ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Κάποιοι λένε ότι αυτός είναι ο λόγος που θα βουλιάξει από λαθροεισβολείς η Ευρώπη στα επόμενα 10 χρόνια....δεν θα προλάβουν . Από την άλλη ο γράφων πιστεύει ότι από την σύγκρουση με την Κίνα η Ινδία θα βγεί, κατά πολύ πολύ....μικρότερη σε αριθμούς.!! Είχα γράψει σε κάποιο άλλο ιστολόγιο στις 7/4/13 18:31.....: " H Ινδία είναι η δεύτερη μεγάλη δύναμη της Ανατολής , και παρουσιάζει ακριβώς τα ίδια στοιχεία με την Κίνα.!! Ο ανταγωνισμός τους στα επόμενα χρόνια θα είναι...τρομερός.!! Τόσο που θα έρθουν αργά η γρήγορα σε σύγκρουση."
Επίσης οι Η.Π.Α με την Ινδία είναι σύμμαχοι....τα κόζια άλλαξαν και άλλαξαν άρδην οι προτεραιότητες των Γιάνκηδων. Η πρόσφατη κόντρα μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν (πίσω απο το Πακιστάν βρίσκεται η Κίνα) αυτό μας δείχνει.Οι Ινδοί δεν θα κάνουν πίσω τώρα επειδή οι διεθνείς συσχετισμοί δίνουν μια χρυσή ευκαιρία σ'αυτούς για την επίτευξη του στρατηγικού τους στόχου που είναι "κλείσουν" την δίοδο της Κίνας προς το Πακιστάν από τα Βόρεια . Η δίοδος είναι το Κασμίρ.
Όπως και να έχει η Ευρώπη είναι το Λίκνο Γένεσης της Λευκής Φυλής, και σίγουρα η λευκή φυλή δεν είναι ερυθρά φυλή για να την γενοκτονήσουν.....και έτσι θα παραμείνει.
Για αυτόν τον σκοπό θα δημιουργηθεί μια μεγάλη συνομοσπονδία Κρατών... για να προστατέψουν το Λίκνο της Ζωής του Πλανήτη. Ο χρόνος επαναλαμβάνει τον εαυτό του, μερικές φορές με περίεργο τρόπο! Με παρηγορεί όμως το γεγονός ότι οι πρόγονοι των Ελλήνων, θα ήθελαν να τα ζήσουν… εξ΄άλλου οι απαιτήσεις της εποχής θα χωρίσουν την ήρα από το στάρι… τα βαρέα από τα κούφα κατά Αριστοτέλη… τους ΜΗ Έλληνες , από τους Έλληνες και αυτό είναι κάτι το θετικό.
Υ.Γ Ένας πληθυσμός που αναπαράγεται χωρίς να μπορεί να εξασφαλίση στα τέκνα του «ένα ποτήρι γάλα , ένα πιάτο φαΐ » αξίζει να επιβιώνει χάρις στην δική μας φιλανθρωπία;; Και πού αποσκοπεί αυτή η φιλανθρωπία όταν το IQ του δεν φθάνει να το σκεφθή αυτό, τουτέστιν καταφανώς είναι «αδιέξοδον της εξελίξεως»; Και γιατί αυτές οι ανωτέρω απλούστατες σκέψεις αποτελούν ταμπού που κανείς από εμάς να μην τολμά να εκστομίσει δημοσίως;;Αλλά το ερώτημα δεν είναι ποία είναι η νοοτροπία αυτού του πληθυσμού αλλά η ιδική μας νοοτροπία, τί τέλος πάντων επιδιώκουμε με την στάση μας;; Αντί να σκεφθούμε σοβαρά την δεινή κατάσταση του Εθνους μας που εξαφανίζεται, σκεπτόμαστε να διαθρέψουμε αυτούς που προσπαθούν να καταλάβουν την γη μας διά του αριθμού τους.
Επίσης οι Η.Π.Α με την Ινδία είναι σύμμαχοι....τα κόζια άλλαξαν και άλλαξαν άρδην οι προτεραιότητες των Γιάνκηδων. Η πρόσφατη κόντρα μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν (πίσω απο το Πακιστάν βρίσκεται η Κίνα) αυτό μας δείχνει.Οι Ινδοί δεν θα κάνουν πίσω τώρα επειδή οι διεθνείς συσχετισμοί δίνουν μια χρυσή ευκαιρία σ'αυτούς για την επίτευξη του στρατηγικού τους στόχου που είναι "κλείσουν" την δίοδο της Κίνας προς το Πακιστάν από τα Βόρεια . Η δίοδος είναι το Κασμίρ.
Όπως και να έχει η Ευρώπη είναι το Λίκνο Γένεσης της Λευκής Φυλής, και σίγουρα η λευκή φυλή δεν είναι ερυθρά φυλή για να την γενοκτονήσουν.....και έτσι θα παραμείνει.
Για αυτόν τον σκοπό θα δημιουργηθεί μια μεγάλη συνομοσπονδία Κρατών... για να προστατέψουν το Λίκνο της Ζωής του Πλανήτη. Ο χρόνος επαναλαμβάνει τον εαυτό του, μερικές φορές με περίεργο τρόπο! Με παρηγορεί όμως το γεγονός ότι οι πρόγονοι των Ελλήνων, θα ήθελαν να τα ζήσουν… εξ΄άλλου οι απαιτήσεις της εποχής θα χωρίσουν την ήρα από το στάρι… τα βαρέα από τα κούφα κατά Αριστοτέλη… τους ΜΗ Έλληνες , από τους Έλληνες και αυτό είναι κάτι το θετικό.
Υ.Γ Ένας πληθυσμός που αναπαράγεται χωρίς να μπορεί να εξασφαλίση στα τέκνα του «ένα ποτήρι γάλα , ένα πιάτο φαΐ » αξίζει να επιβιώνει χάρις στην δική μας φιλανθρωπία;; Και πού αποσκοπεί αυτή η φιλανθρωπία όταν το IQ του δεν φθάνει να το σκεφθή αυτό, τουτέστιν καταφανώς είναι «αδιέξοδον της εξελίξεως»; Και γιατί αυτές οι ανωτέρω απλούστατες σκέψεις αποτελούν ταμπού που κανείς από εμάς να μην τολμά να εκστομίσει δημοσίως;;Αλλά το ερώτημα δεν είναι ποία είναι η νοοτροπία αυτού του πληθυσμού αλλά η ιδική μας νοοτροπία, τί τέλος πάντων επιδιώκουμε με την στάση μας;; Αντί να σκεφθούμε σοβαρά την δεινή κατάσταση του Εθνους μας που εξαφανίζεται, σκεπτόμαστε να διαθρέψουμε αυτούς που προσπαθούν να καταλάβουν την γη μας διά του αριθμού τους.
India’s great demographic dividend should hold enormous promise.
There are 650 million Indians under the age of 25, and 845 million under
35, and the country’s workforce is expected to grow to 1.08 billion by 2050.
But although these numbers seem positive, the trends tell a
different story. The problem manifests itself in multiple ways; 1.4
million students write competitive exams for fewer than 6,000 general
quota seats at the elite Indian Institutes of Technology (IITs), while
entry-level jobs in government offices are attracting applications from
MBA graduates and PhD holders.
It’s as tragic as it is shocking that among the 13 million
youngsters that join the workforce each year, only one in four
management professionals, one in five engineers and one in ten graduates
are employable. India's skills gap and obsolete teaching curricula
contribute to this trend, while forcing innumerable young people to
settle for much less than they deserve. While the education ecosystem in
India on the whole needs a major revamp, the group with the strongest
case for consideration, effort and refurbishment is the 27.2% of India’s
youth - almost 175 million youngsters - who are not in education,
employment or training.
This left-behind cohort of young people aged between 15 and 29
assumes an even greater significance given India’s current focus on
youth productivity, on promoting sustainable and inclusive growth, and
on implementing multiple initiatives to improve their situation.
The Gap
The privilege
The socio-economic fibre that glues the Indian economy together is
thin. While the upper and upper-middle classes can easily afford to keep
their children in education for as long as they wish, the same cannot
be said for the middle classes, who must prioritise affordability over
their wishes, or for the lower middle-classes, who have to work hard to
make ends meet. The entire scenario begs the question: why is the
privilege of education the prerogative of the affluent? The specific
reasons behind educational attrition and dropouts need to be analysed at
a micro-level.
The cultural context
Shockingly, a little under 6.5% of young men fall into this
left-behind category as opposed to about 45% of young women. Precedence
continues to be given to male children in India for a plethora of
reasons. Although this is the 21st century, the idea of living off a
‘woman’s income’ is still taboo – a notion that is not uncommon in
semi-urban and urban establishments. The opportunities for education,
economic empowerment and financial independence are given to boys, while
girls are forced to sit at home. The fact that their ‘honour’ needs
protection, and that families find it easier to keep girls at home
rather than be in a constant frenzy about their safety, also contributes
to the high number of young women deprived of education, training or a
job.
The allied issues
Leaving education early has multi-faceted consequences. Lack of a
peer network, social hygiene, information beyond the classroom and
intimidating social isolation can deter young people who have dropped
out of school as children from returning to education and training.
Metrics for success
The definition of success has long been debated; it means different
things to different people. Putting people into categories, and
considering a job placement as the sole criterion for determining
whether someone is a success, is hardly efficient. Credibly defining and
accepting alternative metrics such as happiness, contentment, ease of
re-enrollment in education, the ability to confidently overcome
barriers, and economically viable productivity – is a pressing need
today.
The solution
Incorporation of a skills-based curriculum
The Indian education system needs to change. It absolutely must.
While our children have been taught the same set national curricula for
the past five decades, the world outside has moved on. Rampant changes
in technological frameworks, rapid automation and in the requirements
for employability and professional skills necessitate the development
and execution of both a robust skills-oriented curriculum and an
exciting learning pedagogy. Our focus needs to go beyond languages,
science and mathematics, and towards the development of the professional
and life skills that will improve students’ employability, as well as
the effective design and delivery of a new vocational curriculum.
Bringing industry into the classroom
One of the prime challenges facing young people not in education,
employment or training is the severe lack of industrial exposure. This
is especially critical for students engaged in vocational courses.
Replicating the idea of industry-designed courses, as are currently
offered at many universities, is a good idea. It is no secret that we
have a severe need for a skilled workforce. Quite often, many
organizations absorb the learners they train and help them into work
placements. The most significant takeaway, however, is that learners can
prepare for exactly what is required of them in the workplace, without
the added pressure of re-enrollment into the education system.
Have you read?
Dedicated career guidance and youth empowerment programmes
Education systems across the nation – schools, colleges,
universities and vocational training centres - are in desperate need of
sophisticated career guidance systems and experts who can counsel
students. With the rampant advent of technology and automation
disrupting multiple industries, the need for future-proofing the careers
of our students is now greater than ever. Implementing national career
guidance schemes and committing to the implementation of a mandatory
career guidance curriculum will help students in general, and young
people out of education and work in particular. Furthermore, the reach
of youth empowerment programmes needs to trickle down to the grassroots
level. There is an urgent call for a dedicated national youth
empowerment programme, robust enough to engage our left-behind young
people and to help them learn and play their part in building our
nation.
It is an oft-repeated aphorism that we cannot predict the future of
jobs. Yet this seems counter-intuitive to the majority of us who engage
in professional enhancement, honing our key skill-sets and trusting in
our self-reliance. It is, perhaps, the only sustained answer to triumph
over ambiguity. In order for this dream to transition to reality, we
must trust our young people to make a choice and stay in education,
pursue technical training or engage in productive work. All three are a
testament to India’s commitment to become the world’s human capital
powerhouse.
πηγή
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου