ΕΝΙΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ

Γράφει ο ΑΡΡΙΩΝ :

Αυτοκράτορες ήρωες, θεόζηλοι Έλληνες, πού;
Μη κοιτάς κατ’ αυτού.
Αλλού γαρ χριστιανόπαπας και αλλού τα ράσα αυτού.
Ουκ οίδας ότι η Βουλή μετεκόμισεν εις Κορυδαλλόν
και τα ανάκτορα εις Περισσόν;
Άκρα του εκφυλισμού σιγή.
Αρχιστράτηγοι του τίποτε. Εμπειρογνώμονες του ποτέ.
Οι αδηφάγοι καταναλωταί της μεγάλης Σιωπής και του μεγάλου Ύπνου. 
                       *  *
Τα εύκολα απέθανον. Τα εύκολα και επικίνδυνα. Μια αγάπη και κεκαθάρισας γενικώς και αιωνίως. (Ευκολάκι.)
Και όσα ου μη απέκτεινεν η μονοθεϊστική πανώλις, εξώντωσεν η δημοκρατική ηρωίνη.
Και τα μη ούτως αποθανόντα δικαίως αποθανείν χρη. Βλάπτουσιν γαρ μεγάλως.
Πτωματοφάγοι του πνεύματος, σανοδίαιτοι του κοινοβουλευτισμού, πιστοί δημοκρατόχαυνοι.
Οι Εθνικοί ημών. Έχουσι το δίκαιον, ουκ έχουσι την ισχύν. Ω θεοί! Διο και τόσο μονόχνωτοι, περίλυποι νοσταλγοί και ηρωικώς αυτοκαταστροφικοί!
Οι χριστιανοί. Έχουσι την ισχύν και το πραξικοπηματικόν δίκαιον. (Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.) Ναι, μα τόσον πια ελληνόπτωτοι, εβραιοπαθείς, βολευτικοί, δουλόφρονες, κατατονικοί, ερωτοφοβικοί!
Οι αριστεροί. Μα τόσον μονολιθικοί και αφελώς-εθνοπροδοτικώς επαναστατικοί! Το μόνον ελαφρυντικόν αυτών πάντως ότι παραβιάζουσι ανοικτάς δεξιοτουρκοχριστιανικάς θύρας.
Αθύρματα πάντες, παίγνια της δεδιχασμένης εθνικής δυστοκίας και .
Και κυρίως όλοι των Προβλέψιμοι. Απελπιστικά (εγωπαθώς) προβλέψιμοι και εξοοργιστικά μη αιφνίδιοι. Η χαρά δηλονότι της ξενοκρατίας και των ξένων μυστικών υπηρεσιών.
(Όθεν ζητείται επειγόντως ενωτικόν σχέδιον και εθνικός συνθέτης. Είς ομηρικός μήστωρ φόβοιο. Ούφ!)

                                   *  *  

Α, και μη λάθωμεν και συμμετασχείν εις την προσεχή δημοκρατικήν ψηφοπανήγυριν των διακομματικώς εμπίστων –ξενοεμμίσθων πρακτόρων πολιτικών.
(Όπως επιλέγει τις τον ιδιαίτερον βιαστήν εκ του ομίλου των επιδόξων βιαστών αυτού. Παπαί, Μαρδόνιε!)
Η δημο-ξενο-κρατία ουκ έχει αδιέξοδα δεν λέγουσι;
Λέγουσι. Διότι προφανώς η αυτή αποτελεί το απόλυτον
εθνοκτόνον αδιέξοδον,
το εις τον Άδην μόνον έχον την αποκλειστικήν έξοδον.

                                  *  * 

Επί της εθνικής και ιστορικής ημών τιμής, προς ώρας
ασελγούσιν κτηνοβάται
Γερμανοτσώληδες και δημοξενοκράται.
ΕΝΙΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ
Αμφίπλευρον έψησιν θέλει ο επαμφοτερίζων ιχθύς. Η φιλάρεσκος νύμφη δώρα και μάστιγας. Ο δε βόρειος τύραννος πάσσαλον βρυκολακιστί εις τον πυθμένα αυτού εμπεπηγμένον.
                                                             *     *      *
Εν Μυκόνωι, κατ’ έτος, ο νεόπλουτος διεθνής όχλος περιφέρει πολυτελώς την κοσμοπολίτικην αυτού μέλανα ανίαν ανακυκλών εν τω άμα την εναλίαν χρυσόκονιν της ματαιοδοξίας του.
Ου μακράν δε αυτής έτερος θλιβερός όχλος εν Τήνω κατανυκτικώς τα φθηνά και λεληγμένα ανανεοί θρησκευτικά του αντικαταθλιπτικά.

                                *  *  *

Αρκετά. Αρκετά αυτή η αλήθεια, η δογματικώς παγιωμένη, η ώσπερ θρησκευτικόν απολίθωμα νεκρά αλήθεια.
Ούτε ευτυχία ούτε ευημερία ενδημεί εκεί, μήτε και τα αρχαία στέφανα των Μουσών.

                                *  *  *  

Ο κόσμος ουκ έχει πλέον ανάγκην νέας θρησκείας όσον νέας μυθολογίας.
Μυθολογίας μετά των θεών υπερφυσικώς συμπαιζούσης
και εις τας των άστρων φωλεάς μακαρίως την φσντασίαν αγούσης
και τας ψυχάς ούτω δι’ ολυμπίου νέκταρος και αμβροσίας τρεφούσης.