ΤΡΑΠΕΖΟΘΑΜΩΝΕΣ.

MEIΔΙΑΣ ο Συγγράφων :

 ΤΡΑΠΕΖΟΘΑΜΏΝΑΣ Β΄: Τι έλεγες με τον κύριο; Αν επιτρέπεται και με όλο το θάρρος. Εκτός προσωπικών απορρήτων βέβαια.
ΤΡΑΠΕΖΟΘΑΜΩΝ Α΄: Δημοσιογράφος πρώην. Αλλά πολύ ευγενής και ομιλητικός.

Β΄: Εντυπωσιακός πάντως. Και αρχοντικός με ένα αέρα ευγένειας. Μερικοί άνθρωποι κερδίζουν την συμπάθειά σου με την πρώτη ματιά. Λοιπόν;

Α’: Τι άλλο; Πολιτικά και ηθικοπνευματικά ο λόγος. Πολίτευμα, η κατά Ισοκράτην, ψυχή της πόλεως και ότι η φρόνησις για το σώμα το πολίτευμα για την πατρίδα.

Β΄: Η κοινωνική-εθνική ημών ψυχή νοσεί τα μάλα δυστυχώς.

Α΄: ¨Για τα ήθη λέγαμε του ερωτικού περιθωρίου.

Β΄: Και νυν του πολιτικού προσκηνίου και μάλιστα πρωταγωνιστικώς.

Α΄: O mores, o tempora, και ξανά O mores, o tempora.

Β΄: Εφωταγωγήθη πουστοπανηγυρικώς προς τούτο και η εν Αθήναις ελληνική βουλή. Χα, χα¨

Α΄: Σημεία και συ-κέρατα!¨

Β΄: Ου πολλού χρήζει χρόνου μετονομασθήναι το κτήριο τούτο εις ¨εθνικόν άγος.¨
Α¨: Το πολιτικόν κόστος γαρ και ¨ας πάει και το ¨εθνικό παλιάμπελο.¨ Αυτό μας καταστρέφει.

Β΄: Γι αυτό και η αρχαιοελληνική δημοκρατία ήταν κληρωτική, δια κληρώσεως δηλαδή τα εκτελεστικά πολιτικά αξιώματα και όχι ψηφοκλεπτικώς. Διότι ο έχων τα λεφτά, κύριέ μου, εξαγοράζει τις ψήφους με το τσουβάλι και προς ίδιον συμφέρον και εις βάρος του κοινού εθνικού τοιούτου.

Α΄: Απ’ το στόμα μου το πήρες. Κι επειδή οι ισχυροί ξένοι ρίχνουν το περισσότερο χρήμα μέσω της εξαγοράς των πολιτικών σου, εξαγοράζουν και υποδουλώνουν πάμφθηνα και την χώρα σου οικονομικά χωρίς ανάγκη δαπανηρού πολέμου.

Β΄: Εδώ δεν μπορούμε επιβιώσαι καλά-καλά ως έντιμοι και ενάρετοι πόσο μάλλον ως ανώμαλοι και περιθωριακοί! Τι πίνουσι οι άνθρωποι και ου μαρτυρούσι!

Α΄: Η υπερηφάνεια των ανωμάλων κιναίδων ή η διαστροφή του ηρωισμού.

Β΄: Ω, αυτές οι τοξικές αγάπες, υπερκαταναλωτικές, υπερεκτιμημένες.

Α΄: Γι αυτό κι εγώ ψηφίζω νέα πρωτεύουσα Θεσσαλονίκη, νέα Βουλή και Ηρακλάρα uber alles. Χα, χα!

Β΄: Είναι πιο εύκολα ελεγχόμενοι και διαχειρίσιμοι αυτοί από το σύστημα, αυτό. Για τί άλλο νομίζεις. ότι τους αγάπησε ξαφνικά το καταραμένο σύστημα;

Α΄: Και χρήσιμοι ιοί για το μολύνειν και καταστρέφειν την ανθρωπότητα εις όφελος των ολίγων τυράννων της. Γι αυτό σού λέω. Η Αθήνα έχει σαπίσει και η βουλή της διεθνιστικό πουστοπορδελιό. Είδες πως κατάντησε ο Παναθηναϊκός. Το σατανικό δημοκρατικό κάρμα της Αθήνας φταίει.

Β΄: Κι αυτοί κορδώνονται οπισθίως τρομάρα τους που τα φώτα της πολιτικής και της δημοσιότητος συγκεντρώνονται πάνω τους.

Α΄: Καλά τραγούδα εσύ. Αφού κι ο ΠΑΟΚ μέσα στο κόλπο είναι. Φιλί ζωής στους αθηναίους ελληνοκτόνους. Μόνο Ηρακλάρα και πάσης λέμε.

Β΄: Αναλώσιμοι προδότες κατά το ¨την προδοσίαν πολλοί, τον προδότην ουδείς αγαπά.¨

Καθ’ ότι ο προδώσας το φύλο του ευκόλως γίνεται και προδότης της οικογενείας του, της εθνοφυλής του, της πατρίδος και του θεού και των νόμων της φυσικής κανονικότητος.

Α΄: Όπως τα λες, αν και δεν σε πολυπρόσεχα.

Β΄: Να συνεχίσω;

Α΄: Με συγχωρείς.

Β΄: Πράγματα και αξίες ανώτερες πλην όμως αμελητέες γι αυτόν τον εγωπαθή και αυτάρεσκο νάρκισσο όστις και προκειμένου ικανοποιήσαι το αρρωστημένο και γι αυτό και κατηραμένα ακόρεστο πάθος του τα γράφει όλα οπισθίως αυτού.

Α΄: Είπαμε. Αφού πάσχει από κνησμό-ξυσμό, ξυστικό, οπισθοδακτυλοσκοπικό  σύνδρομο. Όπως οι Κολωνακιώτες βάζελοι.

Β΄: Στερείται ηθικών αναστολών, το πάθος του τον αναγκάζει σ’ αυτό, να μισεί την κοινωνία και ότι νόμιμο και κανονικό άρα και μη συμβατό με την δική του αντικοινωνική ψυχολογία και τρόπο ζωής.

Α΄: Εμού θανόντος γαία πυρί μιχθήτω. Ή ¨παπάς μου πέθανε, παπάς να μην μείνη.¨ Εύλογον.

Β΄: Είναι της εποχής.

Α΄: Το ποιο;

Β΄: Το αγαπάν και μισείν με τον χειρότερο τρόπο. ΄Αν και υπάρχει κι άλλος λόγος αναγωγής του προκειμένου θέματος βαθύτερος.

Α΄: Σοβαρεύουν δηλαδή τα πράγματα!

Β΄: Εκτός από σένα.

Α΄: Δεν το ξανακάνω. Για να χαλαρώσουμε λίγο.

Β΄: Χαλάς το κλίμα.

Α΄: Σε πειράζω γιατί σε θαυμάζω, φίλε μου. Μακριά σου νιώθω πολύ θλιμμένος.

Β΄: Ο πόλεμος του καλού και του κακού μαίνεται στα σκοτεινά υπόγεια των μεγάλων θρησκειών.

Α΄: Εκεί όπου το συγκεντρώνεται το πολύ χρήμα και η εξουσία εννοείς.

Β΄: Σατανισταί, Τυφώνειοι, Κρονοατλάντιοι. Ο Μολώχ-Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του. Κυρίως τα άρρενα. Ο φόβος μήπως χάση την εξουσία.

Α΄: Ο ανδρισμός υπό διωγμόν. Καταλαβαίνω. Αλλά περνούν από πολλές ταπεινώσεις, σεξοκανιβαλισμούς κυρίως, για να φτάσουν στα πολιτικά, θρησκευτικά, δημοσιογραφικά, καλλιτεχνικά υψηλά.

Β΄: Μυήσεις το λέγουν επί το καλλιτεχνικότερον. .

Α΄: Μυητικά καψόνια για εξάρθρωσι και απόσβεσι της προσωπκότητος, κατάχρησις εξουσίας και πειθαρχίας ιδιωτικής καρπώσεως και μη ασκητικού, εκπαιδευτικού σκοπού. Είδες είμαι κι εγώ μπασμένος σ’ αυτά. Φάε κόπρανα και οθωμανικό δίκαιο υποχρεωτικά, σού λέει, για να φτάσης ψηλά. Αλλιώς το μοναστήριον είη καλά...

Β΄: Έτσι σε θέλω.

Α΄: Η δόξα και τα αξιώματα δίδονται υπό όρους υπαγορευόμενους υπό διεστραμμένων και ψυχοσεξανωμάλων

Β΄: Δίνε πόνο τοις Αθηναίοις.

Α΄: Έχουν δώσει όρκο πίστεως-εθελοδουλίας τα καθάρματα.

Β΄: Βέβαια. Διο και τόσο άπληστοι, βίαιοι, ανικανοποίητοι, καταστροφικοί και νάρκισσοι τα εφήμερα και αναλώσιμα είδωλα και θεοί ημών.

Α΄: Αλλά τί ωφελήσει, εάν τον κόσμον όλον κερδίσης, απωλέσης δε την ψυχήν σου; Είπε ο ποιητής.

Β΄: Δεν είναι ελεύθεροι είπαμε γι αυτό.

Α΄: Και τι εστί ελευθερία δια να μαιευτήσωμεν όπως ο Σωκράτης. Χμ. όστις Σωκράτης, παρεμπιπτόντως, ήπιε το κώνειον-ποτήριον γενναίως ώσπερ Έλλην ήρως  και ουχί ως Ιουδαίος  ειπών το περίφημον εκείνο; ¨Πάρ’το πίσω, θεομπαμπά, ποτέ δεν ήμουν καλός ηθοποιός σε ελληνική τραγωδία!¨

Β΄: Ελευθερία σημαίνει το να μπορείς εκτυλίσσειν και αξιοποιείν εις το έπακρον τις ενυπάρχουσες δυνατότητές σου αλλά και τις παρουσιαζόμενες ευκαιρίες για την κατάκτησι της, κατά τον ανθρώπινο βίο, δυνατής πληρότητος και ευδαιμονίας.

Α΄: Πληρότητα ως προς τι;

Β΄: Πληρότητα, γεμάτη ζωή, σημαίνει μεγάλη και γεμάτη ψυχή, γονιμική ψυχή Έλληνος ηλιακού ήρωος που γεννά και δωρίζει ώσπερ θεός ευεργέτης αδιαλείπτως θεούς-ιδέες, το πνευματικό οξυγόνο της ανθρωπότητος, Και ούτω ποιών δεν αφήνει κενά και χώρο, καμιά σκιά φόβου επικαθίσαι  επ’ αυτού, τον φόβο του θανάτου πρωτίστως και όλων των συναφών με αυτόν φοβιών. Τον φόβο που αμαυρώνει όλα τα φωτεινά χρώματα της ζωής.

Α΄: Οπότε;

Β΄: Ο ελεύθερος άνθρωπος είναι φυσικός, ο αληθινός και ειλικρινής προς εαυτόν και τους άλλους άνθρωπος. Του οποίου η αγάπη έχει αυθόρμητο, απροσποίητο και άδολο χαρακτήρα, το δε μίσος και ο θυμός του μια ευγενική τιμιότητα και αθωότητα που όταν εκτονωθή ουχί σπανίως οδηγεί στην πιο βαθειά και σταθερή φιλία.  

Α΄: Δύσκολα.

Β΄: Όσο μπορεί κανείς. Η ψυχή του ανθρώπου χωρίς εξαρτήσεις, πάθη και φοβίες, φυσικές και μεταφυσικές, είναι θρόνος θεών. Κι αυτό δεν ανταλλάσσεται με όλα τα πλούτη και την δόξα του κόσμου.

Α΄: Η ελευθερία, η ψυχή, ο θεός, η ανάγκη, φτώχεια, η ανεργία! Τόσο ανόμοια μοιρασμένα.. Αλλά πες μου η θρησκεία πού κολλά εδώ;

Β΄: Παντού κολλά αυτή είτε ορατή είτε αθέατη. Αν και η ηθικοπλαστική και ηθικοπνευματική της δυνατότης έχει υπερεκτιμηθή λόγω της πολιτικοικονομικής της βαρύτητος.

Α΄: Δηλαδή;

Β΄: Θρησκεία και ελευθερία όπως η ημέρα με την νύχτα.

Β΄: Τα φαινόμενα εξαπατούν και η υποκρισία βασιλεύει. Κατ’ ουσίαν τα θρησκεύματα είναι μια μορφή τυραννοδουλίας αφού απεχθάνονται την πνευματική ανεξαρτησία, θέλουν τον άνθρωπο πειθήνιο ρομπότ, σκλάβο τους πολιτικό, οικονομικό, στρατευμένο και τρομοκρατημένο δούλο απλήρωτο. Αυτός είναι το ανθρώπινο πρότυπό της θρησκείας όσο και το κέρδος της απ’ αυτό το ανθρώπινο κατάντημα.

Α΄: Μήπως γίνεσαι ακραίος;

Β΄: Μα όταν δογματίζης ότι η εξάρτησι, ο εθισμός και η δουλεία της θρησκοπάθειας, αυτή η εκουσία παράδοσι  στους θρησκευτικούς τυράννους (ούτε κάν εκλέγονται οι ανώτατοι αυτοί αξιωματούχοι, ξέρεις), είναι η αληθής πίστι και στάσι ζωής, ποιος είναι ο ακραίος τότε;

Α΄: Γλυκειά είναι για πολλούς όμως η εξάρτησι αυτή, σχεδόν θεϊκή.

Β΄: Όπως και το δόλωμα άλλωστε. Γι αυτό σιχαίνομαι τους συλλέκτες ψυχών όπως και των ψήφων. Αφού μέχρι και τον θεό έκαναν δημαγωγό ψυχοψηφοσυλλέκτη, ανθρωποκάπηλο σαν τα μούτρα τους.

Α΄: Θεού απόντος, ότι να ’ναι¨ αρκεί να βγαίνει το χρήμα. Αλλιώς, ο καθείς για την πάρτη του κι ο θεός –ποιος Θανάσης;- για κανένα.

Β΄: Χα! Κι έπειτα όταν κάποτε καταλάβης ότι την πάτησες είναι πολύ αργά. Θέλει πολύ κόπο και ψυχική δύναμι η απεξάρτησι. Γιατί οι περισσότεροι μη μπορώντας αποτινάξαι την θρησκευτική αυτή εξάρτησι-ανάγκη, και φιλοτιμίαν ποιούμενοι αυτήν, υποτάσσονται σ’ αυτή μοιρολατρικά όπως ο καπνομανής στο καρκινικό τσιγάρο του, παρηγορούμενοι πάντως ότι δεν είναι μόνοι τους σ’ αυτή την νοσηρότητα και παράνοια, υπάρχουν πολλοί ομοιοπαθείς πιστοί, και άρα ούτε ντροπή είναι αλλά ανήκουν στην επαινούμενη και κυβερνώσα δημοκρατική πλειονοψηφία της κερδοσκοπικής τάξεως πραγμάτων.  

Α΄: Έπειτα είναι και ο δεσμευτικός όρκος. Και το ενδεχόμενο ξαφνικού ατυχήματος, αν φύγης ξέροντας πολλά...

Β΄: Ακριβώς. Όπως οι μασώνοι και η ¨ομερτά¨ των εγκληματικών και συνωμοτικών οργανώσεων. Η Ελλάς σήμερα πνίγεται αλυσιδωτά από όρκους σκλάβων. Ψηφοφόροι όμηροι των πολιτικών, πολιτικοί όμηροι του διεθνούς κερδοσκοπικού επί πτωμάτων πατώντος κεφαλαίου, Για το χρήμα, την δόξα οι ολίγοι δεύτεροι, για βιοπορισμόν οι πρώτοι, οι πολλοί,

Α΄: Πολλοί πειρασμοί, πολύς και ο ανταγωνισμός.

Β΄: Ακόμα και το κερί και η ψήφος και η υποχρεωτική παρουσία στην κομματική, συνδικαλιστική ομιλία όρκος είναι υποταγής σε ένα στημένο ψευδοδημοκρατικό κοινοβουλευτικό σύστημα εκλογής περαιτέρω ωρκισμένων, ιεραρχικά-πυραμιδωτά, υποχειρίων δούλων εις την υπηρεσία του παγκοσμίου συστήματος καθυποταγής της ανθρωπότητος.

Α΄: Η Νέα τάξι. 

Β΄: Η προαιώνια σατανική, τυφώνειος κρονοατλάντια τάξις.

Α΄: Μα δεν ετελείωσαν προ 12 χιλιάδων ετών αυτά;

Β΄: Όχι φυσικά όπως ούτε και ο τρωικός πόλεμος , κατά μίαν έννοιαν, έληξε. Συνεχίζονται με νέους πρωταγωνιστάς και ντεκόρ όπως αι ταινίαι του Τζέημςμποντ…

Α΄: Πόλεμος πάντων πατήρ-δημιουργός, πατήρ δούλων και .ελευθέρων, και πατήρ θεών τε και ανθρώπων, ως είπεν και ο Εφέσιος σοφός. .

Β΄: Πόλεμος ακατάπαυστος. Και όπως, φανερά σήμερα, πόλεμος, διωγμός του κατά φύσιν από το παρά φύσιν. 

Α΄: Κατάντια!

Β΄: Ηλιακοί Έλληνες εναντίον σεληνιακών και υποχθονίων. Παιχνίδι χιλιετιών με μεγάλες ανατροπές. Ο εκφυλισμός, ήττα της ανθρωπότητος προχωρά μέσω της εξελίξεως αυτού του πολέμου.

Α΄: Ω, θεέ μου!

Β΄: Οι ωρκισμένοι πιστοί θυσιάζουν θρησκευτικώς τον ανδρισμό τους ως απόδειξι πίστεως, αφοσιώσεως και πειθαρχίας στο κόμμα του θεού. Φρικτό.

Α΄: Γι αυτό οι ιερείς φορούν ανέκαθεν γυναικεία φουστάνια. Αί;

Β΄: Και οι ασκηταί καλόγηροι το ίδιο. Μηδενιστική άρνησι φύλου, κάλλους, πολιτισμού, απάρνησις της φυσικής-θείας τάξεως. Ύβρις…

Α΄: Χω, χω, η χαρά του Κρόνου.

Β΄: Και ιδού, αυτό τώρα το τεχνητό σατανικό εκφυλιστικό σύστημα ψεύδους, υποκρισίας, σκοταδισμού, δουλείας και εκμεταλλεύσεως, αυτό που στρέφεται εναντίον στο φυσικό σύστημα της ζωής και του ανθρώπου, κρύβεται πίσω από- και κατευθύνει- όλες τις θρησκείες εις τον όλεθρο συμπαρασύροντας μαζί τους όλη την προβατοειδή ανθρωπότητα!.

Α΄: Ο τζόγος του μεταφυσικού, οι πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις. Αυτό βλέπω εγώ. Εξουσία, δύναμις, θεός. Ένα κερί, μια προσευχή όπως ένα φθηνό λαχείο στην λοταρία του θεού. Κι αν σού κάτση, λεφτά, καλοτυχία, σού αλλάζει την ζωή. Αλλά πες μου, πιστεύεις στον θεό;

Β΄: Τι σημασία έχει;

Α΄: Για μένα έχει.

Β΄: Υπάρχουν πολλοί τρόποι του πιστεύειν στον θεό, ανάλογα με τις θρησκείες.

Α΄: Εσύ τι πιστεύεις;

Β΄: Εγώ πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος του πιστεύειν σε θεό είναι αυτός που αγνοεί και δεν πιστεύει σε καμία από τις διάφορες, αρχαίες και νέες, θρησκείες του. Γιατί ο θεός ο ίδιος δεν ανήκει σε καμιά θρησκεία.

Α΄: Οι θρησκείες δηλαδή δεν πιστεύουν σε θεό;

Β΄: Πιστεύουν σ’ αυτόν που εκμεταλλεύεται και εμπορεύεται τον άνθρωπο απάνθρωπα, οικονομικοπολιτικά όπως αυτές. Κι αυτός δεν είναι ο αληθινός θεός.

Α΄: Και ποιος είναι; Άστο, ο αντιθεός Τυφών, Σετ…

Β΄: …Σαβαώθ, Σατάν, το σέβεν, σέπτεμ, επτά όπως επτάλοφος , Κρόνος  κ.λ.π. Οποιον θες, εκτός απ’ τον καλό θεό.

Α΄: Τον Σαβαώθ  κάπου τον ξέρω.

Β΄: Ήταν με τον Χριστό μαζί φαντάροι στην Κόρινθο, δεν θυμάσαι;

Α΄: Χα, χα, χα, χά! Τώρα θυμήθηκα.

Β΄: Αμ πώς νομίζεις έφθασε η ανθρωπότης στο σημερινό κιναιδίστικο χάλι; Είναι πανάρχαια αυτή η θρησκευτική βαλίτσα. Αλλάζει υποκριτικά χρώματα σαν τον χαμαιλέοντα αλλά η ίδια, αντιανθρώπινη, κατά βάθος μένει.

Α΄: Εννοείς ότι….

Β΄: Το καλό είναι το καλύτερο άσυλο του κακού. Κανείς δεν ερευνά λογικά τον χώρο του καλού, Είναι απηγορευμένο. Μόνο πίστευε και μη ερεύνα, θρησκευτικά και ανόητα, ότι εκεί υπάρχει μόνο καλό. Κι όσο πιστεύεται αυτό, δεν θα υπάρχη χώρος εκεί ούτε για τον πραγματικό ελεύθερο άνθρωπο ούτε και τον πραγματικό δίκαιο θεό.  

Α’: Ένας ή πολλοί θεοί;

Β’: Πολλοί και ανώνυμοι όπως πολλοί είναι οι χαρακτήρες, αι δυνάμεις και οι νόμοι των επιστημών. Πολλοί, αρκεί να θέλης να τους δης.
Α¨ Πόσοι δηλαδή;

Β΄: Παίζει. Όταν ερωτεύεσαι βλέπεις στον άλλον μέσα του ένα θεό.

Α΄: Ναι, αλλά όταν το πάθος ξεθυμαίνη…

Β΄: Ο άνθρωπος υποδέχεται τον έρωτα με ό,τι θεϊκότερο κρύβει μέσα του, άλλο αν αυτό δεν διαρκεί εκ φύσεως πολύ σ’ αυτή την υπαρξιακή διάστασι.

Α΄: Γι αυτό μετά την ερωτική πράξι έχεις την αίσθησι του κενού και της απώλειας. Α, χα! Άκου τι θυμήθηκα τώρα. Ερώτησι: Τι είναι είναι Ποίησι, Πεζογραφία, Γραφειοκρατία; Απάντησι:
Ποίησι το προ, πεζό το κατά, και γραφειοκρατία το μετά την ερωτική συνουσία! Καλό, αί;

Β΄: Επανέρχεται όμως μέσα μας ο θεός αυτός και πάλι, κατά καιρούς και ρυθμούς που ο ίδιος ορίζει, εάν εμείς διατηρούμε την υγεία και την σταθερότητα της φυσικής πίστεως προς τον ανώτερο άνθρωπο εαυτό μας. Γιατί εκεί και μόνο ευρίσκει λόγο και θέσι ο θεός αυτός.

Α΄: Τι μού θυμίζεις! Μια γυναίκα. Κάποτε. Θεά. Πειρασμός. Η ομορφιά της μού έφερνε δάκρυα στα μάτια. Δεν της το εξομολογήθηκα ποτέ. Πέρασε καιρός. Εγήρασε, παρήκμασε. Κι αυτή κι εγώ. Αλλά η αίσθησι και το συναίσθημα εκείνο μέσα μου ως μνήμη ουδέποτε έσβησε. Υπέροχο, αξεπέραστο. Άραγε η μνήμη είναι θεός;

Β΄: Ήταν κάποτε. Σύζυγος του Διός. Τώρα η λήθη και η αχαριστία, αι μόνιμοι σύζυγοι του Κρόνου.

Α΄: Μήπως ο θεός εγκατέλειψε τον άνθρωπο;

Β΄: Ο αγαθός θεός πιστεύει στον άνθρωπο όπως ο πατέρας στο παιδί του. Άνθρωπος χωρίς θεό είναι παιδί χωρίς πατέρα, θεός χωρίς άνθρωπο, πατέρας χωρίς παιδί. Όπου χώρος ανθρώπου εκεί και θεού και αντιστρόφως.

Α΄: Τι λέει αυτός απέναντι; ¨Καλά να ‘ στε, αλλά μόνο σ’ εκλογές μάς θυμάστε.¨ Στον πολιτικάντη απευθύνεται.

Β΄: Δεν έχουν τον θεό τους. Πολιτικός προσηλυτισμός και στην τράπεζα; Πάλι καλά που δεν τον έστειλε στον αγύριστο.  

Α΄: Κι αυτός τι ξεφυσάει παραπέρα; Κι ο παντρεμένος γάιδαρος κι ανύπαντρος μουλάρι.

Β΄: Χα, χα. Διαβάζεις και βουλωμένα γράμματα βλέπω.

Α΄: Και η άλλη η παρδαλή; Ό,τι έχεις και δεν έχεις, μια χαρά μια λύπη.

Β΄: Ωχ, έρχονται κατά δώ. Από μέσα του: (Προεκλογικά ζητιάνοι, μετεκλογικά τύραννοι ποτέ αληθινοί άνθρωποι.)

Α΄: Είπες τίποτα;

Β΄: Φαγείν στο τραπέζι και αποπατείν στον απόπατο πρέπει.  

Α΄: Και γνωμολόγος.

Β΄: Εσύ;

Α΄: Γαμησιολόγος. Μην κοιτάς που πήρα σύνταξι τώρα.

Β΄: Χα, χα,χα!

Α΄: Σήκω. Ο αριθμός σου.

Β΄: Ώωωωπ!  Έφθασεεεε! .