ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος ΣΤ΄(15)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Τάδε έφη ελληνομύστης: Είμεθα ο Έλλην, διολυμπία σπορά και ουράνια ρίζα φυλής ευγενούς αποθεωθείσης. Άστρο αρετής αστραφτερό και ασύγκριτο σαν πρωινή ιδέα. Ψυχή από μάρμαρο - και όχι από φοινικικό γύψο - που θα κληρονομήσει την προσεχή χρυσή αθανασία.
Σκοπόν ουράνιον, αποστολήν και ιερόν καθήκον έχομεν αναλάβει του τελειοποιήσαι και ευδαιμονοποιήσαι τον ιερόν άνθρωπον Και θα το επιτύχωμεν αυτό κάποτε όσος ιστορικός χρόνος κι αν απαιτηθή. Γιατί έχομε πολλά ακόμα να δώσωμεν εις την ανθρωπότητα ίσως και τα περισσότερα όπως και να δοξασθώμεν το ίδιο.
Επειδή αυτό επιβάλει το δίκαιον και αυτό ευδοκούν και επιποθούν οι αγνοί ουρανοί. Διό και θεμιτόν αυτό θεωρούντες δεν εδιστάσαμε ακόμα και με τους θεούς να τα βάλωμε, καλοπροαίρςτα πάντα, ίνα υπηρετήσωμε ίσως ένα, τον πιο αληθινό, ανώτερο και ιερότερο σκοπό της δημιουργίας.
Ήτοι την απελευθέρωσι του ανθρώπου από τον εξουσιαστικόν φόβον, την θλίψιν, την ηττοπαθή ενοχήν και την δεισιδαιμονίαν, τα εγγενή του ηθικοπνευματικά μειονεκτήματα. Για να καταξιωθή έτσι κάποτε να πετάξη από το σπήλαιο αυτό των γηίνων σωμτοποιήσεων στον Όλυμπο της θείας αθανασίας των πατέρων του.
Εδώσαμε τόσα πολλά καλά επί τόσες χιλιάδες χρόνια στον κόσμο κι ας εισεπράξαμε, αχαριστία, κυνηγητό, γενοκτονία και καταφρόνια. Δεν πειράζει. Έχομεν πολύν, πυκνόν και καθαρόν θεόν μέσα μας. Γι αυτό και όπου κι ακουμπήσεις στην ιερά μας γη, πρώην και επόμενα, ελληνικά θα συναντήσεις κατεχόμενα.
Θαρσείτε και ανίστασθε και στερρώς μένετε. Ερχόμαστε. Είμαστε ήδη πολύ κοντά σας. Αλλά δεν θα σημάνωμε πριν μας καλέσουν ως απελευθερωτάς και σωτήρας αι πράξεις της αρετής σας.
Και γαρ μιας, ακόμα και αθηναίας θεάς, χειρός ασθενής η μάχη. Αλλά ακόμα δεν είδατε τίποτα. Και θα τα ιδήτε όλα, ξαφνικά και σύντομα και άνευ προφητών. Διότι εγγύς η αυγή των νέων αιώνων.
Μαγικά είναι όλα και καθαρά όταν τα κυβερνά η αρετή και αμείβει το κάλλος. Τρισόλβιος δε και όποιος μοιράζεται ύπνο και ξύπνο του με χαριτωμένους, πρόσχαρους θεούς.