Γράφει ο ΑΡΡΙΩΝ:
Πολλά τα ερεθίσματα και αι ηθικαί συγκινήσεις, ω εξοχώτατοι, ευγενέστατοι και φιλομαθέστατοι φίλοι, και αδυνατώ τίνι και εις τι το πρώτον ανταποκριθήναι.
Ορθότατα, αναφέρεις τον Ηρακλέα. Η πανάρχαια ελληνική ηρωολατρεία γαρ δι’ αυτού κυρίως αντιπροσωπεύεται, ηρωολατρία ήτις υπήρξεν και η πλέον αυθεντική και απελευθερωτική θρησκεία των Ελλήνων, η δε διάδοσις και επίδρασίς αυτής ουδέποτε εξέλιπε εις τον αρχαίον κόσμον -και μέχρι του κρυπτοκρονοατλάντιου- κομμουνοχριστιανικού πολιτικοθρησκευτικού πραξικοπήματος – (προσφάτως εις την τουρκοκρατουμένην Μ. Ασίαν ευρέθη μωσαϊκόν δάπεδον απεικονίζον τους ζωδιακούς άθλους αυτού όπως και εις Ιταλίαν, Μ. Ελλάδα κ.λ.π.) εις τρόπον ώστε πέραν αυτής της υπερθρησκευτικής τρόπον τινά θρησκείας-μη θρησκείας ή θρησκείας του ανθρώπου πρωτίστως, πάσαν άλλη θεωρείσθαι εκτροπή και νεωτερισμός ανόσιος ακόμα και η καθιερωμένη των Ελλήνων Ολυμπιακή αλλά και η Απολλώνιος και η Διονυσιακή τοιαύτη. Και γαρ δυστυχώς αι ανωτέρω άπασαι υποκύψασαι κατά το μάλλον και ήττον εις τον πειρασμόν του εθνοεκφυλιστικού λαϊκισμού, και δεδομένης της εγγενούς ροπής των ιερατείων προς την φιλαργυρίαν και την συναφή αρχομανίαν, αφήκαν ανοικτάς κερκόπορτας θανασίμου εισβολής εις τον διαχρονικόν κρονοατλάντιον αποστατικόν εχθρόν, τον αρχετυπικόν εχθρόν του ανθρωπίνου γένους και των πατέρων θεών αυτού. Διότι αι θρησκείαι αυταί, πολλώ δε μάλλον και αι διαδεχθείσαι αυτάς μονοθεϊστικαί επρόδωσαν ιδεολογικώς την ιεράν υπόθεσιν του ανθρώπου δια το χρήμα και την εξουσίαν συνταχθείσαι ούτω, άλλαι κρυπτοσατανικώς και άλλαι φανερά σατανικώς-τυφωνείως, προς τους τυράννους και πολιτισμοκλάστας, υπερφυσικούς και σωματικούς εχθρούς του ανθρώπου.
Η αντιηρωική ιδεο-θεο-λογία των αρχαίων όσο και των νέων θρησκειών εδίδασκεν, αποχαυνωτικώς και αποκοιμιστικώς, ότι οι θεοί είναι παντοδύναμοι και πάντοτε δίκαιοι και φιλάνθρωποι υποβάλλουσαι και εθίζουσαι ούτω τον άνθρωπον εις την μοιρολατρικήν παθητικότητα και την πνευματικήν αδράνειαν εφ’ όσον εν πολλοίς τα πάντα επιτρέπονται και τα πάντα συγχωρούνται δια μέσω του πολιτικοποιημένου και πανίσχυρου ιερατείου ως επί γης παρεμφερώς και εν τοις ουρανοίς. Όμως αυτό δεν είναι η πλήρης μεταφυσική εικών και ουράνια αλήθεια δεδομένου ότι υπάρχουσι εις το σύμπαν ανταγωνιστικώς πανίσχυραι και επικίνδυνοι τυφώνειαι αναρχοδιαλυτικαί και αυτοκαταστροφικαί δυνάμεις, ικαναί εκμεταλλευθήναι πάσαν στιγμήν αδυναμίας και αβλεψίας των αγαθών φροντιστών και επιμελητών δυνάμεων της τάξεως-αρμονίας-κάλλους ίνα προξενήσωσιν ανηκέστους βλάβας εις το κοσμικόν και ανθρωπογενές σύστημα, προς καταστολήν των οποίων άλλωστε αρνητικών και χαωδών αυτών δυνάμεων χρειάζεται υπάρχειν τόσον οι αθάνατοι θεοί δια το κοσμικόν επίπεδον όσον και οι θεόζηλοι θνητοί άνθρωποι- ήρωες (εν δυνάμει ανθρωπόθεοι) δια το ανθρώπινον…
Όλως αντιθέτως η υποβιβασθείσα ηρωολατρία ως η τέλεια ανθρωπιστική- ευεργετική του ανθρώπου θρησκεία, η θρησκεία του χρυσού γένους, ανεδείκνυε ως την υπερτάτην ηθικήν και ιεράν αξίαν τον ελεύθερον θεοπρεπή άνθρωπον έχοντα εις τον χώρον του πλήρη την εξουσίαν και ευθύνην ώστε εμφανίζεσθαι, κατά περίστασιν και κατά την δικαίαν και εύλογον κρίσιν αυτού, άλλοτε φιλόθεος και άλλοτε θεομάχος. Τοιουτοτρόπως ούτε θρησκευτικούς δουρείους ίππους επέτρεπε εισέρχεσθαι εις τα άδυτα, την πρωτεύουσαν πόλιν, της ψυχής του, ανεξετεστάστως και υπούλως, ούτε και εις λυκοθεούς ενδύμασιν προβάτων δίκη Κίρκης δαιμονικώς μαγεύειν, αποκτηνούν και καταβιβρώσκειν αυτόν.
Το ανωτέρω αναπτυχθέν περί ηρώων θέμα δένει-κουμβώνει, θαυμαστώς και δαιμονίως, και προς το λεγόμενον του εμβριθούς μελετητού Μ.Α. περί των γεγενημένων εγγύτερον του ΗΛΙΟΥ ψυχών των δια τούτο και μάλα πεπροικισμένων και δυναμένων διαφεύγειν εκ του ημετέρου πεφραγμένου διαγαλαξιακού πεδίου (πλανητική-γηίνη φυλακή) …
Όντως αι λόγω εγγύτητος προς τον ΗΛΙΟΝ πεπροικισμέναι-ηρωικαί ΨΥΧΑΙ κρυπτογραφούνται υπό των μυθολογικώς (και όχι κατ’ ανάγκην μυστηριακώς-θρησκευτικώς) μεμυημένων Ελλήνων συγγραφέων δια της λέξεως ΑΙΓΛΗ.
Προχείρως αναφέρομαι εις τον Απολλόδωρον όταν γράφει χαρακτηριστικώς περί του Ηρακλέους ¨ Ήν δε και θεωρούμενος φανερώς ότι ΔΙΟΣ παίς ήν. Τετραπηχυαίον μεν γαρ είχε το σώμα, ΠΥΡΟΣ Δ’ ΑΙΓΛΗΝ ΕΞ ΟΜΜΑΤΩΝ ΕΛΑΜΠΕΝ. Αλλά και εις τον 8ον Πυθιόνικον του Πινδάρου: ¨σκιάς όναρ άνθρωπος, αλλ’ όταν ΑΙΓΛΑ ΔΙΟΣδοτος έλθη, ΛΑΜΠΡΟΝ ΦΕΓΓΟΣ έπεστιν ανδρών και μείλιχος αιών.¨
Αλλά η νυξ προκόπτει και έχω αρκετά ειπείν εισέτι (π.χ. τίς η σχέσις μητριαρχίας και ηρωολατρίας και διατί οι Έλληνες υπήρξαν Αμαζονομάχοι τούθ’ όπερ και αποτυπούται εις τα θαυμάσια ανάγλυφα των αετωμάτων των ναών των (πρβ. και το όνομα της Τρωάδος Ανδρομάχης)…
Πολλά τα ερεθίσματα και αι ηθικαί συγκινήσεις, ω εξοχώτατοι, ευγενέστατοι και φιλομαθέστατοι φίλοι, και αδυνατώ τίνι και εις τι το πρώτον ανταποκριθήναι.
Ορθότατα, αναφέρεις τον Ηρακλέα. Η πανάρχαια ελληνική ηρωολατρεία γαρ δι’ αυτού κυρίως αντιπροσωπεύεται, ηρωολατρία ήτις υπήρξεν και η πλέον αυθεντική και απελευθερωτική θρησκεία των Ελλήνων, η δε διάδοσις και επίδρασίς αυτής ουδέποτε εξέλιπε εις τον αρχαίον κόσμον -και μέχρι του κρυπτοκρονοατλάντιου- κομμουνοχριστιανικού πολιτικοθρησκευτικού πραξικοπήματος – (προσφάτως εις την τουρκοκρατουμένην Μ. Ασίαν ευρέθη μωσαϊκόν δάπεδον απεικονίζον τους ζωδιακούς άθλους αυτού όπως και εις Ιταλίαν, Μ. Ελλάδα κ.λ.π.) εις τρόπον ώστε πέραν αυτής της υπερθρησκευτικής τρόπον τινά θρησκείας-μη θρησκείας ή θρησκείας του ανθρώπου πρωτίστως, πάσαν άλλη θεωρείσθαι εκτροπή και νεωτερισμός ανόσιος ακόμα και η καθιερωμένη των Ελλήνων Ολυμπιακή αλλά και η Απολλώνιος και η Διονυσιακή τοιαύτη. Και γαρ δυστυχώς αι ανωτέρω άπασαι υποκύψασαι κατά το μάλλον και ήττον εις τον πειρασμόν του εθνοεκφυλιστικού λαϊκισμού, και δεδομένης της εγγενούς ροπής των ιερατείων προς την φιλαργυρίαν και την συναφή αρχομανίαν, αφήκαν ανοικτάς κερκόπορτας θανασίμου εισβολής εις τον διαχρονικόν κρονοατλάντιον αποστατικόν εχθρόν, τον αρχετυπικόν εχθρόν του ανθρωπίνου γένους και των πατέρων θεών αυτού. Διότι αι θρησκείαι αυταί, πολλώ δε μάλλον και αι διαδεχθείσαι αυτάς μονοθεϊστικαί επρόδωσαν ιδεολογικώς την ιεράν υπόθεσιν του ανθρώπου δια το χρήμα και την εξουσίαν συνταχθείσαι ούτω, άλλαι κρυπτοσατανικώς και άλλαι φανερά σατανικώς-τυφωνείως, προς τους τυράννους και πολιτισμοκλάστας, υπερφυσικούς και σωματικούς εχθρούς του ανθρώπου.
Η αντιηρωική ιδεο-θεο-λογία των αρχαίων όσο και των νέων θρησκειών εδίδασκεν, αποχαυνωτικώς και αποκοιμιστικώς, ότι οι θεοί είναι παντοδύναμοι και πάντοτε δίκαιοι και φιλάνθρωποι υποβάλλουσαι και εθίζουσαι ούτω τον άνθρωπον εις την μοιρολατρικήν παθητικότητα και την πνευματικήν αδράνειαν εφ’ όσον εν πολλοίς τα πάντα επιτρέπονται και τα πάντα συγχωρούνται δια μέσω του πολιτικοποιημένου και πανίσχυρου ιερατείου ως επί γης παρεμφερώς και εν τοις ουρανοίς. Όμως αυτό δεν είναι η πλήρης μεταφυσική εικών και ουράνια αλήθεια δεδομένου ότι υπάρχουσι εις το σύμπαν ανταγωνιστικώς πανίσχυραι και επικίνδυνοι τυφώνειαι αναρχοδιαλυτικαί και αυτοκαταστροφικαί δυνάμεις, ικαναί εκμεταλλευθήναι πάσαν στιγμήν αδυναμίας και αβλεψίας των αγαθών φροντιστών και επιμελητών δυνάμεων της τάξεως-αρμονίας-κάλλους ίνα προξενήσωσιν ανηκέστους βλάβας εις το κοσμικόν και ανθρωπογενές σύστημα, προς καταστολήν των οποίων άλλωστε αρνητικών και χαωδών αυτών δυνάμεων χρειάζεται υπάρχειν τόσον οι αθάνατοι θεοί δια το κοσμικόν επίπεδον όσον και οι θεόζηλοι θνητοί άνθρωποι- ήρωες (εν δυνάμει ανθρωπόθεοι) δια το ανθρώπινον…
Όλως αντιθέτως η υποβιβασθείσα ηρωολατρία ως η τέλεια ανθρωπιστική- ευεργετική του ανθρώπου θρησκεία, η θρησκεία του χρυσού γένους, ανεδείκνυε ως την υπερτάτην ηθικήν και ιεράν αξίαν τον ελεύθερον θεοπρεπή άνθρωπον έχοντα εις τον χώρον του πλήρη την εξουσίαν και ευθύνην ώστε εμφανίζεσθαι, κατά περίστασιν και κατά την δικαίαν και εύλογον κρίσιν αυτού, άλλοτε φιλόθεος και άλλοτε θεομάχος. Τοιουτοτρόπως ούτε θρησκευτικούς δουρείους ίππους επέτρεπε εισέρχεσθαι εις τα άδυτα, την πρωτεύουσαν πόλιν, της ψυχής του, ανεξετεστάστως και υπούλως, ούτε και εις λυκοθεούς ενδύμασιν προβάτων δίκη Κίρκης δαιμονικώς μαγεύειν, αποκτηνούν και καταβιβρώσκειν αυτόν.
Το ανωτέρω αναπτυχθέν περί ηρώων θέμα δένει-κουμβώνει, θαυμαστώς και δαιμονίως, και προς το λεγόμενον του εμβριθούς μελετητού Μ.Α. περί των γεγενημένων εγγύτερον του ΗΛΙΟΥ ψυχών των δια τούτο και μάλα πεπροικισμένων και δυναμένων διαφεύγειν εκ του ημετέρου πεφραγμένου διαγαλαξιακού πεδίου (πλανητική-γηίνη φυλακή) …
Όντως αι λόγω εγγύτητος προς τον ΗΛΙΟΝ πεπροικισμέναι-ηρωικαί ΨΥΧΑΙ κρυπτογραφούνται υπό των μυθολογικώς (και όχι κατ’ ανάγκην μυστηριακώς-θρησκευτικώς) μεμυημένων Ελλήνων συγγραφέων δια της λέξεως ΑΙΓΛΗ.
Προχείρως αναφέρομαι εις τον Απολλόδωρον όταν γράφει χαρακτηριστικώς περί του Ηρακλέους ¨ Ήν δε και θεωρούμενος φανερώς ότι ΔΙΟΣ παίς ήν. Τετραπηχυαίον μεν γαρ είχε το σώμα, ΠΥΡΟΣ Δ’ ΑΙΓΛΗΝ ΕΞ ΟΜΜΑΤΩΝ ΕΛΑΜΠΕΝ. Αλλά και εις τον 8ον Πυθιόνικον του Πινδάρου: ¨σκιάς όναρ άνθρωπος, αλλ’ όταν ΑΙΓΛΑ ΔΙΟΣδοτος έλθη, ΛΑΜΠΡΟΝ ΦΕΓΓΟΣ έπεστιν ανδρών και μείλιχος αιών.¨
Αλλά η νυξ προκόπτει και έχω αρκετά ειπείν εισέτι (π.χ. τίς η σχέσις μητριαρχίας και ηρωολατρίας και διατί οι Έλληνες υπήρξαν Αμαζονομάχοι τούθ’ όπερ και αποτυπούται εις τα θαυμάσια ανάγλυφα των αετωμάτων των ναών των (πρβ. και το όνομα της Τρωάδος Ανδρομάχης)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου