Εις το αιθέριον μέτωπον της ημέραςεδρεύουσιν οι απρόσιτοι θεοί
εις το υποπόδιον δε αυτής
οι δύσμοιροι θνητοί, αλγεινοί οι
συγκάτοικοι του γήρατος,
της πενίας και του θανάτου
άθλιοι οπαδοί,
ούτε ομόνοιαν έχοντες μήτε και Δίκην,
ει μη βάσανα ατελεύτητα και επί πλέον
τυραννίες σε και δουλείες υπόχρεοι.
Σκότος επί σκότους γαρ
τα επίχειρά της μοίρας των
και πόνοι επί μόχθων.
Και λάφυρα του Άδου είεν αν
και αβίωτος όλος ο των ανθρώπων βίος,
ει μη των θεών εν βλέμμα και μειδίαμα
κατά καιρούς προς αυτούς στρεφομένων,
(λάμψις από την λάμψιν των
και ύψος εκ του ύψους των),ικανόν δεν ήτο θαυμαστώς
τα γήινα πάθη τους αποσβένειν
και θείους έρωτας, οίστρον ελευθερίας
και αρετής υπέροχα έργα εμπνέειν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου