Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

 

Πόσο Ελληνικό είναι πχ ένα γιαούρτι όταν παράγεται εδώ από παγοκολώνες γάλακτος (μετά από 6-7 παστεριώσεις του) από την Ουγγαρία, φίσκα από ορμόνες από την Γαλλία, υλικά συσκευασίας και εισαγόμενη ενέργεια από την Τουρκία και την Βουλγαρία και μελάνια για την εκτύπωση της ετικέτας του από την Κίνα;;

5 με 7%!

 

Τα πάνω από 250δισ ευρώ που δαπανήθηκαν εδώ από το 96 μέχρι σήμερα σε "Αναπτυξιακούς Νόμους" επιδοτώντας την κατασκευή παγίων εγκαταστάσεων (και όχι τελικών προϊόντων), κατέληξαν στην πλειοψηφία τους σε κουφάρια άδειων εργοστασίων στην Θράκη, με τον μηχανολογικό τους εξοπλισμό κάπου στην Βουλγαρία λόγω της φτηνότερης ενέργειας, εργατικών χεριών και φόρων.

 

Τώρα από το ίδιο κινδυνεύει όλη η ΕΕ, όντας ο "παίκτης στην μέση" στην πρέφα της μετα-παγκοσμιοποίησης που παίζεται, μέσω του ενεργειακού, ανάμεσα στην ανερχόμενη Ασία και τις ενεργειακά αυτάρκεις ΗΠΑ (το πώς παίζεται αυτή η πρέφα, στο *).

 

Η Ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία πχ επί μιας BMW, δεν ξεπερνάει σήμερα του 5-7%, όσο και η, καθόλου πράσινη, χημική βιομηχανία BSF, θα αφήσει πίσω της κουφάρια εργοστασίων, μεταναστεύοντας προς την ενεργειακή ασφάλεια των ΗΠΑ και τις εκεί "πράσινες" επιδοτήσεις.

 

Μπορεί να απεμπόλησε το 17 ο Σταθάκης την ευκαιρία να συνδέσει στα κριτήρια του αναπτυξιακού νόμου την σύνδεση του ποσοστού της εγχώριας προστιθέμενης αξίας (επειδή δεν θα το δέχονταν, λέει, η ΕΕ) των παραγόμενων προϊόντων με επιδοτήσεις τους ανάλογες αυτού του ποσοστού, όπως του προτάθηκε από το τμήμα Βιομηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό μπορεί πλέον να διορθωθεί. 

 

Η ΕΕ ψάχνει τώρα να βρει τρόπους προστασίας του εγχώριου προϊόντος της με επιδοτήσεις τους για να προστατέψει την βιομηχανία και τον πρωτογενή της τομέα και από την εξαφάνισή. Και δίνει έμφαση στον αμυντικό τομέα της βιομηχανίας της μοιράζοντας απλόχερα εκατοντάδες δισ στις 3-4 μεγάλες βιομηχανίες που της απόμειναν.

 

Αντί λοιπόν να επιδοτεί η ΕΕ με κορονοϊοπακέτα-RRF την δημιουργία παγίων εγκαταστάσεων, ας επιδοτήσει το τελικό προϊόν της, ανάλογο με το ποσοστό της εγχώριας προστιθέμενης αξίας τους. (Μέσα σε αυτό είναι και η αξία της γνώσης επί της οποίας κάτι παράγεται).Και εμείς να κάνουμε το ίδιο, αυτό που δεν καταλάβαινε ο Σταθάκης, για τις επιδοτήσεις του κρατικού μας προϋπολογισμού.

 

Η εμφάνιση του ποσοστού της ΕΠΑ στο σήμα "Ελληνικό προϊόν" (ή αντίστοιχο του made in EU"), είναι δικαίωμα του καταναλωτή, δείκτης ποιότητας του αλλά και δείκτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων.Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να χάσουμε όλα μας τα "καπίκια", ως Ευρωπαίοι, στην παγκόσμια πρέφα που παίζεται τώρα. 

 

(Ας προσπαθήσει να το εξηγήσει αυτό κάποιος/α στον Αυτιά, στην Μελέτη ή τις άλλες αγράμματες και αδαείς τηλεπερσόνες, που βγήκανε στην πασαρέλα των ευρωεκλογών. Όποιος το καταφέρει, κερδίζει βραβείο Νόμπελ).

 

Με την καλημέρα μου.

 

*  Και για όποιον/α δεν ξέρει την πρέφα, εδώ το early warning ΕΔΩ.