Μέχρι πού θα πάει η κρίση ΗΠΑ-Τουρκίας;

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Ο κύριος Καλεντερίδης στο περίπου λέει αυτά που λέγαμε εμείς εδώ ότι "ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΠΑΣΤΟΡΑ" (μάλλον μας διαβάζει) ....Η Τουρκία δεν πρόκειται να βγει από το ΝΑΤΟ, εκτός και έρθει ο πλανήτης ανάποδα. Ότι θα τόνε ξεπαστρέψουνε τον Έρντο είναι σίγουρο.Το ΝΑΤΟ δεν είναι δοκιμαστήριο να φοράς το παπούτσι, κι άμα σε στενεύει να το αφήνεις στον πάγκο και να φεύγεις. Άπαξ και μπήκες δεν βγαίνεις. Τουλάχιστον όχι σώος. Και αυτό το ξέρει καλά και ο Έρντογαν και οι δικοί του. Αν και όλο το θέατρο που παίζει τώρα, είναι για να μπορέσει να παζαρέψει,αυτά που θέλει.Ο Ερντογάν πουλάει τρελίτσα....Το '80 ο Ρήγκαν απέλυσε όλους τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, επειδή κατέβηκαν σε απεργία.
Οι σύμβουλοί του του είπανε ότι ο κόσμος θα τον περάσει για τρελλό.
Και αυτός απήντησε δείχνοντας προς την Ανατολή, ότι ακριβώς αυτό θέλει. Να τον περάσει ο Μπρέζνιεβ για τρελλό.
Η μπλόφα αυτή μαζί με κάποιες άλλες που ακολούθησαν, του βγήκε σε καλό, όχι μόνο γιατί οδήγησε στη διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως, αλλά και γιατί βοήθησε στο να διατηρηθεί η ειρήνη, στην πιο κρίσιμη καμπή του Ψυχρού Πολέμου.
Την ίδια τακτική προσπαθεί να ακολουθήσει και ο Έρντο, μπουζουριάζοντας τους δικούς του κατά μυριάδες και προχωρώντας σε παρά φύσιν συμμαχίες.
Θέλει να πείσει ότι είναι ικανός για όλα, ώστε να μπορέσει να διαπραγματευτεί για το τομάρι του. Έτσι κι αλλιώς χειρότερα είναι δύσκολο να γίνουν τα πράγματα γι' αυτόν.Αυτό που ΔΕΝ εξηγεί κανείς ούτε ο κύριος Καλεντερίδης είναι.... ΓΙΑΤΙ το να τα βρει με τους Ρώσσους το κάνει τώρα και δεν το έκανε πριν δέκα χρόνια.;;;
 Η Τουρκία του Ερντογάν θεώρησε λανθασμένα, ότι θα μπορούσε να αποκομίσει σημαντικά οφέλη, αν επετύγχανε να δράσει σαν ανεξάρτητος πόλος.
Δεν υπολόγισε ότι οι Ισραηλινοί σχεδιασμοί, δεν αφήνουν περιθώρια αναβάθμισης για κανένα από τα Μουσουλμανικά Κράτη της περιοχής.Πάμε για ένα Ισραήλ, όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη στο κεφ. 15. ιε΄ – 18.!!!

Υ.Γ  Ο Μογγόλος με τον τυπικό επίκανθο, τα εκπεταγμένα ζυγωματικά και την πεπλατυσμένη γρυπή μύτη....Δεν θα παραδοθεί στους Αμερικάνους.Γιατί δεν θα προλάβει.Ο ίδιος θα έχει μετατραπεί σε αιωρούμενο κουφάρι σε κάποιον φανοστάτη στο Ταξίμ και η χώρα του σε ίσωμα, πριν πάρει γραμμή ότι τέλειωσε  η κάρτα του.

Η κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας έχει πάρει περίπου ανεξέλεγκτες διαστάσεις, με τον πρόεδρο των ΗΠΑ να επιβάλλει κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας και ο Ερντογάν από την πλευρά του να απαντά με αντίμετρα, τον Τραμπ να απαιτεί την άνευ όρων απελευθέρωση του πάστορα Άντριου Μπράνσον και τον Τούρκο πρόεδρο όχι μόνο να αρνείται να τον απελευθερώσει, αλλά να κλιμακώνει και να κινητοποιεί την παλιά βαθιά Τουρκία, απελευθερώνοντας τα βάρβαρα και αγελαία ένστικτα αυτού του λαού.
Ήδη στην τουρκική κοινωνία παρατηρούνται συμπεριφορές παρόμοιες μ’ εκείνες όσων έκαιγαν ιταλικά προϊόντα όταν ο Ντ’ Αλέμα αντιστάθηκε για 66 ημέρες και φιλοξένησε στη Ρώμη τον αρχηγό του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), Αμπντουλάχ Οτζαλάν.
Κυκλοφορούν κατά δεκάδες βίντεο με εξαγριωμένους Τούρκους να σφυροκοπούν τηλέφωνα αμερικανικής κατασκευής (i-phone), να ρίχνουν coca cola στη λεκάνη της τουαλέτας, δεκάδες κείμενα αθρογράφων φίλα προσκείμενων στον Ερντογάν προσπαθούν να παρουσιάσουν την όλη υπόθεση ως μια ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Τουρκίας και του ίδιου του Ερντογάν, έχοντας ως στόχο να αναζωπυρώσουν ένα ιδιότυπο αντιιμπεριαλιστικό σύνδρομο που υπάρχει στην τουρκική κοινωνία, η οποία θεωρεί ότι νίκησε δύο φορές τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της κακής Δύσης των απίστων, μια φορά στα Δαρδανέλια και μια το 1919-1922, όταν «πέταξε έξω από την Τουρκία Άγγλους, Γάλλους, Ιταλούς και Έλληνες».

Ως έναν νέο «απελευθερωτικό πόλεμο» παρουσιάζει ο Ερντογάν αυτά που συμβαίνουν με τις ΗΠΑ, και καλεί το λαό και τον επιχειρηματικό κόσμο «να αντισταθεί, για να νικήσει για τρίτη φορά την κακή ιμπεριαλιστική Δύση».
Αυτή είναι η κατάσταση. Από τη μια ένας Τραμπ που δηλώνει ξεκάθαρα ότι η Τουρκία, που είναι ευνοημένη από την υποστήριξη που της παρείχαν οι ΗΠΑ επί δεκαετίες, οφείλει να απελευθερώσει αμέσως και χωρίς όρους τον Μπράνσον, και από την άλλη ένας Ερντογάν που παρουσιάζει τις ΗΠΑ περίπου ως τη μεταμόρφωση του ιμπεριαλιστικού τέρατος!
Δηλαδή ο ορισμός του αδιεξόδου, ένα αδιέξοδο με σοβαρότατες γεωπολιτικές πτυχές που ενδιαφέρουν τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και την ΕΕ, που έχουν δείξει ευνοϊκό προς την Τουρκία ενδιαφέρον για την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει ΚΑΙ εξαιτίας της παραπάνω κρίσης, πτυχές που σαφώς αγγίζουν την Κύπρο και την Ελλάδα.

Όμως είναι όντως το πρόβλημα ο πάστορας Μπράνσον και η αποφυλάκισή του; Ασφαλώς όχι.

Το πρόβλημα είναι κυρίως ένα. Είναι η αδυναμία της Τουρκίας να αποδεχτεί ότι υπάρχει ένα κουρδικό έθνος που ζητάει το ένα δέκατο των δικαιωμάτων που διεκδικεί η Τουρκία για τους Τούρκους της Κύπρου. Και δεν φτάνει που δεν τα παρέχει η ίδια στους δικούς της Κούρδους, έχει το θράσος όχι μόνο να παρεμβαίνει αλλά να επεμβαίνει και στρατιωτικά, με εισβολές και αεροπορικούς βομβαρδισμούς σε ξένες χώρες, όπως το Ιράκ και η Συρία, για να μην αποκτήσουν δικαιώματα ούτε οι Κούρδοι των χωρών αυτών.
Συγκεκριμένα, το κύριο πρόβλημα στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ είναι η πολιτική της Ουάσινγκτον στη Μέση Ανατολή και τη Μεσοποταμία, η οποία προβλέπει την ίδρυση αυτόνομων κουρδικών κρατών στο Ιράκ και τη Συρία. Στο Ιράκ το κράτος έχει γίνει και λειτουργεί de jure, στη Συρία de facto από το 2011.
Αυτό είναι το μόνο πρόβλημα, η ισλαμοφασιστική εμμονή του Ερντογάν και του τουρκικού πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου να αρνούνται την ύπαρξη κουρδικού έθνους και φυσικά την παραχώρηση δικαιωμάτων σε είκοσι εκατομμύρια ανθρώπους.
Η άρνηση των ΗΠΑ να συνταχθούν απόλυτα με αυτήν την ισλαμοφασιστική στάση της Τουρκίας ώθησε τον Ερντογάν στη στροφή προς Μόσχα και την Τεχεράνη, προς την παραγγελία των S-400, προς την αναβάθμιση της συνεργασίας με τη Ρωσία στον ενεργειακό τομέα, και στον υφέρποντα αντιαμερικανισμό που έγινε πλέον επιφανειακός με αφορμή την κρίση του Μπράνσον και την κατρακύλα της τουρκικής λίρας.
Το γράψαμε και στο άρθρο μας της Παρασκευής, ότι ο Ερντογάν θα στραφεί στην Ευρώπη για να βρει στήριγμα. Ενόψει του δύσκολου φθινοπώρου στην κυπριακή ΑΟΖ και στο Αιγαίο, καλό είναι να δουλέψουμε από τώρα στην Ευρώπη, ενθυμούμενοι πάντα ότι είμαστε πλήρες μέλος στην ΕΕ και –έστω και τραυματισμένο– στην Ευρωζώνη, θάβοντας τις αθλιότητες περί μενουμευρωπαίηδων που εκτόξευαν κορυφαία μέλη της κυβέρνησης.

Είναι η ώρα να ξυπνάμε από αυτόν το λήθαργο και την αυταπάτη.

Αρκετά την πληρώσαμε και θα την πληρώνουμε για ενενήντα εννιά χρόνια...

ΠΗΓΗ