Αλλά έσσεται πάλιν χρύσεον ήμαρ…

Γράφει ο ΑΡΡΙΩΝ :

Το πολίτευμα της Ελλάδος από συστάσεώς της εστί ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΒΡΑΙΟΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ, (από βασιλική έως δημοκρατική) διάδοχος της οθωμανικής μετά διαλειμμάτων αποπείρας εθνικής ανεξαρτησίας στρατιωτικού κυρίως χαρακτήρος λόγω γεωπολιτικών συγκυριακών (πολεμικών) αναστατώσεων και ανακατατάξεων εν τη περιοχή αυτήι.
Αυτό εξηγεί τα πάντα.
Η Ελλάς είνε φύσει (αλληγορικώς ειπείν, θεός της Ελλάδος) προνομιούχος ηγεμονικός-κομβικός τόπος και λαός. Οπότε αεί πρώτος είτε εν ακμή είτε ως νυν εν παρακμή. Ούτε τυχαίον ότι ο εκάστοτε κυρίαρχος αυτού του χώρου συμβαίνει είναι και ο κυριαρχών πλανητάρχης.
Είτε ούν πρώτοι είτε τελευταίοι. Δια τα αλλάξασθαι τα πράγματα το πρώτον ημίν πρακτέον το σκέπτεσθαι ηγεμονικώς-αυτοκρατορικώς ήτοι ως πρώτοι και μη ως έσχατοι και μετενοημένοι και θρησκευτικώς-πολιτισμικώς περιτετμημένοι όπερ επιθυμούσι και φροντίζουσι διακαώς προς τούτο δια της αναλόγου εθνοευνουχιστικής εισαγομένης παιδείας (θρησκευτιώς κυρίως) οι ξένοι επικυρίαρχοι.
Αφυπνίσθητε ούν και λάβετε θέσεις έκαστος κατά το μέγεθος της αναλογούσης,αυτώι, λόγω καταγωγής και πολιτισμικής κληρονομίας, ευθύνης.
Οι θεοί βδελύσσονται τους μίζεροκαταθλιπτικούς της αγάπης και υποτάσσονται εις την ανδροπρεπή αποφασιστικότητα. .
Άλλωστε από εδώ ξεκίνησαν, από εδώ διέρχονται κι εδώ θα καταλήξωσι μιαν νέαν χρυσήν ημέραν του μέλλοντος όλα και πάλιν.
Κύκλος γαρ άπαντα.
Ώμεν ούν ημείς οι πρωτεργάται και σπορείς της ηλυσίας ημέρας εκείνης και ευγνωμονήσονται ημάς τότε άπαντες, ομόφυλοι και αλλόφυλοι, έκαστος υπηρετών ευγενώς τον ελληνικόν δαίμονα αυτού.
Ο παράδεισος γαρ είνε εδώ.
Η γη, ιερόν προάστιον του παραδείσου.
Απλά εχάθη (ή εκρύβη;) ο μίτος επανασυνδέσεως-γνώσεως προς το άστυ των αθανάτων. Και ο μα-θητεύς Θησεύς ομού φυσικώ τω λόγω.
Αλλά έσσεται πάλιν χρύσεον ήμαρ…