ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος ΣΤ΄(13)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Ο ποιητής θεός των απάντων έπλασε τον άνθρωπο εφάμιλλον υιόν, συνδαιτυμόνα αυτού, ίνα έχωσιν οι λαμπροί μαγικοί του στίχοι, τα αριστουργήματά του, αναλόγους θαυμαστάς, αναγνώστας και ακροατάς.
Ιερός ο άνθρωπος και ιεροποιός. Και ουδέν ιερότερον αυτού όταν επιτυχημένος πρωτίστως άνθρωπος εστί.
Τίποτα δε πιο όμορφο από μια όμορφη ψυχή. Και όμορφη ψυχή είναι αυτή που αγωνίζεται και φυτρώνει εκεί που πέφτει. Όχι ο νάρκισσος. Αυτός ζη μια φαντασιακή, παρατεταμένη, ανεκπλήρωτον εφηβεία.
Όσο ζης μαθαίνεις αλλά όσο ζης και μελετάς μαθαίνεις καλύτερα και περισσότερα. Όπου δε, η λογική, η διαλλακτική λογική παύει βασιλεύει ο μονόλογος της βίας.
Όποιος δεν θέλει δηλητηριαστή της ψυχής του τον φθόνο και την κακία, αρετήν ασκείτω και τίμιαν εργασίαν. Αυτός εγκαίρως εκριζώνει και το τυραννικό πάθος του ίνα μη γίνη δευτέρα φύσις και ολέθρια μοίρα του.
Πόλεμος ο πιο ουσιαστικός και καθοριστικός είναι, ο ακήρυκτος, άυλος, διαιώνιος πόλεμος των ψυχών, συνειδήσεων και ιδεών. Πόλεμος θεών και ανθρώπων για καθαράν ηθικήν δύνσμιν και ενέργεια, τον ζωτικόν χώρον της αθανάτου ψυχής.
Ερημωταί της υπαίθρου, γενίτσαροι της αστυφιλίας, μοιχοί της γεωργοκτηνοτροφίας, νεόπλουτοι, νεοπρωτευουσιάνοι, άγια παράσιτα. Άνθρωποι βουτηγμένοι ως το λαιμό εις την απελπισία του εγκλήματος.
Αυτότυφλοι Οιδίποδες, λειψανολάγνοι, θανατολάτραι, βασανισταί, εγκληματίαι, λυκάνθρωποι σε μια απέλπιδα προσπάθεια του ψηλαφίσαι το αθέατον φως.
Μακάριος, τρισόλβιος όστις έκανε στην ζωή του ένα δρομολόγιο ψυχής όπως το πολεμικό εκείνο του Μ. Αλεξάνδρου.
Και μόνο όποιος είναι έτοιμος κάθε στιγμή να πεθάνη είναι και πανέτοιμος και άξιος να ζήση. Αυτός που λέει όχι στους λωτούς της τρυφής που έχουν άρωμα ηδονής και ψυχή θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου