Γράφει ο ΑΡΡΙΩΝ :
Ο πανηδονισμός και ο πυρήν αυτού, ο ερωτικός και καταναλωτισκός
παροξυσμός , το ηθικόκοινωνικόν αυτό καρκίνωμα δημιουργείται και
τρέφεται (πρβ. λ. τρυφή, τρυφηλός) όπως και το σωματικόν τοιούτον
εκ της υπερβολικής καταναλώσεως ηδυσμάτων (ζαχαρωδών και
γλυκισμάτων -λιχνισμάτων-λειχουδιών.)
Ο φυσικός εξαγνιστής και εξευγενιστής των ηθών είνε, εν ειρήνη μεν,
αι ιδέαι και αξίαι της οικογενείας και της πατρίδος αίτινες διδάσκουσι
άνευ διδασκάλου – όσω και δι’ όσον διδάσκουσι – υπευθυνότητα,
φυσικόν μέτρον, αυτοσυγκράτησιν, αυταπάρνησιν και αυτοθυσίαν,
στοργήν, κοινωνικότητα, εργατικότητα, συντροφικότητα, αλληλοβοήθειαν,
τουτέστιν και συλλήβδην άπαντα τα κοινωνικά, πατριωτικά, πολιτιστικά
και θρησκευτικά αγαθά ιδανικά και καθήκοντα άτινα καλλιεργούσι
τον ανθρωπισμόν και σφυρηλατούσι υγιείς και αρρήκτους,
ανθεκτικάς εις τον χρόνον ηθικάς σχέσεις και δεσμούς.
Και, εν πολέμω φυσικά, ο σαρωτικά βίαιος και σκληρός διδάσκαλος
της ευθύνης, αμύνης και επιβιώσεως μέσω της ενστικτώδους αναδείξεως
των ανωτέρων και ευγενεστέρων, πατριωτικών και θρησκευτικών, ενστίκτων.
Η πολιτική πάντως, σπανίως είνε χώρος αναδείξεως ηθικών αξιών και προτύπων,
εδώ δεν είνε ούτε η θρησκεία (ξεκίνα από μητραγύρτας παρενδυσίας ευνούχους
της θεάς Κυβέλης, - ούτως απεκάλουν τα τραβέλια τότε, - έως τας πρωτοχριστιανικάς ¨αγάπας¨ όπου εγίνετο κυριολεκτικώς ¨της δεδηλωμένης εταίρας¨ το σιδηρούν Κιγκλίδωμα ακόμα και ο απ.Παύλος ηγανάκτει δι’ αυτάς, όρα και μεταπολίτευσιν, αριστερά κόμματα όλοι μέσα δια το βγάλειν γκόμενα ) ούτε υπήρξαν ποτέ ηθικαί και αι πλέον θεοκρατικαί αρχαίαι βασιλικαί αυλαί (ενδογαμία, αιμομειξίαι, παιδοφιλίαι κ.λ.π. ) τοιαύτα ηθικά πρότυπα.
Ο πανηδονισμός και ο πυρήν αυτού, ο ερωτικός και καταναλωτισκός
παροξυσμός , το ηθικόκοινωνικόν αυτό καρκίνωμα δημιουργείται και
τρέφεται (πρβ. λ. τρυφή, τρυφηλός) όπως και το σωματικόν τοιούτον
εκ της υπερβολικής καταναλώσεως ηδυσμάτων (ζαχαρωδών και
γλυκισμάτων -λιχνισμάτων-λειχουδιών.)
Ο φυσικός εξαγνιστής και εξευγενιστής των ηθών είνε, εν ειρήνη μεν,
αι ιδέαι και αξίαι της οικογενείας και της πατρίδος αίτινες διδάσκουσι
άνευ διδασκάλου – όσω και δι’ όσον διδάσκουσι – υπευθυνότητα,
φυσικόν μέτρον, αυτοσυγκράτησιν, αυταπάρνησιν και αυτοθυσίαν,
στοργήν, κοινωνικότητα, εργατικότητα, συντροφικότητα, αλληλοβοήθειαν,
τουτέστιν και συλλήβδην άπαντα τα κοινωνικά, πατριωτικά, πολιτιστικά
και θρησκευτικά αγαθά ιδανικά και καθήκοντα άτινα καλλιεργούσι
τον ανθρωπισμόν και σφυρηλατούσι υγιείς και αρρήκτους,
ανθεκτικάς εις τον χρόνον ηθικάς σχέσεις και δεσμούς.
Και, εν πολέμω φυσικά, ο σαρωτικά βίαιος και σκληρός διδάσκαλος
της ευθύνης, αμύνης και επιβιώσεως μέσω της ενστικτώδους αναδείξεως
των ανωτέρων και ευγενεστέρων, πατριωτικών και θρησκευτικών, ενστίκτων.
Η πολιτική πάντως, σπανίως είνε χώρος αναδείξεως ηθικών αξιών και προτύπων,
εδώ δεν είνε ούτε η θρησκεία (ξεκίνα από μητραγύρτας παρενδυσίας ευνούχους
της θεάς Κυβέλης, - ούτως απεκάλουν τα τραβέλια τότε, - έως τας πρωτοχριστιανικάς ¨αγάπας¨ όπου εγίνετο κυριολεκτικώς ¨της δεδηλωμένης εταίρας¨ το σιδηρούν Κιγκλίδωμα ακόμα και ο απ.Παύλος ηγανάκτει δι’ αυτάς, όρα και μεταπολίτευσιν, αριστερά κόμματα όλοι μέσα δια το βγάλειν γκόμενα ) ούτε υπήρξαν ποτέ ηθικαί και αι πλέον θεοκρατικαί αρχαίαι βασιλικαί αυλαί (ενδογαμία, αιμομειξίαι, παιδοφιλίαι κ.λ.π. ) τοιαύτα ηθικά πρότυπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου