ΑΓ(Ρ)ΙΑ ΠΑΘΗ

MEIΔΙΑΣ ο Συγγράφων :

ΑΓ(Ρ)ΙΑ ΠΑΘΗ

(ΣΩΚΡΑΤΙΔΗΣ, ΚΡΙΤΩΝΙΔΗΣ)  

 ΚΡ: Τι διαβάζω! Πυρπολήσεις και ολοκαυτώματα χριστιανικών και μουσουλμανικών ναών, Εννοείται ότι οι δυτικοί τουλάχιστον είναι πολιτισμένοι. Θεέ μου, τι άλλο θα ίδωμεν, γιορτές ημέρες.
ΣΩ: Ο ιουδαιοχριστιανικός κατήφορος εις τον ιουδαιομουσουλμανικόν βόθρον οδηγεί. Και εις τον τυφώνειον καιάδα-στύγα.
ΚΡ: Μεγάλη δύναμι η θρησκεία. Υπερδύναμι θα έλεγα.
ΣΩ: Το θρησκευτικό δέος.
ΚΡ: Ο θεός.
ΣΩ: Τα ιερατεία. Και ο θεός της διαφημίσεως;
ΚΡ: Υπάρχει τέτοιος θεός;
ΣΩ: Οι καμπάνες των εκκλησιών σημαίνουν ότι και ο θεός έχει ανάγκην διαφημίσεως.
ΚΡ: Χμ. Πράγματι. Γιατί το εμπόριο θέλει κι αυτό τον θεό του. Χα, χα.
ΣΩ: Τον Ερμή ή Μερκούριο ή Μάρκο. Εξ ού και σούπερ μάρκετ-υπερθεός. Χα, χα κι εγώ.
ΚΡ: Ευθυμήσαμε πάλι.
ΣΩ: Ας είναι καλά ο Ερμής και Πλούτων οι πιο αγαπημένοι θεοί των εμπόρων, και αυτών των της θρησκείας συμπεριλαμβανομένων.
ΚΡ: Σοβαρά τώρα. Εγώ λέω ότι ο κακό παράγινε μετά την επικράτησι στην Δύσι του ιουδαιογενούς μονοθεϊσμού Μια πνευματική λέπρα και μια πολιτική τυραννία. Κι ένας παρασιτικός παραθρησκευτικός στρατός αέργων και φυγοστράτων που επαγγέλλονται την μοναχικήν αγιότητα μέσω τυποποιημένων και νευροπαραλυτικά επαναλαμβανομένων τελετουργιών και προσευχών. Αυτοί να θεωρούνται τα πολιτισμικά πρότυπα των συγχρόνων κοινωνιών. Αν είναι δυνατόν!
ΣΩ: Ανακυκλώνονται και αναπαράγονται διαφημιζόμενοι προσηλυτίζοντας αποκλειστικά μέσω των κρατικών θεσμών ενός κράτους που ελέγχουν απόλυτα.
ΚΡ: Ο κόσμος θρησκεύει τας ημέρας αυτάς τα άγια πάθη του θεανθρώπου.
ΣΩ: Ή αλλιώς προβάλλει τα δικά του τραγικά πάθη εις τον ουρανό και τον θεό ζητώντας βοήθεια και δικαίωσι. .
ΚΡ: Η οποία πάντως κατά κανόνα δεν δίδεται όσο κι αν αυτός χτυπιέται.
ΣΩ: Πράγμα ωστόσο που δεν εμποδίζει την θρησκεία-επιχείρησι να κερδίζει όσο εκείνος χάνει..
ΚΡ: Αυτό δεν συμβαίνει παντού με όλες τις θρησκείες;
ΣΩ: Αλλού Βούδας αλλού Ιησούς αλλού Μωάμεθ. Αν και οι περισσότεροι, τυπικά, τυπολατρικά ασχολούνται, γυναίκες στην συντριπτική τους πλειοψηφία. Για το θεατρικό και κοινωνικό μέρος της θρησκείας ενδιαφέρονται που σπάει κάπως την κλεισμάρα, μονοτονία της οικιακής φροντίδας. Όσο για τους άνδρες αυτοί είναι αλλού είτε εκτός είτε εντός ναού.

ΚΡ: Χα, χα. Ένα μέσον κοινωνικότητος και κοινωνικής προβολής.
ΣΩ: Ακριβώς.
ΚΡ: Αλλά έστω κι έτσι η θρησκεία δίνει το κυριαρχικό της παρόν.
ΣΩ: Οι περισσότεροι, οι αδιάφοροι, πιστοί θα φανατισθούν τελευταίοι αλλά θα φανατισθούν πάντως όταν το θελήσουν αυτοί οι αρχηγοί των θρησκειών και των ανθρωπίνων ψυχών. Όχι όλων πάντως.
ΚΡ: Δίνουν λένε ιερές ελπίδες.
ΣΩ: Τρελές λέγε καλύτερα. Και για όλα τα πνευματικά μεγέθη και βαλάντια μάλιστα. Μέχρι της κληρώσεως των ελπίδων αυτών όμως όπως των λαχείων.
ΚΡ: Ελπίδες όπως οι λαχνοί του τυχερού λαχείου;
ΣΩ: Όπου μετά οι ελάχιστοι κερδίζουν και οι πλείστοι βλασφημούν (από μέσα τους) όχι τόσο διότι έχασαν αλλά εξαπατήθηκαν.
ΚΡ: Κι όμως δεν απεξαρτώνται.
ΣΩ: Δεν είναι εύκολο η όποια απεξάρτησι. Η συνήθεια έγινε πάθος. Και ο άνθρωπος είναι γενικά δειλός και νωθρός κυρίως όταν εμπλέκονται στις επιλογές του ο εγωισμός και ο θεός. .
ΚΡ: Κι όμως εκθειάζουν την ταπεινοφροσύνη.
ΣΩ: Στα ιερά χαρτιά. Όχι όμως και στην κοινωνικοπολιτική πράξι.
ΚΡ: Υποκρισία δηλαδή.
ΣΩ: Και τότε οι άγιοι γίνονται άγριοι και θηριώδες θεωρούντες ότι για την κακοδαιμονία τους δεν πταίει η θρησκεία ή η ιδική των βλακεία και δεισιδαιμονία αλλά ο σατανάς των ομοιοπαθών απίστων που ανήκουν σε άλλον στρατόπεδο, σε άλλον θρησκευτικόν ΟΠΑΠ.
ΚΡ: Οι άγιοι άγριοι, αί;
ΣΩ: Τα άγια πάθη μετατρέπονται εις άγ-ρ-ια πάθη και η θρησκευτική θεατρική υποκρισία δείχνει το αληθές, απεχθές και αποκρουστικό της πρόσωπο.
ΚΡ: Και τι πρόσωπο!
ΣΩ: Έπειτα είναι και ο ζηλωτισμός του σκοπού όστις αγιάζει τα μέσα και η λογική του ¨εφ’ όσον επιτάσσει ο θεός, ο ιερός του σκοπός, όλα τα μέσα, και τα πλέον θηριώδη, κτηνώδη και σατανικά, επιτρέπονται.¨ 
……………………………………………………………………………………………………..
ΚΡ: Τι ήταν λοιπόν ο θεάνθρωπος;
ΣΩ: Διδάσκαλος. Όχι ο βαρετός εκείνος του κατεστημένου φυσικά, της κρατικής εκπαιδευτικής γραφειοκρατίας. Υπουργείο παιδείας, ακαδημαϊκός, πανεπιστημιακός, εκπαιδευτικός, φροντιστηριάκης τίποτα απ’ αυτά.
ΚΡ: Η αλήθεια είναι επαναστατική άρα ολίγοι την αντέχουν.
ΣΩ: Η κρατική όμως παιδεία και θρησκεία βοηθά την εξουσία εις το ελέγχειν και καθιστάν το πνεύμα ανελεύθερο και άρα ακίνδυνο.
ΚΡ: Όπως ο επιδέξιος πυροτεχνουργός στο απενεργοποιείν το εκρηκτικό υλικό.
ΣΩ: Έτσι είναι Ο θεάνθρωπος εξεκίνησε ως φιλοσοφικός επαναστάτης των κατωτέρων λαϊκών κυρίως στρωμάτων, εξίσου καταπιεζομένων εκ της τάξεως των πλουτοκρατών – και της θρησκευτικής τοιαύτης συμπεριλαμβανομένης – τόσο των κατακτητών Ρωμαίων όσον και της συνεργαζομένης με αυτήν πλουτοκρατία εγχωρίου προελεύσεως.
ΚΡ: Ένα οικουμενικό ανθρωπιστικό σύμβολο καθολικής αντιστάσεως εναντίον των τυράννων της ανθρωπότητος.ΣΩ: Χμ!. Και πώς κατέληξε;
ΚΡ: Πώς;
ΣΩ: Όπως όλαι αι θρησκείαι έτσι και η δική του κατέληξε να γίνη μπούμεραγκ εναντίον των φτωχών και αδυνάτων δημιουργών της.
ΚΡ: Τα τείχη πέφτουν εκ των έσω.
ΣΩ: Όπως και τα τείχη της ελευθερίας της ψυχής.
……………………………………………………………………………………………………
ΣΩ: Και βέβαια μιλάμε για τον μεθελληνικό μονοθεϊστικό μονόλογο των υποταγμένων που  διεδέχθη τον ελληνικό φιλοσοφικό διάλογο των ανυποτάκτων ηρωικών συνειδήσεων.
ΚΡ: Η ελληνική φιλοσοφική κοσμοθεωρία είχε παρακμάσει ήδη προ της επιβολής του μονοθεϊσμού. Νομίζω.
ΣΩ: Σοφά νομίζεις. Όπως σοφά γέρασε και απέθανε κι εκείνος ο απαράμιλλος πολιτισμός εκτελέσας την εκπαιδευτική της ανθρωπότητος αποστολή του και δοξάσας τον άνθρωπο και τον θεό του όσο κανείς πριν και μετά απ’ αυτόν.
ΚΡ: Άλλη ποιότης όταν ο Έλλην μιλά για θεό και άλλη ο βάρβαρος.
ΣΩ: Δεν έλεγε ιερά ψεύδη ο Έλλην αλλά ούτε και κολάκευε πολιτικοθρησκευτικώς δημαγωγικώς τα χαμηλά λαϊκά στρώματα για το χρήμα και την εξουσία.
ΚΡ: Πανθομολογείται αυτό.
ΣΩ: Αλλά μιλούσε για φυλές, έθνη και κοινωνικές τάξεις ο θεάνθρωπος του μονοθεϊσμού;
ΚΡ: Νομίζω όχι.
ΣΩ: Για νόμους, σύνταγμα, πολιτική;
ΚΡ: Για θρησκευτικούς γραφειοκρατικούς νόμους.
ΣΩ: Έκαναν μήπως τον εβραϊκό λαό ελεύθερο ποτέ αυτοί οι προγονικοί του θρησκευτικοί νόμοι;
ΚΡ: Ούτε αυτόν ούτε και κανένα άλλον. Το αντίθετο μάλιστα.
ΣΩ: Άρα αδίκως εθυσιάσθη ο Κύριος πρεσβεύων τα αδύνατα και ανέφικτα πολιτικοθρησκευτικά ιδεώδη του;
ΚΡ: Λογικόν ακούγεται, αν και θρησκεία και οι πιστοί του δεν σκέπτονται έτσι.
ΣΩ: Και σε ποιον θεόν πατέρα απευθύνετο ο υπάκουος θεάνθρωπος κι ελάμβανε εντολές ;
ΚΡ: Τον εθνικό θεό των Εβραίων προφητών.
ΣΩ: Άρα και του εβραϊκού ιερατείου, της τυραννικής εξουσιαστικής κάστας.
ΚΡ: Προφανώς.
ΣΩ: Τότε τι σόι επαναστάτης υπήρξε και τι θρησκευτικό νέο εκόμισε η θρησκεία του στον κόσμο καταργώντας τους εθνικούς θεούς εν ονόματι ενός άλλου εθνικού, βαρβάρου και μισαλλόδοξου θεού;
ΚΡ: Δαιμονοποίησι και κατάργησι των εθνικών θεών αλλά και των εθνών ως πηγής και αιτίας όλων κακών και αμαρτιών, ταξικών διακρίσεων και ανισοτήτων, της ανθρωπότητος.
ΣΩ: Θρησκευτική παγκοσμιοποίησι, οικουμενισμός (όπως λατινιστί και κομμουνισμός) αλλά ο θεός και ο εβραίος έθνος ένα. Μάλιστα.

Ν’ ακούσωμεν τώρα και πώς επεβλήθη διεθνώς και θρησκευτικώς αυτή η ηρωική λατρεία;
ΚΡ: Δια της ρωμαϊκής σπάθης βεβαίως και δια της βίας και του αίματος όπως όλαι άλλωστε αι θρησκείαι για να είμαστε δίκαιοι.
ΣΩ: Οι Έλληνες όμως, η πνευματική των αριστοκρατία, ουδέποτε άφηναν τη θρησκεία να μονοκρατορήσει. Ο Πυθαγόρας δε, εισηγητής των μοναχικών ταγμάτων δια τούτο εδιώχθη από τις αρχαιοελληνικές πόλεις. Ως επίδοξος θρησκευτικός πραξικοπηματίας.
ΚΡ: Φοβού τους βαρβάρους, και δώρα θεών, κυρίως, φέροντας.
ΣΩ: Ήσαν αρκετά ευφυείς ώστε να αντιληφθούν ότι η θρησκευτική τυραννία ασιατικού-βαρβάρου τύπου είναι η χειρίστη του είδους, και η πιο επικίνδυνη και δυσεξάλειπτη όταν εδραιωθή, για τον ελεύθερο και πολιτισμένο άνθρωπο.
ΚΡ: Χα! Και πόσο δίκαιο είχαν ως, εκ των μεσαιωνικών υστέρων, τούτο απεδείχθη!
ΣΩ: Δεν είναι ολίγοι αυτοί που θεωρούν την θρησκεία ως μια επιδημική και μεταδοτική ψυχοπνευματική νόσο. Και ανίατη σχεδόν. Μόνο δια της αυτοθεραπείας της πνευματικής ανόδου ξεπερνιέται.
ΚΡ: Αλλά τι σχέσι έχει ο θεός με τη θρησκεία- εξουσία;
ΣΩ: Όση και μια τηλεοπτική σειρά με την παρεμβαλλόμενη εμπορική διαφήμησι.
……… …………………………………………………………………………………………………
ΣΩ: Πολλοί πιστεύουν ότι για να σωθή ο κόσμος θέλει περισσότερο θρησκεία.
ΚΡ: Άλλοι όμως και οι σοφότεροι όπως οι Έλληνες μάλλον περισσότερο φιλοσοφία, ελευθερία και αποθρησκειοποίησι. Ο ελληνικός πολιτισμός δεν ήτο θρησκειοκεντρικός αλλά ελευθερόφρων εθνοκεντρικός.
ΣΩ: Πάντα ήταν η θρησκεία ένα ψυχαναγκαστικό θρησκευτικό θέατρο που άλλους διασκεδάζει άλλους παρηγορεί και άλλους, επαγγελματικά και εμπορικά εξυπηρετεί.
ΚΡ: Οι θρησκευτικοί ήρωες είναι οι μόνοι πάντως που βασανίζονται και χάνουν την ζωή τους στο τέλος.
ΣΩ: Ένας έμμεσος παραδειγματισμός αυτός προφανώς για τις δυσαρεστημένες μάζες. . Προσέχετε για να έχετε.(Το κεφάλι πάνω στους ώμους σας…)
ΚΡ: Αυτό λέω κι εγώ.                                          
ΣΩ: Ηθικόν δίδαγμα: Είτε η πέτρα πέσοι στο αυγό είτε το αυγό στην πέτρα, το αυγό, ο λαός θα πληρώση τα σπασμένα. Το κρυφό μήνυμα του σταυρού είναι αυτό. Μη πάθετε, μη την πατήσετε όπως εγώ που την επάτησα για να μη την πατήσετε εσείς. Ζήστε λοιπόν με τις ψευδαισθήσεις σας, και για όσο αυτές διαρκέσουν, αφού ούτως ή άλλως χαμένοι είστε από χέρι και αναλώσιμο υλικό του θεού Κρόνου. Αυτός μέχρι τον γιο του τρώει για την εξουσία, στον δούλο του τον άνθρωπο θα κολλήσει;
ΚΡ: Αποκαρδιωτικό και μοιρολατρικό . Κρίμα.
ΣΩ: Βάρβαρο και ανατολίτικο, ως μη ελληνικόν, κήρυγμα δουλείας και μοιρολατρίας. Ποιος είσαι εσύ, σού λέει, που το στραβό (το θέλημα) του πατέρα σου θεού θέλεις να κάνης ίσο; Υποτάξου λοιπόν λατρεύοντας τον θυσιασθέντα υιό του θεού σου που έγινε αιτία να σώσης εσύ την ζωούλα-ψυχούλα σου, το τομαράκι σου!. 
ΚΡ: Αν είναι έτσι οι φίλοι και οι πατεράδες, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;
ΣΩ: Και αν έτσι οι θεοί, τί να τους κάνεις τους διαβόλους, δεν λες;
ΚΡ: Εκτός κι αν οι τελευταίοι δεν είναι ει μη το alter ego των πρώτων..
ΣΩ: Γι αυτό μάθε αυτοκολύμβησι, να κολυμπάς, να ζης ελεύθερα και κατά φύσιν, ο ίδιος ώσπερ αυτόνομος μικρός θεός, χωρίς τα πονηρά σωσίβια του θεού που γίνονται με τον καιρό πνιγμού βαρίδια.
……………………………………………………………………………………………………………

ΚΡ: Αγάπη και μισαλλοδοξία πώς συμβιβάζονται;
ΣΩ: Όπως η ελευθερία με την σκλαβιά. Επιλεκτικά και συνθηματικά. Αγαπάτε αλλήλους, τους ομοθρήσκους σας φυσικά ή τους επιδόξους ομοθρήσκους σας. Όσους γεννάνε αλλού ούτε με σφαίρες.
ΚΡ: Αλλά έχουμε και θαύματα και αγίους.
ΣΩ: Υπάρχουν καλοί και κακοί παντού. Αλλά ο στρατευμένος στην θρησκεία του άγιος κάνει κακό παρά καλό. Όσο πιο άγιος τόσο περισσότερο κακό.
ΚΡ: Πώς γίνεται αυτό;
ΣΩ: Από τις πύλες του καλού εισχωρεί και ο δούρειος ίππος του κακού. Το καλό δεν πρέπει να φορά θρησκευτική στολή.
ΚΡ: Και γιατί;
ΣΩ: Γιατί μαθαίνει τον άνθρωπο να μην φιλοσοφεί, να μελετά, να σκέπτεται για να διακρίνει κάθε φορά την ουσία του καλού αλλά τεμπέλικα και εύκολα και χωρίς καθόλου σκέψι να θεωρεί καλό ότι φαίνεται – την στολή.του καλού-  Ώστε και επειδή δεν υπάρχει απαγόρευσι για το κακό να φορά την στολή του καλού, ο άνθρωπος παραδίδεται σαν τυφλός στο κακό ούτως ώστε κακό να κυβερνά πάντα στον κόσμο με την στολή του καλού κι ο άνθρωπος να απορή πώς ο καλός θεούλης το επιτρέπει αυτό!
ΚΡ: Καταπληκτικό! Γι αυτό πάμε νομίζοντας ότι έχομε την καλύτερη θρησκεία και θεό αντί εμπρός όλο και πιο πίσω….
ΜΩ: Και τι πίσω. Ολοταχώς! Και γι αυτό, να ιδής, το αποτέλεσμα, δεν ευθύνεται το κακό αλλά το θρησκευόμενο καλό πού του ανοίγει τις πόρτες του παραλόγου. Αφού δεν υπάρχει πραγματικό καλό στο θρησκευτικό καλό αλλά μόνο στο φιλοσοφικό. Αλλά το φιλοσοφικό αυτό καλό η θρησκεία το καταδιώκει ως σατανικό και δεν το αφήνει σε χλωρό κλαδί.
ΚΡ: Γιατί:
ΣΩ: Μα γιατί κάνει τον άνθρωπο σκεπτόμενο και ελεύθερο και γιατί μόνο ο σκεπτόμενος κι ελεύθερος βρίσκεται στον ορθό δρόμο της αλήθειας και του θεού και όχι η θρησκεία η οποία θέλει τον άνθρωπο άβουλο και εκούσιο δούλο, κακό δηλαδή όπως και κακός είναι στην ουσία ο θεός τον οποίο εν αγνοία της κα επ’ ωφελεία της (χρήμα και εξουσία) πολλές φορές τυφλά υπηρετεί ως καλόν. 

Τι σκέπτεσαι:
ΚΡ: Κοιμόμαστε πάνω σε θαύματα και η θρησκεία τα αποκρύβει και μας τα χορηγεί με το δελτίο, το κοινωνικό διατροφικό δελτίο όπως εκείνος ο αλήστου μνήμης σοβιετικός κομμουνισμός.
ΣΩ: Καλέ μου άνθρωπε, η θρησκεία είναι ένας πνευματικός τετραποδισμός. Καιρός όμως να σηκωθή στα δυο του πόδια το ανθρωπόθεο Πνεύμα όμως όπως ο άνθρωπος της εξελικτικής θεωρίας. Γιατί έχει μείνει ως φαίνεται ηθικοπνευματικά ασυγχρόνιστος και καθυστερημένος.
ΚΡ: Απογοήτευσι με πιάνει. Τι μπορεί να μάς σώση, αν όχι η θρησκεία και οι θεοί της;
ΣΩ: Η μνήμη μόνο.
ΚΡ: Ποια μνήμη;
ΣΩ: Στην ζωή αυτή όλοι ήρθαμε με ιερό σκοπό και προσωπική αποστολή.
ΚΡ: Τι αποστολή;
ΣΩ: Μα την ξεχάσαμε στο δρόμο... Μας επετέθησαν καθ’ οδόν λησταί, πειραταί, αέρινες πονηρές δυνάμεις. Μάς λήστεψαν, μάς αφήρεσαν όλες τις αποσκευές της μνήμης.
ΚΡ: Δυνάμεις;
ΣΩ: Σειρήνες. Άσε, δεν είναι της παρούσης. Γυμνοί πνευματικά εφθάσαμε δώ.
ΚΡ: Γυμνοί;
ΣΩ: Όπως ένα νεογέννητο. Μας ευσπλαχνίσθη όμως η θεά γη και μας έδωσε στοιχεία συντηρητικά απ’ τα δικό της μητρικό πνεύμα ώσπου αν ανδρωθώμεν και αναζητήσωμεν όπως ο Θησεύς τα κεκρυμμένα πατρικά-πνευματικά της μνήμης όπλα. Γιατί τον ουρανό έχομε οι άνθρωποι αιώνια πατρίδα μολονότι εις την ιερή μάνα γη πατώμεν.
ΚΡ: Και πώς ανακτάται η μνήμη; .
ΣΩ: Αυτήν τώρα ζώντες προσπαθούμε ανακτήσαι εργαζόμενοι, ερευνώντας, μελετώντας, μαθαίνοντας και ησυχία δεν έχουμε μέχρι να εύρωμε τα ίχνη της που οδηγούν στην σωτηρία της περιπλανώμενης και απροστάτευτης ψυχής μας. .
ΚΡ: Και τι θα κερδίσωμε έτσι;
ΣΩ: Πολλά. Τα πάντα. Την σοφία της θνητής αυτής αλλά και της αιώνιας ζωής.
ΚΡ: Δηλαδή;
ΣΩ: Με τον πνευματικόν ομφάλιο λώρο έτσι ζώντας του σύμπαντος συνδεόμεθα, και προς τα ουράνια πνευματικά βασίλεια των θεών ασφαλώς πορευόμεθα και…
ΚΡ: Και;
ΣΩ: σώζωμεν όχι μόνο εαυτούς αλλά μαζί μας και συνανθρώπους μας πολλούς την πνευματικήν οδόν της αθανασίας και της θεότητος αποκαλύπτοντες. Αλλά όχι μόνον εδώ.
ΚΡ: Αλλά;
ΣΩ: Αλλά και εις τον ουράνια πατρίδα ενδόξως επιστρέφοντες ου παύομεν και εκεί ευεργετείν τας ψυχάς των ανθρώπων ώσπερ δαιμόνιοι τροχονόμοι παρευρισκόμενοι, και εις το ορθόν φως και την ορθήν οδόν των άστρων κατευθύνοντας αυτές και τας ορθάς οδηγίας προσφέροντες ίνα μη αποπλανηθώσι και παγιδευθώσι υπό του πονηρού φωτός και τον κύκλον των μετενσαρκώσεων αυτών επιτυχώς περατώσωσι. Για όσες θέλουν φυσικά σωθήναι και μη πάλιν εις τα σεληναία σκότη βυθισθήναι και τοις θεοίς ομοιωθήναι και μετ’ αυτών αξίως και αιωνίως μείναι.