και επιτυχημένη εκπαιδευτική συνταγή του Μάτριξ. Πέφτει θρησκευτικά ο σπόρος του φόβου νηπιόθεν, στο νηπιαγωγείο, ευδοκιμεί το σχολείο, υποφώσκει στο πανεπιστήμιο, επανεμφανίζεται, φιλοσοφικής ηθικής αντιστάσεως μη ούσης, με τα προβλήματα της μέσης ηλικίας, και κάπου μεταξύ πενήντα και εξήντα γίνεται η άνευ όρων συνθηκολόγησις, η θρησκευτική παράδοσις και άλωσις πνεύματος και ψυχής.
ΚΑΛ: Ναι αλλά μόνο η θρησκεία; Η φιλοσοφία και η λογική δεν κρύβει κι αυτή παγίδες;
ΣΩ: Οπωσδήποτε ¨Αλλ’ οι λόγοι γε καταπαλαίουσι (καταπολεμούσι) φόβους¨ όπως θα έλεγε και ο τραγικός. Γιατί ο φόβος παραλύει την σκέψι και κάθε πρωτοβουλία. Η ελευθέρα βούλησις δεν μας προδίδει ποτέ εκτός κι αν την προδώσουμε και την παραιτήσωμε εμείς.
ΚΑΛ: Και πώς γίνεται αυτό;
ΣΩ: Με το πρόσχημα αυτής της θρησκευτικής πίστεως ως επί το πλείστον. Τι θες μπελάδες, μόρφωσι, σκέψεις, ιστορίες; σού λέει. Τρελαίνουν αυτά. Πάρε ένα χάπι πίστεως κάθε Κυριακή κι ένα σκονάκι προσευχής στην ανάγκη, και καθαρίσας έχεις, μια και καλή, από κάθε είδους φοβίες και ανασφάλειες. Η εταιρία μας και η χιλιετιών πείρα μας εγγυάται τα καλύτερα ψυχοθεραπευτικά φάρμακα και αποτελέσματα
ΚΑΛ: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι και πλούσιοι την πίστι δηλαδή;
ΣΩ: Και μακαριώτατοι όσοι χειραγωγούν αυτή την πίστι εκμεταλλευόμενοι συνειδήσεις, πνεύματα και σώματα.
ΚΑΛ: Ψέματα;
ΣΩ: Η θρησκεία είναι το μαγικό βασίλειο των ψευδαισθήσεων. Ψευδαισθήσεων παντός είδους: ασφάλειας, παντοδυναμίας, παντογνωσίας, ευφορίας ακόμα και ελευθερίας. Επιδρά σαν άυλο υπνωτικό, ναρκωτικό που όμως, έμμεσα και παράλληλα και ύπουλα, μέσω των τελετουργικών, εθίμων και μυστηρίων της, καλλιεργεί δια της έξεως-δευτέρας φύσεως και οδηγεί στην υποταγή, την εξάρτησι, την αβουλία και την πεισιθάνατο παθητικότητα.
ΚΑΛ: ¨Η μεγάλη σχολή της δουλείας¨ όπως είπε και ο νεοέλλην στοχαστής.
ΣΩ: Αφού ¨τα παίρνει.¨
ΚΑΛ: Τα παίρνει, τι;
ΣΩ: Όπως ¨τα παίρνει¨ και μια διεφθαρμένη αστυνομία απ’ τους νονούς της νύχτας, μια αστυνομία των ουρανών ούσα κι αυτή. Ώστε αντί του προστατεύειν τον λαό συνεργάζεται με το κακό και συνεκμεταλλεύεται μ’ αυτό τον απροστάτευτο άνθρωπο. Προδίδει κι εκμεταλλεύεται, υποκριτικά και εν κρυπτώ, άνθρωπο και θεό, προσεύχεται υποκριτικά και θεατρικά και σωπαίνει.
ΚΑΛ: Βαρύ κατηγορητήριο Ποιος δικαστής όμως θα βρεθή τον αρχιδικαστή να δικάσει; Τέλος πάντων. Υπάρχουν όμως και άγιοι άνθρωποι του λαού και του θεού.
ΣΩ; Και οι οποίοι χρησιμεύουν δυστυχώς για βιτρίνα και δόλωμα του κακού, κάνουν περισσότερο κακό από καλό, εφ’ όσον φορούν την ίδια θρησκευτική στολή που φορά η διεφθαρμένη και παντοδύναμος θρησκευτική ελίτ.
ΚΑΛ: Συμμορίαι πολυεθνικαί λοιπόν και αι θρησκείαι! Δώρον άδωρον ως λέγεται. Κλάφτα, Χαράλαμπε!
ΣΩ: Ου μην αλλά και υπογείως συγκοινωνούντα δοχεία και συνεργαζόμενα χρυσορυχεία. Βλέπε την σημερινή ανοχή του χριστιανισμού έναντι του ομογαλάκτου αδελφού του Ισλάμ.
ΚΑΛ: Ο ισλαμικός λαθροεποικισμός πάντως είναι η μεγάλη απειλή για τον δυτικό πολιτισμό και τον ελεύθερο κόσμο.
ΣΩ: Το κακό έγκειται εις την πολυγονίαν και το αβέλτερον, το πολιτισμικώς αναφομοίωτον, των λαών αυτών. Λες και προήλθαν κυριολεκτικά από άλλο πλανήτη. Και θεό…
ΚΑΛ: Και θεό;
ΣΩ: Και με γονιδιακή αποστολή μάλιστα την καταστροφή του ανθρωπίνου γένους και του πολιτισμού του. Γιατί ο πόλεμος μεταξύ θρησκειών είναι, κατά βάθος φυλετικός, προσχηματικά και μόνο θρησκευτικός.
ΚΑΛ: Δεν μας έφτιασε ο ίδιος θεός φαίνεται.
ΣΩ: Πιθανότατον. Γι αυτό και αυτή η αιώνια διαμάχη. Οι ¨θεοί¨ να συγκρούωνται έμμεσα επί γης για τα κυριαρχικά των δικαιώματα μέσω γηίνων αντιπροσώπων.
ΚΑΛ: Αστρικός proxy war δηλαδή. Και τώρα ποιος νικά; Κερδάμε; Εμείς ή οι λαθροϊσλαμοεισβολείς;
ΣΩ: Ο μουσουλμάνος λένε, και πολύ σωστά, ενοικιάζεται αλλά ουδέποτε αγοράζεται. Ανήκει γαρ στην μεγαλυτέρα πολυεθνική θρησκευτική οργάνωσι, την πιο ακμαία και πλουσία και γιατί είναι ο ταχύτερα λόγω πολυγαμίας πολλαπλασιαζόμενος και εκμεταλλεύσιμος βάρβαρος δούλος. ¨Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε ¨εί έχεις ακουστά.
ΚΑΛ: Πώς γαρ ού;
ΣΩ: Έχεις και συνέχεια, αν θες. ¨Και κατακτήσατε την γην…¨ Εκεί ευρίσκεται και ο ¨ζωμός¨. Όχι ¨εκπολιτίσατε και εξανθρωπίσατε-εξευγενίσατε¨ όπως οι Έλληνες. …
ΚΑΛ: Χμ! Θα ήτο ελληνική Γραφή τότε, όχι ασιατική.
ΣΩ: Πολλοί λένε ότι βρίσκεται στην κορύφωσί του ένα σατανικό σχέδιο για την οικονομικοπολιτική συρρίκνωσι και τελικά στρατιωτική ολοκληρωτική εξόντωσι της λευκής φυλής – πρωτίστως της ελληνικής- και του ελληνογενούς κοσμικού πολιτισμού της. Μέγας σκανδαλισμός, ως φαίνεται, τοις βαρβάροις ανέκαθεν το ελληνικόν ή φιλελληνικόν φιλελεύθερον φρόνημα.
ΚΑΛ: Κι εμείς τώρα τίνος θεού είμεθα σπορά δηλαδής;
ΣΩ: Κατά τας, έστω και λεηλατημένας, ελληνικάς συγγραφικάς πηγάς, φαίνεται αυτό καθαρά. Υπάρχουν πολλές, κρυπτογραφημένες και μυθολογικά συγκεκαλυμμένες, διαφωτιστικές αναφορές, απαντήσεις και επιστημονικές αλήθειες εκεί. Και γι αυτό η αρχαιοελληνική γραμματεία αποκρύπτεται και συκοφαντείται και σήμερα συστηματικώς. Ενοχλεί. Εμπεριέχει γαρ επώδυνες και επικίνδυνα ανατρεπτικές αλήθειες για τους βολεμένους στο ψέμα και τους αιχμαλώτους και ναρκωμένους των ψευδαισθήσεων.
ΚΑΛ: Μάλιστα. Αλλά ας πάμε παρακάτω. Και το καλό, το αγαθόν; Πού, στον κόρακα, υπάρχει αυτό το αληθινά καλό; Γιατί και το κακό ως καλό παρουσιάζεται και αποκαλείται καταχρηστικά από τους χορηγούς του. Κι άντε μετά να εύροις άκρη.
ΣΩ: Έτσι είναι. Δύσκολον να εύροις το καλό και δυσκολότερο το εκτιμήσαι αυτό. Επειδή το κακό κυριαρχεί παντού. Έχει όλες τις μάσκες και μιλά όλες τις γλώσσες του καλού. Διαθέτει όλους τους άρτους (μισθούς και αξιώματα) και τα θεάματα.
ΚΑΛ: Θλιβερό όσο και αληθινό αυτό.
ΣΩ: Αλλά ας το εκλάβωμεν και αλλέως. Θετικώς και αισιοδόξως. Ο άνθρωπος φαίνεται ήλθε σ’ αυτή την γη όχι για καλοπέρασι αλλά να παλαίψει με τα θηρία ώσπερ Ηρακλής και επιτελέσει επιτυχώς τους προσωπικούς τους ηράκλειους άθλους.
ΚΑΛ: Ποια θηρία;
ΣΩ: Χα. Να γνωρίση την αδικία, το ψέμα, την στέρησι, τον πόνο, το μίσος, τον φθόνο, την πίκρα, την θλίψι, την αυτολύπησι, την εγκατάλειψι κ.α. ώστε ανακαλύπτοντας έτσι και εξ ανάγκης αξιοποιώντας τις λανθάνουσες θεϊκές του δυνατότητες και δεξιότητες να νικήσει αυτό το κακό στοιχείο του κόσμου φθάνοντας παράλληλα στην ηθικοπνευματική του τελείωσι, όσος χρόνος και ζωές κι αν απαιτηθή γι αυτό.
ΚΑΛ: Λογικό ακούγεται.
ΣΩ: Και ηθικόν και ευσεβές. Και το οποίον, ει μη τι άλλο, δίδει νόημα, σκοπό και αποστολή στην ζωή του κάθε ανθρώπου εδώ στην γη που διάγομεν ώσπερ περαστικοί περιηγηταί.
ΚΑΛ: Και ο θεός τί έχει να κάνει με όλα αυτά;
ΣΩ: Ο θεός… Μια για τον ελεύθερο αυτόβουλο άνθρωπο ΘΕΟΣ είναι η ίδια του η έμφυτος ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ. Και ΘΡΗΣΚΕΙΑ του η ελευθέρα ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ αυτής της πνευματικότητος. Ώστε η όποια άλλη πέραν ταύτης θρησκεία είναι προσχηματική, είναι εκ του περισσού και του πονηρού, ειδωλατρία είναι μάλλον και εξουσιαστικός προκρούστειος είναι ψυχαναγκαστικός μηχανισμός.
ΚΑΛ: Ελευθέρα καλλιέργεια της πνευματικότητος τί;
ΣΩ: Τέχναι, γράμματα, επιστήμαι, αθλητισμός, θέατρο και εκκλησιαστήριο.
ΚΑΛ: Εκκλησιαστήριο;
ΣΩ: Βουλευτήριο, η έδρα, επί αρχαιότητος, της αρχαίας εκκλησίας του δήμου όπου συμμετείχαν όλοι οι ελεύθεροι Έλληνες πολίται. Καμιά σχέσι με την μετέπειτα ψευδεπίγραφο εκκλησία των χριστιανών ή τεκέ των μουσουλμάνων, ένα προσευχομάγαζο, στάνη υποχρεωτικής παρουσίας προβατοπιστών όπως επεκράτησε επί μονοθεϊστικού μεσαίωνος και εφεξής έως και σήμερα.
ΚΑΛ: Μάλιστα. Μόνο που εγώ το μόνο που βλέπω τώρα γύρω μου είναι μόνο μια πανταχού παρούσα ειδωλολατρία των αξιωμάτων και του πλούτου έναντι της ουσιαστικής ελευθερίας, αγάπης και πνευματικής συναδελφώσεως των λαών, μέσω των ευγενών ηθικών κανόνων, αξιών και αγνών αισθημάτων που εξυψώνουν την συνείδησι και αναδεικνύουν τον ανώτερο και ευδαίμονα άνθρωπο.
ΣΩ: Και όμως εις την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ αυτή ΑΥΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ, (ΑΥΤΟΘΡΗΣΚΕΙΑ) και μόνο αποκαλύπτεται η αλήθεια και το κάλλος, το νόημα και ο σκοπός, η πληρότης, η ψυχική γαλήνη και η εφικτή ευδαιμονία της θνητής ζωής μας.
ΚΑΛ: Αν είναι έτσι, χαλάλι τότε όλα αυτά τα ηράκλεια βάσανα και δοκιμασίαι.
ΣΩ: Είμαστε Έλληνες, αδελφέ μου, πιθανότατα ουράνια σπορά, κατ’ εικόνα (θεοείκελοι) και ομοίωσιν (θεοειδείς), αθανάτων αγαθών πατέρων θεών, ανθρωποσπορά προετοιμαζομένη και προωρισμένη να γίνη ισάξιος συμμαχητής των ουρανίων πατέρων αυτής, εις τον ατέρμονα και συμπαντικόν αγώνα του φωτός προς το σκότος.
ΚΑΛ: Πωπώ: Και δηλαδή πουθενά ανατολίτικη ξάπλα και ραχάτι εις τας παραδεισίας πατρίδας-αυλάς των θεών; Μα τί λέγουσι κι αυταί αι θεόπνευσται παπαδίστικαι Γραφαί;
ΣΩ: Καθόλου παράξενο αυτό. Παρασιτικόν γαρ επί γης το ιερατείον, παρασιτικά και τα μεταφυσικά όνειρα που βλέπει και για την μεταθανάτιο ζωή.
ΚΑΛ: Ενώ, ει και θεϊκή, μπόλικη εν τούτοις δουλειά είναι επιβεβλημένη κι εκεί.
ΣΩ: Δύσκολοι καιροί ως φαίνεται, ου μόνον για πρίγκιπες αλλά και για θεούς. Το συμπαντικό- κοσμικό γαρ περιβόλι απαιτεί και αυτό αναλόγων προσόντων ουρανίους κηπουρούς. Πόλεμος γαρ πάντων πατήρ και επί γης και εν ουρανοίς.
ΚΑΛ: Καλά είμαστε, σχετικά, κι εμείς εδώ δηλαδή;
ΣΩ: Εξ ού και το της αρχαίας σοφίας ρητό ¨Οι θεοί φθονούν.¨ .
ΚΑΛ: Αυτοί είναι οι θεοί λοιπόν;
ΣΩ: Οι δικοί μας, οι των Ελλήνων πατέρες τουλάχιστον φαίνεται να υπάρχουν και να λειτουργούν σε μια ανωτέρα, ολυμπία πνευματική βαθμίδα της ανθρωπίνης συνειδητότητος.
ΚΑΛ: Και της οποίας βαθμίδος εννοείς τώρα έχομεν ως πεπτωκυία ανθρωπότης προ πολλού εκπέσει;
ΣΩ: Συ είπας. Οι αρχαίοι Έλληνες ελάτρευσαν θρησκευτικά τους ουράνιους πατέρες των ως ανθρωπομόρφους θεούς και εκ παραλλήλου προς την πανταχού παρούσα και πληρούσα το σύπαν Θεότητα προκειμένου διασώσαι και διαιωνίσαι την ιεράν μνήμην αυτών. Μια μνήμη που αν βιώσεις και καλλιεργήσεις θρησκευτικά αλλά και πέραν πάσης δεισιδαιμονίας και ειδωλολατρίας, σε ανεβάζει ηθικοπνευματικά σε ολύμπια, θεϊκά ύψη συνειδητότητος, σε καθιστά ισότιμο συγγενή και συγχορευτή των άστρων. Γι αυτό και όταν η ιερά αυτή ελληνική μνήμη και συνειδητότης εξεφυλίσθη και εν τέλει βαρβαρικώς κατεπνίγη εσήμανε και την υποβάθμισι του πολιτισμού και την επικράτησι του σκοταδισμού και θρησκειών – των σημερινών- χαμηλής (βαρβαρικής) ανθρωπίνης συνειδητότητος.
ΚΑΛ: Χα, χα! Σαν να έπεσε ο Ολυμπιακός στην Β΄ Εθνική, ένα πράμα.
ΚΑΛ: Μμμμμ, και για την Ορθοδοξία μας δηλαδή την καημένη δεν υπάρχει κανένα ελληνικό έλεος; Θα τρίζουσι τα κόκαλα του Μακρυγιάννη μας. Γιατί δεν νομίζω ότι είναι χειροτέρα η Ελληνορθοδοξία ημών έναντι των συγχρόνων της μονοθεϊσμών, χριστιανικών και μη.
ΣΩ: Όσο απέχει ο ιστορικός Θουκυδίδης του Μακρυγιάννη τόσο και η απόστασις πνευματικού επιπέδου μεταξύ αρχαίου και νέου ελληνισμού. Ηρέμα άθεος και σώφρων άπιστος ο μεν, διατεταραγμένος θεόπιστος ο δε.
ΚΑΛ: Με το αυτό πάντως, το ασύγκριτο ελληνικό πάθος, για την αλήθεια και δικαιοσύνη αμφότεροι.
ΣΩ: Γιατί όχι; Η ίδια ιχώρ. Και φυσικά η ελληνορθοδοξία είναι το μη χείρον βέλτιστον. Διπρόσωπος, βέβαια, παρασιτική και υπερεθνικά ιδιοτελής όπως όλες οι θρησκείες όσον και καταπιεστική, αδιάλλακτος και μισαλλόδοξος όπως όλοι οι μονοθεϊσμοί. Όμως έχει το ελαφρυντικόν ότι επικοινωνεί λόγω γλώσσης με την ελληνική γραμματεία και λόγω θρησκευτικού πληρώματος απευθύνεται στην πιο ιστορική, ευγενική και ευεργετική φυλή του πλανήτου. Γι αυτό και αυτή η Ορθοδοξία όποτε έβλαψε, έβλαψε και βλάπτει μόνο τον εαυτό της, τον ελληνισμό, και κανένα άλλο λαό. Ενώ οι άλλες θρησκείες κατεδίωξαν και γενοκτόνησαν τους αντιπάλους των λαούς μεταξύ των οποίων και κυρίως τους ορθοδόξους νεοέλληνας. επιβάλλοντας την θρησκεία των αποικιοκρατικά δια πυρός και σιδήρου. Αλλά δεινόν προς ¨ελληνικά¨ κέντρα λακτίζειν.
ΚΑΛ: Πόσο ¨δεινόν¨ δηλαδή;
ΣΩ: Κάποτε ένας σοφός παρίστατο σε μια θρησκευτική εορτή κάποιου ναού. Αποχωρούντος αυτού ένας μαθητής του τον ρώτησε τι σκέπτεται: Κι εκείνος είπε: Ο λύκος του φόβου συσπειρώνει τα πρόβατα εις το ποιμνιοστάσιον του ποιμένος. Πλην όμως ούτε ο λύκος ούτε ο ποιμήν διδάσκουν την πραγματικότητα.
ΚΑΛ: Διότι του φόβου κρατούντος ή λανθάνοντος δεν υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε και πραγματικότης.
ΣΩ: Είσαι δεινός ακροατής.
ΚΑΛ:Αλίμονο! Και ποια είναι αυτή η πραγματικότης, δάσκαλε;
ΣΩ: Ζώμεν εις την φυλακήν του ψεύδους την οποίαν όμως εμείς ιδιοχείρως κατεσκευάσαμεν και της οποίας την αποκλειστικήν ευθύνην έχομεν ημείς αυτοί και ουδείς, θεός ή διάβολος, άλλος.
ΚΑΛ: Αλλά τότε πώς ξεμπλέκομε;
ΣΩ: Η θρησκεία είναι το ποτό, το αναψυκτικό της ψυχής αλλά όχι και το κυρίως γεύμα της. Το πρωτόκολλον, ο τύπος αλλά όχι και η ουσία. Ώστε αν δεν διαθέτομε την σωστή φιλοσοφικήν αντικλείδα, τον μυθολογκό μίτο της Αριάδνης, την βοήθειαν μιας ανωτέρας μορφής συνειδητότητος, όπως και ο Αθηναίος ήρως, τότε δεν υπάρχει λύτρωσις.
ΚΑΛ: Αναλυτικότερα γίνεται;
ΣΩ: Η φιλοσοφική απελευθέρωσις είναι η μόνη πραγματική και οριστική σωτηρία, η ΑΥΤΟΣΩΤΗΡΙΑ. Αυτή και όχι η φαντασιακή σωτηρία των θρησκευτικών συστημάτων που δεν είναι άλλο από μια άλλη μορφή ελέγχου, του απολύτου ελέγχου και εκμεταλλεύσεως του ανθρώπου.
ΚΑΛ: Και λοιπόν; Πώς επιτυγχάνεται δηλαδή και λειτουργεί αυτή η αυτοσωτηρία;
ΣΩ: Πρόκειται για την εμπειροφιλοσοφική τέχνη του αναγνωρίζειν το όπου κακό καθώς και τον τρόπο λειτουργείας του. Διότι το καλό δεν ορίζεται άλλως ει μη ως αναγνώρισι και αποφυγή των ευσχήμων παγίδων του κακού. Το οποίον κακό λανθάνει και υποκρύπτεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και τάξεις, και της ιερατικής τάξεως μη εξαιρουμένης.
ΚΑΛ: Αλλά γιατί να την πατάμε έτσι κυρίως με την θρησκεία;
ΣΩ: Μαγεία. Η δίδυμος αδελφή της δεισιδαιμονίας. Ένας σοφός είπε κάποτε: Η ύπαρξις του θεού τίθεται ενίοτε υπό αμφισβήτησιν, της μαγείας όμως ποτέ.
ΚΑΛ: Ποια μαγεία;
ΣΩ: Μαγεία είναι και η φυσική έλξις και το υποβλητικό γόητρο της αυθεντίας και της δυνάμεως εξουσίας. Επιβάλλεται και λειτουργεί στους ανθρώπους ως δευτέρα φύσις πείθοντάς τους ακόμα και για ότι το κρέας είναι ψάρι και το ψέμα αλήθεια.
ΚΑΛ: Αι σειρήναι της εξουσίας. Και λοιπόν;
ΣΩ: Αυτή η μαγεία λοιπόν της αυθεντίας και της εξουσίας μαζί με τα ¨θαύματά¨ της πωλείται ως θεός από όλες τις θρησκείες των ανθρώπων. Και οι οποίοι άνθρωποι όντες πονηροί, καιροσκόποι και υστερόβουλοι, κυρίως δε ανασφαλείς και δεισιδαίμονες, αναζητούν τον αυτόματο πιλότο, μαγικάς λύσεις των προβλημάτων τους και όχι τας ορθολογικάς και οριστικάς. Έτσι κάνουν διπλό κακό: Και αδρανοποιούν και αχρηστεύουν το ατροφικό μυαλό τους αλλά και ρίπτουν άφθονο νερό στους μύλους των τυραννικών θρησκευτικών συστημάτων.
ΚΑΛ: Πράγματι. Άλλη βαρύτητα έχει ο ίδιος λόγος από το στόμα ενός χαρισματικού ηγέτη ακόμα και ενός ηθοποιού απ’ ότι ενός κοινού και ασήμαντου ανθρωπάκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου