ΟΙ ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ. (88)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Χθες γιόρταζε ο ουρανός. Σήμερα το κόμμα του. Σ’ αγαπώ ακόμα.
Άγιοι και ποιηταί. Νάρκισσοι αυτοπαγιδευμένοι στην συναισθηματική των μικρολίμνη.
Και θέλουν τον διανοοούμενο είτε κίναιδον είτε άγιον. Ποτέ σοφόν, ποτέ Έλληνα.
Από την γενιά του Πολυτεχνείου στην υπερήφανη πουστογενιά. Ειπέ το δημοκρατία.
Κι ενώ περνά απαρατήρητος ο καθημερινός εκφασισμός των διαπροσωπικών σχέσεων.
Η αγάπη δεν λύνει μόνο προβλήματα αλλά και δημιουργεί. Προβλήματα και υποχρεώσεις.
Πρόσχες ίνα μη γίνης η φτωχή σταγών που ξεχειλίζει.
Το πολύ χυμένο αίμα εξαγνίζει, το ολίγον και άδικον φανατίζει.
Ω εξουσία που προσκυνάς κι εσύ το χρήμα και το κρίμα!
Τροφή για σκέψι, τροφή για φαντασία, όνειρο και ουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου