(εις Ερίωπα)
(Περί νεοελλήνων.)
Το τι εστί Έλλην εστί της ιδίας κατηγορίας και σημασίας προς τα υπαρξιακά ερωτήματα του τι εστί ζωή, άνθρωπος, θεός. Και εις τοιαύτα ερωτήματα-μυστήρια απάντησις πλήρης ουχ υπάρχει, ει μη απόπειραι απαντήσεων διαφωτίζουσαι όμως αυτά δημιουργικώς και εξανθρωπιστικώς. Όπερ και αποτελεί ηθικόν κέρδος και πλεονέκτημα ουκ ευκαταφρόνητον δια τον ελευθέρως αγωνιζόμενον και σκεπτόμενον άνθρωπον.
Υπήρξε όντως μια ασυνείδητος πρωτεϊκή επί τα χείρω μετάλλαξις προσωπικότητος του Έλληνος μετά την ελληνιστικήν εποχήν, η και φυσιολογικώς οδηγήσασα εις την ρωμαϊκήν κατάκτησιν και υποδούλωσιν αυτού. Ίσως και φυλετική κόπωσις λόγω της συνεχούς ηγετικής πλανητικής παρουσίας και πάλης της φυλής, τουλάχιστον από της εποχής της καταβυθίσεως της Ατλαντίδος καθά παραδίδουσιν και τα διασωθέντα αρχαιοελληνικά κείμενα. (Το 3%, φεύ, του συνόλου αυτών. Τοιαύτη πνευματική και πολιτισμική παραγωγή, σημειωτέον, ουδείς προ και μετά λαός… Τι έπταιον ή τι έκρυπτον άραγε αυτά τα αθώα κείμενα, ή άλλως πως, πώς καίει και καίεται η, θρησκευτική τη προφάσει, καταγεγραμμένη ιστορική αλήθεια!)
Η επί προχριστιανικής Ρώμης κατάρρευσις και δουλοποίησις του Έλληνος εσυνεχίσθη και μετά τον εκχριστιανισμόν αυτού ευρούσα ¨ευήθη¨ σανίδα σωτηρίας και άσυλον εις την ανατολική μονοθειστικήν θρησκείαν των αποτυχημένων και απηλπισμένων εθελοδούλων.
Εκεί ¨ηνδρώθη¨ περαιτέρω ο νεοελληνικός, πάλαι ποτέ ηρωικός, εκπεφυλισμένος χαρακτήρ (Ρωμηός, Ρωμηοσύνη), ο αντικαταστήσας τον εθνικόν Ρωμαίον δεσπότην αυτού δια του χριστιανοβυζαντινού τοιούτου ως και ακολούθως δια του οθωμανού διαδόχου αυτού.
Η δε φυλετική αιμορραγία των Ελλήνων, ως παλαιά και διαχρονική πληγή, διευρύνθη περαιτέρω και μετά τους πρωτοχριστιανικούς εθνογενοκτονικούς διωγμούς, κατά την μεσαιωνικήν βυζαντινήν εποχήν αμείωτος και συνειδητώς ως και το πάλαι καθώς αι εξ ανατολών βάρβαροι ορδαί ουδέποτε εγκατασταθείσαι τελικώς ως ακάνθινος στέφανος συνοριακώς πέριξ των ελληνικού εθνικού κορμού. Διό και όλα τα όμορα της συγχρόνου Ελλάδος κράτη φέρουσι ακόμα και σήμερον ελληνικόν γενιτσαρικόν ηγετικόν αίμα, το αφελληνιστικόν αυτών δηλούν ιστορικόν στίγμα και γενετικόν πυρήνα.
Αλλά ο γνήσιος και πυρηνικός- αδαμάντιος Έλλην ου μεταλλάσσεται ουδέ αφομοιούται προς ουδέν έτερον. Ου μην αλλά και μαγνητικώς-δαιμονίως δρων ασκεί μνημικήν (η δαιμονία ανεξίτηλος φωνή της κυτταρικής μνήμης) γοητείαν και έλξιν μυστηριακήν και ακατανίκητον προς επαναναγωγήν των ασώτων αυτών υιών - και ου μόνον- προς την προτέραν χρυσήν αυτών ηλιακήν συνείδησιν και αρχαίαν, θείαν ταυτότητα, του χρυσού γένους του ευγενούς πολιτισμού της αληθείας και της δικαιοσύνης, καταδεικνύων εν ταυτώ την νέαν εθνικήν και θρησκευτικήν ταυότητα των επιόρκων γενιτσάρων επίπλαστον, νόθον και θνησιγενή.
Η γαρ γονιδιακή και πνευματική παρακαταθήκη των φωτοδοτών Ελλήνων εξικνείται και διαδίδεται από της χρυσής θεοφόρου ηρωικής εποχής του ανθρωπίνου γένους, γένους γεννηθέντος και γενετικώς-ηρωικώς προικισθέντος εις το πλέον φιλικόν προς τον άνθρωπον και τον πολιτισμόν του γεωφυσικόν χώρον και κλίμα, τον ιερόν αιγαιακόν και περιαιγαιακόν χώρον, το ιερόν δισκοπότηρον της ιστορίας.
Ου δύναται πόλις επάνω όρους κρυβήναι μηδέ ο Έλλην πλέον εις τον χριστιανόν κομμουνοδιεθνιστήν ή κομμουνοδημοκρατικόν γενίτσαρον του ΄απελθέτω απ’ εμού το πικρόν ποτήριον.¨
Ο καιρός των χριστιανικών και αριστεροκομμουνιστικών σου ψευδαισθήσεων εξήντληται, Έλλην. Σοί λέγω: Δεύρο έξω, δειλέ, εκ του χριστιανικού γυναικωνίτου σου, όπου ως άλλον προ των τρωικών λιποψυχήσαντα Αχιλλέα ενέκλεισεν η δειλία σου και πολέμα. Και μάθε ότι ο καιρός της κρίσεως και διακρίσεως ήγγικε. Και ζήσε ή πέθανε κατά τον ποιητήν ¨κανονικά.¨ Οι καιροί ου μενετοί. Η θρησκεία και η δημοκρατία ου δύναται πλέον διασώζειν τα ανθρώπινα και ελληνικά αυτόσωστα.
Προσωπικώς, ο προσωπικός μου δαίμων,συμπαθών τιμά μεν τον θρήσκον άνθρωπον και δη τον Έλληνα, ουδόλως όμως εκτιμά και την θρησκείαν αυτού, θεωρών αυτήν παρακμιακόν και εκφυλιστικόν κοινωνικόν φαινόμενον και θεσμόν όπερ ηκολούθησε την παρακμήν της μυθικής εκείνης, της χρυσής εποχής του ανθρωπίνου γένους, την εποχήν της ηρωολατρίας-ανθρωπολατρίας, ότε θεών-ηρώων παρόντων και κατά το ¨αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω¨ θρησκεία ουδόλως υπήρχεν, ει μη μόνον ελευθέρα αυτοθρησκεία, εκάστου αρχηγού της οικογενείας και τα ιερατικά καθήκοντα συν τοις άλλοις επιτελούντος. Εποχήν η οποία είχε την ελευθερίαν και τον πατριωτισμόν ως υπερτάτας αξίας και τον ελευθεροποιόν ηρωισμόν ως πνευματικήν λατρείαν και υπερθρησκευτικήν παιδείαν.
Και γαρ θρησκεία εν τη ουσία σημαίνει ¨θεωρίαν ασκώ¨, όπου θεωρία εστί ¨θεούς-άστρα ορώ.¨ Άρα η εξάσκησις της επιστήμης της αστρονομίας και αστροφυσικής, της διδασκούσης τα αιώνια μυστικά και θαύματα της δημιουργίας και ζωής του ¨ αενάου σύμπαντος, μεθ’ ών και η αθανασία και αιωνία νεότης του κάλλους, εκείνη ήτο η χρυσή αληθής θρησκεία και ουχί αι κατόπιν, πολλώ δε μάλλον αι σημεριναί, αίτινες τον θεόν ως αποκλειστικόν τρόπαιον και παλλάδιον εκτιμώντες εκάστη, εκ του ουρανού κάτω στρέφουσι το όμμα της ψυχής και δόλωμα εκάστη δημαγωγικόν-εξαπατητικόν τον θεόν αυτόν προτάσσουσαι, τον θηριώδη αλληλοκερατισμόν διδάσκουσι των ανθρώπων, ανθρώπων ανταγωνιζομένων προς το αποκτήσαι πλούτον και δύναμιν αντί μεγαλοψύχου αρετής και επιστήμης- γνώσεως, των τα αιώνια και ευδαίμονα προγευομένων και την έμφυτον θείαν δίψαν αληθείας των ανθρώπων τερπνώς ικανοποιούντων.
Ούτως ούν εχόντων των σημερινών πραγμάτων, η μεν θρησκευτική λατρεία λειτουργεί δυστυχώς ως ουδέν άλλο ει μη ως, δίκην εκτονωτικής πολιτικής βαλβίδος, πνευματικός ναρκισσιμός και αυνανισμός, ο δε θρησκευτικός θεσμός ως αστυνομία του πνευματικού τε και μεταφυσικού, και οι άρχοντες τέλος αυτής ως τύραννοι συντύραννοι εκτροφείς και εκπαιδευταί ανθρωποδούλων.
Οι Έλληνες πολιτισμικοί εκπαιδευταί και αιματοδόται της δυτικής λευκής φυλής εμισήθησαν υπ’ αυτής – και κατά το ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος - ουδόλως ησσόνως ή όσον και παρά των άλλων φυλών ώστε το απαισιοδόξως διερωτάσθαι ¨πώς κατηντήσαμεν¨ ευλόγως δύναται μετατραπήναι εις το ελπιδοφόρον ¨ πώς έτι επιζώμεν;΄
Και βεβαίως και εις πόλεμον ελληνοτουρκικόν συρθησόμεθα ως και εις τους πρώην δύο παγκοσμίους πολέμους, και πάλιν την δόξαν και τον θάνατον εισόμεθα, και του ανθρωπίνου χρέους την εντολήν ως και της ειμαρμένης ηρωικώς μέλλομεν αόκνως επιτελέσαι. Ου μην αλλά και την Βρησηίδα χώραν λάφυρον αυθαίρετον του Αγαμέμνονος Σουλτάνου οψόμεθα είναι ή των ημετέρων αδικηθέντων, Αχιλλέως τε και Αίαντος.
Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον.
Του θεού εσμέν υιός-φυλή, ποτέ μεν Ηρακλής, ποτέ δε Αχιλλεύς, και εν ανάγκη και Ιησούς, το σήμα κατατεθέν- θυσιασθέν της ανθρωπότητος.
Η ιστορία του αποθεωτικού πολιτισμού της ανθρωπότητος δι’ ημών ήνοιξε και δι’ ημών μέλλεται κλείσειν.
Ο θάνατος του ήρωος οδηγεί εις τον ιδιωτικόν παράδεισον της ελευθερίας.
Ο αφηρωισμένος ου μεταβαίνει εις παράδεσον τινα. Ο παράδεισος έρχεται ως ήλιος εις αυτόν του στεφανώσαι αυτόν.
Ο θάνατος του δούλου εις τον φαυλοκυκλικόν, εικονικόν, αναλώσιμον θρησκευτικόν παράδεισον των τυραννοδούλων.
Και εν κατακλείδι περαίνων τον λόγον τούτον:
Του όντως θείου δη αμέσως όντος απροσίτου δια τον άνθρωπον, δαιμόνων διαμέσων κυητήριον και εκπαιδευτήριον δαιμόνιον υπάρχει η των θνητών ανδρών ψυχή. Εξ ών οι μεν επιτυχώς αποφοιτούντες εις θεών μοίραν αναβαθμίζονται, οι δε αποτυγχάνοντες, κατά τον αυτόν λόγον, εις κακούς υποδαίμονας υποβαθμίζονται.
Υ.Γ.
Και όστις προσωπικός ημών δαίμων ή αυτοδαίμων ουχί την φυσικήν αυτοθρησκείαν αποκηρύσσει τω αγαθών ανθρώπων αλλά την πονηράν κρατικήν, επαγγελματοποιημένην και καταπιεστικήν ως έχει κατά τους ιστορικούς χρόνους θρησκείαν και κυρίως την του σημερινού ολοκληρωτικού μονοθεϊσμού. Και μεθ’ αυτής βεβαίως πολλώ μάλλον καταψηφίζει την επαγγελματικήν ιερατικήν-κληρικαλιστικήν-ολιγαρχικήν τάξιν ήτις συνεξουσιάζουσα μετά της πολιτικής εξουσίας εργολαβικώς καπηλεύεται αυτήν, εκλαμβάνουσα και χειριζομένην την ανωτέρω ως οιονεί μαγικής τινος φύσεως πνευματικόν υπερόπλον προς καθυπόταξιν, εξαθλιωτικήν δουλοποίησιν και πολιτικοοικονομικήν εκμετάλλευσιν των μαζών. Και ούτω κρίνοντες και ποιούντες την περί κρίσιν των ψυχών και το ήθος των θεών επιθυμούσι οι αθεόφοβοι, αποκλειστικώς και αυθαιρέτως, δογματίζειν και κρίναι. Οποίον θράσος απύθμενον και υποκρισία ανίερος και θηριώδης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου