Γιατί η υπό κατάρρευση τουρκική οικονομία δεν καταρρέει.

 ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Δεν καταρρέει διότι οι ΗΠΑ και γενικά η Δύση δεν θέλει να κάνει την τουρκική οικονομία να καταρρεύσει. Η Δύση θα το σκεφτεί πολύ σοβαρά να βάλει κυρώσεις στην Τουρκία, και να καταστρέψει την οικονομία της, διότι τότε δίνουν μια μεγάλη ευκαιρία στην Κίνα με τα άπειρα σχεδόν χρήματα που έχει , και που είναι χρήματα που ελέγχονται άμεσα η έμμεσα από το κράτος, ..να εισβάλει στην τουρκική οικονομία , να την διασώσει και να ρυμουλκήσει την Τουρκία στην δικιά της γεωπολιτική σφαίρα επιρροής , και τότε η Δύση θα χάσει γιατί θέλει να κρατήσει την Τουρκία και ότι επηρεάζει η Τουρκία δηλαδή της Κεντροασιατικές Δημοκρατίες , τις τουρκόφωνες, τις τουρκογενείς όπως το Πακιστάν , την Ινδονησία την Μαλαισία και μια σειρά από άλλες χώρες ..και όλο αυτό το σύστημα θα τραβηχτεί προς την πλευρά της Κίνας. 

Και αυτό δεν είναι κάτι θεωρητικό, ήδη έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό στο Ιράν, δηλαδή η πολιτική της Δύσης να αποκόψει /τιμωρήσει το Ιράν και να το χτυπήσει με τις οικονομικές κυρώσεις που του επέβαλε έχει καταστρέψει την προσπάθεια προσέγγισης που είχε γίνει τα τελευταία χρόνια , δημιούργησε πάρα πολλά προβλήματα στην Ιρανική οικονομία , ήρθε και η πτώση στις τιμές του πετρελαίου που δημιούργησε περισσότερα προβλήματα , και το Ιράν προχώρησε σε μια Λεόντεια στρατηγική συμφωνία υπέρ της Κίνας για την διάσωσης της οικονομίας του , και τώρα το Ιράν από εκεί που λειτουργούσε κάπως αυτόνομα στην Ευρασιατική σκακιέρα τοποθετήθηκε και αυτό μέσα στην Πανασιατική συσπείρωση που πάει να γίνει με την Κίνα αρχηγό. Για το Ιράν τα λέγαμε ΕΔΩ ότι η Κίνα επεκτείνεται δίχως πόλεμο .

Στο δημόσιο διάλογο όλο και πιο συχνά εμφανίζονται απόψεις οι οποίες πιστοποιούν με βεβαιότητα την επικείμενη “κατάρρευση” της τουρκικής οικονομίας. Το βασικό επιχείρημα εδράζεται στη σημαντική υποτίμηση του τουρκικού νομίσματος έναντι των νομισμάτων των βασικών εμπορικών εταίρων της Τουρκίας και κυρίως του αμερικανικού δολαρίου και του ευρώ, που έχει παρατηρηθεί ειδικά μετά το 2018.

Του καθηγητή Κώστα Μελά
ΠΗΓΗ: SLpress

Αξίζει να σημειωθεί ότι από την 1η Ιανουαρίου 2005 που εισήχθη η νέα τουρκική λίρα με ισοτιμία έναντι του δολαρίου ίση με 1,325,7 καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης Ερντογάν το τουρκικό νόμισμα συνεχώς διολίσθαινε. Ο βασικός λόγος μπορεί να αναζητηθεί στην συνεχή ελλειμματικότητα του τουρκικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.

Η αναχρηματοδότησή του, όμως, με συνεχή εισροή πόρων από το εξωτερικό, καθιστούσε ελεγχόμενη σε σχετικό βαθμό τη διολίσθηση του νομίσματος. Είναι δεδομένο ότι η νομισματική αυτή διολίσθηση είχε ενταχθεί οργανικά στην χάραξη και άσκηση της οικονομικής πολιτικής της Τουρκίας με όλες τις αρνητικές αλλά και θετικές επενέργειες που αυτό συνεπάγεται.

Οι εξελίξεις ως προς τη συνεχή διολίσθηση του νομίσματος είναι κάτι το συνηθισμένο σε χώρες με ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στην προσπάθειά τους να καλύψουν μέρος της απώλειας ανταγωνιστικότητας της οικονομίας τους. Μη ξεχνάμε ότι η δραχμή διολίσθαινε συνεχώς την περίοδο 1974-2000. Συγκεκριμένα, η ισοτιμία έναντι του δολαρίου ήταν το 1974 30 δρχ. ενώ το 2000 όταν εισήλθε στο ευρώ ήταν 365,6 δρχ.

Τα πράγματα στην Τουρκία αλλάζουν μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου 2016. Την τελευταία τριετία οι εισροές πόρων από το εξωτερικό έχουν μειωθεί δραματικά με αποτέλεσμα να υπάρχει όλο και μεγαλύτερη στενότητα συναλλάγματος για να αναχρηματοδοτηθούν οι υφιστάμενες υποχρεώσεις (μακροχρόνιες και βραχυχρόνιες) του ελλειμματικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Οι δύο βασικές αιτίες αυτής της κατάστασης είναι: τα γεωπολιτικά παιχνίδια και η ασκούμενη οικονομική πολιτική του προέδρου Ερντογάν.

Το πρώτο μέλημα
Μια σειρά εξελίξεων στην τουρκική πολιτική έχουν προκαλέσει ανησυχία και αβεβαιότητα στους επενδυτές με αποτέλεσμα να αποσύρουν τα κεφάλαιά τους από την χώρα. Οι εξελίξεις αυτές είναι:

>Η απομάκρυνση του Ερντογάν από τις “πολιτικές αρχές” της Δύσης,
>Η εγκατάλειψη κάθε σκέψης ένταξης στην ΕΕ με την παράλληλη ανάδειξη από τμήμα του πολιτικού κατεστημένου της ασιατικής προοπτικής της χώρας,
>Οι απειλές που εκστομίζει ο Ερντογάν σε όποιον διαφωνεί με τις απόψεις του, η στρατηγική προσέγγιση με Ρωσία και Ιράν και τελευταία με Κίνα,
>Η εμπλοκή σε πολεμικές διαμάχες με στόχο την κατάκτηση εδαφών (Συρία) ή αποικιοποίηση χωρών (Λιβύη) ως κλασικός ευρωπαίος ιμπεριαλιστής πριν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και γενικότερα η ανάμειξή του σε όλο το φάσμα των προβλημάτων που αφορούν στον αραβικό κόσμο

Συγχρόνως η ασκούμενη οικονομική πολιτική, δείχνει να είναι στον αντίποδα αυτής που θα έπρεπε να ασκείται στο συγκεκριμένο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που εξακολουθεί να λειτουργεί η τουρκική οικονομία. Η άσκηση αυτού του είδους της οικονομικής πολιτικής συνέβαλε παράλληλα και περισσότερο στην απόσυρση ξένων κεφαλαίων από την χώρα.

Ο Ερντογάν πιστεύει, απλά, ότι ο μόνος τρόπος να γίνει υπέρβαση των δυσκολιών είναι η συνεχής μεγέθυνση του ΑΕΠ, έστω και αν αυτό επιφέρει πρόσκαιρες δυσκολίες στην συναλλαγματική ισοτιμία του νομίσματος και όχι μόνο. Φαίνεται ότι… ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΡΗ ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ