Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (154)
1) ουσ. βεβήλωσις (η): Η ετυμολογία και ερμηνεία του.
2) ουσ. ύπνος (ο): τα συνθετικά του και η ουσιαστική σημασία του.
3) ¨γερός, δυνατός¨ λέμε. Το ¨γερός¨ τί σημαίνει;
4) ουσ. ουραγός (ο) : Τα συνθετικά του οδηγούν εις την ερμηνεία του.
5) ρ. βγάζω, μπάζω: Πώς προήλθον;
6) ουσ. ντόρος (ο), νταούλι (το): Η ετυμολογία των αποτελεί και την ερμηνεία των.
7) ουσ. τελεσιδικία (η): τα συνθετικά και η ερμηνεία του.
8) επιθ. απρόσκοπτος (ο,η): τα συνθετικά του.
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (153) ΕΔΩ.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) βεβήλωσις < βία + άλωσις = βιαίως καταλαμβάνω ή βή-μα + β-άλ-λω = παραβιάζω τα ιερά εισερχόμενος εις αυτά ως μιαρός και ιερόσυλος.
2) ύπνος < υπό + νους = η υπολειτουργία του νου.
3) γερός < υγερός < υγειερός = ο έχων υγείαν.
4) ουραγός < ουρά + (υπ-άγω, πάω) = ο ευρισκόμενος εις την ουρά, ο τελευταίος.
5) βγάζω ή βγάνω ( παραφθορά του εκβάλλω) < εβγάζω < εκβάζω < εκβάλλω = βάζω εκτός. μπάζω (παραφθορά του εμβάλλω) < εμπάζω < εμβάζω < ενβάζω < εμβάλλω < ενβάλλω.
6) ντόρος (παραφθορά) < ντόρυβος < τόρυβος < θόρυβος.
7) τελεσιδικία < τέλος (πρβ. ρ. εκ-τελώ) + δίκη = αυτό που τελεσιδικεί, έχει πραγματοποιηθεί δικαστικώς, εκδικασθεί.
8) απρόσκοπτος < α(νευ) + προς + κόπτω = αυτό που δεν ανα-κόπτεται (εμποδίζεται) από κάτι εμπρός του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου