ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος ΣΤ΄(4)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος ΣΤ΄(4)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

 

Η σκέψις παρακολουθεί το αίσθημα και το αίσθημα την σκέψι. Το νόημα είναι η μορφή του λόγου και η αρετή του νου, και του Ομήρου συνηγορούντος: ¨ σοί, δ’ έστι μεν μορφή επέων, ένι δε και φρένες εσθλαί.¨ (λ, 367)

Ένας ολόκληρος πλανήτης ψεύδεται εσκεμμένα και δημοκρατικότητα. Δημοκρατορία αντί δημοκρατίας. Αφού στην ελληνική δημοκρατία ήσαν εκτός νόμου εταιρείαι, κόμματα ως συνωμοτικά, ολιγαρχικά και άρα αντιδημοκρατικά! Μα πώς;    

Ο κόσμος πήρε φόρα κατηφόρα αφ’ ότου η ελληνική αλήθεια, απροστάτευτη και άφωνη, υπεχώρησε εμπρός εις την βία του ψεύδους. Το ίδιο και η καθολική εκκλησία (βουλευτική συνέλευσι) του δήμου για να επικρατήση το δημοκρατονοθευτικό αφήγημα.

Και κάπως έτσι ο βιασμός του ψεύδους της εξουσίας γίνεται εθισμός - θρησκεία, ο παράδεισος της προπαγάνδας, το μητρικό παραμυθάκι να σε πάρη ο παιδικός ύπνος. Όπως ο Μίδας εκείνος ό,τι πιάνει αυτή στα χέρια της, αγάπη, αλληλεγγύη, ισότης γίνεται πολιτικοθρησκευτικά σκατά.

Στην ανωτέρα βία και διαστροφή έχει υποκύψει και η πάσα των ονομάτων λογική και τιμή. Ώστε όσο πιο μεγάλο το ψέμα  με άλλο τόσο ωραίο, ελληνικό όνομα, δημοκρατία, ορθοδοξία, ισονομία, το στολίζουν.  Ότι μέγας ο Κύριος εξουσία. Εγώ ο τύραννος, εγώ ο ιερεύς, εγώ κι ο δικαστής. Δοξάστε με!

 Δόξα, μύθους και θαύματα, ακόμα κι αυτά χρήμα πονηρό και άφθονο τα κυβερνά.  Μύθος, νεκρός και παλαιότης ασκούν μια παράξενη γοητεία στις ψυχές των ανθρώπων. Εξιδανικεύουν το παρελθόν και γοητεύουν το μέλλον.

Μύθος, θάνατος και παλαιότης, αξίζουν και πουλάνε πιο πολύ όπως παλιό κρασί και αντίκες επειδή δεν φοβούνται Χάρο και ανθρώπινο φθόνο.   

Ήρως και άγιος άλλωστε ως νεκρός ποτέ δεν θα σε διαψεύσει ή προδώσει. βάζεις στο στόμα του αυτά που θα ήθελες εσύ να λέει και αφαιρείς απ’ τα λεγόμενά του ό,τι σε συμφέρει.  

Το ομολογούν ξεδιάντροπα οι έμποροι των εθνών και των θρησκειών. Θέλεις γρήγορα, πολλά και άκοπα λεφτά, κάνε τότε οργάνωσι-θρησκεία, αίρεσι, σέκτα. Βία, φόβος και χρήμα γαρ η ανίκητη αγία τριάς.

Όσο για τον θεό έχει κι αυτός την τιμητική του στην ανθρώπινη πονηρία και παράνοια. Παντοδύναμος, αυθαίρετος, μοναδικός όπως η εξουσία. φθηνός απατεών, προπαγανδιστής και ταυτόσημος αυτής, αδιάφορος με όλη αυτή γύρω του την φρικτή καταστροφή ψυχών.

 Κάνε λεφτά λοιπόν, λεφτά που δεν φθάνουν ποτέ στην φτωχολογιά κι όλο στους ολίγους εγκληματικά λιμνάζουν. Χρήμα περιζήτητο, αναξιόπιστο, άκαρδο και ολέθριο. Χρήμα χωρίς μόνιμο κάτοχο ποτέ, που εξαπατά, προδίδει και σαπίζει, με την σειρά, την ψυχή όλων.       

Μα λες, εγώ, φτωχός λαός και τί να κάνω;  ένα κερί ανάβω στην ανάγκη,… Ψήφος δεν είναι όμως το κερί και η παρουσία δεν είναι εξάρτησι και στράτευσι; Η παρουσία μετράει που θάβει την ουσία.

Κι έτσι το ελλαδέξ υποκατέστησε το ελληνικόν, οι Κολοκοτρώνηδες φυλακή και οι πατριδέμποροι στην Βουλή. Γιατί αυτό ψηφίζει, χρόνια τώρα η καιροσκοπική, αγία σιωπηλή πλειοψηφία. Σώπα και ψήφιζε. Ανάγκη. Αλλιώς σε περιμένει υγιής πείνα και νόστιμος θάνατος.

Λίγο η θρησκευτική οκνηρία, βλέπεις, λίγο ο παρτακισμός, λίγο ο φθόνος ο δυτικός και ο σφαγεύς ο ανατολικός… και ιδού πώς εφθάσαμε στο σημερινό μας χάλι.

Ο θεός εξάλλου αποστρέφεται αυτούς που κλαψουρίζουν πέφτοντας στα πόδια του. Όσους υπερεκτιμούν και προεξοφλούν την θεία συναίνεσι. Όσων η θεοπιστία οφείλεται στην έλλειψι αυτοεκτιμήσεως. Η δύναμις γαρ του θεού στην πρωτοβουλία πατά και την δύναμι αποκλειστικά του ανθρώπου.

 Η πλανητική μας περιβάλλουσα ζοφώδης δικτατορία. ο υβριδικός, άυλος, ακήρυκτος πόλεμος, η προαιώνια δοκιμασία της ψυχής. Γιατί ο φόβος είναι  η καρδιά  του κακού, η απολιθωτική ματιά της μέδουσας. αόρατος σαν θεός, τυλιγμένος σε ομίχλη και σύγχυσι πολλή.

Αλλά ήγγικεν η ώρα των γενναίων. Ούτε μια στιγμή οπίσω, ούτε μια στιγμή δισταγμός.Των γυναικείων ώστε αφιστάμενοι θρήνων ας μνησθώμεν των ημετέρων ηρώων εκείνων. Κέρδος ψυχής ανεκτίμητον άλλωστε και, αν η μοίρα το επιβάλλει, το θνήσκειν όμορφα κοιτώντας κατάματα την αλήθεια και την ελευθερία.

Νίκα λοιπόν κι εσύ, παιδί μου, κατ’ αναλογίαν, τον ψευδοεθνάρχην, τον μνηστήρα καλποβουλευτήν, την πλανητικήν τυραννικήν δημοκρατορίαν. Εν τούτω και κατά τούτων πάλιν νίκα.

Ίνα γίνης όπως πάντα ήταν οι ουράνιοι πατέρες σου: ο ιστορικός καταλύτης των μεγάλων πολεμικών επών και απελευθερωτικών αγώνων.

Γιατί ο δαίμων, η θεία πρόνοια, ούτως, πολιτισμικόν καταλύτην σε ώρισεν. Ώστε όποτε δεν κάνεις συ ο ίδιος αυτοκρατορίας εκπολιτισμού, συ ο ίδιος να τις καταστρέφεις όταν μετέρχονται ύβριν, όταν αλαζονικά και βαρβαρικά τον ελεύθερο άνθρωπο βεβηλώνουν.