ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΙΡΆ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ Food for thoughts: Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ "ΚΟΙΝΌΤΗΤΑ"

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΙΡΆ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ Food for thoughts: Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ "ΚΟΙΝΌΤΗΤΑ" (Ή γιατί χρειαζόμαστε τώρα μια Ένωση Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αντί της παραπαίουσας ΕΕ-και 3 προτάσεις για το "διαταύτα")

 

Οι κοινότητες πάντα ορίζονταν με βάση την τοποθεσία, την ταυτότητα ή την οργάνωση τους. Αυτό ίσχυε μέχρι που άρχισε η ψηφιοποίηση.και χάσαμε την αίσθηση του τι σήμαινε "κοινότητα" αρχικά.

 

Ενώ οι κοινότητες που βασίζονται στην ταυτότητα περιλαμβάνουν παραδοσιακά κουλτούρες, εθνότητες, θρησκευτικές απόψεις, πολυπολιτισμικές ομάδες ή παγκόσμιους πολιτισμούς. οι πιο ευρέως αναγνωρισμένες κοινότητες σήμερα είναι αυτές που παρουσίασαν έναν τρόπο ζωής ως στοιχείο της επιδίωξης τους.

 

Οι κοινότητες που έχουν εκλαϊκεύσει τα μυαλά των ανθρώπων είναι όμως σήμερα περισσότερο εικονικές κοινότητες. Σε αυτές η γνώση και οι πληροφορίες είναι οι βασικοί κινητήριοι παράγοντες για την διαμόρφωση και την συνοχή τους. 

 

Ενώ η φυσική κοινότητα υπερηφανεύεται για ισχυρότερους δεσμούς, οι κοινότητες του Διαδικτύου, οι εικονικές (virtual)" έχουν μεγαλύτερη απήχηση αλλά συνήθως και μικρότερη διάρκεια ζωής. Έχουν τη μοναδική ικανότητα να καλύπτουν περισσότερη γεωγραφία και παρέχουν την ευκαιρία σε αγνώστους μεταξύ τους ανθρώπους να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

 

Φωτογράφοι. Λάτρεις της φύσης. Συγγραφείς. Οι ηγέτες της σκέψης. Επιστήμονες. Fans και groupies. Καλλιτέχνες...Ο κατάλογος των κοινοτήτων συνεχίζεται και συνεχίζεται. Όλες αυτές οι κοινότητες βασίζονται σε ομοιότητες ενδιαφέροντος και σκέψης που μοιράζονται τα μέλη τους ως σημείο της δικής τους ταυτότητας..

 

Οι κοινότητες δημιουργούν την αίσθηση ότι ανήκουν στα μέλη τους. Όλοι νιώθουν ότι είναι μέρος κάτι σημαντικού που γίνεται πηγή υπερηφάνειας για τους εμπλεκόμενους.

 

Στην καθομιλουμένη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, πολλοί το εξισώνουν αυτό με την επικύρωση — την ανάγκη να γίνουμε αποδεκτοί. Είναι τόσο σημαντικό όσο και η ανάγκη για επιβίωση. Το «αίσθημα του ανήκειν» που λαμβάνουμε από μια κοινότητα είναι πολύ περισσότερο από αυτό που μπορεί να προσφέρει μια απλή ομάδα ανθρώπων, αφού στην κοινότητα, φυσική ή ψηφιακή, κυριαρχούν κάποιοι κανόνες για να μπορούν οι άνθρωποι να συναλλάσσονται μεταξύ τους ανταλλάσσοντας γνώση, πληροφορίες ή ακόμα και χρήμα.

 

Και έτσι προκύπτει αυτόματα η ανάγκη διοίκησης των κοινοτήτων, φυσικών ή ψηφιακών. Τα μοντέλα διακυβέρνησης τους, ιστορικά, χωρίστηκαν σε δύο μεγάλες κατηγορίες.

 

Σε αυτά που στηρίζονται στην αυθεντία.

Στα συστήματα διοίκησης με κάποιας μορφής αιρετή εκπροσώπηση 

 

Η επιτυχία και των δύο αυτών μοντέλων σε φυσικές ή ψηφιακές κοινότητες, μέχρι τώρα εξαρτιόνταν καθοριστικά από τον τρόπο που διαχειριζόμαστε και οργάνωναν αυτήν την γνώση/πληροφορία ή το χρήμα, που καθιστούν κάθε κοινότητα συνεκτική και βιώσιμη. Υπάρχουν τρεις τρόποι, όλοι κι όλοι, αυτά τα μοντέλα διοίκησης για να οργανωθούν:

 

Ο συγκεντρωτικός (πχ όλα τα δεδομένα, την γνώση ή το χρήμα τα διαχειρίζεται μια κεντρική κυβέρνηση, όπως πχ στην Κίνα).

 

Ο αποκεντρωμένα συγκεντρωτικός (πχ ο έλεγχος των δεδομένων γίνεται απο τα ΔΣ 5-6 τεχνολογικών γιγάντων τύπου Google, Facebook, Blackrock ή Amazon, που τις μοιράζονται με κρατικές υπηρεσίες για να χειραγωγούν τους πολίτες/πελάτες τους)

 

Ο διαδίκτωμένος αποκεντρωτικός ( network distributed) όπου η πληροφορία μοιράζεται ισότιμα σε όλα τα μέλη της κοινότητας, που καθίστανται έτσι αυτόματα και θεματοφύλακες του συλλογικού κύρους τους (πχ τα συστήματα που βασίζονται στις τεχνολογίες blockchain).

 

Ανάλογα με τον τρόπο που οργανώνονται οι πληροφορίες τα δύο κυρίαρχα συστήματα διακυβέρνησης τους ρέπουν σταδιακά είτε προς τον αυταρχισμό (που προσομοιάζει με τα μοντέλα διοίκησης της εποχής της φεουδαρχίας) είτε προς το αμεσοδημοκρατικό μοντέλο ελέγχου της διοίκησης. Mε όλες τις αποχρώσεις του γκρι ανάμεσα τους.

 

Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε σαν Οικονομική Κοινότητα Κρατών και με στόχο να κάνει την Ευρώπη των λαών της. Στην πορεία όμως, όλα τα πιο πάνω χαρακτηριστικά των κοινοτήτων μετεξελίχθηκαν σε μία Ένωση χωρίς κεντρικό Σύνταγμα, και με ένα σύστημα διακυβέρνησης των κοινών (πληροφορίας, γνώσης και χρήματος) που διαμορφώνεται προς ένα υπερσυγκεντρτικά- αποκεντρωμένο, με εντονότερα κάθε μέρα τα χαρακτηριστικά της απολυταρχιας της γραφειοκρατίας που την διοικεί σχεδόν ανεξέλεγκτα.

 

Έτσι ο πολυπολιτισμικός πλούτος και η συσσωρευμένη παράδοση, οι αξίες και γνώση των κοινοτήτων στην Ευρώπη, τα μοναδικά δηλαδή στοιχεία που έχει για να την καταστήσουν ως μια υπολογίσιμη παγκόσμια δύναμη, εξαφανίζονται! Κυρίως λόγω του τρόπου που αποφάσισε για να παράγει και το χρήμα, το ευρώ που αποτελεί σήμερα την κυρία, αν όχι την μόνη, συγκολλητική ουσία των μελών της Ένωσης, αφού αυτό στηρίχθηκε πάνω σε αυθαίρετους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας και όχι σε στόχους κοινωνικής σύγκλησης.

 

Η ενεργειακή ένδεια της ΕΕ, που αναδείχτηκε ανάγλυφα με την ενεργειακή κρίση, σε συνδυασμό με την κρίση ηγεσίας/διακυβέρνησης που περνάει διαχρονικά, καθιστούν σήμερα όλο το οικοδόμημα του ευρώ, δηλαδή την ΕΕ, ασταθές έως και θνησιγενές.

 

Πριν λοιπόν ξεχάσουμε το τι μας ενώνει πραγματικά ως κατόχους της ευρωπαϊκής μας ταυτότητας και ξαναγυρίσουμε στα χαρακώματα τύπου Α Παγκόσμιου Πολέμου διαφωνώντας στο ποιός θα πληρώσει (και με ποιο νόμισμα) τα εξωτερικά χρέη που έχει παράγει η διακυβέρνηση της σημερινής Ένωσης, έχουμε ίσως μια ακόμα μικρή ευκαιρία με:

 

Την επανίδρυση της Ένωσης των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων πάνω στις προτάσεις της ομάδας Σπινέλι (δηλαδή πάνω στον στόχο της κοινωνικής σύγκλισης) και

 

Στον ανασχεδιασμό του ευρώ ως ψηφιακού συνθετικού νομίσματος των επί μέρους μη-fiat νομισμάτων που εκδίδουν και θα εκδίδουν οι φυσικές και ψηφιακές κοινότητες των Ευρωπαίων πολιτών για να συναλλάσσονται (καμία η σχέση τους με τα αρχαία νομίσματα τύπου δραχμή, φράγκα ή λιρετες). Και ίσως και με την συμμετοχή στο ίδιο "καλάθι" και της ενέργειας που παράγεται από ΑΠΕ ή βρίσκεται σε αποθέματα και τις αξίες της γνώσης που παράγεται συνεχώς, με την μορφή "ανοιχτού κώδικα"/ελεύθερων πατεντών εντός της νέας Ένωσης, και

 

Στο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του καθένα/μιας μέσω ψηφιακών ταυτοτήτων τύπου SSId (Self Sovereign Identity), όπου ο καθένας θα μπορεί ελεύθερα (αλλά ακολουθώντας κανόνες μοναδικότητας και πιστοποίησης της γνησιότητας), να συνδέει εύκολα όλα τα έγγραφα του. Από αστυνομική ταυτότητα, άδεια οδήγησης, συνταγές ή στοιχεία του ατομικού φακέλου υγείας του, πιστοποιητικά κλπ, μέχρι και τις αναρτήσεις που θα έχει κάνει στα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του web3.0, που βρίσκονται υπό ανάπτυξη. Χωρίς την διαμεσολάβηση οποιασδήποτε τρίτης Αρχής για να πιστοποιήσει τις συναλλαγές βάσει αυτών.

 

Το ένα από τα πιο πάνω χωρίς τα άλλα δυο είναι αδύνατο! Και ας μην έχουμε αυταπάτες περί αυτού.Το εύλογο ερώτημα σου "και ποιος θα τα κάνει αυτά;;" είναι λάθος μιας και υπονομεύει από την αρχή την έννοια της Ένωσης Κοινοτήτων. 

 

Φτιάξτε, κατ' αρχάς, κοινότητες ή πάρτε μέρος σε αυτές που σας ενδιαφέρουν και βάλτε το μυαλό σας να σκεφτεί! Όλα τα άλλα θα τα βρούμε.