ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΥΝ.

Γράφει ο ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

(Αφιερώνεται στους 2 φίλους σχολιαστές ...Δημήτρη και 25άρη.....)

Πολλά έχουν λεχθεί  τόσο για τον Αχιλλέα και τον Πάτροκλο, όσο και για την φιλία τους. Ναι ήταν φίλοι, αλλά όχι μόνο φίλοι, ήταν οικογένεια, καθότι ο Πάτροκλος ήταν πρώτος ξάδελφος του Αχιλλέα. Ο Πάτροκλος ήταν μικρότερος στην ηλικία από τον θεϊκό Αχιλλέα...και τον εκπαίδευε  ο Αχιλλέας με τον ίδιο τρόπο που εκπαιδεύτηκε και αυτός όταν ήταν μικρός δίπλα στον Κένταυρο Χείρωνα. Συνήθως όταν δεν πολεμούσαν περνούσαν τον χρόνο τους συζητώντας, παίζοντας μουσική, και κάνοντας σχέδια για το τι θα έκαναν όταν γυρνούσαν στην πατρίδα.

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Εσύ που έχεις να ασχοληθείς με τον σημαντικό σου πόλεμο, έχεις χρόνο να ασχοληθείς με ένα αντικείμενο όπως η Τέχνη;;
ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Νομίζω Πάτροκλε ότι πρέπει να δεις τα πράγματα , από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά. Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι η Τέχνη συνοδεύει το ανθρώπινο είδος από την απαρχή του;;
ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Επειδή στην ανθρωπότητα αρέσει η ομορφιά;;
ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Xμ ...ενδιαφέρουσα απάντηση, αλλά πολύ μακριά από την πραγματικότητα.Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα ....όσο και ο ανθρώπινος ψυχισμός.
ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Δηλαδή;;
ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Δηλαδή ευγενικέ πολεμιστή του Σύμπαντος , αναρωτήθηκες ποτέ πως προέκυψαν τα πρώτα  έργα Τέχνης;;

ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Aπο τα μαθήματα που έχουμε κάνει, ξέρω ότι πρωτοεμφανίστηκαν σε σπηλιές απεικονίσεις σκηνών από κυνήγι και επιτύμβιες πλάκες για να συνοδεύσουν αγαπημένους νεκρούς.
ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Α τώρα αρχίζουμε να συζητάμε σοβαρά. Η Τέχνη λοιπόν ξεκίνησε απο μια τεράστια ανάγκη του ανθρώπου να μην φοβάται τόσο πολύ. Κάθε τι που τον φόβιζε και επιδίωκε να το δαμάσει, το έφτιαχνε εικόνα .Το κυνήγι για τους πρώτους-ανθρώπους ήταν μια ασχολία απαραίτητη για την επιβίωση τους, και όχι χόμπι. Εξασφάλιζαν την τροφή τους πολεμώντας άγρια, τα θηρία με όλες τους τις δυνάμεις. Κάθε λάθος σήμαινε την απώλεια της ζωής τους. Επόμενο λοιπόν ήταν να απεικονίσουν σκηνές κυνηγιού, προσπαθώντας να εξορκίσουν τον κίνδυνο και να δημιουργήσουν με αυτόν τον "μαγικό" τρόπο ευοίωνες συνθήκες . Όσο για τις επιτύμβιες πλάκες , θέλω να θυμηθείς το εξής....η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο βάρβαρο θηλαστικό που υπήρχε πάνω στον πλανήτη, και σε αυτό που έγινε τώρα (homo sapiens) ήταν η ταφή των νεκρών τους.!!!
Όταν αποφάσισαν να μην εγκαταλείπουν , όπως τα ζώα τους αγαπημένους τους και άρχισαν να τους θάβουν τελετουργικά, στολίζοντας τις τελευταίες κατοικίες τους , τότε ακριβώς συνειδητοποίησαν πως στην πραγματικότητα με αυτόν τον τρόπο μάχονταν τον ίδιο τον θάνατο, επειδή κατάφερναν ένα φθαρτό σώμα που ήταν ήδη χωρίς το πνεύμα ή την ψυχή του να το απεικονίζουν στην αιωνιότητα.!!
Ακριβώς για αυτό η Τέχνη έγινε το αντίπαλο δέος του Θανάτου. Επειδή ότι παίρνει εκείνος , πολλές φορές βάναυσα , την προσωπικότητα, την συνειδητότητα, τα συναισθήματα, τον έρωτα, το Δίκαιο, τα ακραία πάθη, μπορούν με την Τέχνη να διατηρηθούν ως το τέλος των εποχών.
ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Kάνοντας Τέχνη , δηλαδή, πάμε κόντρα στον θάνατο;;;Διατηρούμε την Ουσία μας για πάντα;;
ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Ναι , αλλά όχι μόνο αυτό. Κάνοντας Τέχνη χρησιμοποιούμε τις καλύτερες ανθρώπινες ιδιότητες. Τη θέληση μας, που πρέπει να είναι αδάμαστη ώστε να υλοποιήσουμε κάποιο έργο. Την έμπνευση μας, που μας δίνει την αίσθηση ότι μπορούμε να επικοινωνήσουμε με κάτι μεγαλύτερο απο εμάς. Την αισθητική μας , που τελεσίδικα μας διαχωρίζει απο τα ζώα.Και φυσικά την εφευρετικότητα μας , που είναι το Αίτιο της Εξέλιξης , αφού χρειάζεται διαρκώς , ώστε να εξελλίσονται τεχνικές που αναβιβάζουν οποιανδήποτε καλή τέχνη.
ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Αρχίζει να σκέφτεται ότι η Τέχνη είναι το απαύγασμα του ανθρώπινου μεγαλείου που αναδεικνύει όλες τις ποιότητες για τις οποίες αξίζει κανείς να πολεμήσει (σύμφωνα με αυτά που του λέει ο Αχιλλέας).
ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Α......και κάτι ακόμα λαμπρέ Πάτροκλε, σκέφτηκες ποτέ,  γιατί η ανθρώπινη Τέχνη άκμασε περισσότερο σε σκοτεινές περιόδους πολέμων , αντί σε γαλήνιες;;
ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Αυτό το  θυμάμαι από παλαιότερα που  το συζητούσαμε.....Επειδή το ανθρώπινο Είδος  φοβάται πως θα αφανιστεί , και φροντίζει να "αφήσει κάτι πίσω του".
ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Πίσω απο κάθε δημιούργημα θα βρεις μεγαλοφυείς τρόπους με τους οποίους ο Άνθρωπος αντιτάχθηκε στον μεγαλύτερο φόβο του, την απώλεια του Εγώ του και την παντελή ανυπαρξία.
ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Όμως τα έργα Τέχνης τα έφτιαχναν ανέκαθεν καλλιτέχνες και όχι πολεμιστές.!! Σε τι θα μπορούσε να είναι χρήσιμη μια τέτοια συζήτηση αυτή την στιγμή;;
ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Θα μας κάνει σοφότερους, περισσότερο ευέλικτους και πιο ευγνώμονες Πάτροκλε. Αντί να είμαστε μόνο Πολεμικές Μηχανές, θα πρέπει να είμαστε και σκεπτόμενα όντα. Και έτσι θα γινόμαστε ολοένα και πιο αξιόμαχοι.!! Όταν θα μπορούμε να εκφράζουμε την καρδιά και το μυαλό μας με μια εικόνα (σ.σ ο Αχιλλέας και έπαιζε μουσική και τραγουδούσε, είχε ωραία φωνή) η με ένα τραγούδι ή με οτιδήποτε άλλο μέσο, τότε θα αφήνουμε πίσω μας τις μικρές μας απογοητεύσεις , σαν να περνάμε από διαρκή κάθαρση.!! Δεν το καταλαβαίνεις;; Την επόμενη μέρα θα πολεμάμε καλύτερα επειδή θα ξέρουμε για τι ακριβώς πολεμάμε.
Και τώρα ετοιμάσου διότι αύριο θα πάμε να πολεμήσουμε του Τρώες.
ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ : Είναι σώφρων να φοράς αυτήν την πανοπλία με την περικεφαλαία  με τον αστραφτερό  Θύσανο που μπερδεύεται με τα πυρρόξανθα μαλλιά σου στο κεφάλι;; Ξεχωρίζεις ανάμεσα σε όλους τους άλλους πολεμιστές , και οι Τρώες θα σε αναγνωρίζουν όπου πας και ότι κάνεις;;
ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Είμαστε αυτοί που είμαστε Πάτροκλε....και δεν αυτό δεν αλλάζει ότι και να κάνουμε.

Σχετικά με το θέμα Αχιλλέα 1 , 2 και 3.