Καταλληλότεροι άνθρωποι να μιλήσουν για αυτό τον άθλο είναι οι ίδιοι
άνθρωποι που πήραν μέρος σε αυτόν και το κατάφεραν. Οπότε σας
παραθέτουμε την ανακοίνωση της Λέσχης για το τι έγινε στα βουνά της
Ουαλίας.
Την απόφαση να ξανα συμμετάσχουμε την λάβαμε πέρυσι το φθινόπωρο και από
τότε άρχισαν πυρετώδεις προετοιμασίες, οι οποίες διακόπηκαν μόνο για
τις καλοκαιρινές διακοπές μας.H επιλογή των ανδρών έγινε από μένα
προσωπικά με τις προτάσεις των παλαιών ανδρών της Ο.Α. αλλά και του
θείου ‘’Γκου’’ να παίζουν μεγάλο ρόλο.
Από τότε εκπονήθηκε πρόγραμμα εκπαίδευσης με στόχο να βρισκόμαστε
ανελλιπώς τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα για εκπαίδευση και άλλη μια
για καφέ η μπύρα όπου αναλύαμε τα πάντα. Εδώ να σταθώ λίγο και να τονίσω
ότι ΟΛΕΣ οι Οverseas Patrols παραδοσιακά προετοιμάζονται πολύ καιρό για
την συμμετοχή στην άσκηση αφού συνήθως επιλέγονται μετά από διαγωνισμό
μεταξύ άλλων ομάδων της χώρας τους, αν συνυπολογίσετε ότι πρόκειται για
επαγγελματίες καταλαβαίνετε ότι το να προετοιμάζεσαι επί ένα έτος, 5
ημέρες την εβδομάδα, από 8 ώρες μέσα στα πλαίσια της εργασίας σου δεν
είναι το ίδιο με το να βρίσκεσαι δυο φορές την εβδομάδα από δύο ώρες
(…‘’σαν τον κυνηγημένο’’ και μάλιστα να μην μπορεί η ομάδα ΠΟΤΕ να
μαζευτεί ΟΛΗ για διαφόρους λόγους εργασιακούς και οικογενειακούς…).
Tελικώς η Ομάδα απαρτίστηκε από ένα έφεδρο αξιωματικό των πεζοναυτών,
ένα λοχία πεζικού, τρεις καταδρομείς, ένα στρατιώτη πυροβολικού, ένα
στρατιώτη εφοδιασμού-μεταφορών και έναν ναύτη…
Γνωρίζοντας από τις προηγούμενες συμμετοχές μας τι θα αντιμετωπίσουμε
δώσαμε ιδιαίτερη έμφαση στα υλικά, έτσι προμηθευτήκαμε αρβύλες Haix
Nepal Pro, Gore tex στολές Σιαμίδη Ελληνικής παραλλαγής, εξαρτήσεις
chest rig Tasmanian tiger & Bergen,εσωτερικούς σάκους και καλύμματα
αδιαβροχοποίησης, coolmax μπλουζάκια, combat shirt παντελόνια cdu και
σκούφους, όλα της Ελληνικής εταιρείας που κάνει πάταγο κυρίως στο
εξωτερικό pentagon και άλλα πολλά τα οποία αγοράστηκαν μετά από μελέτη
και με πρόγραμμα (για τους Έλληνες που πιθανώς θέλουν να πάρουν μέρος
στην άσκηση να γνωρίζετε ότι: 1) αν δεν έχετε τίποτα από εξοπλισμό, θα
πρέπει να υπολογίσετε 2.000 Ευρώ ο καθένας συν 300-400 Ευρώ έξοδα
αεροπορικά, διατροφής κλπ. 2)Η Μητροπολιτική Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων
Δυνάμεων και η Ο.Α. είναι στην διάθεση σας για οποιαδήποτε
διευκρίνηση-καθοδήγηση).
HOSTING UNIT
Hosting unit φέτος ήταν το 4th Σύνταγμα Scotts ‘’Highlanders’’ το οποίο
βρίσκεται στο Catterwick του New Yorkshire στην μεγαλύτερη στρατιωτική
πόλη της Βρετανίας, πολύ μακριά από τον τόπο διεξαγωγής, οπότε ήταν
επιτακτική ανάγκη να αλλάξουμε τόπο διαμονής καθώς είχαμε κλείσει
αεροπορικά εισιτήρια για 16 Οκτωβρίου πρωί (αφιχθήκαμε στο Cardiff την
πρωτεύουσα της Ουαλίας 21:00) και ξεκινούσαμε την άσκηση 06:00 της 18
Οκτωβρίου (δλδ έμενε η 17/10 για να παραλάβουμε όπλα, γεμιστήρες, πώματα
αβολιδώτου βολής, κράνη Kevlar, να κάνουμε εκπαίδευση-πιστοποίηση στον
ασφαλή χειρισμό του ιδιότροπου SA-80 και να ετοιμάσουμε τον εξοπλισμό
μας… δεν μιλάμε για εγκλιματισμό που ήταν πολύ σημαντικός), όπως
καταλαβαίνετε ήμασταν οριακά γι’ αυτό αιτηθήκαμε να μας αλλάξουν μέρος
όπως και έγινε από τους Σκωτσέζους υπευθύνους για εμάς (ένας λοχίας με
τρεις στρατιώτες της διμοιρίας αναγνώρισης Τάγματος) που παρέμειναν όμως
οι σύνδεσμοι και αρμόδιοι για εμάς. Φανταστείτε ότι το Nέο Γιόρκσαϊρ
είναι 360 χλμ από το Λονδίνο (κάτω από την Σκωτία) και και άλλα 250 από
το Sennybridge της Ουαλίας που διεξάγεται η άσκηση. Πάντως ένα αίτημα
μας δεν ικανοποιήθηκε και μας δημιούργησε μεγάλο θέμα, αυτό της
χορήγησης νυχτερινής διόπτρας που ξεκάθαρα στις instructions έθεταν ως
εκ των ουκ άνευ υλικό του οποίου μάλιστα η απουσία θα είχε επίπτωση στην
βαθμολογία (εννοώντας ότι θα την χρειαζόμασταν στην εγγύς του στόχου
αναγνώριση, close target recce, όπως και έγινε με αποτέλεσμα να μην
μπορούμε να πάρουμε πολύτιμους πόντους…), οι Σκωτσέζοι αιτήθηκαν να μας
χορηγηθεί από την οργανωτική στην έναρξη έστω της άσκησης πράγμα που δεν
έγινε (σε αντίθεση με το 2013 που μας έδιναν όσες χρειαζόμαστε αλλά
τελικά πήραμε μια γιατί ήταν βαριές). Φανταστείτε πως νιώθαμε όταν πριν
την αποχώρηση μας από τα Μeindy Βarracks στο Cardiff όλες οι ομάδες
ειδικών αποστολών ( Λεττονία ,Φινλανδία, Μολδαβία, Λευκορωσία, Gurkhas,
Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Ουκρανία, F.Y.R.O.M.,..) που ξεκινούσαν μαζί μας στην
Phase 7(έχουμε ξαναπεί ότι οι 137 περίπολοι ασκούνταν σε 8
πανομοιότυπες φάσεις με τις 1&8 να είναι αποκλειστικά για εφέδρους
και στρατιωτικά πανεπιστήμια…) έλεγχαν τον υπερελαφρό εξοπλισμό
νυχτερινής παρατήρησης που διέθεταν, θερμικές και ενίσχυσης αστρικού
φωτός.
Την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου λοιπόν 06:00 ήμασταν αισίως στο STARTEX της
CAMBRIAN PATROL, έτοιμοι ψυχολογικά και σωματικά αφού οι προπορείες που
κάναμε από τότε που πήραμε τις αρβύλες (αρχές έτους ώστε να είμαστε
έτοιμοι πριν τον 11ο ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟ όπου και πρωτεύσαμε )άγγιξαν σύμφωνα
με το ΄΄κοντέρ΄΄ (rundastic) τα 730 χλμ. Εκεί ξεκίνησε ο έλεγχος υλικών
συμφώνα με το kit list και η χορήγηση υλικών που ήταν :120 αβολίδωτα
φυσίγγια 5.56Χ45 ανά άντρα (960 σύνολο), Tracker (με το οποίο έστελνες
text σε real time και χρησιμοποιήθηκε ανάλογα στο CTR κλπ), Sat Phone
(με το τεράστιο πλαστικό και αδιάβροχο κουτί του, SMART Stretcher,
Blizzard blanket και τρία 5κιλα ballast (μετά το ζύγισμα που μας έκαναν
είδαν ότι είχαμε πολλά κιλά με αποτέλεσμα να είμαστε ήδη αρκετά
βαρυφορτωμένοι ).Το βάρος που κουβαλούσαμε ήταν κατά μέσο όρο 40 κιλά.
Έγινε και ένα ατόπημα θεωρώ από τους διοργανωτές, μας έλεγξαν για σήματα
τα οποία γνωρίζοντας ότι δεν πρέπει να φέρουμε δεν φορούσαμε (Μονάδα,
βαθμός, σχολεία κλπ), φορούσαμε μόνο μια μεγάλη Ελληνική σημαία στο
μπράτσο, σε χρωματισμούς χαμηλής ορατότητας την οποία μας είπαν να
βγάλουμε γιατί θα είχε επίπτωση στην βαθμολογία. Τελικώς πολλές
περίπολοι που προσπεράσαμε κατά την άσκηση έφεραν σημαίες της χώρας
τους, δεν μιλάμε για τους Σκοπιανούς οι όποιοι έφεραν παντού (καπέλο,
μπράτσο, στήθος) ,πιστεύω και στο βρακί.
Φέτος υπήρχαν αρκετές διαφορές με τις δυο προηγούμενες μας συμμετοχές,
π.χ. στην ενημέρωση συμμετείχε και ο δεύτερος στην ιεραρχία (2ΙC) οπότε η
ομάδα οδηγήθηκε στην κατασκευή της αμμοδόχου από τον ανιχνευτή (που
ήταν επιφορτισμένος από την αρχή με αυτό τον ρόλο). Με ώρα έναρξης
διείσδυσης της περιπόλου την 11:00 έπρεπε να βιαστούμε όπως και πράξαμε
ώστε να προλάβουμε πριν νυχτώσει να κάνουμε αναγνώριση στόχου και να μην
χρειαστούμε διόπτρα νυκτός που αποτελούσε τον μεγαλύτερο μας πονοκέφαλο
καθώς σαφώς θα χάναμε από την έλλειψη τεχνολογίας.
09:30 λοιπόν άρχισε η τελική διαταγή επί της αμμοδόχου που την είχαμε
δουλέψει πάρα πολύ (με την βοήθεια του ΄΄θείου μας΄΄ και Mission
Manager..), σε αυτή συμμετείχε λέγοντας το κομμάτι που αναλογούσε όλη η
περίπολος και πιστεύουμε ότι κάναμε μια καλή αρχή (βαθμολογικά). Κατά
την διάρκεια της διαδικασίας σε ανύποπτο χρόνο διήλθαν από το σημείο μας
Στρατιωτικοί Ακόλουθοι διαφόρων χωρών μέσα στους οποίους ήταν και ο
Κύπριος που μας αναγνώρισε λόγο της Greek lizard και μας φωτογράφησε (με
έκδηλη την χαρά του..).
Τα πρώτα 6 χλμ ήταν καθαρά ΄΄μαλάκωμα΄΄ αφού συνέχεια ανεβαίναμε, σε
λασπωμένα μονοπάτια, διερχόμενοι από προκαθορισμένα Σημεία Συναντήσεως
RV (από τις διαταγές που μας έδωσαν). Εκεί φάνηκε κατευθείαν ότι το
βάρος ήταν πολύ μεγάλο (δύο περίπολοι εγκατέλειψαν η δε μια στα πρώτα
τρία χλμ και νομίζω ήταν οι μόνες συνολικά στην 7η φάση).
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΗΣ ΤΡΑΥΜΑΤΩΝ ΜΑΧΗΣ(HELICRASH).
Όπως και να χει στο δεύτερο RV συναντήσαμε επεισόδιο κατά το οποίο ένα
ελικόπτερο LYNX είχε πέσει και είχε έναν επιζώντα που είχε παραφρονήσει,
έναν βαριά τραυματισμένο με κομμένο χέρι (κανονικός ανάπηρος πολέμου με
moulage ) και ένα ανδρείκελο ντυμένο με στολή και κράνος που
αναπαριστούσε την νεκρή γυναίκα πιλότο. Αφού κάναμε περιμετρική τριάντα
μέτρα μακριά για αν εκτιμήσουμε πιθανούς κινδύνους (δεν ξέραμε ακόμα αν
έχει καταρριφθεί ή πέσει, πως και πόση ώρα πριν, όπως και αν έχουν
οδηγηθεί εχθρικές δυνάμεις στην περιοχή…) επί τόπου σταματήσαμε τον
παράφρονα, τον ηρεμήσαμε, προσπαθήσαμε να πάρουμε πληροφορίες (ποιοι
ήταν; που πήγαιναν; πως έγινε; τις οποίες διασταυρώσαμε έπειτα με τον
τραυματία) και αφού προωθήσαμε την περιμετρική μας γύρω από το σημείο
πτώσης αρχίσαμε να ασχολούμαστε με τους άλλους δύο, ο ένας medic
τοποθέτησε γρήγορα tourniquet στο χέρι του τραυματία (που μάλλον
τοποθετήθηκε άριστα γιατί σταμάτησε η αιμορραγία), ο άλλος τσέκαρε την
πιλότο και διαπίστωσε τον θάνατό της οπότε κατευθύνθηκε στον τραυματία
για περαιτέρω ενέργειες, την ίδια ώρα άρχισε η καταγραφή και η εκπομπή
ασυρματικά της κατάστασης και η αίτηση διακομιδής (9 lines) , ως σημείο
ορίστηκε το σταυροδρόμι πλησίον της πτώσης όπου υπήρχε σημείο
προσγείωσης, ενδιάμεσα πριν την έλευση επανεξεταζόταν συνέχεια ο
τραυματίας τοποθετήθηκε στο stretcher μας όπως και η πιλότος σε ένα ήδη
υπάρχον εκεί και συλλέγαμε στοιχεία για την αναφορά μας όπως τύπο
ελικοπτέρου, μαύρο κουτί, αριθμό Ε/Π , έγγραφα που βρήκαμε κλπ.
Εξηγήσαμε στον απεικονιστή του medevac τις ενέργειες μας (μας
παρακολουθούσε όλη την ώρα πίσω από ένα δίχτυ παραλλαγής μέσα στο δάσος,
τον εντοπίσαμε από την αρχή, αποτέλεσμα της άριστης περιμετρικής και
tactical awareness της ομάδος). Εκεί πήραμε άριστα σύμφωνα με τα
λεγόμενά τους (μάλιστα ΄΄έτυχε΄΄ να βρίσκεται μπροστά στην αναφορά που
έδωσαν οι αξιολογητές στον Αρχηγό του Βρετανικού στρατού που ήρθε στο
τέλος της φάσης 7 και έδωσε τα μετάλλια στους επιτυχόντες, ο Μission
Μanager μας και είπε ότι αναφέρθηκαν στον τρόπο αντιμετώπισης μας και
ότι ένιωσαν απόλυτα ασφαλείς). Φαίνεται η τριβή με την εταιρεία
Meducation της οποίας πολλοί εκπαιδευτές είναι μέλη μας απέδωσε καρπούς.
Κατόπιν ανηφορίσαμε εκ νέου για άλλα 6 χλμ (όπου εντοπίσαμε και map
corrections που αναφέραμε στο τέλος στην απενημέρωση ) προσπαθώντας να
κερδίσουμε χρόνο για την αναγνώριση έτσι προσπεράσαμε πολλές περιπόλους
(που είχαν ξεκινήσει πριν από εμάς) οι οποίες σταμάτησαν για φαγητό
(είχε μεσημεριάσει). Κατά την διάρκεια βρεθήκαμε σε μια γέφυρα που την
περάσαμε υποδειγματικά (ήταν RV και ψυλλιαστήκαμε…) και ενώ δίναμε ρέστα
ένα Βρετανικό περίπολο πέρασε σαν να μην συμβαίνει τίποτα(;), ελπίζω
μόνο αν μας παρακολουθούσε κάποιος να μην μπέρδεψε τις περιπόλους (σε
κάποια σημεία χρονικά ή εδαφικά, ότι ερχόταν πρώτο, μας είχαν διατάξει
να επικοινωνήσουμε οπότε ήταν σαν να τους λέγαμε ότι ερχόμαστε,
ετοιμαστείτε..). Για να καταλάβετε μετά το bridge crossing όπου
διερχόσουν σε εχθροκρατούμενη περιοχή είχε ένα σταυροδρόμι στο οποίο
βρισκόταν σταματημένο ένα Βρετανικό περίπολο και σταμάτησε ακόμα ένα να
ξεκουραστεί!! (μάλιστα κάποιο από τα δύο έλαβε εξίσου Ασημένιο
μετάλλιο..), εμείς δεν σταματήσαμε την τακτική κίνηση και προχωρήσαμε
στο βουνό ακόμα 800 μέτρα πριν κάνουμε στάση.
Μετά από λίγο συναντήσαμε ένα λαδί Mitsubishi 4X4 με δίχτυα παραλλαγής
και αυτοσχέδιο έστορα του οποίου την πινακίδα κρατήσαμε (εννοείται ότι
δεν μας είδε και ότι ήταν εν κινήσει, στο σενάριο μας είχαν δοθεί πολλές
λεπτομέρειες για τον εξοπλισμό του εχθρού και αυτό το όχημα ήταν
σίγουρα δικό τους). Τελικώς ένα χλμ πριν και ενώ κατευθυνόμασταν στο
σημείο που είχαμε ορίσει ως LUP για να αρχίσει η αναγνώριση, πέσαμε πάνω
σε κάποια προφυλακή του εχθρού, εδώ να πω ότι σε κάθε φάση υπήρχε ένας
διαχωρισμός σε Blue και Green αποστολές και ενώ μας είχαν πει για τις
άλλες δύο μπλε (είχε τρεις απεικονίσεις που ήταν μπλε) ότι δεν πρέπει να
μας απασχολήσουν και ότι είναι φίλιες δεν μας ενημέρωσαν το ίδιο για
τις πράσινες με αποτέλεσμα να νομίσουμε ότι πρόκειται για
μετακίνηση-προώθηση των θέσεων του εχθρού που ήταν μέσα στο σενάριο και
έπρεπε να καταγράψουμε. Όπως και να έχει φερθήκαμε επαγγελματικά και
μπήκαμε στο δάσος ώστε να μην μας δουν, στείλαμε ένα στοιχείο
αναγνώρισης να καταγράψει το συμβάν και αποχωρήσαμε για το κανονικό
σημείο μας αφού ενδιάμεσα επεξεργαζόμενοι τα δεδομένα αντιληφθήκαμε ότι
μάλλον πρόκειται για κενό της άσκησης….. Το κακό ήταν ότι χάσαμε μια ώρα
εκεί και βράδιασε. Να σταθώ λίγο εδώ και να αναφέρω ότι στην προσπάθεια
μας να απομακρυνθούμε από τον εχθρό που βρέθηκε στο διάβα μας, από α)
μια λάθος λέξη, β) πρόβλημα στις πολιτικού τύπου ενδοεπικοινωνίες που
είχαμε (οι άλλες περίπολοι είχαν PRR στρατιωτικού τύπου φυσικά) και γ)
την ενασχόληση με ένα μέρος της περιπόλου που εμφάνιζε σημάδια κόπωσης,
παραλίγο να χαθούμε μεταξύ μας μέσα στο πυκνό δάσος . Πάντως ενώ ήμασταν
κρυμμένοι πέρασε από κοντά μας περίπολο του εχθρού και μια ομάδα
Gurkhas με περιπολάρχη Υπολοχαγό Βρετανό η οποία αφενός δεν μας
αντιλήφθηκε, αφετέρου δε έπεσε επάνω στον εχθρό που την αντιλήφθηκε
πρώτος!
Η ανωτέρω περίπολος που είδαμε πολλές φορές σε ΣΤΕΚ έλαβε ασημένιο
μετάλλιο όπως εμείς γεγονός που μας βάζει σε σκέψεις καθώς
παρακολουθούσαμε όλες τις περιπόλους οι οποίες ως επί το πλείστον ήταν
πολύ δυνατές (μου έκανε μεγάλη εντύπωση και παρατηρούσα τις κινήσεις
όλων, ειδικά οι ομάδες του πρώην ανατολικού μπλοκ που ήταν όλες ειδικών
αποστολών ήταν ΄΄μηχανές΄΄). Αντιλήφθηκα από την αρχή ότι στην 7η φάση
ασκούνταν τα περισσότερα΄΄φαβορί΄΄ και επιβεβαιώθηκα στην απονομή που
είχε την μεγαλύτερη συγκομιδή μεταλλίων από όλες τις φάσεις και τις
λιγότερες εγκαταλείψεις.
LUP
Παρακάτω ξαναβρήκα την ομάδα των Γκούρκας και μίλησα με τον επικεφαλής
τους λέγοντας του τι προτείνω για την αναγνώριση, δεν γνωρίζω αν είχε
αποφασίσει το ίδιο με εμένα αλλά αργότερα από το LUP είδαμε να κάνουν το
ίδιο με εμάς καθώς από το σημείο μας (χωρίς πάλι να μας αντιληφθούν)
πέρασαν δυο άντρες τους που αποτελούσαν στοιχείο αναγνώρισης αφήνοντας
τους άλλους έξι να ξεκουραστούν (στον γυρισμό επεξεργαστήκαμε τις
υπερελαφρές διόπτρες τους). Το στοιχείο αναγνώρισης μας γύρισε με όλο το
πακέτο (αφού πλησίασε απειλητικά για την ασφάλεια του τον εχθρό απουσία
διόπτρας) που ήταν μια στρατιωτική σκηνή με δίχτυα παραλλαγής και δυο
άντρες που φορούσαν παλαιού τύπου στολές spetsnatz και οπλισμό
ανατολικού τύπου. Εξήχθη το συμπέρασμα ότι ο εχθρός πιθανόν προσπαθεί να
μας ξεγελάσει ως προς τις προθέσεις του ώστε να μαζέψουμε δυνάμεις στο
σημείο και να κατευθύνει την κύρια επιθετική του ενεργεία αλλού. Αφού
ξεκουραστήκαμε και φάγαμε Νoodles ξεκινήσαμε για το river crossing με
ταχύ ρυθμό με αποτέλεσμα να φτάσουμε δεύτεροι εκεί, μετά από τους
Λευκορώσσους που ήταν η πιο δυνατή ομάδα όπως αντιλήφθηκα από την αρχή
και επαληθεύτηκε στην απονομή. Εδώ να προσθέσω ότι στις μεγάλες στάσεις
αλλάζαμε μπλουζάκι και φορούσαμε πάνω από τα quick dry t-shirt το
θαυμάσιο μπουφάν LCJ της Pentagon που ήταν πανάλαφρο και μικρό στον
όγκο, συνοδευόταν δε και από compression bag που μείωνε τις διαστάσεις
του σε απίστευτο επίπεδο, το τέλειο υλικό (μιλαω για warm kit) για
περιπόλους μακράς ακτίνας δράσεως που το κάθε γραμμάριο μετράει.
Γενικώς πάντως είχαμε τον τρίτο καλύτερο χρόνο τερματισμού συνέπεια των
προασκήσεων-προπορειών (δεν κέρδιζες κάτι αν ήσουν μέσα στον χρόνο η αν
ήσουν γρηγορότερος από άλλη περίπολο αλλά έχανες πόντους αν υπερέβαινες
τα χρονικά όρια). Εκεί βρήκαμε τον Liaison που είχαμε στην πρώτη
εκστρατεία μας στο Η.Β. το 2011 υπεύθυνο του στεκ καθότι αμφίβιος
μηχανικάριος (τι μικρός είναι ο κόσμος;).
RIVER CROSSING
Η διέλευση υδάτινου κωλύματος (βλέπε βίντεο του 2011) διενεργήθηκε νύχτα
, απόσταση 70 μέτρα , λάσπη στον βυθό 1 μέτρο και το βάθος 25 με
αποτέλεσμα να είχε ήδη χαθεί ένα όπλο(από άλλη ομάδα). Η κόλαση όμως
ήταν απέναντι στην όχθη που έπρεπε να ανέβεις μια πολύ απότομη πλαγιά
500 μέτρων μέχρι να φτάσεις στον δρόμο, εκεί αφήσαμε τις φτέρνες μας.
PUP
Μετά από αλλά δύο ανηφορικά χλμ φτάναμε στο PUP (pick up point), μας
φόρτωσαν σε οχήματα και μας πήγαν σε ένα Π.Χ.Α. μέσα στο δάσος που
σηματοδοτούσε το τέλος του πρώτου μέρους της άσκησης όπου κινούμασταν ως
περίπολο αναγνώρισης. Εδώ μας περίμενε μια έκπληξη (μια από τις
καινοτομίες του φετινού Cambrian) καθώς οι νέες διαταγές έλεγαν ότι
08:30 που συνεχίζουμε ως περίπολο μάχης έπρεπε να αφήσουμε τα Bergen και
να συνεχίσουμε με day pack.Στο σημείο είχαμε πάντως πολύ δουλειά ειδικά
εγώ και ο βοηθός καθώς έπρεπε να επεξεργαστούμε τις νέες διαταγές και
να συντάξουμε την αναφορά περιπόλου αναγνωρίσεως ώστε να την δώσουμε
πριν φύγουμε ,το πρόβλημα ήταν ότι μας έδωσαν άλλο τύπο αναφοράς από
αυτόν που είχαμε σκοπό και προετοιμαστεί να δώσουμε. Εκεί η ομάδα
εργάστηκε αποδοτικά και φρόντισε ο ένας τον άλλο σε σημείο να ταΐζει στο
στόμα με το κουτάλι όποιον δεν είχε δύναμη να το κάνει μόνος…
ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ
Την 19/10 08:30 ξεκινήσαμε ως περίπολο μάχης πλέον με τα day pack (που
έπιαναν πολύ χώρο και έδιναν βάρος στο Bergen),τα κράνη έτοιμα για χρήση
(μετά από 10 χλμ τα βάλαμε και δεν τα βγάλαμε παρά μόνο στο τέλος μετά
από 15 χλμ).
Έπρεπε να προσέξουμε μην χάσουμε κάποια διαβίβαση από αυτές που είχαμε
διαταχθεί. Κάναμε ακόμα μια διάβαση γέφυρας που ήταν πάνω από
σιδηροδρομικές γραμμές και μετά από μερικά χλμ φτάσαμε σε ένα σημείο από
όπου έπρεπε να περάσουμε.
Στο σημείο η ενημέρωση ήταν ότι η περιοχή είναι ναρκοθετημένη και είχε
ανοίξει μέχρι ένα σημείο από το φίλιο μηχανικό καθώς ο εχθρός είχε
πετάξει πρόχειρα τις νάρκες, εμείς έπρεπε να προωθηθούμε μέσω του
διαδρόμου και να διανοίξουμε μερικά μέτρα ακόμα κάτω από την κάλυψη
φίλιου UAV. Όντως στο σημείο προωθήθηκε ο εκκαθαριστής με την ειδική
συλλογή που είχαμε αγοράσει από το διαδίκτυο και ξεκίνησε δουλειά,
εντόπισε τρεις νάρκες και η διάνοιξη στο μονοπάτι προχωρούσε όσο εμείς
καλύπταμε με τα όπλα μας σε μικρή απόσταση πίσω του σκανάροντας με τις
διόπτρες των όπλων για εχθρική παρουσία. Σε κάποια στιγμή δόθηκε λήξη
και μας έγιναν οι εξής παρατηρήσεις 1)έπρεπε ο άντρας που εκκαθαρίζει να
είναι πρηνηδόν και όχι στα γόνατα, 2)δεν έπρεπε να φοράει όπλο και
εξάρτυση, εδώ να πούμε ότι το είχαμε σχολιάσει αυτό πριν την άσκηση αλλά
επιλέξαμε αναλύοντας φωτογραφίες από το Αφγανιστάν να ακολουθήσουμε την
λογική αυτών που πολεμάνε και όχι αυτή της ειρήνης.. 3)εγώ με μια
άτσαλη κίνηση βρέθηκα σε σημείο που δεν έπρεπε και ενώ με διόρθωσε ο
ανιχνευτής 1 το είχε δει ο αξιολογητής, 4)δεν εντοπίσαμε εκατέρωθεν του
δρομολογίου δύο παγιδεύσεις που ήταν μέσα στις φυλλωσιές. Συμπέρασμα τα
πήγαμε χειρότερα από οπουδήποτε αλλού, όπως και να χει αφού συζητήσαμε
λίγο τα λάθη μας ξεκινήσαμε για παρακάτω.
Δυστυχώς παρακάτω και ενώ διερχόμασταν το δάσος μέσω μιας ιππικής
διαδρομής έπεσα μέχρι τα γεννητικά όργανα σε μια τρύπα με αποτέλεσμα να
συνεχίσω λασπωμένος μέχρι το τέλος.
FARM 8
Στην φάρμα που ήταν το επόμενο μας RV συναντήσαμε εκ νέου τους
πρωτεύσαντες Λευκορώσους και νομίζαμε ότι θα έπρεπε να περιμένουμε να
βγει ο περιπολάρχης τους από τα διάφορα κτίρια που υπήρχαν στο σημείο
ώστε να βρούμε με την σειρά μας κάποιον από την διοργάνωση και να μας
πει τι θα κάνουμε. Μετά από λίγο παρατηρώντας τον περιπολάρχη τους να
μπαινοβγαίνει στα κτίρια καταλάβαμε ότι δεν υπάρχει κανείς εκεί,
επιτόπου διέταξα τους άντρες να μπουν εντός των κτηρίων και να τα ψάξουν
ένα-ένα .Σε λίγα λεπτά με κάλεσαν εντός και μου έδειξαν σχεδιαγράμματα
χαρτών που υπήρχαν στους τοίχους κλπ, καταλάβαμε ότι ο εχθρός
χρησιμοποίησε την φάρμα ως πρόχειρη βάση και συλλέξαμε όλα τα στοιχεία
που βρήκαμε με τον εξής τρόπο: κάθε άντρας ανέλαβε από ένα κτήριο να
καταγράψει ενώ ένας ακόμα έκανε ένα σχεδιάγραμμα που αριθμούσε τα κτήρια
οπότε πριν φύγουμε έβαζε στο έκαστο σχεδιάγραμμα τον αριθμό του κτηρίου
που αναλογούσε. Αυτό έγινε ταχέως και ενώ λίγο πριν φύγουμε ο
περιπολάρχης των Λευκορώσων αντιλήφθηκε από τις κινήσεις μας ότι υπήρχε
κάτι εντός (δεν τα είχε δει έψαχνε απλά για κόσμο…) και ξαναμπήκε σε όλα
τα κτήρια εκ νέου… με λίγα λόγια αν δεν συναντιόμασταν εκεί ίσως να μην
κατάφερναν χρυσό… ίσως.
Πάντως σε εκείνο το σημείο πήραμε σημαντικό προβάδισμα έστω και αν είχαμε αρχίσει να κουραζόμαστε τραγικά.
ARTILLERY TARGET
Το επόμενο σημείο μας ήταν ένα ολόκληρο άδειο χωριό από αυτά που
χρησιμοποιούν οι Βρετανοί για μάχη αστικού περιβάλλοντος. Εκεί μας
έβαλαν σε ένα δωμάτιο και μας είπαν να περιμένουμε μέχρι να τελειώσει η
μοναδική προπορευόμενη ομάδα (αμιγώς Γκούργκας) οπότε αποφασίσαμε να
φάμε επιτέλους (είχε απογευματιάσει), πλην όμως δεν προλάβαμε, αφού μετά
από τρία λεπτά μας σήκωσαν (εκεί πραγματικά χρειαζόμασταν ξεκούραση και
φαγητό).
Το ΣΤΕΚ έμελλε να είναι ένα από τα αποδοτικότερά μας. Χωριστήκαμε σε δύο
ομάδες μία 5 αντρών που πήγε και αναγνώρισε 15 περίπου οχήματα του
εχθρού που περνούσαν από μπροστά τους ενώ 3 ακόμα προωθήθηκαν με έρπηση
σε μία Θέση Παρατηρητηρίου από όπου έπρεπε να εντοπίσουν τον εχθρό και
να βάλλουν εναντίον του καλώντας πυρά πυροβολικού, το μέρος δε ήταν
κανονικό πεδίο βολής Π/Β όπου πλησιάζοντας και από μεγάλη απόσταση
ακούγαμε τις ομοβροντίες που έριχναν.
Όντως εντοπίσαμε τα δύο τεθωρακισμένα τροχοφόρα οχήματα στο βάθος ψηλά
κάτω από μία δεντροστοιχία και ανάμεσα σε μια ακόμα αριστερά της σε
διάθημα 4315 χιλιοστά πυροβολικού δώσαμε το σημείο μας, το υψόμετρο, την
συντεταγμένη τους, την απόσταση, τον τύπο του στόχου και την μεταξύ
τους απόσταση και δώσαμε adjust fire, η πρώτη βολή έπεσε μακριά 500
μέτρα και την διορθώσαμε ΄΄αριστερά 500΄΄, η δεύτερη έπεσε μπροστά
΄΄μακρύτερον 100΄΄(add 100 meters) και ήταν επιτυχής, οπότε στην επόμενη
καταστρέψαμε τον στόχο και είδαμε να βγαίνουν έντρομοι από τα φλεγόμενα
οχήματα οι άντρες του εχθρού…… όπως ήδη καταλάβατε επρόκειτο για
εξομοιωτή που έφερνε στην οθόνη το φυσικό περιβάλλον που υπήρχε γύρω μας
απεικονίζομενο επακριβώς στον χάρτη μας.Μια φανταστική εμπειρία που μας
έκανε να χαρούμε γιατί οι Βρετανοί άρχισαν να μας ρωτάνε αν είμαστε
ARTILLERY (πυροβολικάριοι).
Γυρίσαμε πίσω στο δωμάτιο που είχαμε αφήσει τα πράγματα μας που
ενδιάμεσα είχε καταληφθεί από τις ομάδες που μας ακολουθούσαν, οι
περισσότερες έβγαλαν τις αρβύλες τους και άρχισαν να κάνουν κάτι ζεστό,
όταν οι απεικονιστές τους ζήτησαν να ετοιμαστούν έπρεπε να δείτε τις
φάτσες τους….
UAV & RAIDING THE FARM AND CPERS
Το επόμενο ΣΤΕΚ ήταν το πιο καύλα από όλα (τελικά). Αφού βρήκαμε το
φίλιο στοιχείο UAV που παρενοχλούνταν από άντρες του εχθρού, μας έδωσαν
πληροφορίες ότι βρίσκονται σε μια αγροικία 400 μέτρα μακριά και μας
ζήτησαν να τους εξολοθρεύσουμε, μας οδήγησαν σε ένα δασάκι και μας είπαν
σε μια ώρα το αργότερο να έχουμε ολοκληρώσει ενώ ταυτόχρονα ζήτησαν από
εμένα να πάω στην σκηνή τους όπου μου έδειξαν πλάνα από το UAV προ δύο
ωρών, εκεί είχα την ευκαιρία να αναλύσω την περιοχή και να βγάλω το
πλάνο μου. Πριν γυρίσω στα παιδιά μου είπαν ότι μπορούν να δείξουν εκ
νέου το βίντεο στην ομάδα αν επιθυμώ πριν την έναρξη, πράγμα που με
ικανοποίησε ιδιαίτερα ανακουφίζοντας με, οπότε απάντησα΄΄ yes please΄΄.
Δεν έχασα χρόνο πήγα στο δασάκι, μάζεψα την ομάδα, διέταξα να ανάψουνε
άπαντες τα κόκκινα φώτα στους φακούς κεφαλής που φέραμε στα κράνη μας
(υλικό εκ των ουκ άνευ), έπεσα στα γόνατα και έβαλα στο έδαφος ένα
πλαστικοποιημένο φύλλο Α4 που είχα ετοιμάσει από την πατρίδα όπου άρχισα
να κάνω σκίτσο εξηγώντας επακριβώς ΄΄τι θα κάνει ο καθένας και τι θα
κάνει αν…΄΄ όπως ο Coach καλαθοσφαίρισης στο διάλειμμα.
Χωρίς να το αντιληφθώ ο Αξιολογητής είχε έρθει κοντά μας μέσα στην νύχτα
και με παρατηρούσε βλέποντας την συμμετοχή της περιπόλου με ερωτήσεις
κλπ, όταν τον αντιλήφθηκα του είπα ότι είμαστε έτοιμοι και ότι θα του
εξηγήσω στα Αγγλικά, όμως αυτός μου είπε ότι δεν χρειάζεται και μου
ζήτησε το σκίτσο λέγοντας μου ΄΄I’m happy with that’’, επέμενα όμως και
τα ξαναείπα στην γλώσσα του με ρώτησε κάνα δυο πραγματάκια και μετά από
τις ικανοποιητικές απαντήσεις μου ξεκινήσαμε για την σκηνή. Στην σκηνή
μας περίμενε μια έκπληξη, οι Βρετανοί δεν μας έδειξαν απλά τα πλάνα που
είχαν δείξει σε εμένα αλλά σήκωσαν επιτόπου το UAV , μπροστά στα γεμάτα
ικανοποίηση μάτια μας και μας έδωσαν real time εικόνες με κάμερα
θερμικής απεικόνισης(!!!). ΔΕΝ το πιστεύαμε, απλά.
Προωθηθήκαμε μέχρι ένα σημείο και έστειλα δύο άντρες να πάνε πλάγια πίσω
από τον εχθρό (90ο γωνία), ώστε να μας καλύψουν και να τραβήξουν τα
πυρά, μόλις αυτοί εγκαταστάθηκαν με επιτυχία προωθηθήκαμε στην μοναδική
είσοδο που βρισκόταν πλησίον σε ένα δέντρο που κάλυπτε αρκετά την κίνηση
μας αν πλησίαζες από την σωστή γωνία. Σημειωτέον ότι όλο το κτήμα
γύρω-γύρω είχε κονσερτίνα (κανονικότατα) που αν δεν πρόσεχες σε έκοβε
κομμάτια.
Λίγο πριν εισέλθουμε τους ειδοποίησε μέσω ασυρμάτου καθώς δεν μας είχαν
δει και μετά από μια γρήγορη δέσμη φωτός που έριξαν επάνω μας (φάνηκε
ότι δεν μας είχαν δει ακόμα και τότε γιατί η δέσμη πήγε αλλού), έριξαν
φωτοβολίδα αλεξιπτώτου και άρχισαν να βάλλουν από δυο θέσεις, από εντός
του κτηρίου που είχαν οχυρώσει και από μια θέση μάχης εξωτερικά
,επιτέλους ήρθε η ώρα να ρίξουμε... Γρήγορα εισήλθαμε εντός πυροβολώντας
(αν και ένας άντρας αρχικώς κινήθηκε αντίθετα από την κατεύθυνση που
τον είχα διατάξει συνέπεια της έξαψης της μάχης και τον διόρθωσα) και
απλωθήκαμε δύο αριστερά και δύο δεξιά από την είσοδο όπως είχα σχεδιάσει
με άλλον ένα άντρα να ακολουθεί και έναν να καλύπτει την είσοδο σε
περίπτωση που ερχόταν κάποιος προς ενίσχυσή τους. Με το που εισήλθαμε ο
άντρας που βρισκόταν στην θέση μάχης έπεσε νεκρός (επιδεικτικά) και ο
άντρας εντός της οικίας παραδόθηκε φωνάζοντας, εκεί έγινε αναδίπλωση των
δυο αντρών που μας κάλυπταν με πυρά υπό γωνία.
Χωριστήκαμε σε δυο γκρουπ, οι εκτός οικίας ασχολήθηκαν με την
περιμετρική άμυνα και τον νεκρό ενώ οι εντός με την διαχείριση του
αιχμαλώτου και την συγκομιδή πληροφοριών. Αφού τον ελέγξαμε μακροσκοπικά
αλληλοκαλυπτόμενοι του ζητήσαμε να αφαιρέσει τα υπάρχοντα του και τον
ψάξαμε σωματικά, μη αφήνοντάς του περιθώρια αντίδρασης αλλά και χωρίς
ανώφελη βία. Καταγράψαμε το γεγονός, καλέσαμε διακομιδή, και ετοιμάσαμε
κάρτα σύλληψης αιχμαλώτου με απόδειξη για τα υπάρχοντά του τα οποία
τοποθετήσαμε σε σακούλα με τα προβλεπόμενα στοιχεία, μαζέψαμε
σχεδιαγράμματα και οπλισμό (μέσα στον οποίο και ένα RPG-7).
Όλα τα έγγραφα που αφορούν την διαδικασία αιχμαλωσίας μπορείτε να τα βρείτε ΕΔΩ
Ο αξιολογητής έδωσε παύση και ικανοποιημένος είπε στους συναδέλφους του
χωρίς να καταλάβει ότι δεν είχαμε αποχωρήσει όλοι :΄΄this was a huge
amount of fucking superior firepower’’.
Σημείωση: μετά από εμάς αξιολογήθηκε η ομάδα των Λευκορώσων (που την
είχαμε αφήσει πίσω στην φάρμα), η οποία δεν ήταν τόσο επιθετική με
αποτέλεσμα να διστάσουν να μπουν από το άνοιγμα της κονσερτίνας
πυροβολώντας από εξωτερικά και έτσι δέχτηκαν χτύπημα με το RPG…. Που τα
ξέρουμε όλα αυτά; Όταν ξεκινήσαμε να φύγουμε από το ΣΤΕΚ μπερδευτήκαμε,
(ήμασταν πτώματα), και κάνοντας ένα αδέξιο κύκλο 600 μέτρων βρεθήκαμε εκ
νέου κοντά στον στόχο… Αυτό αποτελεί το μοναδικό μας χάσιμο στα τρία
Cambrian patrol που έχουμε συμμετάσχει.
Τέλος πάντων, αλλά 5 χλμ μας χώριζαν από το τελευταίο ΣΤΕΚ και 6,5 πριν
το τέλος της άσκησης τα οποία μας φάνηκαν αιώνας, καθώς η ανηφόρα, η
ομίχλη, η κούραση μας έκανε να κοιμόμαστε κυριολεκτικά όρθιοι,
περπατώντας, δεν ξέρω πόσες φορές έκλεισα τα μάτια μου (ευτυχώς δεν
έφυγε κανείς σε κανένα χαντάκι) αλλά κάποια στιγμή ο ανιχνευτής 1 έπεσε
επάνω μου (το έκοψε αριστερά).
CBRN DECONTAMINATION STATION
Κάποια στιγμή εντοπίσαμε (ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως…) δύο μικρές
πινακίδες οι οποίες όταν ανοίξαμε κόκκινο φως έγραφαν GAS!! Απευθείας
φωνάξαμε όπως Β.Ο.Ε. gas,gas,gas και τοποθετήσαμε προσωπίδες
Α.Ρ.Β.Χ.Π.(CBRN) κάτω από τα κράνη μας, μετά συνεχίσαμε 800 μαρτυρικά
μέτρα (στο τέλος δεν διακρίναμε τίποτα παρά μόνο καθοδηγούμασταν από τα
αμυδρά cyalume χημικά φώτα) μέχρι που βρεθήκαμε σε συνεργείο
απολύμανσης. Δυστυχώς εκεί δεν μας απολύμαναν καθώς δεν φορούσαμε ειδική
στολή ώστε να ήταν αυτό εφικτό αν και μας είπαν ότι με την προσωπίδα θα
επιβιώναμε βιώνοντας όμως παρενέργειες. Οι Βρετανοί είχαν στήσει
κανονικό σημείο απολύμανσης μέσα στο βουνό που μας έκανε μεγάλη
εντύπωση.
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε μερικά γεγονότα χαρακτηριστικά των
δυσκολιών που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Όλες οι overseas
ομάδες μεταφέρθηκαν με υπηρεσιακά αεροσκάφη και οχήματα όπου δεν είχαν
περιορισμούς σχετικά με τον όγκο και το βάρος που θα κουβαλούσαν ( για
να μην αναφέρω ότι κάποιες ομάδες βρισκόταν 1 μήνα πριν και εκπαιδευόταν
από τους Άγγλους…). Εμείς αγοράσαμε τα εισιτήρια με την βοήθεια της
ΛΕΦΕΔ και πληρώσαμε έξτρα για να έχουμε 23 κιλά αποσκευή (Bergen).
Τελευταία εβδομάδα αποφασίσαμε να αγοράσουμε μάσκες και στολές
(αγοράστηκαν από Μητροπολιτική ΛΕΦΕΔ οπότε στον επόμενο ΜΑΚΔΟΝΟΜΑΧΟ
ετοιμαστείτε..), οι οποίες ήρθαν μια μέρα πριν την αποχώρηση μας οπότε
έπρεπε να ζυγίσουμε τα σακίδια μας στο αεροδρόμιο, εκεί διαπιστώσαμε ότι
με την στολή και την προσωπίδα υπερβαίναμε το όριο κατά 2 κιλά έτσι
αποφασίσαμε να μην τις πάρουμε γιατί θα πληρώναμε παραπάνω. Αυτό για να
καταλάβετε τι σημαίνει να είσαι Έλληνας έφεδρος στην Cambrian Patrol….
Ίσως αν τις είχαμε να παίρναμε χρυσό, ποιος ξέρει.
Οι ομάδες που κουβαλούσαν τις στολές καθ’ όλη την διάρκεια της ασκήσεως
μαζί τους πάντως σίγουρα θα θέλανε να τις βάλουν φωτιά στο τέλος, δεν
ξέρω που βρηκαν την δύναμη να τις φορέσουν.
DEBRIEFING
Αισίως στις 01:00 φτάσαμε στο ENDEX, εκεί δώσαμε όλες τις πληροφορίες
που είχαμε συλλέξει αφήνοντας ικανοποιημένο τον αξιολογητή και τους
εαυτούς μας για τον κόπο μας. Όλα τα μέλη της περιπόλου συμμετείχαν
δείχνοντας ότι έζησαν την άσκηση.
Κατόπιν μεταβήκαμε σε ένα σημείο που παραδώσαμε όλα τα υλικά που μας
είχαν χορηγηθεί και περιμέναμε τον Mission Manager και τους δύο οδηγούς
να μας παραλάβουν (Ευαγόρα ευχαριστούμε που ταξίδεψες τόσα χλμ από την
όμορφη και μαρτυρική μας Κύπρο για να είσαι μαζί μας, eleven).
ΑΠΟΝΟΜΗ
Την επομένη το πρωί καθαρίσαμε και παραδώσαμε οπλισμό και ετοιμαστήκαμε
για την απονομή, αντικρίσαμε την γαλανόλευκη στην Αίθουσα Τιμών -
Απονομών να είναι μπροστά-μπροστά δεξιά από τα λάβαρα του Αγγλικού
Στρατού και καταλάβαμε ότι είχαμε καλή επίδοση (αλλιώς θα ήταν πιο
πίσω).
Με μεγάλη ικανοποίηση βλέπαμε την σημαία της Κύπρου που μόλις δύο μέρες
πριν είχαν τοποθετήσει με την απόδοση τους (Χάλκινο μετάλλιο) τα
Ελληνόπουλα της 33 Μ.Κ/Δ (διαγωνίστηκαν στην φάση 5) .
Aφού ήμασταν εκεί και είχαμε τερματίσει έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι
και έξτρα χαρούμενοι αν καταφέραμε μετάλλιο, όπως πολύ σοφά είπε ο
ΑΡΧΗΓΟΣ του ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ που ήρθε με ελικόπτερο για να μας δώσει ο
ίδιος τα μετάλλια. Ο λόγος του ήταν λιτός και περιεκτικός, τόνισε ότι
πριν 22 χρόνια κατέβηκε και αυτός δυο φορές στην άσκηση (ΟΧΙ διαγωνισμό,
άσκηση) και ότι τα αξιολογούμενα αντικείμενα που απεκάλεσε basic
soldiering αποτελούν τα θεμέλια της στρατιωτικής τέχνης και αν τα
εφαρμόζουμε σωστά θα είμαστε πάντα νικητές.
Όταν μας ανακοινώθηκε το Ασημένιο μετάλλιο, νιώσαμε ιδιαίτερη
ικανοποίηση που διακριθήκαμε ανάμεσα σε τόσες περιπόλους που σε πολλές
περιπτώσεις ήταν απλά οι καλύτερες που μπορούσαν να στείλουν οι χώρες
τους . Εμείς δεν νιώθαμε έτσι, δεν νιώθαμε οι καλύτεροι, μπορώ να σας πω
με σιγουριά ότι πιο πολύ νιώθαμε σαν επαρχιόπαιδα στην Πίνδο το 1940
που έβλεπαν για πρώτη φορά άρμα μάχης. Μην παρεξηγείτε τα λεγόμενα μου
όμως αν και είμαστε απλοί άνθρωποι, απλοί έφεδροι, έχουμε εργαστεί
σκληρά για να φέρουμε αυτό το αποτέλεσμα των δυο Χάλκινων και ενός
Ασημένιου, έχουμε κάνει τρόπο ζωής το ρητό ΠΟΛΙΤΕΣ-ΟΠΛΙΤΕΣ, έχουμε
στερηθεί, έχουμε μοχθήσει, έχουμε ταπεινωθεί από όλους αυτούς που λένε:
΄΄ε εντάξει και τι έγινε και εγώ να πάω, καλύτερα αποτελέσματα θα φέρω
από αυτούς, και άλλοι πήραν μετάλλια….΄΄ . Τελικά έχουμε στεναχωρηθεί
από το γεγονός ότι δύο φορές έσπευσαν να μας γνωρίσουν οι Αρχηγοί του
στρατού του Ηνωμένου Βασιλείου (2011&2018), ενώ εδώ κανείς ποτέ δεν
μας είπε ένα μπράβο επίσημα. Φυσικά δεν το κάναμε για αυτό, το κάναμε
για να δείξουμε την αξία μας να κερδίσουμε σεβασμό, να αναπτερώσουμε το
ηθικό των συμπατριωτών μας που θεωρούμε καλύτερους από εμάς και να
αποκομίσουμε εμπειρίες μαθαίνοντας από ένα στρατό που πολεμάει.
Κλείνοντας να τονίσω τι η Ο.Α. της Μητροπολιτικής Λ.ΕΦ.Ε.Δ. δεν πήγε
εκεί για να κάνει εξωτερική πολιτική, την πολιτική την εξασκούν όργανα
και εμείς δεν είμαστε τέτοια, εμείς είμαστε αγνοί πατριώτες που
οφείλουμε να σεβαστούμε αυτούς που μας φιλοξένησαν χωρίς να κάνουμε
εκπτώσεις στην συνείδησή μας, γι’ αυτό αντιμετωπίσαμε την οποιαδήποτε
ομάδα που ασκούνταν, με τιμή, όλοι όπως και εμείς πήγαν να κάνουν το
καλύτερο για την πατρίδα τους, τι πιο αγνό από αυτό;
Δείτε μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου